De Groote Klassenoorlog - imperialisme, toen en vandaag

We kunnen er niet onderuit, de grote herdenking van 100 jaar Groote Oorlog blijft (gelukkig) voortduren. Er worden regelmatig zeer boeiende activiteiten georganiseerd. Vanavond, 13 maart, kun je naar een interessante avond rond het nieuwste boek van Jacques Pauwels.

De Groote Klassenoorlog '14-'18 is een echte aanrader. Op een zeer toegankelijke manier, zoals we van Uitgeverij EPO gewend zijn, worden de mechanisme achter de eerste wereldoorlog bloot gelegd. We lezen hoe een kleine elite hun politieke en economische macht wil behouden en liefst nog uitbreiden. We lezen hoe de eigen bevolking en de eigen soldaten als gevaar werden gezien.
Het boek is doorspekt met prachtige stukjes frontpoëzie en je krijgt een aangrijpend beeld van de onvoorstelbare en onmenselijke gruwel.

Het boek is prachtig maar heeft een groot nadeel, zijn omvang. Regelmatig worden punten samengevat en herhaald, wat de lengte niet ten goede komt. En om het pas echt erg te maken, we krijgen er een annex bovenop, een samenvatting van het boek van Bruno Yammine. Diens boek, Drang nach Westen. De ideologische basis van de Duitse Flamenpolitik (1870-1914) , verdient het evenzeer om gelezen te worden, maar is helaas een uitgegeven studie, dus tamelijk ontoegankelijk voor de geïnteresseerde leek. Dus een goed idee om het samen te vatten, maar geen goed idee om het op te nemen in een op zich al dik boek.

Het zal ongetwijfeld een zeer boeiende avond worden: Jacques Pauwels in gesprek met Ludo De Brabander, doorsneden met poëzie door de enige echte Dichter des Vaderlands.

 

Dus vanavond, 19u30, Ons Huis - Vrijdagsmarkt. Een organisatie van PVDA Gent, Vrede Vzw, Intal en EPO uitgeverij.

eensgezindheid en verdeeldheid over Libië

De oorlog tegen Libië kan, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de invasie in Irak, op ongemeen grote steun reken in België. Tot gejuich in sommige progressieve kringen beslisten alle parlementsleden om zich onder leiding van Crembo in te schakelen in de oorlog.

Het is zelf zo erg dat de Amerikaanse diplomatie stomverbaasd is over de eensgezindheid in de Belgische politiek (DeWereldMorgen.be)

Ludo De Brabander heeft een uitstekende analyse geschreven over de houding(en) van de linkerzijde in België.

Enkele treffende passages:

Linkse intellectuelen en activisten tonen zich verdeeld. Een niet onbelangrijk deel van hen toont zich voorstander van de no-flyzone als antwoord op een dreigende slachting van de rebellen door de troepen van het regime-Khaddafi.

In eigen land gaat Groen! heel ver. Wouter De Vriendt en Eva Brems 'juichen' de beslissing van de VN-Veiligheidsraad toe en vinden dat “het Belgisch leger zijn verantwoordelijkheid moet nemen”. In de persmededeling geen enkele aarzeling, geen vragen over de uitvoerders van de militaire interventie, de duur van de operatie, de vermeende doelstelling, mogelijke niet-militaire oplossingen en onze eigen verantwoordelijkheid als wapenleverancier en zakenpartner van het nu verguisde Khaddafi-regime.

Voor links lijkt het een verscheurende keuze: moeten we 'mensen aan hun lot overlaten' of toch liever steun geven aan westerse landen die zich op andere plaatsen en in andere tijden alles behalve humanitair hebben getoond en waarvan we weten dat ze ook over een verborgen geostrategische agenda beschikken.

En toch, dat deel van links dat zich achter de militaire interventie in Libië schaart, maakt een grote vergissing. Zij laten zich leiden door de illusie dat oorlog, waar het afdwingen van een no-flyzone op neerkomt, een oplossing biedt. Neen, oorlog is de kwaal die links moet bestrijden.

De militaire logica verscherpt de tegenstelling en vreet de ruimte voor een politieke oplossing op. In de media mogen kolonels en generaals de glorie uitspreken over de heldhaftige moed van 'onze jongens' en worden sceptici van de oorlogstrom naïviteit of in het ergste geval onverantwoordelijkheid verweten.

In tegenstelling tot wat men doet geloven, waren de niet militaire middelen zeker niet uitgeput. Begin maart al stelde de Venezuelaanse president Hugo Chavez voor om te bemiddelen onder het oog van een internationale commissie. De Libische regering aanvaardde het aanbod, maar de rebellen weigerden met de woorden dat “ze nooit met 'hem' willen onderhandelen”.

Links moet beseffen dat het portretteren van oorlog als een humanitaire interventie, een contradictio in terminis is. Alleen het militair-industrieel complex vaart er wel bij.

Lees het volledige artikel.

Michel Collon, journalist, heeft evenzeer een excellente analyse van de gebeurtenissen.




The Dialy Show geeft de Amerikaanse houding in het Midden-Oosten prachtig weer:

The Daily Show With Jon Stewart	Mon - Thurs 11p / 10c
America's Freedom Packages
www.thedailyshow.com
Daily Show Full Episodes Political Humor & Satire Blog The Daily Show on Facebook

Wie echt eens wil lachen, de immer geniale comedian Glenn Beck: