Spanning, het theoretisch tijdschrift van het Wetenschappelijk Bureau van de Nederlandse SP, gaat uitgebreid in op de vraag Wat Wilders Wil. Een must voor wie wil weten waar de PVV nu werkelijk voor staat.
Inleiding: Wat Wilders wil
Wat Wilders wil
"De ideologie van Wilders is nauw verwant aan het rechtse (neo)liberalisme: hij werkte niet voor niets bijna vijftien jaar voor de VVD en hij bleef ook na het afscheid van deze partij in 2004 trouw aan zijn rechts-liberale beginselen."
Vrijheid voor wie?
De 'partij' van Wilders
"U kunt stemmen op Wilders, u kunt geld geven aan Wilders, u kunt als vrijwilliger werken voor Wilders, maar u kunt geen lid worden van de partij van Wilders. Daardoor kunt u ook niet meepraten en meebeslissen over de standpunten en stellingnamen van de Partij voor de Vrijheid. Wilders heeft zijn partij helemaal op zichzelf toegesneden: het is een organisatie rondom één persoon."
Ik mag zeggen wat ik wil
Een uitstekende analyse van de communicatiestrategie van Wilders.
"Wilders heeft jarenlang tot de politieke elite behoord, als Kamermedewerker en fractielid van een partij die het regeringsbeleid steunde. Het is daarom niet voldoende voor Wilders om de indruk te wekken dat hij niet tot de politieke elite behoort. De tegenstelling tussen hem en de elite is retorisch effectiever als er óók een tegenstelling is tussen zijn kiezers en diezelfde elite. Niets verbindt mensen zo sterk als een gezamenlijke vijand."
Het artikel is bijzonder helder geschreven en durft zichzelf in vraag stellen: "Dit artikel – deze hele uitgave – speelt overigens op een heel andere manier het spel van Geert Wilders mee. Het gaat namelijk over Geert Wilders en dat is precies wat Geert Wilders wil; tot nu toe is in dit artikel al 44 keer de naam Wilders gevallen."
Maar het geeft ook duidelijk aan hoe het gedachtegoed van Wilders bestreden kan worden: "Veel van de retoriek van Wilders is gericht op versterking van zijn ethos, zijn overtuigingskracht door wie hij is. Zijn standaardverweer bij kritiek – ik mag zeggen wat ik wil – voorkomt dat er op de inhoud wordt doorgevraagd als hij in de wandelgangen wordt aangesproken door een journalist met een cameraman. Dat standaardverweer verschuift de aandacht van de inhoud naar zijn persoon. Een probleem van zulke persoonlijke politiek is dat kritiek op standpunten al snel persoonlijke kritiek wordt – het slachtoffer noemt het het liefst ‘demoniseren’."
"Zijn retoriek creëert een mythe over de tegenstelling tussen ‘De Nederlander’ enerzijds en het driekoppige monster van de elite, islam en linkse kerk anderzijds. De mythe vertelt verder over de rol van Wilders daarin als dappere eenling die voor ‘De Nederlander’ opkomt. De mythe is feitelijk onjuist. Door de mythe te confronteren met de feiten over ‘wat Wilders wil’, kan het debat eindelijk weer op de inhoud worden gevoerd. En kunnen de problemen die ten grondslag liggen aan de onvrede die Wilders zo vaardig mobiliseert, eindelijk eens echt aangepakt worden."
De standpunten van Wilders
Een degelijke analyse van de standpunten vertolkt door de PVV'ers o.a. in moties in het parlement: "Moties van PVV’ers in de Tweede Kamer zijn vaak eenzijdig gericht op de belangen van bedrijven. Tony van Dijck wilde de regering af laten zien van fiscale maatregelen om gokverslaving tegen te gaan, en pleitte ervoor om gokondernemers te beschermen (motie van 21 november 2007). Collega Barry Madlener riep de regering op om geen Europese afspraken te maken om het broeikaseffect terug te dringen, omdat dit nadelig zou zijn voor het bedrijfsleven (motie van 21 maart 2007). Dion Graus wilde minder controle op ondernemers (motie van 17 oktober 2007). Hero Brinkman diende samen met de VVD een motie in waarin de regering wordt opgeroepen geen diensten aan te bieden die ook door bedrijven kunnen worden geleverd (motie van 29 november 2007)."
Verbieden en het land uit
Een korte maar o zo veelzeggende weergave van de PVV 'voorstellen'.
Column: Wees niet bang
Een pleidooi tegen angst, te pathetisch in mijn ogen, maar bon, wie ben ik.
De kiezers van Wilders
Een heldere analyse van het kiespubliek van de PVV, met heldere conclusies. "Er is een veel sterker verband met criminaliteit. Berekening van een correlatie tussen het totale aantal misdrijven per hoofd van de bevolking in iedere provincie en het percentage Wildersstemmen in die provincie levert als waarde 0,47 op."
"Zonder verder onderzoek is elke verklaring voor deze correlatie speculatief. Men zou bijvoorbeeld zelfs kunnen veronderstellen dat de PVV het goed doet bij criminele stemmers. Een veel redelijker veronderstelling is dat de PVV goed inspeelt op angstgevoelens, en dat die angstgevoelens mede gevoed worden door criminaliteit. ‘De-islamisering’, zoals Wilders die voorstaat, is in dat geval niet de oplossing van de échte problemen van zijn kiezers."
Dus kameraden en vrienden, ga, surf en lees het nummer online. Of beter nog, neem een abonnement op dit interessante maandblad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten