"we need the pope to be a prophet of hope"

De verkiezing van Leo XIV zorgt voor heel wat reacties. En veel speculatie over welke weg de Kerk onder zijn leiding uit zal gaan. 

Een eerste stuk van Democracy Now!, aan het woord komen James V. Grimaldi, van de zeer interessante National Catholic Reporter, en Bryan Massingale, priester en professor ethiek. Van hem het mooie citaat: 

 

We need him to step into that void of moral and ethical leadership that we have in our world right now. And we also need the pope to be a prophet of hope in these uncertain times.

 

 

Kritische geluiden zijn er zeker ook. Hij zou in het verleden niet of te weinig ingegrepen hebben bij gevallen van seksueel misbruik door geestelijken onder zijn gezag. Democracy Now! brengt Peter Isely, van het Survivors Network of Those Abused by Priests.

 

 

 

Paus Franciscus over het misbruik in de Kerk

 Paus Franciscus heeft de Kerk in een andere richting geduwd, maar dat wil uiteraard nog niet zeggen dat alles daarmee opgelost is. Heel veel fouten en wantoestanden uit het verleden moet de Kerk nog verder onder ogen zien en vooral rechtzetten. 

 

 

 

28 december, Godvergeten en het Katholiek Onderwijs

28 december, de dag van de onschuldige kinderen. Lieven Bouve, het hoofd van Katholiek Onderwijs Vlaanderen, maakte van de gelegenheid gebruik, niet voor kerstwensen, maar om aandacht te besteden aan Godvergeten en wat het katholiek onderwijs kan en moet doen. 

 

 Vandaag is het 28 december, dag van de onschuldige kinderen, naar het verhaal van Matteüs over de kindermoord door Herodes te Bethlehem. In Tertio van 20 december herinnert Roger Burggraeve eraan dat Kerstmis niet zomaar een gezellig feest is. Niet alleen was er geen plaats in de herberg (Lucas 2,7), maar na het bezoek van de wijzen die hem vragen waar de nieuwe koning geboren is, laat Herodes alle jongetjes van twee jaar en jonger ombrengen. Jezus ontsnapt dat lot omdat het gezin naar Egypte weet te ontkomen. De komst van de Messias als kwetsbaar kind roept onmiddellijk de krachten van de macht en het machtsbehoud in het verweer. Ook in het Johannesevangelie klinkt van bij de proloog dat met Jezus het licht in de wereld kwam, maar dat de wereld dat niet aannam.
 
‘Ik was kwetsbaar en jij hebt mij misbruikt’
Met Godvergeten is opnieuw pijnlijk zichtbaar geworden dat de krachten van de macht en het machtsbehoud ook binnen de kerk zelf vele kwetsbare kinderen en hun families onherroepelijk geschaad hebben: de harde realiteit van het historische kindermisbruik in de katholieke kerk, in katholieke scholen en internaten. Vooral twee lessen blijven na de uitzendingen bij: enerzijds de onherstelbaarheid van het leed dat slachtoffers aangedaan is; anderzijds het decennialange systemische onvermogen van het kerkinstituut en kerkelijke verantwoordelijken om dat kindermisbruik ernstig te nemen en daadkrachtig aan te pakken. En dat niet alleen in Vlaanderen maar wereldwijd.
 
Cijfers leren dat seksueel misbruik overal gebeurt waar kinderen zijn (en jammer genoeg veelal in familieverband). Echter: als kindermisbruik op één plaats nooít mag gebeuren, dan toch in een kerk die precies met Kerstmis de komst viert van het licht in een kwetsbaar kind. Nooit mag misbruik voorkomen op plaatsen die zijn geïnspireerd door dat evangelie, waar kinderen school lopen, op internaat verblijven, aan de zorg van kerkmensen zijn toevertrouwd. Meer nog: seksueel misbruik van kinderen is precies de absolute pervertering van die boodschap van liefde, en van de hoop en het vertrouwen die erin klinken. Onmiskenbaar is het de onvergefelijke ontkenning van datgene waarvoor het christelijk geloof staat: “Ik was kwetsbaar, en jij hebt mij misbruikt” (naar Matteüs 25,31-46).

Opdat we het nooit vergeten!
Het is daarom meer dan gepast om op deze 28ste december, de dag van de onschuldige kinderen, al die kinderen die in de voorbije decennia slachtoffer geworden zijn van kindermisbruik in onze scholen en internaten, in de kerk en kerkelijke instellingen, te gedenken. Het is zeker waar: sinds 2010 is er al veel gebeurd, ook en met name in de kerk, maar dat zal – jammer genoeg – nooit genoeg zijn. We mogen niet vergeten.

Velen van ons, vandaag actief in het katholiek onderwijs, waren zelf kinderen of nog niet geboren toen het misbruik zich in die grote mate in onze scholen en internaten voordeed. En ook al is de band van de kerk met het onderwijs ondertussen grondig veranderd, toch blijven de verhalen van misbruik gitzwarte bladzijden in het collectieve geheugen van onze onderwijsinstellingen. Ze plaatsen ons uitdrukkelijker dan ooit tevoren voor onze verantwoordelijkheid: laat ons nooit vergeten, opdat het nooit meer gebeurt! En als het toch nog gebeurt, laat ons die twee lessen onthouden: slachtoffers resoluut ernstig nemen en het misbruik daadkrachtig aanpakken, enerzijds; en, anderzijds, waakzaam zijn voor de systemische aspecten van misbruik en onze aanpak ervan waardoor slachtoffers een tweede keer slachtoffer dreigen te worden.

