Dat betekent niet alleen receptie-tijd, maar ook degelijke inhoudelijke boodschappen.
In Leuven sprak Jan Renders, uittredend voorzitter van het ACW, over de uitdagingen van vandaag:
"De financiële en economische crisis heeft een schokgolf door de wereldeconomie gestuurd. De naschokken laten zich nog steeds hard voelen: de werkloosheid blijft stijgen, de overheidsfinanciën zijn zwaar in het rood gegaan en zullen slechts geleidelijk weer in evenwicht kunnen gebracht worden. In Europa – denk maar aan Griekenland – en in de hele wereld staan landen op de rand van een nooit geziene catastrofale situatie waardoor mensen zwaar moeten inleveren. De economie herstelt wel van de ergste schokken, maar zit nog lang niet op het oude niveau. Onze samenleving kampt tegelijkertijd met gekende, maar ook met nieuwe noden: er is nood aan economisch herstel, maar ook aan meer en betere sociale bescherming, aan vernieuwing in justitie, aan verbetering van de sociale veiligheid; er is nood aan bijkomende opvangplaatsen voor asielzoekers, aan een radicale aanpak van de armoede, aan een meer rechtvaardige duurzaamheid, want ook de klimaatverandering, de stijgende grondstof- en voedselprijzen zijn uitdagingen die enorme gevolgen kunnen hebben, vooral voor de meest kwetsbare mensen."
"Het zijn koppige extremisten langs beide kanten van de taalgrens die het beleid afhouden van wat mensen nu van de politiek verwachten: een krachtig antwoord op de nog groeiende werkloosheid. Mensen verwachten zekerheid over hun inkomen, willen een sterke sociale zekerheid waarvoor zij via hun loon ook toe bijdragen. Zij verwachten dat de overheid zorgt voor een verdraagzame en veilige samenleving. De mensen verwachten dat problemen worden aangepakt in plaats van mekaar voortdurend de schuld te geven van de mislukkingen."
Het ACW zou het ACW niet zijn moesten er ook geen oplossingen aangedragen worden:
"Meer dan ooit is er nood aan een betere herverdeling van inkomens en vermogens. Een rechtvaardigheidsagenda moet nu ook een herverdelingsagenda zijn: ze moet aantonen dat iedereen naar draagkracht een bijdrage levert. Dat ook de rijken aan deze verplichting niet ontsnappen. Dat ook de grote vermogens een ernstige bijdrage leveren voor een rechtvaardige fiscaliteit."
" Met een bedrag van 1,2 miljard euro kunnen we alle zieken, werklozen enleefloners een uitkering garanderen ter hoogte van de Europees bepaalde armoedegrens."
"Een stevig sociaal beleid is niet terug te brengen tot een paar simpele ideeën of knappe slogans. Een sociaal-rechtvaardige samenleving moet stoelen op een solidaire stroming in de samenleving. Solidariteit, een hartelijke en verdraagzame samenleving komt niet zomaar uit de lucht gevallen. Aan solidariteit moet gewerkt worden. En daarom zijn verenigingen en bewegingen nodig die inzet en engagement aanbieden en bemoedigen. Daarvoor zijn mensen nodig die geloven in een betere en gelukkiger wereld voor iedereen. Zijn mensen nodig die zich daar heel concreet willen voor inzetten."
In ons eigenste Gent sprak Luc Cortebeeck. Ik moet zeggen, hij bracht een inhoudelijk zeer sterke speech. Twee opvallende passages:
"De SOS Pieten van de arbeidsmarkt hebben inmiddels al een heel koffertje vol. Wat hebben we vandaag geleerd? Ten eerste: schrap de brugpensioenen en trek de pensioenleeftijd op. Ten tweede: jaag de werklozen op, jong en oud, en zet het hakmes in hun uitkeringen. Ten derde: maak dat de werkgevers sneller en goedkoper kunnen ontslaan, want hoe meer ontslagen, hoe meer kansen op een nieuwe job. Al hullen de Pieten van de arbeidsmarkt dat wel in prachtige dekmantels. De arbeidsmarkt moet worden gemoderniseerd, zeggen ze, en er moet meer mobiliteit komen. We moeten Denemarken achterna voor zijn flexicurity. En als het even kan ook Oostenrijk met zijn rugzakje bij ontslag... Het spijt me. Denk je nu echt dat je met flexicurity, met mobiliteit, met modernisering één extra job creëert. We moeten naar een werkgelegenheidsgraad van 75 % in 2020, denkt Europa. En het staat in de sterren geschreven dat dit op de Europese Raad van juni nog gaat bekrachtigd worden ook. Prima. We zijn nog altijd voor volledige werkgelegenheid. Maar welk beleid staat daar tegenover om meer jobs te creëren? Uiteraard is toeleiding naar jobs belangrijk. En uiteraard zullen we met zijn allen gemiddeld langer moeten werken. Maar alles staat of valt met het aanbod van jobs. En niet te vergeten met de kwaliteit van de jobs. Want wat is op dat punt al gedaan? De werknemers hebben inmiddels al ruim hun deel gedaan."
"Het zijn verduiveld boeiende tijden. Maar ook verduiveld moeilijke tijden. Het is niet onze aard de armen in de lucht te steken. En te stellen dat de politici het maar zelf moeten uitzoeken, maar dan zonder onze stem. Onze lijn is er altijd een vanvoorstellen doen, van verantwoordelijkheid nemen. En het zou goed zijn dat dekiezer dat ook doet. We vragen niet dat hij of zij zijn of haar woede opbergt. Maarwe vragen wel dat hij en zij die verontwaardiging ombuigen,voor een positief project kiezen, overtuigd van de bijdrage die het kan leveren aan de oplossing van de zware problemen. Zo’n positief project was Rerum Novarum. Als antwoord toen op de woede vanuit de Grote Miserie van de 19de eeuw. Laten we hier de inspiratie uit putten voor een nieuw project, gebaseerd op de gouden driehoek van werk- sociale zekerheid- fiscaliteit, een project voor rechtvaardigheid. Voor minder gaan we niet."
Lees op DeWereldMorgen.be meer over de toespraak van Cortebeeck en Renders.
Ook de 'christen-democratische vrienden' hielden toespraken, ex-premier Leterme deed een poging om zich te profileren maar bracht een bedroevend (doch niet verrassend) verhaal over 'de competitiviteit van onze ondernemingen' en uiteraard langer werken.
Een voorproefje van wat Leterme in gedachte heeft voor dat eerste:
"Hoezeer we ook weten dat onze Duitse broer zeer ver gaat in loonmatiging, wij hebben geen andere keuze dan te volgen."
Loonmatiging en langer werken, ik weet in elk geval al op wie ik niet ga stemmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten