100 jaar Oekraïners in Gent - podcast

 In de Gentse Sint-Salvatorkerk kun je nog heel deze maand naar een interessante tentoonstelling over 100-jaar Oekraïnse gemeenschap in Gent.

 

Buck FM maakte er een podcast over met Taisiia Nakonechna en Jo Van Herreweghe.

 

 

 

 

De afgelopen jaren verwelkomde Gent een groot aantal vluchtelingen uit Oekraïne. De Sint-Salvatorkerk, de parochiekerk van Oekraïners in Gent, is meer dan ooit een belangrijke ontmoetingsplek voor de Gents-Oekraïense gemeenschap. Samen met deze jonge, levendige parochie bouwden we de tentoonstelling ‘100 jaar Oekraïners in Gent’.

 

 

De tentoonstelling kan je bezoeken in de kerk Sint-Salvator / Heilig Kerst in de Sleepstraat, alle dagen open van 14 tot 17 uur en zaterdagochtend ook van 9.30 tot 12.30 uur.

 

 

muren van schande

 

"Geroepen om te leven in solidariteit en broederschap"

De oranje mafkees in het Witte Huis toetert steeds oorlogszuchtiger taal en lijkt te zijn begonnen aan een opsporings- en deportatiebeleid. Het extreem-rechtse regime in de Verenigde Staten dweept met een extreemrechtse vorm van het christendom, Christian Nationalism. Daarom is het des te belangrijker dat de Paus, het hoofd van de Katholieke Kerk, zich klaar en duidelijk en formeel uitspreekt tegen het xenofobe beleid in de VS.

 

 

 

BRIEF VAN DE HEILIGE VADER FRANCIS
AAN DE BISSCHOPPEN VAN DE VERENIGDE STATEN VAN AMERIKA

_________________

Beste broeders in het bisschopsambt,

Ik schrijf u vandaag om enkele woorden tot u te richten in deze delicate momenten waarin u leeft als herders van het Volk van God dat samen wandelt in de Verenigde Staten van Amerika.

 

1. De reis van slavernij naar vrijheid die het Volk Israël aflegde, zoals verhaald in het Boek Exodus, nodigt ons uit om de realiteit van onze tijd, zo duidelijk gemarkeerd door het fenomeen migratie, te zien als een beslissend moment in de geschiedenis om niet alleen ons geloof te bevestigen in een God die altijd dichtbij is, vleesgeworden, migrant en vluchteling, maar ook de oneindige en transcendente waardigheid van elke menselijke persoon.

 

2. Deze woorden waarmee ik begin zijn geen kunstmatige constructie. Zelfs een vluchtige bestudering van de sociale leer van de Kerk laat nadrukkelijk zien dat Jezus Christus de ware Emmanuel is (vgl. Mt 1,23); Hij leefde niet los van de moeilijke ervaring om uit zijn eigen land verdreven te worden vanwege een dreigend gevaar voor zijn leven, en van de ervaring om toevlucht te moeten zoeken in een samenleving en een cultuur die vreemd waren aan de zijne. Door mens te worden koos de Zoon van God er ook voor om het drama van immigratie te beleven. Ik herinner me onder andere graag de woorden waarmee paus Pius XII zijn Apostolische Constitutie over de zorg voor migranten begon, die wordt beschouwd als de “Magna Carta” van het denken van de Kerk over migratie:

“De familie van Nazareth in ballingschap, Jezus, Maria en Jozef, emigranten in Egypte en vluchtelingen daar om te ontsnappen aan de toorn van een goddeloze koning, zijn het model, het voorbeeld en de troost van emigranten en pelgrims van alle tijden en landen, van alle vluchtelingen van alle omstandigheden die, belaagd door vervolging of noodzaak, gedwongen zijn hun vaderland, geliefde familie en dierbare vrienden te verlaten voor vreemde landen.”

 

3. Evenzo voedt Jezus Christus, die iedereen liefheeft met een universele liefde, ons op in de permanente erkenning van de waardigheid van ieder mens, zonder uitzondering. Wanneer we spreken over “oneindige en transcendente waardigheid”, willen we benadrukken dat de meest beslissende waarde die de menselijke persoon bezit, elke andere juridische overweging die het leven in de samenleving kan regelen, overtreft en ondersteunt. Daarom worden alle christelijke gelovigen en mensen van goede wil opgeroepen om de legitimiteit van normen en overheidsbeleid te bezien in het licht van de waardigheid van de persoon en zijn of haar fundamentele rechten, en niet andersom.

 

4. Ik heb de grote crisis die zich in de Verenigde Staten afspeelt met de start van een programma van massadeportaties op de voet gevolgd. Een juist gevormd geweten kan niet anders dan een kritisch oordeel vellen en zijn afkeuring uitspreken over elke maatregel die stilzwijgend of expliciet de illegale status van sommige migranten vereenzelvigt met criminaliteit. Tegelijkertijd moet men het recht van een natie erkennen om zichzelf te verdedigen en gemeenschappen te beschermen tegen mensen die gewelddadige of ernstige misdaden hebben gepleegd terwijl ze in het land waren of voor aankomst. Het uitzetten van mensen die in veel gevallen hun eigen land hebben verlaten vanwege extreme armoede, onveiligheid, uitbuiting, vervolging of ernstige aantasting van het milieu, tast de waardigheid van veel mannen en vrouwen en van hele gezinnen aan en plaatst hen in een toestand van bijzondere kwetsbaarheid en weerloosheid. 

 

5. Dit is geen kleinigheid: een authentieke rechtsstaat wordt juist geverifieerd in de waardige behandeling die alle mensen verdienen, vooral de armsten en meest gemarginaliseerden. Het echte algemene welzijn wordt bevorderd wanneer de samenleving en de overheid, met creativiteit en strikt respect voor de rechten van iedereen - zoals ik bij talloze gelegenheden heb bevestigd - de meest kwetsbare, onbeschermde en kwetsbare mensen verwelkomt, beschermt, bevordert en integreert. Dit staat de ontwikkeling van een beleid dat ordelijke en legale migratie regelt niet in de weg. Deze ontwikkeling kan echter niet tot stand komen door het privilege van enkelen en de opoffering van anderen. Wat gebouwd is op basis van geweld, en niet op de waarheid over de gelijke waardigheid van ieder mens, begint slecht en zal slecht eindigen.

 

6. Christenen weten heel goed dat alleen door de oneindige waardigheid van allen te bevestigen, onze eigen identiteit als persoon en als gemeenschap tot volle wasdom komt. Christelijke liefde is geen concentrische uitbreiding van belangen die zich beetje bij beetje uitbreiden naar andere personen en groepen. Met andere woorden: de menselijke persoon is niet louter een individu, relatief expansief, met wat filantropische gevoelens! De menselijke persoon is een subject met waardigheid dat, door de constitutieve relatie met allen, vooral met de armsten, geleidelijk kan rijpen in zijn identiteit en roeping. De ware ordo amoris die bevorderd moet worden is die welke we ontdekken door voortdurend te mediteren over de parabel van de “barmhartige Samaritaan” (vgl. Lc. 10, 25-37), dat wil zeggen door te mediteren over de liefde die een broederschap opbouwt die openstaat voor allen, zonder uitzondering. 

 

7. Maar je zorgen maken over persoonlijke, gemeenschaps- of nationale identiteit, los van deze overwegingen, introduceert gemakkelijk een ideologisch criterium dat het sociale leven verstoort en de wil van de sterkste oplegt als het criterium van de waarheid.

 

8. Ik erken uw waardevolle inspanningen, beste broederbisschoppen van de Verenigde Staten, terwijl u nauw samenwerkt met migranten en vluchtelingen, Jezus Christus verkondigt en fundamentele mensenrechten bevordert. God zal alles wat u doet voor de bescherming en verdediging van hen die als minder waardevol, minder belangrijk of minder menselijk worden beschouwd rijkelijk belonen!

 

9. Ik spoor alle gelovigen van de katholieke Kerk en alle mannen en vrouwen van goede wil aan om niet toe te geven aan verhalen die onze migranten- en vluchtelingenbroeders en -zusters discrimineren en onnodig lijden veroorzaken. Door de naastenliefde zijn we allemaal geroepen om te leven in solidariteit en broederschap, om bruggen te bouwen die ons steeds dichter bij elkaar brengen, om muren van schande te vermijden en om te leren ons leven te geven zoals Jezus Christus het zijne gaf voor het heil van allen.

 

10. Laten we Onze Lieve Vrouw van Guadalupe vragen om bescherming voor individuen en families die in angst of pijn leven vanwege migratie en/of deportatie. Moge de “Virgen morena”, die volkeren wist te verzoenen toen ze elkaar vijandig gezind waren, ons allen schenken elkaar weer te ontmoeten als broeders en zusters, in haar omhelzing, en zo een stap voorwaarts te zetten in de opbouw van een samenleving die broederlijker is, niemand uitsluit en de waardigheid van allen respecteert.

 

Broederlijk,

Francis

Vaticaan, 10 februari 2025

 

 

Bron: Vaticaan 

 

 

Een goed migratiebeleid gaat uit van de realiteit, niet van wensdenken.

Vandaag vraag ik graag even jullie aandacht voor het asielbeleid in België. Hoe onmenselijker ons asielbeleid, hoe meer problemen er kunnen opduiken. 

Mensen vluchten oorlog en geweld en miserie. Dat is hun recht. Dat is ook maar logisch. Belgen vluchten en masse tijdens de oorlog. Duizenden Belgen namen de boot naar Canada, de Verenigde Staten en andere 'betere oorden'. Dat is de normaalste zaak ter wereld. Dat is ook van alle tijden. 

Vandaag de dag laten we ons beleid tov vluchtelingen niet leiden door mensenrechten of door humanisme, maar door racisme en kortzichtig electoraal opportunisme. 

Mensen ontvluchten onhoudbaar, onmenselijke situaties, waar ze mogelijk bijzonder traumatiserende zaken hebben meegemaakt. Vluchten wordt onnodig moeilijk gemaakt. Smokkelroutes en levensgevaarlijke oversteken, dat of vaak onleefbare vluchtelingenkampen net over de grens, omringt door onveiligheid en dreigingen. Tijdens het vluchten volgen nog traumatische gebeurtenissen. Komen ze aan in België botsen ze opnieuw op onmenselijke behandeling, ondervragingen, gericht op het 'door de mand laten vallen'. Geen opvang, slapen op straat. Of opvang in een tijdelijk verblijf, waar ze jaren aan een stuk moeten wachten. Met als ze geluk hebben een geëngageerde medewerker of een schitterende vrijwilliger. 

Onderstaande Open Brief gaat over de absurde behandeling van (een deel van) de Afghaanse vluchtelingen. In België worden significant minder vluchtelingen erkend. Als ze worden afgewezen, kunnen we niet terugkeren. Dat erkent de bevoegde minister. Dus ze worden afgewezen, ze moeten het grondgebied verlaten maar kunnen niet terugkeren. Deze Open Brief klaagt dit aan en klaagt vooral aan dat deze compleet absurde situatie alleen maar kan leiden tot problemen. 

 

Een goed migratiebeleid gaat uit van de realiteit

Een Afghaan heeft in Europa gemiddeld 80% kans op erkenning van zijn verzoek tot internationale bescherming. In Nederland is dat 88%, in Duitsland en Denemarken respectievelijk 93 en 94%. In België krijgt slechts 35% een positieve uitkomst. Het federaal migratiecentrum Myria maakt zich hier terecht zorgen om. Terugkeren naar Afghanistan is - dat erkent ook staatssecretaris de Moor - ‘erg moeilijk’.
 

Erg moeilijk is hierbij duidelijk een understatement. Sinds de overname van het land door de Taliban, organiseert de Internationale Organisatie voor Migratie geen vrijwillige terugkeer meer naar Afghanistan. Er is volgens hen namelijk geen veilige omgeving voor terugkeer. Daarbovenop leveren de buitenlandse consulaire posten van Afghanistan sinds 30 juli 2024 ook geen documenten meer af. Afghanen die toch het (levens)gevaar besluiten te trotseren en op eigen houtje terug willen keren, kunnen zo bijvoorbeeld hun reisdocumenten niet laten vernieuwen. Er worden momenteel ook geen gedwongen repatriëringen meer georganiseerd naar Afghanistan, niet vanuit België, maar ook niet vanuit andere Europese landen.
 

Wie zijn aanvraag afgewezen ziet komt dus in limbo terecht. Je krijgt een bevel om het grondgebied te verlaten, terwijl dit schier onmogelijk uitvoerbaar is. Je mag niet blijven (en dus ook niet werken) en je kan niet weg.
 

Ook voor de 7% die wordt afgewezen, voorziet Duitsland een oplossing. Het gaat om 18.090 personen die een humanitaire status kregen. Dat zorgt ervoor dat deze mensen niet perspectiefloos ronddolen. Ze kunnen actief participeren, werken en bijdragen aan de samenleving. Zo werken ze aan hun kansen om -mogelijks op een later moment - in Afghanistan een nieuw leven op te bouwen en hun families te ondersteunen.

 

Deze oplossing bespaart de hele samenleving en de mensen in kwestie de negatieve effecten van de overlevingsstrategieën waartoe mensen zonder wettig verblijf vaak gedwongen worden zoals o.a. uitbuiting, dakloosheid, psychische kwetsbaarheid, verslaving, … Ook in België is er nood aan een duurzame oplossing om mensen niet in precaire overlevingssituaties te duwen. Niemand heeft er baat bij deze mensen nieuwe trauma’s te laten stapelen op de eerdere.
 

Wie nu een onuitvoerbaar bevel om het grondgebied te verlaten aflevert, zorgt er willens en wetens voor dat deze mensen in een uitzichtloze situatie terechtkomen. Het zal dan opnieuw op de schouders van de vrijwilligers en de hulpverleners vallen om deze mensen bij te staan. De draagkracht van deze burgers is niet onbeperkt, deze extra druk op de samenleving kan en moet vermeden worden.
 

Daarom roepen ondergetekende organisaties de onderhandelaars van de nieuw te vormen regering op om het Duitse voorbeeld te bestuderen en na te volgen. Als je onwettig verblijf écht wil tegengaan, geef je deze mensen een oplossing. De verwachting dat zij op eigen houtje terugkeren naar Afghanistan, is niet meer dan wensdenken.
 

Want een goed migratiebeleid gaat uit van de realiteit, niet van wensdenken.
 

Ondertekend,
ORBIT vzw
Dokters van De Wereld
11.11.11
Amnesty International België
Caritas International
Vluchtelingenwerk Vlaanderen
JRS Belgium

racisme en gedachtenpolitie, de nieuwkomersverklaring

Op de fraaie zaterdag aandacht voor de ronduit walgelijke 'nieuwkomersverklaring'. Een sterk staaltje puur en onversneden racisme. Want, ja, voorwaarden opleggen aan een specifieke groep mensen enkel en alleen op basis van hun 'nieuwkomer'-zijn is racisme.

hieronder enkele passages uit een stuk van de hand van Ivo Flachet:

De regeling is niet van toepassing op EU-burgers, studenten en vluchtelingen. In de praktijk zal het vooral gaan over mensen die naar België willen komen op basis van het recht op gezinshereniging. Dat recht is nu al aan vrij zware voorwaarden onderworpen en kan steeds ingetrokken worden.
De vraag is dus: wat moet zo’n “nieuwkomersverklaring” opleveren? Draagt zo’n maatregel bij aan een goede integratie van nieuwkomers? Is het een zegen voor het respect voor de mensenrechten in België? Of knelt de schoen toch ergens?

Integratie is essentieel, ook voor nieuwkomers zelf. Want de meeste nieuwkomers hopen natuurlijk, net als de Belgische bevolking, op een goede school voor hun kinderen, op degelijk betaald werk en een rijk sociaal leven.
Tegelijk is het een feit dat sommige groepen hun plaats niet vinden in onze maatschappij. Niet enkel nieuwkomers trouwens.

Maar zal de “nieuwkomersverklaring” bijdragen tot integratie of juist omgekeerd? Zal hierdoor ook maar één homoseksueel beschermd worden tegen anti-homogeweld? Zal hierdoor één vrouw minder het slachtoffer worden van huiselijk geweld?
Huiselijk geweld tegen vrouwen of discriminatie van homoseksuelen is alvast niet het ‘alleenrecht’ van “nieuwkomers”. Het zijn maatschappelijke problemen die bij alle lagen van de bevolking voorkomen en waartegen in heel de samenleving moet opgetreden worden. Kordaat, zorgvuldig en overtuigend.
Je lost deze problemen niet op door mensen een verklaring te laten ondertekenen. Integendeel. Nieuwkomers die moeten tekenen, voelen zich meteen geviseerd omdat de verklaring suggereert dat een nieuwkomer zich niet kan vinden in deze rechten. Of ‘onze’ waarden niet kan delen.

De Belgische bevolking krijgt dan weer ‘bevestigd’ dat iedere migrant anders denkt en handelt dan “wij”. De tekst bulkt van de vooroordelen. Goed voor nog meer vooroordelen en verdeeldheid.
De federale regering stigmatiseert mensen die geen “Europees waardenkader” hebben (wat dat ook moge zijn) en insinueert vervolgens dat deze mensen er een probleem mee hebben om de mensenrechten te respecteren, goed voor hun kinderen te zorgen, te werken voor hun inkomen, hun vrouw gelijkwaardig te behandelen enz.
Het doel van deze wetswijziging lijkt daarom eerder het stigmatiseren van nieuwkomers in plaats van te werken aan een warme en open samenleving.

en als besluit schrijft hij:

De “nieuwkomersverklaring” van de federale regering is nefast voor een goede integratie van nieuwkomers en is contraproductief wat betreft een goede samenlevingsopbouw. De extra voorwaarden die het systeem oplegt voor mensen die naar België komen in het kader van een gezinshereniging houden zelf een schending in van de mensenrechten.
De federale regering stigmatiseert hiermee alle nieuwkomers en voert een soort “gedachtenpolitie” in die buiten elke wettelijkheid zou kunnen opereren. Het hele plan is op zich een aanfluiting van de mensenrechten die de regering juist meent hoog in het vaandel te dragen.

 lees zeker de volledige tekst: pvda.be

the Frontiers of Racism

"Ook al was er geen enkele immigrant of vluchteling in de Verenigde Staten, dan nog zou er een anti-immigrantenbeweging zijn."

Een uitstekende video van het Amerikaanse Center for New Community legt enkele wortels bloot van de anti-immigrantenbeweging en het ingebakken racisme in de Amerikaanse samenleving: