In maart trok onderwijsminister Demir met een gevolg naar Engeland om te gaan kijken naar hun scholen.
Koen Pelleriaux van GO! publiceerde vandaag enkele interessante lessen uit Engeland.
Veel aandacht ging en gaat naar de Michaela Community School in Londen, die consequent de strengste school van Engeland wordt genoemd. Dat is jammer, want het is geen goede school. Ze is té streng en de nostalgische waarden die de directrice propageert zijn in 2025 op zijn minst misplaatst te noemen. Ik wil mijn kinderen daar niet achterlaten en, geloof me beste collega, jij ook niet.
Heel wat interessanter was het bezoek aan de West London Free School. Ja, de kinderen dragen er een uniform en ja, ook daar heersen rust en discipline, maar niet met de chronometer in de hand. Voor een deel zal het wel cultureel bepaald zijn, in een land dat zonder morren in de rij staan tot een nationale sport heeft verheven. Maar als we op de veelbesproken serie Adolescence mogen afgaan, is het niet in elke Engelse school zo ordelijk en stil. In alle klassen, bij elke leerkracht gelden dezelfde regels in de West London Free School. Dat vraagt om heldere afspraken binnen het team. Maar het schept ook duidelijkheid, voor de leerlingen én voor de leerkrachten. Naar die school zie ik mijn kinderen wel gaan, en daar is nog een andere belangrijke reden voor.
Sinds ongeveer een jaar hebben onderwijskenners een nieuwe modeterm. Waar voordien de lat hoog werd gelegd, gaat het nu over een kennisrijk curriculum. Dat lijkt me niet verkeerd, want wie vaardigheden wil aanleren kan maar beter eerst over de basiskennis beschikken. Ook bij het GO! werken we volop aan een kennisrijk leerplan voor het basisonderwijs. Omdat we weten dat je kennis nodig hebt om het ver te schoppen, en dat is precies wat we voor al onze leerlingen met al hun uiteenlopende talenten willen.
Wel, in Engeland hebben ze zo’n kennisrijk curriculum ingevoerd. Heeft dat iets opgeleverd? Volgens internationale studies als TIMSS en PIRLS wel, want Engeland is op enkele jaren van de grijze middenmoot – waar het Vlaamse onderwijs nu kampeert – naar de absolute Europese top gestegen.
Wat betekent dit nu voor ons onderwijs? We weten dat de minimumdoelen voor het basisonderwijs die op de tekentafel van de commissie-Muijs liggen, op zijn minst concreter zullen zijn dan de huidige eindtermen. En aangezien Daniël Muijs ook mee het Engelse onderwijs hertekende, mogen we een gelijkaardig kennisrijk curriculum verwachten. Bijgevolg zal - zoals ik al schreef - ons leerplan ook veel concreter en kennisrijker worden, maar evenzeer zullen we een grote aanpassing van onze leerkrachten moeten vragen.
Dit laatste is een belangrijk punt, want het gaat niet zo goed met die leerkrachten. Uit cijfers van Agodi blijkt dat het ziekteverzuim heel hoog ligt en uit jaarlijks onderzoek van de SERV blijkt dat ondertussen meer dan vier op de tien leerkrachten stressgerelateerde klachten hebben. De belangrijkste job ter wereld is steeds minder werkbaar.
In Engeland heb ik gezien hoe we de leerkrachten kunnen helpen en tegelijkertijd een kennisrijk curriculum introduceren. Ruim 400 lagere scholen, waaronder de West London Free School, zijn er aangesloten bij het Primary Knowledge Curriculum. Leerkrachten van die scholen hebben samen lessenreeksen ontwikkeld die niet alleen de Engelse minimumdoelen afdekken, maar die ook vertellen wat de leerdoelen zijn, welke woordenschat nodig is, wat de leraar moet kennen en welke bronnen de leerlingen kunnen gebruiken. Elke les past op één A4'tje. Kijk naar dit voorbeeld van zes lessen over Noord-Europese aardrijkskunde. Dergelijk materiaal is van onschatbare waarde in de klas. Natuurlijk zal de leerkracht de lessen nog moeten voorbereiden, maar dit maakt het werk zoveel lichter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten