aanwinsten mei

Deze maand een zeer bescheiden oogst.

Boris Eizykman, science-fiction et capitalisme. Critique de la position de désir de la science, 1973.

Francis Jeanson, Sartre, in de reeks écrivains de toujours, Seuil, 1977.

Selda Bağcan - 'dam üstüne çul serer'

Hoogtijd voor een streepje muziek. Vandaag een klassieker van Selda Bağcan, halfgod en progressief boegbeeld.

...liking cats makes you every lonely person...

The Daily Show

I'd invite you in, but my life's a mess

een cartoon van Liza Donnelly, The New Yorker

verderop zit een kip te soezen

'Thee?', vraagt ze, terwijl ze met een besmeurde theedoek bruusk over het aanrecht wrijft.
'Graag', zeg ik. 'En mag ik op de veranda gaan zitten? Het is zulk mooi weer.'
Ze knikt, stuurs.
In de zitkamer is het nog bedompter. Vlug gooi ik de tuindeur open en adem met diepe halen de lucht van dennenappels en hars in.
Buiten ga ik op een van de rotanstoeltjes zitten.
Het ding kraakt. Het licht op de veranda lijkt groen, alsof de zon in een wijnfles is gezakt, zo'n beetje als de poire Williams die mijn moeder graag aan haar vriendinnen serveert. Verderop zit een kip te soezen op de bovenste tree van een aluminium keukentrapje dat onder een boom staat. Uit het bos klinken zuchtende, ruisende geluiden.

Renate Dorrestein (1954 - 2018)

uit: Liever horen we onszelf, Querido, 2017, p. 13.

Islamophobia Inc

Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog eens iets over 'islamofobie' postte. Al Jazeera bracht gisteren een bijzonder interessante documentaire uit, islamophobia inc.
De zender onderzoekt de grote en luidruchtige islamofobe organisaties in de VS en de impact die ze hebben op de maatschappij. Ze tonen de groeiende invloed van hun haatzaaierij en leggen linken met beleidsvoerders.

Zeer kijkenswaardig.





voor de liefhebbers is er meer informatie op de website.

'vuile goten'

Vanavond gaat uw kameraad naar een heel interessante lezing over de Gentse beluiken.

De dokters Mareska en Heyman noemen de Gentse beluiken in hun onderzoek van 1845 nog ‘vuile goten’. Net zoals vele andere industriesteden kent Gent vanaf de negentiende eeuw overbevolkte en onhygiënische arbeidersbuurten met duizenden kleine beluikhuisjes. Veel ervan blijven tot diep in de twintigste eeuw bewoond. Het is als een aflossing van de wacht door achtereenvolgende generaties armen. Vanaf de jaren 1970 brengen een onderzoek van de WIARUG (Werkgroep Industriële Archeologie van de Rijksuniversiteit Gent) en het pas opgerichte MIAT de Gentse beluiken onder de aandacht. In de jaren 1980 maakt het stadsbestuur werk van de huisvestingsproblematiek en lanceert het renovatieplannen voor de beluiken.
Hilde Langeraert, conservator van het MIAT, neemt je mee naar de verborgen hoekjes en vergeten verhalen van de Gentse beluiken.

een organisatie van Vormingplus Gent-Eeklo en/in Bibliotheek De Krook - lokaal: De Blauwe Vogel (verdieping -1).

Cardijn over 1 mei

Het feest van de arbeid is zonder twijfel een glorierijke etappe op de weg naar een echt menselijke en bevrijdende vooruitgang.

Feest van de menselijke arbeid die geëerd, gerespecteerd en verheerlijkt wordt, niet als een god aan wie men mensen offert, maar die erkend, gewaardeerd en beschouwt wordt als een noodzakelijk middel om alle mensen, gezinnen en rassen te bevrijden.

Feest van de arbeid en van het arbeidsstelsel, waarbij niet alleen de arbeidersgemeenschap en de arbeiders een gezamelijke inspanning vieren als een zegen en een weldaad, maar waarbij ook de hele natie, fier over de inspanning op arbeidsvlak, verenigd is en haar kinderen, van alle scholen, standen en sociale milieus samenroept om, door een openlijke en luisterrijke hulde, de waardering en het belang te huldigen die allen hechten aan de arbeid en de arbeiders.


Moge het zo worden door de eenheid van allen, intellectuelen zowel als handarbeiders, die samen het echte, grote feest van de arbeid moeten voorbereiden!

Kardinaal Cardijn, 30 april 1952.