zomertijd

aanwinsten

Tijd voor een overzichtje van de aanwinsten van de afgelopen drie maand. Het waren drukke tijden, dus niet veel tijd om allerlei dubieuze oorden af te schuimen op zoek naar interessante boeken om naar mijn hol te sleuren. Gelukkig wel voldoende bibliotheekboeken kunnen lezen.

Tolkien, In de ban van de ring, aanhangsels, prisma, 1981.

Robert Goddard, Een Schuldig Huis, Poema Thriller, 2010.

Bernard Shaw, Pygmalion, Penguin Plays, 1978.

Arnold J. Toynbee, Erlebnisse und Erfahrungen, 1970.

Right(s) Here!

Beste vrienden, uw kameraad is vandaag te vinden op de studie-, denk-, ontmoetings-, mobilisatie- en actiedag van Hart Boven Hard en Tam Tam, Right(s) Here!

meer bij Hart Boven Hard en het facebook-event

een andere gezondheidszorg in 100 stappen

Het ActiePlatform Gezondheid en Solidariteit lanceert haar memorandum voor de verkiezingen. Een andere gezondheidszorg in 100 stappen.



of de versie en françois:

Gent zonder Bourgoyen, Patershol of Gravensteen

Maandag was er in de commissie cultuur, feesten en sport ruim tijd uitgetrokken voor het dossier Sint-Anna. Er was toelichting door vicaris De Jonghe, namens het Bisdom Gent en er was toelichting door een woordvoerder van Delhaize.

Je kunt de zitting hier herbeluisteren. Ik kan het alleen maar aanraden. Er was namelijk ook tijd uitgetrokken voor de zogenaamde SOS Sint-Anna-actiegroep. En die lieten zich weer van hun meest fantastische kant zien.

Vandaag heb ik enkel tijd om er een enkele parel uit te lichten.

Een woordvoerder van de groep declameerde volgende openingszin: 'Stel u even voor: een Gent zonder Bourgoyen, zonder Patershol of zonder Gravensteen. ...”

Beweren dat de Sint-Annakerk gaat verdwijnen is demagogie en paniekzaaierij.

Het is niet omdat er in het Gravensteen niet meer gemarteld wordt, dat er geen Gravensteen meer is, het is niet omdat er geen stadswachten in het Belfort meer zitten dat er geen Belfort meer is en zo kunnen we nog even doorgaan. Het is niet omdat een gebouw verandert van functie dat het ook verdwijnt. Een kerk of kapel verdwijnt niet uit het stadsbeeld omdat er geen mis meer in gelezen wordt. Dat zou metafysica van een hoog niveau zijn. De Franciscanerkerk aan de Oude Houtlei staat er nog steeds, ga gerust kijken. Het is niet omdat er geen missen meer plaatsvinden dat de kerk verdwijnt uit het straatbeeld. Je kan er je beentjes onder tafel schuiven, uitstekend eten en er een wijntje bij drinken en nog steeds staat die kerk er.

Je kan in Gent kleren kopen, eten en drinken, fitnessen, les volgen of les geven, naar tentoonstellingen kijken, naar recepties gaan, je fiets parkeren, naar theater kijken, naar een veiling gaan,wonen en je kind circuskunstjes laten doen in voormalige kerken en kapellen. Deze gebouwen maken overduidelijk nog steeds deel uit van het straatbeeld.

Blijkbaar is de zogenaamde SOS-actiegroep er van overtuigd dat er een gapend gat gaat liggen aan het Sint-Annaplein als het Consortium Markthal het beheer overneemt. Een heel merkwaardige manier van redeneren.

Waarom het gebouw dan niet zou verdwijnen als ZIJ de boel overnemen moet je mij niet vragen. Ik versta de logica achter het verdwijnen al niet, laat staan dat ik de logica zou begrijpen achter een niet-verdwijnen. De actiegroep wil immers zelf de kerk in handen krijgen, om er 'concerten' te geven en een 'stilteruimte' en drie euro entree-geld te vragen. De actiegroep wou eerst dat 'de burgemeester' de kerk verkocht aan 1 euro, nu verspreiden ze filmpjes waarin de kerk te koop wordt aangeboden voor 'not to much money, maybe half a milion'.

Beweren dat de Sint-Annakerk gaat verdwijnen is demagogie en paniekzaaierij. Beweren dat de Sint-Annakerk gaat verdwijnen als jij haar niet krijgt is compleet bizar en tamelijk hysterisch. 

Wordt vervolgd.

Tutivillus en Piers Plowman

Vandaag, beste vrienden, een artikel uit History Today over eenieders favoriete demon Tutivillus.

William Langland’s 14th-century poem Piers Plowman opens with a vision, witnessed by a dreamer as he slumbers on the Malvern Hills. He sees before him a ‘fair field full of folk’, of many classes and professions, ‘working and wandering as the world asketh’ – a vision of the whole of human society. But almost the first thing he realises is that this labour is not fairly distributed: some people work hard yet barely have enough to eat, while others selfishly squander what the labourers toil for.

A wise teacher appears and explains to the dreamer that the root of this injustice is greed. Over-consumption by some people means there isn’t enough to go around, she says; the bountiful resources of the earth can provide enough for everyone, but only if people do not consume more than they need. Her solution is to remember that ‘measure is medicine’: moderation is healthy for the soul and the body, for the individual and for society at large.
In a time when famine was a real danger, this poem’s anger about immoderate consumption and waste of food was a challenging response to a pressing social problem. But Langland’s radical poem is concerned with injustice of all kinds and greed forms part of its diagnosis for many contemporary social ills, including corruption in the law, government and church. Over-consumption and excessive desire for anything, even things good in themselves, can cause problems – not only food but money, power and pleasure, too.
This poem speaks to our own time as boldly as to the problems of the 14th century. Almost every day seems to bring a news story about attempts to reign in over-consumption: plans to help the environment by banning plastic or taxing red meat, or discussions about whether we should all be trying to limit our screen time and consumption of social media.
The problem is, as Piers Plowman goes on to explore, solutions imposed from outside can only do so much. Moderation has to come from within, but it demands a self-control which is difficult to learn. Over centuries, the medieval church had developed practices intended to help believers confront and master the gluttonous desires of the human heart: confession, penance and voluntary self-denial, aiming to teach people to rule their desires rather than be ruled by them. But Langland’s fierce satire shows how even those practices could become corrupted; perhaps we should not set too much store by so-called ‘sin taxes’, either.
Most striking is how the poem unites its concern about waste and excess with the dangers of squandering more intangible resources: time and words. The dreamer is warned that ‘spilling’ time and speech mindlessly is about the worst thing you can do. Each person’s time, after all, is a finite resource: we only have a certain number of hours in our lives, so it matters how we choose to spend them.
Wasting words is still worse, the dreamer is told, because speech is precious, even sacred. To make this point, the poem describes speech with a series of beautiful metaphors: it is a joyous ‘game of heaven’ and a ‘spire of grace’, a green shoot alive with possibility and hope. Words are imagined as ‘God’s gleeman’ (‘minstrel’) and his musical instrument, a ‘fiddle’, which needs to be tuned and tempered properly before it can make the music for which it was designed. These metaphors imagine words as a source of delight and pleasure. It is because they are so beautiful and powerful that it is wrong to waste them.
This poem’s concern with wasteful words is part of a wider conversation in medieval society about the misuse of speech. Many medieval writers condemn what they call ‘janglers’ – an expressive descriptor for people who use words in a wasteful or destructive way, by idle chatter, spreading gossip and slander, or by hurting other people. This concern was personified by the story of the devil Titivillus, a demon whose speciality was keeping track of sinful words. He was said to go around the world collecting idle words (and even scribal errors, the medieval equivalent of careless typos) and gathering them up in a sack, so that their speakers could be held accountable for them at Judgement Day. This, too, feels disconcertingly timely: what would Titivillus collect today but hasty, intemperate, or ill-considered tweets?

Geschreven door Eleanor Parker, docent middeleeuwse Engelse literatuur aan Brasenose College in Oxford en verschenen in History Today Volume 69 Issue 3 March 

8 maart vrouwenstaking

8 maart, volgens sommigen een dag met bloemetjes voor 'de vrouwtjes'. Een gelegenheid om 'vrouwenplaatjes' te draaien en 'vrouwenfilms' tonen. Het is daarentegen een dag om de strijd aan te binden met aanhoudende discriminatie, seksisme en geweld. Een dag om samen te streven naar een betere wereld.

Zes redenen om deel te nemen aan de vrouwenstaking

Collectief 8 maart

SOS Sint-Anna op YouTube

Laat ons de zogenaamde SOS Sint-Anna actiegroep eens onder de loep nemen. De groep blinkt uit in warrigheid, elkaar tegensprekende eisen en in veel onduidelijkheid. De groep roept regelmatig om 'transparantie'. Zelf is deze groep bijzonder on-transparant.

Ik zal de komende tijd de opmerkelijkste uitlatingen, opmerkingen of 'eisen' van de groep oplijsten en kritisch onder de loep nemen.

Ik stel voor dat we beginnen met iets leuks, de youtube-video's van de groep.

Op 6 februari 2019 verscheen het eerste 'SOS Sint-Anna'-filmpje op youtube. Opgeload op een Russisch-talig kanaal, 'Анастасия Ярош'. Het filmpje heeft op dit moment 153 weergaven. Het filmpje is een compilatie van verschillende foto's, van de binnen- en buitenkant van de kerk, van diverse oorsprong, en verschillende ongerelateerde foto's van een beeld en een icoon, met 'effecten' en muziek gemonteerd. Op 1:06 verschijnt volgende tekst 'The government of Gent (Belgium) wants to sell the famous Church to supermarket. People all over the planet, HELP”. De gespeelde muziek is, zo blijkt, een eigen opname van de violist met 'Anastasiia Iarosh'. De foto's krijgen geen credits, en zijn, zeer waarschijnlijk, zonder instemming van de fotografen in kwestie 'geript'. Bon, een oproep tot hulp omdat er een intentie tot verkopen zou zijn. Wat die hulp dan wel zou kunnen inhouden wordt niet toegelicht. Er zijn geen comments.

Dit was tevens het meest recente filmpje op dat kanaal. Kort daarop komt een eigen kanaal van de groep in beeld.

Wie dit kanaal beheert wordt niet vermeld, noch wie de video's in kwestie gemaakt heeft.

Volgens youtube is dit kanaal 'lid geworden op 20 jul. 2018', hetgeen vermoedelijk slaat op de account achter het kanaal, waarvan de naam vermoedelijk op een latere datum is veranderd naar 'Sint Anna'. Het kanaal heeft 581 weergaven en 5 abonnees.

Op 8 februari verscheen een amateur-opname van een moment tijdens de zogenaamde protest-marathon. Met in de beschrijving naast de credits ook het rekeningnummer met de tekst 'Send 1€ please.'

25 weergaven, 1 like, geen comments.

Op 8 februari verscheen een video getiteld 'SOS Sint-Anna “Remember”.'

Er is geen geluid enkel een afbeelding. In de beschrijving staat volgende tekst: 'Painter Mikhail Bezverkhni SOS Sint-Anna Send 1€ please.

34 weergaven, geen comments.

Met stip de merkwaardigste post (tot nog toe) verscheen op 9 februari, met als titel 'SOS Sint-Anna: Prayer of Mikhail Bezverkhni'.

We zien de violist, in ontbloot bovenlijf (de rest van zijn lichaam is (gelukkig) niet zichtbaar). Achtergrond is een schilderij, vermoedelijk van eigen hand, van de voorgevel van de kerk. Hij fluistert / mompelt Russisch. Vermoedelijk is de tekst in de beschrijving een vertaling van de gefluisterde woorden.

“One God of all living things!

Help Saint Anna – don't let her die.

But do not punish the guilty – let them understand.

Turn evil into good, please. You sinful Mikhail (sic)”.

Vermoedelijk is de boodschap 'kerk verkopen = zonde en dood, kerk aan mij geven = goed'.

Het doelpubliek is mij niet duidelijk.

151 weergaven, 4 likes, 0 comments.

Op 13 februari 2019 verscheen een amateur-opname, vermoedelijk met smartphone, van een optreden op de door de groep 'georganiseerde' zogenaamde protest-marathon.

16 weergaven, twee likes, geen comments.

Eveneens op 13 februari 2019 verscheen andere amateur-opname, vermoedelijk met smartphone, van een optreden op de door de groep 'georganiseerde' zogenaamde protest-marathon.

19 weergaven, drie likes, geen comments.

Op 17 februari 2019 verscheen “SOS Sint-Anna “ Towards people all the planet”.'

Voor de kerkdeur zit de violist, viool in de hand, op de achtergrond de voordeur van de kerk, met aangeplakte affiches. Hij houdt een tamelijk lange inleiding en komt dan tot de essentie. Hij heeft een roddel opgevangen dat 'iemand' de kerk binnenkomt om 'zaken te verkopen'. Hij verklaart dat er 'een discussie' is en dat niets uit de kerk mag worden weggenomen. Hij doet een oproep dat mensen op hun facebookpagina hun steun uitspreken.

Dus roddel, beschuldigingen en de eis dat de kerk moet blijven zoals die is omdat ze 'in discussie is'.

192 weergaven, geen comments. Meer over de kwestie 'inboedel' hier, wordt zeker en vast nog vervolgd.

Op 22 februari 2019 verscheen een opname van de violist, sigaret in de hand, op een onbekende locatie, geleund tegen een muurtje. Er speelt een fragment van ABBA, zonder credits. De violist doet een uitleg in het Russisch. Ik veronderstel dat de tekst in de omschrijving de vertaling is van de door hem uitgesproken woorden. 'People, money is the equivalent. Equivalent's work, and equivalent's work result. Humanity has not yet come up with anything else, but it is a pity, because money wants to buy everything: life, freedom, faith, hope, love. Money became the power, and the power can't without money. God, prove, that your power is stronger, you same can. Thank you'.

Wat hiermee bedoelt wordt en wat de link is met Sint-Anna is mij niet duidelijk. Vermoedelijk is dit een oproep om geld te storten, met dit staat er niet bij. Ook het beoogde doelpubliek is mij niet duidelijk.

60 weergaven, geen comments.

Op 26 februari 2019 verscheen het filmpje 'SOS Sint-Anna “To be, or not to be”'. De 'video' bestaat uit een afbeelding van de violist met de tekst 'They want to sell the beautiful church Sint-Anna in Gent into slavery to the store chain “Delhaize”. “Delhaize” has a lot of money, but I and my friends – don't.

Help! If each of you gives 1€, I will become richer, than “Delhaize” and we will save the church.

We save her with you.

Don't worry: I will NOT take your money – Saint Anna will accept it with GRATITUDE.

Help & Save

Send 1€ please.

IBAN BE64 9733 6111 3452

BIC ARFPBE22'

In dit tekstje stelt hij dat het geld gebruikt zal worden om de kerk te redden van een verkoop. Hij wekt hiermee de indruk dat hij and his friends de kerk momenteel in beheer hebben. Met name de zin, 'Saint Anna will accept it with GRATITUDE', is ronduit misleidend. Er wordt niet verteld dat de actiegroep momenteel niets te maken heeft met de kerk en in geen enkele manier verbonden is met die kerk. Hij gaat voor de deur zitten maar daarmee is ook alles gezegd. Het geld zal ook in de verste verten niet ten goede komen van Sint-Anna, maar enkel en alleen dienen voor de actiegroep.

66 weergaven, geen comments.

Conclusie: uit de video-boodschappen verspreid door de actiegroep geraken niet veel wijzer.

We krijgen muziek, 'gebed', geroddel, beschuldigingen en (soms op het randje van dubieuze) fondsenwerving.

de on-transparantie van SOS Sint-Anna

De zogenaamde SOS Sint-Anna protestgroep roept regelmatig om 'transparantie'. Zelf is deze groep bijzonder on-transparant.

Niettegenstaande dat de actiegroep regelmatig in de pers kwam blijkt het zeer moeilijk om een beeld te krijgen van wat de groep nu eigenlijk wil. Er lijken vooral veel ballonnetjes opgelaten en veel gespring van de hak op de tak. Wat we te horen krijgen van de groep is vaak verward, gespeend van dossierkennis en vaak op (soms helaas ook ver over) het randje van desinformatie.
Een gebrek aan transparantie is gevaarlijk, vooral nu er blijkbaar ook geld opgehaald wordt. 

Geobsedeerd als ik ben door de Sint-Annakerk doe ik mijn best om zo mogelijk te weten te komen over alles wat er 'rond' deze kerk gebeurd. In dit geval dus probeer ik zo veel mogelijk te begrijpen wat die actiegroep wil en doet. 

We hebben voor de actiegroep volgende informatiebronnen:

• uitlatingen van de violist in de pers
• youtube-filmpjes verspreid door de groep zelf
• de facebookpagina van de actiegroep
• allerlei papieren die aangeplakt worden aan de voordeur van de kerk
• uitlatingen van andere woordvoerder
• de tekst van een online petitie
• ik verneem dat de groep allerlei instanties brieven stuurt, maar vermits dit niet publiek gemaakt wordt is dit uiteraard geen informatiebron.
    

Ik ga deze komende tijd de opmerkelijkste uitlatingen, opmerkingen of 'eisen' van de groep oplijsten en kritisch onder de loep nemen.


Ik stel voor dat we beginnen met iets leuks, we beginnen met de youtube-filmpjes: SOS Sint-Anna op YouTube.

de transparantie van Sint-Anna

In het dossier Sint-Anna hoort je regelmatig de roep naar 'meer transparantie'.

Dat is een eis die goed klinkt en die volslagen nietszeggend is.

Het proces dat tot nog toe is gevolgd voor de Sint-Annakerk is, in mijn ogen toch, al behoorlijk transparant.

In 2013 liet de Katholieke Kerk weten dat de Sint-Annaparochie 'uitdovend' werd en de kerk binnen afzienbare tijd zou 'terug worden gegeven aan de stad', zoals dat dan wordt geformuleerd in kerkelijke kringen. De Stad heeft in 2016 beslist dat de Sint-Annakerk, gezien het feit dat de katholieke kerk er geen verder gebruik van wenste te maken en gezien het feit dat geen andere erkende geloofsgemeenschap belangstelling toonde voor het gebouw, herbestemd zou worden. Beide beslissingen werden publiek gemaakt en beide beslissingen werden door de media opgepikt. In april 2018 werd de huidige fase van de verkoopsprocedure voor het gebouw ingezet. Samen met de Vlaamse investeringsmaatschappij PMV en de Vlaamse Erfgoedkluis werd gezocht naar een overnemer. Dit is uiteraard publiek gecommuniceerd en uitgebreid door de pers opgepikt.

Op 7 december 2018 besliste het schepencollege dat er een project was dat als 'voorkeurspartner' uit de beoordeling was gekomen en dat er met die groep onderhandelingen zouden opgestart worden. Toenmalig schepen Christophe Peeters heeft dit publiek gemaakt. Een bekendmaking die uitgebreid door de media is opgepikt.

Schepen Peeters was bijzonder fier dat hij (en zijn diensten) een valabele kandidaat had gevonden, die dan nog een project op tafel kon leggen dat geen afbreuk deed aan de monumentaliteit van het beschermde interieur. Vriend én vijand had dit namelijk voor onmogelijk gehouden.

Elke stap in dit proces is, mijns inziens, zo transparant mogelijk verlopen. Al diegenen die roepen over de transparantie, zeg eens eerlijk, hoeveel projecten ken jij waarover zo veel gecommuniceerd werd?

Voorstellen die ingediend werden kun je niet met naam en toenaam gaan openbaar maken, dat gaat gewoon niet, zo lang de procedure loopt is het ook niet wenselijk om naam en toenaam van de beoordelaars bekend te maken (de functies werden bekend gemaakt en dat is meer dan voldoende om ieder met gezond verstand gerust te stellen). Dit is tegelijk de basis van dit probleem. Er wordt volop gecommuniceerd over datgene wat nu bekend kan worden gemaakt. Dit roept uiteraard veel vragen op. Als mensen Delhaize horen en niet veel meer dan gaat de fantasie op hol. Als er dan typen verschijnen die hysterisch doen en die uitgebreid in de pers komen dan is het hek (bij sommigen) helemaal van de dam. Mensen stellen vragen waar dan de parking gaat komen en waar de winkelkarretjes dan gaan staan.

En dan zit je in een moeilijke situatie, enerzijds staan er mensen (met onbekende bedoelingen) aan de kerkdeur van alles te roepen wat overduidelijk niet klopt en dat nergens op gebaseerd is en die vanuit hun eigen fantasie allerlei voorstellen doen en zelfs allerlei eisen stellen, en die door zogenaamde journalisten zonder meer een open forum krijgen. Anderzijds geeft de stad geen verdere informatie en spreekt de fantasmen die in de pers verschijnen ook niet tegen. Ongetwijfeld om de procedure niet in gevaar te brengen.

Mijn aanbeveling in deze is simpel. Ofwel ben je heel erg open, maar dan moet je dit ook duidelijk communiceren op voorhand. 'Alles zal openbaar zijn'. Maar dan spreekt het voor zich dat er vagere plannen voorgelegd zullen worden. Je kan niet verwachten dat mensen, organisaties of firma's hun concepten en plannen zo maar op straat gaan gooien. Ze gaan hun concurrenten niet zo maar alles geven. Dus gaat er vager gedaan worden en dan wordt het een stuk moeilijker om een project objectief te gaan beoordelen, dan wordt ook de impact die dit zal hebben op het monument een pak moeilijker juist in te schatten. Het kan evengoed zijn dat een dergelijk project geen kandidaten meer zal aantrekken, of toch geen innovatieve kandidaten.
Ofwel ga je wat terughoudender te werk. In dit dossier is in het midden van een procedure iets bekend gemaakt wat niet bekend hoefde te worden. Er is door de toenmalige schepen allerlei elementen in de pers gesmeten, in een hoeveelheid die bij sommigen alle fantasie de vrije loop liet. En dat had niet gehoeven, dat er tussen de kandidaten een kandidaat zat die aan de voorwaarden voldoet en waarmee je verder gaat onderhandelen hoef je niet mee te delen.

Ik versta het enthousiasme van de schepen, die 'het onmogelijke heeft gedaan', vooral dan in het licht van de verdere gebeurtenissen binnen de slangenkuil die de Gentse Open –VLD bleek te zijn. Maar de bekendmaking van een beetje informatie heeft veel onnodige spanningen veroorzaakt.

Zou meer transparantie voor minder hysterie gezorgd hebben? Ik denk het niet, een groot deel van het huidige protest is niet gebaseerd om enige feitelijkheid, maar op fantasie en hysterie.

Kortom, de eis naar meer transparantie is goedkoop en tamelijk onzinnig.

't Is tijd, mijn vriend

't Is tijd, mijn vriend, 't is tijd! Het hart verlangt naar vrede -
De dagen vliegen heen, en ieder uur voert mede
Een deeltje van 't bestaan; en ook al willen wij
Van 't leven nog zoveel... Opeens is het voorbij.
Op aard is geen geluk, slechts rust is ons gegeven,
Ik droom allang van een benijdenswaardig leven,
Ik, moede slaaf, ik wens al sinds mijn prille jeugd
Te vluchten naar een oord van werk en puur geneugt.

Een prachtig gedicht van de ronduit geniale Poesjkin.




Voor de Russisch-kundigen:

Пора, мой друг, пора! покоя сердце просит —
Летят за днями дни, и каждый час уносит
Частичку бытия, а мы с тобой вдвоем
Предполагаем жить, и глядь — как раз умрем.
На свете счастья нет, но есть покой и воля.
Давно завидная мечтается мне доля —
Давно, усталый раб, замыслил я побег
В обитель дальную трудов и чистых нег.

 

 

Voor de liefhebbers die het ook willen horen: