Vandaag ging het Vatikaan over tot de zaligverklaring van 498 'martelaren', religieuzen die stierven tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Religieuzen die 'vermoord' werden door de republikeinen wel te verstaan.
Een opmerkelijke operatie van Moeder de Heilige Kerk, niet alleen door het grote aantal zaligverklaringen in '1 klap', maar ook door het feit dat er opnieuw openlijk kant wordt gekozen tégen de Spaanse Republiek.
Dat de Kerk niet het meest vooruitstrevende instituut ter wereld is, is overbekend, maar dit is weer een driest hoogtepunt in de zwarte geschiedenis van de Kerk.
Want dit is ook niet de eerste keer dat zoiets gebeurd. Zo maar even 471 'martelaren' werden reeds zalig verklaard door Popi-Jopi. Nu verdubbelt de Beierse vampier dit aantal nog.
Ook de timing van dit alles maakt het bijzonder pijnlijk. De Spaanse regering heeft recent stappen gezet om af te rekenen met het fascistische verleden.
De laatste standbeelden van El Caudillo werden de voorbije jaren reeds neergehaald. De nog resterende straatnaamborden en gedenktekens volgen.
De 'Asociacion para la Recuperacion de la Memoria Historica' werd opgericht in 2000 om systematisch massagraven op te sporen en om getuigenissen op te tekenen. De groep bestaat uit archeologen, antropologen en forensische wetenschappers. Ze hebben ondertussen reeds 40 massagraven opgegraven en meer dan 520 slachtoffers geïdentificieerd.
Uitgerekend komende woensdag dient het Spaanse parlement zich te uit te spreken over een wetsvoorstel 'Wet op het Historische Geheugen' om de slachtoffers van Franco te rehabiliteren. De Partido Popular, erfgenamen van de francisten, spreken over een 'onnodige wet'.
Dat de Rooms-katolieke kerk vandaag de dag andermaal de republiek aanvalt is bijzonder tragisch. De Kerk heeft het bijzonder moeilijk om fouten te erkennen, integendeel zelf, ze lijkt er zelf fier op te zijn. Samen met de nazi's en de Italianen was het Vaticaan bij de eerste landen om de fascistische staatsgreep van Franco te erkennen als legitieme regering, nota bena in augustus 1937.
Tijdens de burgeroorlog alleen al stierven maar liefst 600.000 mensen. Franco liet tijdens zijn dicatuur nog eens 100.000 mensen executeren. Nu nog worden er massagraven gevonden. Niet minder dan 400.000 mensen werden in concentratiekampen opgesloten.
Het Europees Parlement, ook niet meteen het meest progressieve bastion, ging in 2006 over tot de duidelijke veroordeling van de vele grove schendingen van de mensenrechten in Spanje onder het Francistische regime tussen 1939 en 1975. De resolutie stelde ook dat Spanje moest zorgen voor vrije toegang tot de archieven voor historici. Want het zijn zeker boeiende tijden voor (spaanstalige) contemporalisten, er ligt nog bijzonder veel historische onderzoek te wachten.
Maar voor wie ongerust zou worden, Aartsbisschop Francisco Gil Hellin van
Bourgos waarschuwde voor een politisering van de zaligverklaring. Hij riep op om de zaligverklaring niet tot het zoveelste debat over de houding van de katholieke Kerk te maken.
“De boodschap die zij ons nalieten, is er een van liefde, vergevingsgezindheid en volledige verzoening. Dat is hun boodschap en hun les voor de Kerk vandaag en in alle tijden. De nieuwe zaligen tonen ons dat de moderne wereld niet alleen gestuwd wordt door het verlangen naar macht, geld en plezier. Zij maken ons duidelijk dat vele mensen handelen vanuit liefde en vergevingsgezindheid.”
Leuk om weten is trouwens dat deze 'heilige vader' tevens secretaris is van de Pontificale Raad voor het Familie (u weet wel die hoeksteen van de samenleving zonder holebis en zonder eenoudergezinnen) en vooraanstaand lid van het Priesterlijke Orde van het Heilige Kruis, zeg maar de priesterclub van Opus Dei. Maar dit alles uiteraard geheel ter zijde.
Wat evenwel merkwaardig is, is dat we vrij weinig te horen krijgen over deze martelaren. Wat we weten is dat het gaat om 2 bischoppen, 24 priesters, 462 religieuzen, 1 diaken, 1 subdiaken, 1 seminariestudent en 7 leken.
De National Catholic Reporter bracht vorige week reeds uit dat een van de nieuwe zaligen Gabino Olaso Zabala allesbehalve 'handelde vanuit liefde' toen hij actief was in de Filippijnen. Hij zou zich in 1896 schuldig gemaakt hebben aan foltering van een collega priester, de Filippijn Mariano Dacanay, die beschuldigd werd van sympathie voor het anti-koloniale verzet.
at er heel veel toe doet is dat de kerk hier andermaal kant kiest en kant blijft kiezen voor de meest reactionaire krachten in de wereld. Het is toch ronduit pijnlijk dat er over liefde gesproken wordt en over martelaren voor het geloof als er nog geen klare veroordeling van het Francisme kan gegeven worden. De Rooms-katholieke kerk heeft zowat alle fascistische en reactionaire regimes ter wereld haar volle steun gegeven en is dan verwonderd dat er geloofafval is. 'Waarom blijven de kerken leeg?' Ja, dat vraag ik mij ook af...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten