'Zij die er vrij van zijn, willen niet immuun worden'

Kameraden en vrienden,

uw kameraad was de voorbije dagen geheel en al offline en onbereikbaar. En dit wegens ziekte. Maar intussen zijn we gepasseerd op de Botermarkt en hebben we bijzonder veel gerust en kunnen we er wederom tegenaan.

Door die omstandigheden heb ik de Gedichtendag moeten missen, maar niettemin hier toch mijn bijdrage:

Liefde is een ernstige kwaal,
een kwaal waarvan de behandeling
even intens moet zijn als de pijn.
Het is een heerlijke ziekte, een welkome malaise.
Zij die er vrij van zijn, willen niet immuun worden,
en zij die zijn getroffen, kan niemand genezen.

Ik heb een kwaal die de artsen machteloos doet staan
en die mij zonder twijfel voert naar mijn laatste strijd.
Tot de offerdood der liefde was ik graag bereid:
in de fonkelende wijn nam ik de gifdronk aan.
O tijden wat kent ge weinig schaamte,
wat zijn ge begerig een ziel te verslinden!


een gedicht van Ibn Hazm, politicus, dichter, geleerde uit Andalusië (994-1064), uit De Ring van de duif.
Uitgegeven en vertaald door Remke Kruk en J.J. Witkam, als 'De ring van de duif: Moorse verhandeling over minnaars en liefde', Bulaaq, 2008.

Voor de liefhebbers is er ook een Engelse online-uitgave.

the impossible hamster!

Kameraden en vrienden, graag jullie aandacht voor 'the Impossible Hamster'. Een hilarisch animatiefilmpje ontwikkeld door NEF en Wake Up Freak Out.




Het is zeer leuk filmpje met een sterke boodschap. Lees hier het volledige rapport.
Maar bon, ik ben een vooruitgangsoptimist en vind niet dat 'wij' te veel groeien. De economie moet me dunkt op een verstandigere manier geleid worden maar dat betekent niet dat er geen vooruitgang kan zijn. Vooruitgang en verbetering is niet synoniem aan verspilling en veelvraterij. De verspilling die het kapitalisme dag en dag veroorzaakt is inderdaad een gigantische bedreiging voor onze planeet en ons voortbestaan als soort.

Van Rompuy en de Europese Wortels

Onze Europese president (zijn we er niet allemaal trots op?) is een all-round renaissance man, even thuis in de filosofie en geschiedenis als in de staatshuishoudkunde. Hij gaf maandag een opmerkelijke lezing over de 'wortels van Europa', onder de fantastische titel 'La culture, la mondialisation et l' Europe: Google contre Proust?'
Hij gaf die lezing op het internationele colloquium van de Alliance française.

"Nous Européens, nous vivons depuis longtemps entre le particulier et l’universel. D’un côté, nous sommes les héritiers d’une grande diversité culturelle et linguistique. De l’autre côté, nous sommes les défenseurs de valeurs universelles des droits de l’homme et de la démocratie, ainsi que les promoteurs de la science et de la technologie. La diversité constitue notre richesse historique; l’universalité constitue notre message politique."

Mooi verwoorde wensdromen over de 'Europese normen en waarden'. Ik ben er zeker van dat zeer veel volkeren op deze aardbodem eens hartelijk zullen lachen met de 'Europese verdedigers van de democratie en de mensenrechten'. Want buiten wensdromen en idealen waar misschien door sommigen naar gestreeft worden zie ik toch niet echt grote voorbeelden in het verleden, of zelfs maar in het heden, van die 'normen en waarden'. Maar bon, mijn interesse in dit essay werd niet gewekt door dergelijke filosofische overpeinsingen maar door die historische wortels van Europa. Als historicus vind ik dergelijke 'nationale geschiedschrijving' altijd interessant.

"Est-ce qu’il existe une culture européenne, donc malgré le fait que certains associent la culture à la langue ? Mais on peut en dire quelques mots, dans une perspective historique."

Als een politicus over geschiedenis spreekt, boer let op uw ganzen.

"Toutefois, l’Europe ne date pas de 1945. Elle ne date pas de Monnet, Adenauer et Schuman."

Wie dacht dat de Europese Unie een naoorlogs project was is, zo blijk, compleet mis. Ik stel voor dat we onmiddelijk de handboeken en leerplannen van ons geschiedenis aanpassen, want president Van Rompuy zal het eens uitleggen.

"Dans la longue histoire de notre continent, il y a trois moments d’unification. Nous sommes, depuis soixante ans, dans le troisième, celui de l’économie et de la politique, celui qui me mène ici en tant que représentant d'une Union de 27 Etats."

A ha, de Europese Eenmaking na de Tweede Wereldoorlog is slechts een van de drie wortels.

Les deux premiers moment d’unification européenne ont été, d'abord, la Chrétienté latine du Moyen-Age, puis la République des Lettres du XVIIIème siècle.

De andere wortels zijn dus het Latijnse Christendom van de Middeleeuwen en de 'Republiek der Letteren'. Amai.
Tot deze inzichten is hij gekomen na de lectuur van een boek van de 'grand historien' Krzysztof Pomian, zowat de officiële huishistoricus van de Europese Unie, belast met het schrijven van de nationale geschiedenis van Europa.
"Du XIIème au XVème siècle, la chrétienté latine était unie religieusement et donc culturellement.
Partout en Europe, la foi chrétienne structurait la vie quotidienne. Pensez aux prêtres qui célébraient la même liturgie dans la même langue, aux évêques et évêchés, au pape comme chef de tous les croyants. Partout, les gens de culture utilisaient le Latin et disposaient des mêmes références intellectuelles : la Vulgate, les pères de l’Eglise, Aristote, ses commentateurs arabes, la jurisprudence romaine. Partout, du XIIIème au XVème siècles, les écoles et les universités avaient le même programme. Partout, dans les arts plastiques, la tapisserie et la peinture, l’inspiration venait des mêmes modèles ; l’architecture gothique était pratiquée sur tout le territoire de la chrétienté latine. Quand on y pense bien, c’était une vraie standardisation culturelle !"

De wortels van de huidige Europese Unie liggen dus volgens president Van Rompuy in de middeleeuwen. Maar niet zomaar de Middeleeuwen. Van de twaalfde tot de vijftiende eeuw. Blijkbaar was hij bang verweten te worden terug te willen naar de 'duisterse middeleeuwen', maar nu laat hij de geschiedenis van Europa beginnen met de Twaalfde eeuwse Renaissance. Een periode waar het culturele en intellectuele leven een nieuwe boost krijgt en waarbij de 'Europese' intellectuele onder de invloed komen van de filosofische en wetenschappelijke inzichten uit de Arabische cultuurwereld. De filosofische inzichten die toen werden verspreid door Arabischtalige islamitische, christelijke en joodse denkers hadden een invloed die moeilijk overschat kan worden.

Maar bon, wil dat zeggen dat hier (zijnde in Europa) alles koek en ei was en dat er een intellectuele culturele eenmaking was?

Het moeilijke aan historische wensdromen is dat abstractie moet maken van zowat alles. President Van Rompuy wil blijkbaar niet geweten hebben dat alle mogelijke andersdenkenden zelf hun recht op leven kwijt speelden. Het lot van de Katharen, die 'de eer' kregen om een heuse kruistocht tegen zich te krijgen, wil Van Rompuy blijkbaar onder de mat vegen. In dezelfde categorie zaten ook de Hussieten, ook die kregen het bijzonder hard te verduren. Het lot van de joden in zijn Latijnse Europa vergeten we best ook maar vlug.

Buiten de systematische moord op alle andersdenkenden waren er ook nog de 'interne' slachtpartijen. Je weet wel Herman, al die spannende verhalen over de ridders die gingen vechten, dat weet je toch nog uit de boeken die je vroeger las? De Honderdjarige Oorlog, ja zelfs onze eigenste Guldensporenslag. Toonbeelden van die Europese normen en waarden niet.

Ook in zijn 'cultureel eengemaakte Latijnse Europa' waren er serieuse spanningen, filosofen en wetenschappers die 'te ver' gingen in hun denken, werden verwijderd (al dan niet fysiek). Denk maar aan 'onze' Zeger van Brabant.

Voor de rest is het ook wel opvallend dat in zijn Latijnse Europa ook grote stukken van Europa afvallen, de moslims in Europa, de orthodoxe christenen, zijn allemaal van geen tel, zij behoorden niet tot het Latijnse Europa.
In de vijftiende eeuw eindigde dit Latijnse Europa. Deze ideale eengemaakte samenleving werd stukgeslagen door snodaars die plotseling vonden dat ze protestant moesten worden. Man toch, wat een beeld van de geschiedenis die man hier op hangt.

Le deuxième moment d’unification vient à la fin du XVIIème siècle et dure un peu plus de cent ans. L’Europe consciente d’elle-même est née de l’esprit des Lumières.

De tweede wortel krijgen we dus aan het einde van de zeventiende eeuw. Een honderdjarig rijk zowaar.

A la fin du 17ème, cette évolution déboucha sur la République des Lettres. L’Europe représentait une communauté idéalisée de savants, qui admiraient les auteurs classiques, qui appliquaient la logique et la raison à leurs arguments et à leurs recherches. Ce deuxième moment d’unification européenne a culminé, sur le plan politique, avec la Révolution française et l’Empire de Napoléon.
Pensez à la tentative de l'empereur d’instaurer partout en Europe les mêmes classements administratifs, les mêmes poids et mesures, le même code civil, le même système d’enseignement.

De zeventiende eeuw, glorietijd van het absolutisme, de periode ook van grootschalige slavenhandel, de periode van de Dertigjarige Oorlog, de Engels-Nederlandse Oorlogen, en ga zo maar door. Zowaar een glorietijd.
President Van Rompuy plaats zijn Europese utopische denkbeelden van Europa in een lange traditie van denkbeelden en veronderstellingen van culturele eenmaking. Die glorieperiodes laat hij afwisselen met 'des périodes d'éclatement'.

"Après la chrétienté latine vient la Réforme de Luther et Calvin. Après les Lumières et le message universel Révolution française vient la formation des Etats-nations au XIXième siècle.
L'Europe telle que nous la connaissons aujourd'hui est bien le résultat de ce double mouvement: unification, éclatement. On ne pourrait dire lequel est le plus vrai ou le plus européen. La tension fait partie même de notre héritage."

De spanning tussen bloedig opgelegde 'eenheid' en democratische krachten die opkomen voor hun rechten, is volgens hem Europees erfgoed. Man toch.

President Van Rompuy wil zo graag zijn denkbeelden 'bewijzen' met 'voorbeelden uit het verleden' dat hij zo wat iedereen schoffeert. Orthodoxe christenen, joden, protestanten, seculieren, andersdenkenden in het algemeen.
Hij hangt hier een wensdroom op, een ideaalbeeld van een cultureel eengemaakt Europa. Dat die 'culturele eenmaking' gebouwd is en enkel maar kon standhouden door bloedige onderdrukking van iedere andersdenkende is voor hem van geen tel. Dat hij de hoop uitdrukt dat deze tijd terugkomt is ronduit beangstigend.

Ik wil hem nog het voordeel van de twijfel geven, ik wil nog veronderstellen dat hij zich heeft laten meeslepen in zijn wensdromen, zonder al te diep na te denken. Hetgeen hij hier idealiseert is in elk geval niet mijn Europa.

Chavez, de aardbeving en commerciële media

Een tijdje geleden verscheen op het internet een ronduit bizaar bericht: Hugo Chavez, president van Venezuela, zou de VS ervan beschuldigd hebben de aardbeving in Haïti te hebben veroorzaakt.

Dit bericht werd eerst gebracht door de Spaanse krant ABC en, zoals dat gaat, prompt overgenomen door zowat alle kranten, ook in België, zoals GvA en HBVL

Verbazingwekkend bericht, dat Chavez uitgesproken tegenstander is van het Amerikaans imperialisme staat als een paal boven water, maar dat hij zich zou inlaten met complottheorieën?

Maar wat het verbazingwekkende van al is, blijkbaar heeft geen enkele journalist het artikel deftig gelezen, of indien ze het wel gelezen hebben, het toch gewoon gebracht, want 'anders brengt de concurrentie het'.
De Spaanstalige krant ABC plukte een comment uit de reactiepagina van de site van de Venezuelaanse zender Vive en bracht dit op haar voorpagina als de mening van de president. Geen enkele journalist heeft zich blijkbaar de moeite getroost om eens te gaan kijken naar die site, of om eens te checken of dit daadwerkelijk een uitspraak van Chavez was. Nee, gewoon copy-pasten en je hebt nieuws.

de commerciële: 0
een oplettende activist: 1

Dit krijg je dus als je commerciële media combineert met een smeercampagne tegen een progressief regime.

Meer over de campagne tegen Chavez

In godsnaam, islamofobie blijft verkoopsargument

Vanavond gaat op de vrt 'In Godsnaam' van start.

Programmamaker Annemie Struyf bekijkt het leven van 'Vlamingen die een radicale levenskeuze maken'.

Het programmaconcept is natuurlijk was het is. Een show over mensen die hun religie wel zeer ver doordrijven. De maatschappelijke meerwaarde is ver te zoeken, maar bon. Ieder heeft het goed recht om soortement freak-shows te programmeren, waarbij mensen zich kunnen vergapen aan de relgieuze freaks van vandaag de dag.
Dat is allemaal niet erg natuurlijk. Een mafkees in een jurk die in een grot kruipt en uitwerpelen van vleermuizen eet om dichter bij god te komen, is natuurlijk voer voor de sensatiebeluste programmamakers. Mij niet gelaten, ik zal er in elk geval mijn tijd niet mee verdoen.

Maar waarom voel ik dan toch de neiging om er aandacht aan de besteden. De reden, onderdeel van de teasercampagne van het programma is blijkbaar een islamofoob opiniestuk.

De succesformule van Leyers wordt hier blijkbaar herhaalt, islamofobe uitspraken doen de controverse en dus de kijkcijfers oplaaien.

In De Standaard (niet toevalig de standaard zou ik zo zeggen) van dit weekend gaat ze tekeer tegen de islam op een indirecte manier. Ze 'verwondert zich over de scherpheid waarmee aartsbisschop André Léonard op de korrel wordt genomen. Of beter: ze verwondert zich erover dat zoiets alleen de katholieke kerk overkomt, en bijvoorbeeld niet de islam.'

'Vervang het woord ‘Léonard' door ‘imam X' of ‘rabbijn Y', en het land zou op zijn kop staan.'

Waar woont dat mens? niet in België in elk geval, of is er oostindisch doof voor de plaag van islamofobie die onze contreien al een tijdje teistert? Is ze vergeten welke behandeling iman Nordine Taouil kreeg? De staatsveiligheid kwam op haar eigenste vrt tekst en uitleg geven bij de iman. De 'de betrokkene dient beschouwd te worden als iemand die eigenlijk een extremistische moslim is van salafistisch-wahabitische strekking en die actief militeert in salafistische kringen.'

Dan haalt ze het voorbeeld aan van een jongeman die ze blijkbaar ontmoet heeft. De 'Vlaming van Marokkaanse origine is blijkbaar 'zelf een homo'. Daarna haalt ze uit naar naieve 'jonge, kwetsbare, jovige Al-Minarameisjes'. Na verontrustende verhalen te hebben aangehaald van die 'meisjes' gaat ze de dialoog aan met 'een SP.A-politica'. "‘Dat klopt allemaal,' beaamde ze, ‘Je moét dat vertellen. Het gebeurt allemaal onder onze neus, en niemand kraait ernaar. Over de ultraconservatieve kanten en de vrouwonvriendelijkheid van sommige moslimmilieus zwijgt iedereen zedig.' ‘Waarom?' ‘Omdat niemand klokkenluider wil zijn. Omdat niemand de moslimgemeenschap voor het hoofd wil stoten. Omdat geen enkele politieker stemmen wil verliezen bij de moslimachterban.' Vandaag bel ik haar even op. ‘Mag ik jouw naam vermelden in mijn stukje voor De Standaard?' ‘Neen,' antwoordt ze snel, ‘ Ik kan mij niet permitteren de moslimgemeenschap tegen mij te krijgen.'
Ik versta het niet goed, die twee maten en gewichten."

Voor een academisch geschoolde en een journaliste is dat toch een laakbare manier om een argumentatie op te bouwen.

Maar vooral wat is haar punt? Dat er mensen zijn met vreemde ideëen onder de moslims in België? Dat lijkt mij geen nieuws. Dat er 'sp.a-politica' zijn die dwaze uitspraken kunnen doen, dat lijkt mij ook geen nieuws.

We hebben hier te maken met iemand die puur voor publiciteits-doeleinden de islam eens onder handen pakt en daarbij 'durft te zeggen wat anderen niet durven', wat de grote dooddoender is van de laatste jaren.

Dirk Tuypens publiceerde zijn bedenkingen in een opiniestuk op indymedia.be. Daarin doet hij een aantal rake uitspraken:

"Wanneer het kritiek op de islam betreft, is er vreemd genoeg geen sprake van ‘een zekere gêne’, laat staan van een verlangen naar nuance. De critici van de islam opereren onder het motto ‘schiet maar raak’. Maar de gortigheid die zij verspreiden, wekt bijzonder weinig onbehagen. Mikpunten van de islam-critici zijn altijd het fundamentalisme en de uitingen van een conservatieve islamitische geloofsbeleving. De nuance dat ook binnen de islam zeer uiteenlopende strekkingen bestaan, wordt steevast verzwegen of ontkend. De gangbare islamkritiek is moedwillig veralgemenend en wil op zijn minst het bestaansrecht van de moslimgemeenschap in Europa onderuit halen. Dat maakt deze kritiek vals en onaanvaardbaar."

"Annemie Struyf wil, net als zoveel opiniemakers voor haar, verkondigen dat kritiek op de islam in onze samenleving een taboe is. Niets is minder waar. Kritiek op de islam mag en moet er zijn. Maar dan moet die wel vertrekken vanuit het respect voor een verscheiden moslimgemeenschap en de oprechte bekommernis om met die gemeenschap op een serene manier samen te leven. Van deze uitgangspunten is alvast in het opiniestuk van Struyf weinig of niets terug te vinden."

meer over de islam als bestseller

Wilders' Wet: Marijnissen over het proces Wilders

Het proces tegen Blondie is lopende. Er zijn onder progressieven, zoals altijd, voor- en tegenstanders van dit proces.
Een vooraanstaand progressief uit het kamp van de tegenstanders van dit proces is SP-topman Jan Marijnissen.

"Het proces tegen Geert Wilders is begonnen. Ik ben daar niet blij mee. De tegenstanders van Wilders, die dit hebben afgedwongen, gunnen hem deelname aan een loterij zonder nieten. In het ergste geval wordt Wilders veroordeeld, en kan hij als ‘slachtoffer van de elite’ de voortrekkersrol nemen in de strijd voor het vrije woord. Wordt hij vrij gesproken dat kan hij zijn beledigingen en andere discriminatoire uitlatingen voort zetten, met een stempel van de rechter. Verdere vergroving van het debat binnen en buiten de Kamer, en een toename van de tegenstellingen in het land liggen dan in het verschiet.

De opvattingen van Wilders aangaande de islam en de mensen die dat geloof aanhangen, zijn verwerpelijk. Niet omdat hij wijst op de abjecte passages in de koran, maar omdat hij consequent een bepaalde bevolkingsgroep wegzet. Voor mij is geloof iets voor en van het privé-domein. Iedereen is vrij om te denken en te geloven wat hij of zij wil. Bijgevolg hebben we gelukkig ook geen ‘gedachtepolitie’.

De houding van Wilders, en vooral de door hem gebezigde taal tegenover moslims, blijft niet zonder gevolgen. Woorden hebben hun betekenis, voor de afzender én voor de ontvanger. Alle conflicten op aarde zijn met woorden begonnen: vermeend goed en kwaad moet immers benoemd worden. Het onderscheid tussen wij en zij moet scherp getrokken worden, en dan volgen de diskwalificaties, dan de stemmingmakerij, dan de discriminatie, dan de haat, en dan….

Wilders’ opvattingen moeten worden bestreden: in de Kamer, in de kantine, op school, op het werk, maar niet in de rechtzaal. In de rechtzaal gaat het om de vraag of met de uiting van een mening de wet wordt overtreden, niet om de vraag of een mening gewenst is of niet. In een levende democratie bestaande uit weerbare mensen zal iedereen die vraag moeten beantwoorden: zijn de opvattingen en plannen van Wilders gewenst? Wilt u een ‘kopvoddentax’? Wilt u apartheid, wilt u tweederangs burgers? Wilt u witte en zwarte wijken, of juist bestrijding van de segregatie?

Of bent u met mij van mening dat het aanwakkeren van tegenstellingen onder de mensen alleen maar leidt tot ellende. En dat we de problemen die er zijn moeten aanpakken: exit de foute elite, die wel oog heeft voor eigen zaken, maar niet voor het algemeen belang; aanpak van de groeiende armoede; orde op zaken in onderwijs en zorg; een overheid die optreedt in plaats van terugtreedt; en ook: geen witte en zwarte scholen; geen witte en zwarte wijken; alle migranten leren de taal; en iedereen respecteert de belangrijke, heersende waarden.

Laat Wilders’ wil geen wet worden."

In België hebben we natuurlijk ook ervaring met ranzige fascisten die veroordeeld worden voor racisme-misdrijven en die gewoon van naam veranderen zonder ook maar enige consequentie. En ze wentelden zich dan inderdaad in een slachtofferrol. Maar bon, moet je het daarvoor laten? We moeten het aanklagen dat ze hiermee wegkomen, we moeten ons uitspreken tegen het feit dat ze in de media als slachtoffers kunnen profileren. We moeten strijden voor een betere en sluitendere wetgeving bijvoorbeeld.
Maak gewoon de vergelijking met andere misdrijven, zouden we toestaan dat pedofiele verkrachters direct na hun veroordeling vrijkomen omdat ze van naam veranderd zijn en zouden we toestaan dat ze diezelfde dag nog op TerZake komen uitleggen dat ze vervolgd worden door de multiculti linkse kerk omdat ze een mening hebben? Ik dacht van niet.

Mijn mening daarover: racisme, het zaaien van haat en het oproepen tot discriminatie is een misdaad. Daar kan geen discussie over zijn. En misdaden zijn er nu eenmaal om bestraft te worden.
Uiteraard mag 'de strijd' tegen islamofobie en verwante ranzige vormen van haatzaaierij zich niet beperken tot een juridisch getouwtrek. Alle respect voor juristen, maar de justitie gaat de wereld niet veranderen. Maar voor alle duidelijkheid, het een sluit het ander niet uit. Een misdadige haatzaaiende islamofoob die oproept om moslims het land uit te jagen (letterlijk) moet daarvoor vervolgt worden me dunkt. Terzelfdertijd moeten progressieven ervoor zorgen dat de haatzaaierij en de gevolgen ervan bestreden worden én wat zo mogelijk nog belangrijker is, dat de bevolking weggehaald worden uit de negatieve spiraal van extreem-rechts en betrokken geraakt in een positieve strijd tegen onderdrukking, racisme, de economische crisis en haar gevolgen, voor vakbondsrechten, en ga zo maar door.

Proces tegen Wilders

In Nederland is het proces tegen Geert Wilders vollenbak bezig. Deze extreem-rechtse geblondeerde politicus wordt vervolgd omwille van zijn ronduit ranzige aanzetten tot haat en discriminatie.

Zijn verdediging en die van allerhande ranzige gelijkgestemden is simpel: 'wij geven kritiek op de islam, niet op de moslims'.
Het is natuurlijk te proberen waard. Diegenen die er dreigen in te trappen, verwijs ik graag van de uitspraken van deze typen zelf, ronduit racistische uitlatingen, gericht tegen mensen die een bepaalde godsdienst aanhangen én tegen mensen die die godsdienst niet belijden.

Een fijne selectie:

“Nederland is voller dan vol wat betreft niet-westerse allochtonen, vooral van islamitische afkomst.”

“De omgang met de islam en moslims in ons land moet dus minder vrijblijvend worden. (..) De analyse is helder, we hebben een groot probleem met de islam, ook in Nederland. (..) Immigratie uit islamitische landen moet worden verboden. We moeten leren intolerant te zijn tegen de intoleranten, op straat, in de moskee en in de rechtbank. We moeten haat en geweld van terroristen beantwoorden met uitsluiting en intolerantie en laten zien wie de baas is in Nederland.”

“We hebben een gigantisch probleem met moslims, het loopt aan alle kanten de spuigaten uit.”



“We moeten de tsunami van de islamisering stoppen.”

"De kern van het probleem is de fascistische islam, de zieke ideologie van Allah en Mohammed zoals neergelegd in de islamitische Mein Kampf: de Koran."

“Het [is] volstrekt onwenselijk dat Amsterdam maar liefst 177 nationaliteiten telt"

“Autochtonen planten zich minder snel voort dan allochtonen."

"Voor de PVV is duidelijk wie er uit de luie stoel moeten komen en wie na een hard werkend leven erin mogen plaatsnemen. Voor de PVV is duidelijk dat Nederland geen immigratieland moet zijn; alleen dan kan de verzorgingsstaat overeind blijven voor wie daar tijdens en na een hardwerkend bestaan recht op heeft."

"We hebben Marokkaanse jeugd die zich echt als barbaren gedragen: mensen vermoorden, mensen aanvallen, de meest verschrikkelijke dingen doen."

“Voorzitter, de elite noemt deze Marokkanen, die hier de boel verzieken, heel romantisch ‘nieuwe Nederlanders’. Ik noem ze liever `kolonisten ́.Moslim-kolonisten. Want ze zijn niet gekomen om te integreren, maar om de boel hier over te nemen, om ons te onderwerpen.”

Geert Wilders is een ordinaire extreem-rechtse racist.

Maar om het nog leuker te maken dan dat het al is, gaat Wilders in de aanval. Hij wil van zijn proces een politiek proces maakt, en pleidooien houden tegen de islam. Hij wil bewijzen dat de islam een 'fascistische ideologie' is en 'een bedreiging'.
„Want voor de strafbaarheid van een uitspraak is het van belang te bekijken of een uitspraak waar is”, verklaarde zijn advocaat Moszkowicz. Die vent is toch echt geschift.

Geert Wilders kan in elk geval rekenen op de steun van allerhande extreemrechts schorremorrie uit binnen- en buitenland. Zoals de volkshelden van het Vlaams Blok:


Ook in Nederland zelf gaat allerhande extreem-rechts krapuul de straat op.

Dit proces is in elk geval meer dan het volgen waard. Ook al omdat Wilders blijkbaar islamofobie in het algemeen in de beklaagdenbank probeert te krijgen.
De implicaties voor onze volkseigen islamofoben zullen niet te onderschatten zijn.

Als Wilders wint kan dit het 'alle remmen los'-signaal geven aan de islamofoben en racisten.

Boris, the babysitter

Dames en heren,

graag jullie aandacht voor een ronduit hilarisch stukje Little Britain, de Soviet Babysitter.
Enjoy:




comrade stalin salutes you!

interview met Howard Zinn

Kameraden en vrienden,

goed nieuws van de fans van Howard Zinn.

Een online radiozender brengt op 20.01 een interview met Howard Zinn over diens 'A People's History of the United States'.


Dit interview maakt deel uit van het Zinn Education Project. Dat is werkelijk een fantastisch initiatief gericht op geschiedenisleerkrachten in de VS, maar daarover (als het god belieft) op een later tijdstip veel meer.

De laatste 20 minuten van het programma zal de historicus vragen antwoorden die luisteren lijf kunnen stellen, telefonisch of via een chat box. Dus als je niet weet wat gedaan en je hebt prangende vragen.

Diegenen die het nog niet gelezen moeten dringend naar de betere boekhandel en/of de dichtsbijzijnde bibliotheek voor Howard Zinn, Geschiedenis van het Amerikaanse Volk, uitgegeven bij Uitgeverij EPO.

Bloed en Tranen

Peter Heirman, de hoofdredacteur van Visie, schreef in de editie van deze week een 'mea culpa', de toestand van de media vandaag de dag.

Bloed en tranen

Riooljournalistiek van het ergste soort, dat was het verwijt dat vooral Het Laatste Nieuws te slikken kreeg bij de berichtgeving over de moord op Kevin en Shana. Dekritiek kwam ook van collega’s vanandere media.

Mag ik van de gelegenheid gebruik maken om een mea culpa te slaan?
In een vorig leven was ik zelf regionaal journalist bij het Volk en enkele maanden ook bij, o wee, Het Laatste Nieuws. Je leven vult zich dan met dorpspolitiek, lokale verenigingen, wijkfeesten, markante dorpsbewoners en meer van dat.
Maar af en toe bots je ook wel eens op minder aangename nieuwsfeiten Moorden zijn (gelukkig maar!) absoluut uitzonderlijk, (dodelijke) verkeersongevallen komen des te meer voor. Ook daar vallen bloed en tranen te rapen.
Ja, ik heb het ook gedaan. Gaan bellen bij de buren over wat voor iemand hij was, wie zijn vrienden waren, hoe de buren hem zich zullen herinneren. Of, erger nog, moeder, vader, broer of zus de pieren uit de neus halen. En dan gaat het vaak over een slachtoffer, niet over een dader. Familie, nabestaanden? Zaten zij te wachten op die verhalen? Je werd niet geacht het je af te vragen. Als jij het niet deed, ging je collega van de concurrerende krant met het verhaal lopen.
Heel af en toe slaag je erin om een sereen verhaal te brengen, waarin ook de nabestaanden troost vinden. Maar doorgaans hou je er een wee gevoel aan over. Dergelijke journalistiek is een en al ranzigheid. Ik kan er geen ander woord voor bedenken.

Maar ja, je bent jong en je wil je bewijzen en bovendien ben je freelancer, dus hoe meer (en sensationeler) je schrijft, hoe meer brood op de plank. Het zijn zeer
flauwe excuses en ik wil ze dan ook niet inroepen. Zoals ik al zei, dit is een mea culpa. Om maar te zeggen dat de kritiek op Het Laatste Nieuws meer dan terecht is. Alleen klinkt hij bijzonder hol uit de mond van collega-journalisten. De berichtgeving in andere kranten en op televisie moest in voyeurisme nauwelijks onderdoen voor de grootste krant van’t land. Ook die van de ‘kwaliteitskranten’. Tot onze openbare omroep toe. Dat de ene de volledige naam publiceerde en de andere alleen initialen, het is een puur cosmetisch onderscheid. Je daarachter verbergen getuigt van verregaande hypocrisie.

Misschien moeten we op zoek naar andere, nieuwe media die los staan van commerciële belangen.

de mooiste krant ter wereld, volgens Wim de Bie

Wim De Bie, bekend Nederlands komisch genie, heeft zich ontpopt tot Nationale Mentale Coach. Dit deed hij op vraag en voordracht van 'De Federatie van Coaches'.

Nederland zal er mentaal enorm op vooruitgaan met een dergelijke coach. Laat ons hopen dat voldoende Belgen de aanbevelingen van de coach in overweging nemen.

Vandaag neemt hij de kranten onder de loep, en hij geeft een aantal aanbevelingen mee. "De Nationale Mental Coach geeft de kranten hoop voor de toekomst."

Meer dan het bekijken waard:

reactionair Léonard aartsbisschop

Na dagen van speculeren, waarbij kranten 'vaticaanwatchers' als bron citeerden voor nieuws op hun frontpage - how low can you go? - is het worse case uitgekomen, Léonard, huidig bisschop van Namen is benoemt tot Aartsbisschop.
Het was uiteraard te verwachten, hij staat al vele jaren bekend omwille van het verkondigen aan al die het wil horen van zijn aartsreactionaire standpunten. Standpunten die dicht aanleunen bij die van huidig paus, Benedictus XVI, die aartsreactionair aus Beieren.

Voor alle duidelijkheid, ik heb niets tegen conservatieve standpunten, dat is een keuze als een ander, 'ik zou nooit abortus plegen' is een valabel standpunt, 'ik zou nooit euthanasie plegen' een jammerlijk maar valabel standpunt. Maar vanuit die persoonlijke opvatting de bredere maatschappij uw conservatieve mening proberen opdringen, is een heel ander paar mouwen.

Ik kan alleen maar hopen dat de 'roomse medianar' Torfs gelijk heeft en dat we de aartsbisschop het voordeel van de twijfel moeten geven. Maar vrees eerlijk gezegd het ergste. De reactionaire paus heeft een reactionaire aartsbisschop benoemt om de kerkprovincie te leiden.

Op de nieuwswebsite indymedia.be reageert Paul De Witte, woorvoerder van Basisbeweging, Vlaams Netwerk van kritische christenen en basisgroepen, 'niet verrast maar toch ontzet'. De basisgroepen wijzer er - mijns inziens zeer terecht - dat de aanstellen niet gebeuren omwille van de noden van de kerkprovincie, maar op basis van 'de persoonlijke voorkeuren van de man die toevallig paus is'.
Hij vreest het ergste, en soms de vragen op waarmee de geloofsgemeenschap vandaag de dag worstelt
Hoe kunnen we evolueren van een gesloten en onwrikbaar vastliggende “Roomse” identiteit naar een open “Messiaanse” identiteit, waarbinnen ruimte is voor allerlei vormen van kruisbestuiving, die juist nodig zijn om vruchtbaar te blijven?
Kruisbestuivingen tussen christelijke bewegingen en allerhande maatschappelijke bewegingen die ook op zoek zijn naar heil voor mensen die vaak slachtoffer zijn geworden: verenigingen “waar armen het woord nemen”, vredesbeweging, antiracisme beweging, vluchtelingenorganisaties, vakbonden…

Hoe kunnen we als katholieke christenen mee motor zijn binnen de huidige interreligieuze processen die van levensbelang zijn voor een vredevolle toekomst voor onze wereldgemeenschap? Het terugplooien op de eigen ‘enig zaligmakende identiteit’ is absoluut nefast in het actuele zoekproces om, met betrekking tot concrete maatschappelijke spanningsvelden tot meer samenspraak te komen tussen christenen, moslims, joden en vrijzinnigen.

Hoe moeten christelijke gemeenschappen straks inspiratie blijven putten uit het bevrijdende, open Messiaanse verhaal over Jezus van Nazaret indien het instituut weer elke ruimte voor interpretatie zal gaan bezetten met haar Kerkelijke dogma’s?

Hoe kan het christelijke middenveld de eigen identiteit blijven actualiseren en deelnemen aan het maatschappelijke debat omtrent arbeid, zorg, en emancipatie wanneer haar kerkleiders de koers opnieuw gaan oriënteren op de situatie van voor het 2de Vaticaans Concilie?

Hoe kunnen we ons ‘katholiek’ (betekenis: ‘voor iedereen’) blijven noemen als groepen mensen, i.c. homoseksuelen, door onze nieuwe Belgische kerkleider ‘abnormaal’ worden genoemd?

Hoe kunnen we in creatieve trouw aan de traditie een pastoraal opbouwen, die niet langer afhankelijk is van een klerikale invulling van het ambt van voorganger, maar die op de eerste plaats oog heeft voor de noden van de plaatselijke gemeenschap?

Nog vele andere vragen kunnen worden gesteld. In ieder geval wilden we in eerste instantie ons onbegrip uitspreken bij deze benoeming en vooral ook onze bezorgdheid over de toekomst van de bevrijdende kracht van het oorspronkelijke christelijk verhaal, ook binnen onze seculiere samenleving.

Liga voor Mensenrechten moet blijven

De Liga voor Mensenrechten kreeg vandaag te horen dat ze geen subsidies meer gaan krijgen van de Vlaamse Overheid. Een triestige zaak me dunkt.
"Minister van Cultuur Joke Schauvliege besliste dat de Liga voor de volgende beleidsperiode geen aanspraak meer maakt op deze subsidie. Hierbij negeert ze een positief advies van de Beroepscommissie. De Liga verliest niet alleen al haar werkingsmiddelen, maar ook de loonsubsidies die enkel aan gesubsidieerde verenigingen toegekend worden.

Het voortbestaan van de Liga voor Mensenrechten komt in het gedrang."

Zo stelde de Liga in haar persbericht.

Het juridisch werk verricht door de Liga is impressionant. Ze speelde niet alleen waakhond voor de mensenrechten, maar dus ook voor de democratie in ons land.

De tegenwind die de Liga bood tegen de wet op de bijzondere onderzoeksmethoden, de jeugdbeschermingswet en de anti-terrorismewet was en is broodnodig.

De veroordeling van het Vlaams Blok voor racisme is nog steeds een belangrijke overwinning.

De Liga is een blijvende meerwaarde en zelfs een voorwaarde voor de democratie in ons land. Ze moet dan blijvend gesubsidiëerd worden door de Vlaamse Overheid, is het niet onder de huidige subsidielijn, als sociaal-culturele beweging, dan moet er maar een andere oplossing gevonden worden.

Protesteer mee tegen deze beslissing door lid te worden van de facebookgroep.

Krijgstumult aan de Marokkaanse Kust

Vanaf deze week, en nog tot de 14 maart, kun je in het Jubelparkmuseum (te Brussel voor de jahils onder ons) gaan kijken naar vier wandtapijten.

Niets wereldschokkend hoor ik u denken, voor 4 stoffige tapijten kom ik mijn huis uit.
Bon, het zijn natuurlijk tapijten, en het zijn er maar vier, daar geef ik je gelijk in, maar het zijn zeer interessante voorstellingen van een vaak vergeten stukje koloniale geschiedenis. En moeten we er zeker ook bijzeggen, het is maar bij hoge uitzondering dat ze in België te bewonderen zijn.
De tapijten waren in Brussel voor hun groot onderhoud en verdwijnen dan terug naar Spanje, naar de Onze-Lieve-Vrouw-Tenhemelopnemingskerk van Pastrana.

Waarom dus naar 'Krijgstumult aan de Marokkaanse Kust' gaan bekijken?

Eerst en vooral dus omdat Belgische wandtapijten uit de 15de eeuw sowieso meer dan het zien waard zijn.
Deze vier zijn vooral het zien waard door hun voorstelling. Het onderwerp is de veroveringstocht van Alfonso V o Africano in wat vandaag de dag Marokko is en toen het Koninkrijk Fez.

De wandtapijten zijn 11 bij 4 meter en zijn van een prachtige kwaliteit.

Voor de geïnteresseerden, wat meer over die Portugese invasie.

Alfons V (1432 - 1481) is vooral bekend in de geschiedenisboekjes, als hij er al in vermeld staat, als diegene die vorst was van het koninkrijk van Portugal en de Algarve ten tijde van prins Hendrik de Zeevaarder.

Maar hij heeft natuurlijk meer gedaan dat dan. Hij is de man die de conquista tot aan de andere oever van de zee verderzette.

De verovering, die in onze geschiedenisboekjes steeds voorgesteld wordt als 'reconquista' (al-ʼIstirdād in het Arabisch voor de geïnteresseerden), als herovering dus, was de strijd van adellieden uit de Pyreneeën ter verovering van het Iberisch schiereiland. De heilige kruistocht tegen het Islamitisch Gevaar, een laatmiddeleeuws fenonomeen die vandaag de dag nog steeds door onze blut-und-bodem-islamofoben wordt opgehemeld. Toen de verovering 'compleet' was en de katholieke koninkrijken het hele Iberisch schiereiland in handen hadden, was de kous volgens sommigen nog helemaal niet af. De hele wereld moest een strijdtoneel worden, het gevecht moest gevoerd worden in het 'hart' van de Islamitische wereld. Deze ideologie, die voor een deel de uitdrukking was van de belangen van het opkomende handelkapitalisme, richtte zich op de verovering van Afrika en het ontsluiten van de economische topregio's in de toenmalige wereld voor de 'christelijke' handelskapitalisten.

Deze invasie kreeg uitgebreide zegeningen van de Katholieke Kerk. In 1452 vaardigde zijne heiligheid Paus Nicholas V de Pauselijke Bul Dum Diversas uit. Hiermee werd de kolonialisering en de slavernij van 'saracenen, heidenen en om het even welke andere ongelovigen' gezegend. In 1455 deed dezelfde paus er nog een schepje bovenop in Romanus Pontifex.


Toen in Alfons V in 1448 de troon besteeg, rekende hij eerst af met te machtig geworden edellieden, na de Slag bij Alfarrobeira op 20 mei 1449, kan hij zijn macht consolideren. Toen kon hij zich concentreren op de invasie van Noord-Afrika.
Zijn grootvader, João I, had in 1415 de noordelijke havelstad Ceuta ingenomen. Zijn invasieleger slaagde er in om Alcacer Ceguer, in 1458, Tanger, in 1464 en Arzila, in 1471, in te nemen. Later werden delen van Guinea en Kaapverdië veroverd.
De Portugezen zullen laten nog Safi, in 1488, El Jadida, in 1502, Agadir, in 1505 en Souira Guedima, in 1506, innemen. Ondanks pogingen van de koningen van Fez en hun Spaanse bondgenoten om dit te verhinderen (christelijk-islamitische dialoog en samenwerking was heel normaal in die tijd, Spanje dat trouwens terzelfdertijd hun finale gevecht leverde tegen Granada). Aan dit hele avontuur kwam een einde toen de Saadi-dynastie het noorden in handen nam en het land grotendeels zuiverde van Portugezen en binnensluipende Ottomanen.
Grotendeels want Ceuta bleef in Portugese handen tot 1668, toen werd een deal gesloten die een einde maakte aan de Portugese en Spaanse dynastieke troebelen en Ceuta in Spaanse handen bracht. Spanje bezet Ceuta tot op de dag van vandaag.
Kameraden, vrienden en anderen, voor de prijs moet je het niet laten, je geraakt binnen voor 5 € voor werkende mensen, 4 € voor studenten en 1,50 € voor de werkelozen onder ons (inclusief de toegang tot de vaste verzamelingen).
Meer praktica

AB InBev, goe bezig

De PVDA (Partij Van De Arbeid van België) steunt de werknemers van AB InBev en is verontwaardigd over de aankondiging van het herstructureringsplan bij de biergigant, waardoor in België 263 mensen hun job zouden verliezen. De partij vraagt aan de regering dat ze de 70 miljoen euro aan belastingvermindering die AB InBev verkregen heeft in het kader van de notionele-interestaftrek, terugeist indien het herstructureringsplan niet wordt ingetrokken.

“In 2009 heeft AB InBev maar liefst 785 miljoen euro aan dividenden uitgekeerd aan de aandeelhouders. Daarna dergelijke herstructurering aankondigen is onfatsoenlijk,” reageert Raoul Hedebouw, woordvoerder van de linkse partij. “Bovendien verwacht AB InBev dat het in 2010 voor 946 miljoen euro aan dividenden zal uitkeren. Winst voor alles, is de logica. Als we op die weg verder gaan, leiden we onze maatschappij en onze jobs op termijn naar de afgrond.”

De PVDA betuigt haar solidariteit met alle werknemers van AB InBev en aan de verschillende vakbondsdelegaties. “In deze moeilijke tijden van crisis willen we toch benadrukken dat de vakbonden hun verantwoordelijkheid opnemen in de strijd voor het behoud van werkgelegenheid. Als zij het niet doen, wie dan wel?” vraagt Raoul Hedebouw zich af. “Dat de vakbondsacties in de vestigingen van Leuven (Nederlandstalig) en Jupille (Franstalig) deels in onderling overleg gebeuren, versterkt de zaak alleen maar. In tijden van communautaire twisten is dat een sterk signaal,” voegt hij eraan toe.

De PVDA roept de politieke overheden in ons land op tot actie. “Het is gewoon onbegrijpelijk dat de politiek nog niets heeft ondernomen in dit dossier. In 2009 kon InBev, via haar financiële tak Cobrew, profiteren van een notionele-interestaftrek van 205 miljoen euro: een belastingvermindering van 70 miljoen euro. In plaats 75 miljoen euro belastingen te betalen op zijn winst voor belastingen, moest Cobrew slechts 5,27 miljoen euro betalen, wat neerkomt op een belachelijk lage belastingvoet van 2,38 %. Het systeem van de notionele interesten werd door de federale regering in het leven geroepen om banen te scheppen. Hier gebeurt het tegenovergestelde. Daarom moet de regering de verkregen voordelen terugeisen als AB InBev zijn herstructureringsplan niet terugtrekt,” stelt de PVDA.

In een breder kader vindt de PVDA dat de herstructureringen symptomatisch zijn voor de logica van ons economische systeem. “De families de Spoelbergh, de Mévius en Vandamme, hoofdaandeelhouders van AB InBev, zijn de drie rijkste families van België. Ze bezitten samen bijna 13 miljard euro, meer dan 4 miljard elk. Die ophoping van rijkdom creëert geen jobs. Integendeel, ze vernietigt arbeidsplaatsen,” stelt de PVDA. “Wij stellen voor dat de federale regering een taks van 1 % heft op de fortuinen boven de 1 miljoen euro. Dat zou 8,7 miljard euro opbrengen. Dat geld kan dan geïnvesteerd worden in openbare tewerkstelling en in de herfinanciering van de pensioenen,” besluit Raoul Hedebouw.

Wolfgang Benz over antisemitisme en islamofobie

Historici, het moet gezegd zijn, er zitten interessante tiepen tussen, die vanuit het verleden belangrijke lessen kunnen trekken voor het heden en de toekomst. Een van die soort is Wolfgang Benz. Deze Duitse prof. dr. is specialist antisemitisme. Vorige week publiceerde hij een over de duidelijke parallel tussen antisemitisme en islamofobie.
"Das Feindbild "Westen" im arabischen Kulturkreis wird von Populisten im Westen mit dem Feindbild "Islam" erwidert. Es folgt den gleichen Konstruktionsprinzipien.

Feindbilder bedienen verbreitete Sehnsüchte nach schlichter Welterklärung, die durch rigorose Unterscheidung von Gut (das immer für das Eigene steht) und Böse (das stets das Fremde verkörpert) sowie darauf basierender Ausgrenzung und Schuldzuweisung zu gewinnen ist. Feindbilder, die eine solche Welt beschwören, lindern politische und soziale Frustrationen und heben das Selbstgefühl.

Feindbilder sind Produkte von Hysterie. Sie konstruieren und instrumentalisieren Zerrbilder der anderen. Wenn wir Hysterien als weitverbreitete Verhaltensstörung definieren, die unter anderem durch Beeinträchtigung der Wahrnehmung, durch emotionale Labilität, durch theatralischen Gestus und egozentrischen Habitus charakterisiert ist, dann erklären sich Phobien gegen andere Kulturen oder ganz unterschiedliche Minderheiten in der eigenen Gesellschaft als Abwehrreflex."

"Bausteine des Feindbilds sind Verallgemeinerung und Reduktion von wirklichen oder vermeintlichen Sachverhalten auf Negativa. Gerüchte, Unterbewusstes, Hörensagen, literarische und volkstümliche Überlieferung erheben sich zu "Tatsachen" - die jedoch nur vom Glauben leben.Die unterschwellig bis grobschlächtig praktizierte Diffamierung der Muslime als Gruppe durch so genannte "Islamkritiker" hat historische Parallelen. Derzeit wird der Islam gedanklich mit Extremismus und Terror verbunden, wodurch alle Angehörigen der islamischen Religion und Kultur mit einem Feindbild belegt und diskriminiert werden sollen."

"Die Parallele ist unübersehbar, wenn als taktische Waffe im geargwöhnten Kampf um die "Islamisierung Europas" heute das Wochenbett der muslimischen Frau beschworen wird. Treitschkes Angriffe gegen das deutsche Judentum markierten die Aufkündigung des mühsam erkämpften liberalen Konsenses über die Integration. Der Berliner Antisemitismusstreit war vor allem eine Identitätsdebatte, eine Auseinandersetzung darüber, was es nach der Emanzipation der Juden bedeuten sollte, Deutscher zu sein und deutscher Jude zu sein."

"Der Diskurs über Kopftuch und Minarett - als Symbole einer fundamental abgelehnten und als bedrohlich gebrandmarkten Kultur - wird in dieser Deutlichkeit in der Teilöffentlichkeit des Internets geführt. Aber seine Ausweitung ist längst im Gange. Die Gleichsetzung deutscher Bürger muslimischer Religion mit fanatisierten Terroristen hat Methode und wird mit dem Appell an das gesunde Volksempfinden, an das Rechthaben der Mehrheit inszeniert.

Der symbolische Diskurs über Minarette ist in Wirklichkeit eine Kampagne gegen Menschen, die als Mitglieder einer Gruppe diskriminiert werden, eine Kampfansage gegen Toleranz und Demokratie."

Vanzelfsprekend kreeg deze academicus alle mogelijke verwijten naar het hoofd geslingerd door (extreem-)rechts en door zogenaamde 'woordvoerders van de joodse gemeenschap'. Maar desalniettemin maakt hij een zeer rake vergelijking.

Het antisemitisme van toen is de hedendaagse islamofobie, hetzelfde walgelijke racisme in een nieuw jasje.

Pierke 's Nieuwjoarsliet 2010

Vandaag was het weer nieuwjaarsreceptie van de Stad Gent. Naar aloude traditie mocht Pierke Pierlala, de Gentse volksheld van Luk De Bruyker en Freek Neirynck de boel opvrolijken. Elk jaar brengen zij ook een nieuwjaarlied, met terugblik en vooruitblik.

Nieuwjoarsliet 2010

't Es weer een nieuw joar, doarop goame wij fieste
We dreinke mee moate, nie gelijk de bieste

De kroamkes stoan weer allemoal opgesteld
De lantsjes angen ooveral omtrent
De stiene mokke worde neu verkocht
En oas ge te ziere dreinkt worde rap zocht

't Joar twieduust en negene, moakte ons verleege
En oens portefoelde, hee guul wa verdreege

De banke wierde guultegans uitgekliet
Veur d'andiele kreege woas 't twee kiere niet
Al de wisselkoerse steurtegen in ien
Oens spoarreekeneinge wier 't vel over 't bien

Moar in twieduust en tiene, goame veel mier verdiene
Om m' oens wirk keunen heiwe, stoame nie in de keiwe

De Kuurmort wo weere guul toegeleit
Moar 't Braunplein wor zeker nog nie geplaveit
Het STAM goa uuk ope als de stadsmuzee
Wel moande te loate... want 't woas ne korvee

In twieduust en tiene, koome veel schuune kiene
Noar oens floraliejen, om oens te verlieje

Gantwoize krijg wel nog altijt gien nieuw plein
De Woals kruuk zal 't jij uuk nog nie kleir zijn
Messchien wort de Riep al weer oope geleit
In Gent duuret toch allemoal zijnen tijt

In twieduust en tiene, om de vreiwe te diene
Goan ze mee oens kasseie, noar 't koenteenerpark rije

Veur de flieke nen nuumeero op 't veuruuft
De moslimschoape worden iest verduuft
De trams en de buusse koome schuune op tijt
En Pierke Pierlala es en blijft stijt

't Es weer een nieuw joar, doarop goame we fieste,
We dreinke mee moate, nie gelijk de bieste

extreem-rechts mobiliseert tegen Obama

Kameraden en vrienden,

ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar het nieuws doet mij de laatste tijd de muren oplopen. De documentaires die uitgezonden worden op de 'zender voor de actieve meerwaardezoeker' doen mij in huilen uitbarsten. Gelukkig is er nog het internet.

Vandaag jullie aandacht voor zeer bekijkenswaardige uitzendingen van Al-Jazeera.

President Obama lijkt steeds maar controversiëler te worden. Links lijkt meer en meer de rug toe te keren naar de president van 'Yes we can, but No we won't'. Rechts en extreem-rechts lijkt steeds hysterisch te worden in de campagne.

Al Jazeera bracht deze week een reportage uit van Rick Rowley en Jacquie Soohen over 'White Power'-groepen: neonazi's en andere fascistische haatgroepen. Meer dan het bekijken waard.



Aansluitend kan ik volgende uitzending aanraden van het immens populaire duiding- en discussieprogramma van Riz Khan.





Fascistische groepen die op hol slaan, opgestookt door extreem-rechtse commerciële televisiezenders, met platvloerse racisme, islamofobie, en een zeer vulgair anticommunisme, verontrustend.

stereotype casting

Zaterdag brengt de NMO, de Nederlandse MoslimOmroep, in het prachtige jongerenprogramma De Zevende Hemel, een special over 'stereotype casting'.

Voor de in Nederland wonende medemens: te beluisteren op zaterdag 09 januari tussen 17u en 18u op Radio 5. De uitzending is tevens geheel en al online te beluisteren.

"Iedereen kent ze wel: de stereotype rollen op tv en het grote witte doek. Vaak zie je acteurs met Marokkaanse, Turkse of Iraanse roots als de Marokkaanse straatcrimineel, de Turkse boze neef die de eer van zijn nichtje beschermt of het rebellerende meisje dat niet uitgehuwelijkt wil worden. Waarom speelt de Marokkaan niet gewoon een bankbediende of de Turk een kaasboer? Hierover gaan we in gesprek met een aantal acteurs, producenten en regisseurs."

In het programma komen aan bod: Gamze Tazim uit 'Het Huis Anubis' en de bijbehorende films 'Anubis en het pad der 7 zonden' en 'Anubis en de wraak van Arghus'.

Sadik Eksi dit jaar te zien in de film Gangsterboys.

Fahd Larhzaoui bekend van Goede Tijden Slechte Tijden (zeg maar de Nederlandse Thuis) en Huisje Boompje Beestje.

en tenslotte Aydin Dehzad: student aan de filmacademie.


Zeker het beluisteren waard me dunkt.

hysterische islamofoben

Het opiniestuk van Lucas Catherine van een tijdje terug op indymedia.be krijgt een interessant staartje. Blijkbaar heeft de kliek islamofoben die vandaag pas ontdekt (ze zijn blijkbaar wat achter in islamofobië). Vandaag kreeg het artikel reacties van Benno Barnard, Wim Van Rooy en Sam Van Rooy. Deze laatste is, voor de geïnteresseerden, auteur van kinderboeken, wielercoureur én vooral zoon van.
Eén constante in de reacties van voornoemde heren, ranzigheid. Er is geen ander woord voor, ranzigheid. Voor de geïnteresseerden, een fijne selectie:

Benno Barnard:

"Precies op dat punt verschilt Vermeersch hemelsbreed van Catherine, die er vrolijk op los citeert en intussen de historische waarheid op fantasmagorische wijze verdraait. Geen wonder: hij interpreteert zelfs contemporaine teksten moedwillig verkeerd...Catherine slaat onzin uit, niet doordat hij dom is, maar wel omdat hij te kwader trouw is...De islam is een achterlijke ideologie, die ik tot mijn laatste adem zal bestrijden: mijn angst voor de islam is dus volkomen rationeel en helemaal niet 'fobisch'...En voor de rest herhaal ik hier wat ik bereid ben voor een rechtbank te verdedigen: Lucas Catherine is een ordinaire Jodenhater."

Wim Van Rooy:

"... in aandachtig horen of lezen is Catherine helaas niet geschoold,in het interpreteren van historische bronnen nog minder, en zijn Realitätsverweigerung is hallucinant. Dat weten we nu al heel lang.Ik neem aan dat hij autodidakt is."

Maar de allerranzigste posten komen toch van Sam Van Rooy:

Geen nood Catherine, als wij niet ten oorlog trekken tegen de islam, dan is de islam wel bezig met tegen ons ten oorlog te trekken, misschien moet u eens wat meer de krant lezen.

"De historische leugens van de antisemiet Catherine i.v.m. islam en nazisme (nazislam) zijn ongekend, de échte feiten kan u hier lezen: http://www.joostniemoller.com/2009/12/nazisme-en-islam-een-geschiedenis/ Verder wil ik wijzen op mijn 'close reading' van het domme boekje van Ico Maly, 'De beschavingsmachine. Wij en de islam', hier te lezen: http://www.hetvrijevolk.com/index.php?pagina=10156"

Moest u het zich afvragen die eerste link verwijst naar de blog van een Nederlandse journalist waarop een slecht vertaald artikel staat van een Amerikaanse islamofoob en zionist. De tweede link verwijst naar een ranzige extreem-rechtse Nederlandse site waarop een artikeltje van junior staat waarin hij 'multiculi's zoals Maly' en 'gevaarlijke postmodernisten' verwijt schandalig naief te zijn in het onderschatten en zelf ontkennen van het Joodse Gevaar, verschoning, Islamitische Gevaar, door een opsomming te geven van 'feiten' over en 'bewijzen' van voornoemde gevaar.

"Daar kan Catherine (de zelfverklaarde blanke opperarabier) de talloze kleuterachtige fouten die Maly maakte (die overigens gedeeltelijk al door iemand als Tom Naegels werden geschreven in zijn recensie in DS) op een rijtje zien staan, en kan hij zich meteen schamen voor het feit dat hij een onwetende nietsnut als Maly aanhaalt in zijn artikel."

Een onwetende nietsnut? Wauw, poëtisch gesteld van junior.

"Verder Lucas Vereertburgghen, bent u naast een ordinaire jodenhater ook een ordinaire leugenaar omdat u het volgende schrijft over mijn vader: "Volgens alweer Van Rooy op radio Klara, mag er best een wet komen om ze te laten vertrekken. Niet iedereen van zijn medestanders volgt hem zover. Dat heeft Wim van Rooy absoluut niet gezegd. Dit zijn valse leugens en laster, en u mag dat eens herhalen in mijn gezicht de volgende keer wanneer u mij ziet, en reken maar dat die volgende keer er komt. Voelt u zich nu bedreigd? Ik hoop het, al hoeft u niet meteen uw badkamer in te laten richten als 'panic room' zoals de Deense cartoonist Westergaard, want ik ben namelijk geen moslim en zal het houden bij woorden."


Een fraai stukje proza moet ik zeggen. 'Geen kritiek op mijn papa, anders krijg je het met mij aan de stok', bedroevend zoiets. Dat zijn papalief dat zeer zeker wel gezegd heeft geheel terzijde.


Een openlijke bedreiging, waar hij blijkbaar nog fier op is ook. Maar zo klinkt het geruststellend, het zal blijven bij verbaal geweld, 'want ik ben geen moslim'. Dus geweld kan op onze fraaie wereldbol enkel gepleegd worden door 'moslims'. Een fraaie stelling is dat. En nee, helemaal geen racisme.


"Misschien is het boek van islamspecialist Wim van Rooy, 'De malaise van de multiculturaliteit' (Acco, 2008) voor u te moeilijk. Etienne Vermeersch en Paul Cliteur, geleerden aan wier enkels u nog niet reikt, zijn alvast unaniem positief over mijn vaders 'erudiete werk'."



Andermaal zeer fraaie literatuur. Catherine is een ordinaire jodenhater, een ordinaire leugenaar én niet in staat op mijn papa zijnen boek te lezen én reikt daarenboven nog niet aan de enkels van Vermeersch en Cliteur. Mooi mooi.


Hilarisch trouwens dat papa Van Rooy omschreven wordt als 'islamspecialist'. Maar ja, het is eigen aan kinderen dat ze hun papa op een piedestal zetten (tenminste tot ze de puberteit bereikt hebben, waarbij ik geen uitspraak doe op de lichamelijke en of mentale ontwikkeling van junior, ik ken diene mens namelijk niet persoonlijk).


"Maar verder bent u gewoonweg een vals en ordinaire type omdat u durft te verzwijgen waarom Benno Barnard 'Fuck Fadil!' in zijn column heeft geschreven. Namelijk omdat zij op haar Facebook-pagina, zich identificerend met de politieke islam, 'Fuck Flanders! schreef, terwijl ze nota benen alles aan Vlaanderen te danken heeft."


Hier herhaalt Junior dezelfde tirade als zijn vader, dezelfde ronduit racistische tirade. Fadil is een vreemdeling en ze mag al blij zijn dat ze hier mag lopen. Ze mag geen kritiek hebben of zelfs 'Fuck Flanders' zeggen, als ze dat vind moet ze maar oprotten. Dit is platvloers racisme, hoe je het ook draait of keert.


"Maar dit doet Lucas Vereertbrugghen in al zijn boeken en ook in dit artikel: lukraak citaten aanhalen zonder naar de feiten te kijken en meer: de feiten verdraaien zodat die passen in zijn anti-joodse visie. Ik wens u met veel genoegen de sharia toe."


Dat laatste zinnetje op wat slaat dat? Man zeg wat een onzin.


Na er door te redactie te zijn op gewezen dat de 'discussie' niet mag verzanden in een ordinaire scheldpartij gooit Van Rooy volgende antwoord online:


"Van een goede scheldpartij is nog nooit iemand doodgegaan."

Ja, zo kan het natuurlijk ook.

"Vaneertbrugghen stapelt de leugens op, niet alleen hier, maar ook in zijn boeken en zijn blogs. Het is in feite bewezen dat hij gewoon een jodenhater is, en dat maakt me boos."

Bewezen dat hij jodenhater is, amai. En waar dan wel, voor een rechtbank? Een vulgair stukje zionistische propaganda in joods actueel is nog geen bewijs. En hoe kan dat ook bewezen worden. Lucas Catherine is allesbehalve een jodenhater. Deze man is een antizionist en dat is zijn goed recht, dat ben ik ook trouwens. Maar dat heeft niets maar dan niets met antisemitisme te maken.

'En dat maakt junior boos!' Man toch, hoe infantiel kun je gaan?

Maar verder: als men in de islamitische wereld spreekt van een demografische jihad in Europa, en als men inderdaad kan vaststellen dat op veel plaatsen waar er in Europa een effectieve moslimmeerderheid is, de sharia openlijk of stiekem wordt ingevoerd en er no-go areas ontstaan, dan denk ik dat wij inderdaad moeten nadenken over de immigratie- en integratiepolitiek wat betreft moslims zoals die decennialang is gevoerd, en over de resem aan internationale verdragen waardoor wij niet meer in staat zijn om daar paal en perk aan te stellen. Kijk alleen al naar de weg die de Somaliër die Westergaard probeerde te vermoorden in Europa heeft kunnen afleggen, dat is weerzinwekkend.

Ja, de hele wereld, de Westerse Beschaving wordt bedreigt door horden Mohammedanen die kweken als konijn. Eens in de 'effectieve meerderheid' voeren ze 'openlijk of stiekem' de sharia in en ontstaan er 'no-go areas'. Man toch.

Mochten er nog mensen zijn die nog geloven in het wezenlijke verschil tussen islamofobie en racisme. Dit is platvloers racisme, verpakt onder het mom van 'het gaat hier over een godsdienst' wordt hier haat verspreid tegen een hele bevolkingsgroep.

zijderoute en een joods-christelijke bril

Lucas Catharine beschrijft op zijn 'deredactieblog' zijn bedenkingen bij de tentoonstelling De Zijderoute die, in het kader van Europalia China, loopt in de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis. Hij is van mening dat het belang van de islam in de Zijderoute wordt onderbelicht. Daarbij waarschuwt hij tegen het nieuwe dogma van de 'joods-christelijke beschaving', komplete onzin en geschiedvervalsing met een duidelijke politieke agenda in zijn ogen

De Middellandse Zee en China werden met elkaar verbonden langs fabelachtige steden als Bagdad, Bukhara, Samarkand en Tasjkent. Steden waar de Arabische cultuur en de islam al doordrongen in de achtste eeuw. Wie zou die route niet willen afreizen? Ik in ieder geval wel en gezien mijn fysische conditie was dit de ideale gelegenheid om het virtueel te doen, gewoon hier in Brussel, in het Museum voor Kunst en Geschiedenis. De Chinezen hebben het initiatief genomen. In de eerste eeuw voor onze jaartelling trekt een zekere Gan Yin naar het Westen. Hij wil Rome zien. Maar de Perzen houden hem tegen. Die willen zelf tussenpersoon, en vooral tussenhandelaar blijven spelen tussen China en de Middellandse Zee.

Een gouden schaal met grond

De eerste die er wel in slaagt is een Arabier, Qutayba bin Muslim. Nadat de Arabieren Perzië hebben veroverd bereikt hij in 715 de Chinese grensstad Khasgar, na eerst Bukhara, Samarkand en Tasjkent te hebben ingenomen. Zijn leger is uitgeput, maar hij wil het niet toegeven tegen de lokale Chinese goeverneur van Kashgar: “ U weet niet hoe sterk ik ben. Ik sta hier voor u en mijn achterhoede zit nog onder de olijfbomen van Irak”. Hij heeft gezworen dat hij niet zal terugkeren zonder de Chinese bodem te hebben betreden. Daar heeft die Chinese goeverneur het volgende op gevonden. Hij zond Qutayba een gouden schaal gevuld met Chinese grond. Zo kon die zijn gelofte houden en terugkeren. Maar Arabische handelaars, en de islam drongen wel door tot China, en niet alleen in de gebieden van etnische minderheden als Oeigoeren, Kirgiezen, Oezbeken of Tajikken, maar ook bij de Chinese autochtonen. In China leven 10 miljoen autochtone moslims, de Hui. Zij zijn moslim dankzij de Zijderoute.

De vergeten godsdienst


In de tentoonstelling staan prachtige stukken, en er is een luik godsdiensten langsheen de Zijderoute. Je vindt er teksten van Mazdeeërs, Nestorianen, zelfs een document in het hebreeuws, een rariteit, want zegt het bijschrift: Er zijn nooit joodse gemeenschappen in de binnenlanden van Oost-Azië gesignaleerd. Ik zie wel geen enkel Arabisch of moslim document in de vitrines. Nochtans was de islam toen (en nu nog) de meest verspreidde godsdienst langsheen die route. Onze Willem van Rubroek die in de dertiende eeuw naar China trok kon er niet naast kijken: “Overal kom ik die vervloekte sekte van Mohammed tegen, tot in de hoofdstad.”

Een joods-christelijke bril

Blijkbaar kijkt men hier door een joods-christelijke bril naar de Zijderoute. Dat is in bepaalde kringen nu mode. Alles binnen de westerse beschaving krijgt het etiket ‘joods-christelijk’ opgekleefd. Nochtans is dit een negeren van de geschiedenis. Ten eerste wordt zo het feit ontkend dat onze beschaving tweeduizend jaar lang anti-joods is geweest. Om het bij de streek te houden die nu België heet: onze kruisvaarders hebben op weg naar Jeruzalem heel de joodse bevolking in de Rijnvallei en verder, tot in Hongarije, uitgemoord. In het hertogdom Brabant werden in 1370 de joden definitief verbannen, nadat er eerst al een aantal op de brandstapel beland waren op de Brusselse Grote Markt. Dat gebeurde meer dan een eeuw voor de joden uit Spanje werden verdreven. De haatpropaganda van toen kan je nog altijd bekijken op de glasramen van de Brusselse Sint-Goedele kathedraal. De moordpartijen in de rest van Europa bleven doorgaan, tot ze culmineerden in de pogroms van tsaristisch Rusland en de genocide van de nazi’s. Ondertussen bleef de Kerk eeuwenlang jodenhaat spuwen. Een nieuw begrip

De betekenis die men nu wil geven aan ‘joods-christelijk’, namelijk een beschaving of cultuur gebouwd op ‘de gemeenschappelijke waarden van jodendom en christendom’, is niet alleen onjuist, maar kent pas zeer recent enige verspreiding. Zoals de Israëlische historicus Shlomo Sand het vorige week tijdens een voordracht in Brussel nogal cynisch uitdrukte: “ Waar was in 1940 die joods-christelijke beschaving !”. Pas na de Tweede Wereldoorlog duikt in de Verenigde Staten ‘joods-christelijk’ op als een nieuw begrip, toen christelijk rechts zijn solidariteit met de pas opgerichte staat Israël wilde betuigen. In een van zijn eerste speeches na zijn verkiezing tot president noemde Dwight Eisenhower de VS niet langer een protestantse staat, zoals voorheen gebruikelijk, maar een joods-christelijke staat. Sinds die toespraak uit 1952 vond de term in deze betekenis van zogenaamd gemeenschappelijke waarden van jodendom en christendom meer en meer ingang in conservatieve en neoconservatieve kringen. Hij verspreidde zich in het zog van de ‘theorie van de botsende beschavingen’, een theorie die voor het eerst in 1956 werd geformuleerd door Bernard Lewis in The Middle East Journal. Later gepopulariseerd door Huntington.

Zwaar beladen

‘Joods-christelijk’ wordt een louter politiek, zwaar ideologisch gekleurd begrip dat heel wat maskeert en weinig met de feiten overeenkomt. Jacob Neusner, de bekendste Amerikaanse Talmoed-specialist (hij doceerde onder meer aan Princeton en Columbia University) stelt: ‘Theologisch en historisch bekeken bestaat er niet zoiets als een joods-christelijke traditie. Dat is een mythe uitgevonden door seculieren die zelf ongelovig zijn.’ En verspreid door de neo-cons in de Verenigde Staten. Al wie deze term hanteert moet beseffen welke vervormende bril hij opzet. En dit soort visie schaadt een tentoonstelling over de Zijderoute.

De tentoonstellingen in het kader van Europalia staan zeker nog op mijn to-do-lijstje. Al zal ik mij mogen haasten. Maar wees gerust ik zal zeker en vast uitgebreid verslag doen. Als iemand deze (of andere) tentoonstelling gezien heeft, laat zeker weten wat je er van vond.

Speechen en 'Generatie Obama'

Obama wist bij zijn verkiezing een enorm enthousiasme op te wekken bij de mensen. Vooral zijn speechen maakten grote indruk.
Tegenlicht nam die toespraken onder de loep, maakte een portret van 'Jon Favreau', de speechschrijver en bestudeerde de impact van die speechen.


"Wat maakt een politieke toespraak historisch? Hoe kan een president zich via woorden onsterfelijk maken? En welke invloed had die retoriek op de massale jongerenbeweging die Barack Obama hielp om president te worden?
Achter de historische speeches van Barack Obama schuilt een piepjonge speechschrijver. Tijdens de verkiezingen schreef Jon Favreau de toespraken waarmee Obama als totale nieuwkomer de harten van miljoenen Amerikaanse kiezers wist te veroveren. Jon is net 27 en nu al benoemd tot hoofd speechschrijver van Obama in het Witte Huis. Hij wordt daarmee het jongste lid van president Obama's inner circle in de West Wing.
Wie is Jon Favreau? Waar komt hij vandaan? Wat bracht hem zó snel, zó dicht bij het hart van de Amerikaanse politieke macht?
Welke boodschap hoort een nieuwe generatie Amerikaanse jongeren in Obama's toespraken? Is Favreau de spreekbuis van deze generatie? En hoe kijken zijn generatiegenoten tegen hem aan?
De laatste dagen vóór Election Day op een Obama campagnekantoortje van een zwarte universiteit in Virginia werden gefilmd. Jonge Obama vrijwilligers, waaronder de landelijke studentenleider van Obama, vertellen welke inspiratie zij vonden in de toespraken. Met Jon Favreaus docenten uit zijn studententijd, een professor in retorica, een generatiesocioloog en de vermaarde Kennedy-speechschrijver Ted Sorensen wordt er in de semiotiek van de Obama toespraken gedoken. Een nieuwe generatie Amerikaanse jongeren eigent zich via Obama de 21ste eeuw toe, met nieuw elan, optimisme, harmonie en engagement."

Veel kijkplezier:

Toegang tot Toen

Op deze eerste dag van een nieuw decennium is het niet slecht om stil te staan bij het verleden, of wat had je verwacht van een historicus.

Het Nederlandse Nationaal Comité 4 en 5 mei heeft recent een zeer interessante website gelanceerd over de Tweede Wereldoorlog.

Op deze site vinden we de zeer aanschouwelijke digitale tentoonstelling 'Achter de feestvreugde' over het feest van de bevrijding en vooral de verwoesting die de feestvierders poogden te vergeten.

De site profileert zich ook als dé portaalsite over het thema. Zowat alle aspecten van de oorlog worden behandeld, de collaboratie, het dagelijks leven,... Er wordt ook buiten Nederland gekeken. En wat ik alvast mooi vind, ook 'Nederlands-Indië' wordt uitgebreid behandeld (inclusief de zogenaamde 'politionele acties').
Wat mij betreft een verrijking en een aanrader voor wie meer wil weten over de oorlogsjaren in Nederland en 'omstreken'.