Opdat het nooit meer gebeurt!
Op 22 december was dat precies onze boodschap in de hoorzitting die de bijzondere commissie van het Vlaams parlement over kindermisbruik organiseerde over onderwijs: nooit vergeten opdat het nooit meer gebeurt. We wezen er onder meer op de engagementen die alle onderwijspartners in 2012 op zich genomen hebben om seksueel grensoverschrijdend gedrag aan te pakken en te voorkomen, maar ook op de lesimpulsen die Thomas biedt om met Godvergeten en de herinnering aan het kindermisbruik in de klas aan de slag te gaan. We rapporteerden over de gevallen van seksueel grensoverschrijdend gedrag tussen personeelsleden en leerlingen, tussen personeelsleden onderling, maar ook tussen leerlingen onderling, waarvoor onderwijsinstellingen bij Katholiek Onderwijs Vlaanderen en onze pedagogische begeleiding aankloppen. We gaven toelichting bij de integrale ondersteuning die we bieden aan onderwijsinstellingen waar zich incidenten voordoen. Ook de samenwerking met CLB, niet alleen bij incidenten op school maar zeker ook bij meldingen van verontrustende thuissituaties, kwam uitvoerig aan bod. Tegelijk kreeg de preventieve kant nadrukkelijk aandacht: het werken aan een verbindend schoolklimaat in een katholieke dialoogschool die inzet op dialoog en weerbaarheid, veerkracht en herstelgericht werken. We belichtten hoe onze leerplannen het omgaan met grenzen en (seksueel) grensoverschrijdend gedrag thematiseren. We illustreerden de tekst van de deontologie van de internaatsmedewerker, inclusief begeleidende materialen om daarover met het internaatsteam in gesprek te gaan. Ten slotte vermeldden we onze professionaliseringsinitiatieven voor eenieder die op school rond dit thema verantwoordelijkheid opneemt.
 
Ondertussen zijn we alle materialen en ondersteuningen die we vanuit Katholiek Onderwijs Vlaanderen bieden grondig aan het evalueren en updaten, en we plannen om ook de meest recente bevindingen en aanbevelingen, onder meer van de lopende parlementaire commissies, hierbij in rekening te brengen. Een stand van zaken hiervan bieden we op de studie- en vormingsdag voor besturen, directies, leerlingbegeleiders, zorgleraren en vertrouwenspersonen. Noteer alvast de datum, 29 mei 2024; je verneemt er later meer over.
 
Op bijzonder urgente wijze hebben de voorbije maanden ons, als schoolleiders en personeelsleden aan wie zovele kinderen dagelijks toevertrouwd worden, aangesproken. We zijn uitdrukkelijk herinnerd aan onze verantwoordelijkheid om van onze scholen en internaten veilige plekken te maken waar kinderen warm kunnen opgroeien. Laat ons meer dan ooit inzetten op een verbindend schoolklimaat en met leerlingen werken aan weerbaarheid, aan dialoog en conflictbemiddeling. Laat ons blijvend werk maken van kwaliteitsvolle relationele en seksuele vorming waarbij omgang met grenzen en grensoverschrijdend gedrag geleerd en ingeoefend wordt. Maar belangrijker nog: mogen onze onderwijsinstellingen plaatsen zijn waar we met zijn allen gevoelig en aandachtig zijn voor signalen van leerlingen die te maken hebben met (seksueel) grensoverschrijdend gedrag, van wie ook op school of in de omgeving van de school. Mogen ze plekken zijn waar we op dat ogenblik naar vertrouwensleraren, schoolleiding en CLB toestappen om spiralen van misbruik te voorkomen of te doorbreken. Pas dan werken we samen aan een veilige en warme school en internaat.
 
Opdat het nooit meer gebeurt.     
 
Lieven Boeve, directeur-generaal
28 december 2023

Houtart en ons mens-zijn

François Houtart, kannunik en progressief boegbeeld, ... en viespeuk zo blijkt.

DeWereldMorgen brengt vandaag enkele bijzonder lezenswaardige reacties.



Francine Mestrum brengt een zeer genuanceerde reactie, enkele opmerkelijke stukken:

"François Houtart en kindermisbruik, het nieuws komt als een schok, zonder meer. François Houtart, één van de grote helden van de andersmondialiseringsbeweging, de kanunnik van de bevrijdingstheologie, het grote voorbeeld voor duizenden mensen, wereldwijd."

"Deze feiten doen niets af van de enorme verdiensten van François Houtart als wetenschapper en als activist. Zijn curriculum dwingt bewondering af, zijn werk in de andersmondialiseringsbeweging is zonder meer van doorslaggevend belang.

"Van Nicaragua tot Sri Lanka en China, overal staat hij in contact met diegenen die aan de basis en aan universiteiten pleiten voor ‘een andere wereld’ die wel degelijk mogelijk is. Het zijn verdiensten die blijvend moeten worden onderstreept."

"Hiermee wordt eens te meer bewezen hoe waanzinnig het is voor de kerk en andere instellingen om de seksualiteit van jonge mannen en vrouwen te willen onderdrukken. François Houtart behoort gelukkig niet tot diegenen die lessen in moraliteit gegeven hebben aan de samenleving, maar ook voor hem was de druk blijkbaar te zwaar.

Het wordt de hoogste tijd dat we in onze moderne samenleving volwassen leren omgaan met de natuurlijke behoeften van alle mensen, mannen, vrouwen en kinderen, en dat niemand wordt verplicht zichzelf geweld aan te doen.

Kinderen misbruiken kan niet door de beugel, nooit en nergens, net zomin als het verkrachten van vrouwen. Dit zijn misdrijven die in alle omstandigheden streng moeten worden bestraft. Maar tegelijk moet jonge mensen worden geleerd hoe ze hun seksualiteit gezond kunnen beleven, wars van alle taboes."

"Ik wil ze niet te eten geven, alle linksen en progressieven die seksueel niet recht in de schoenen staan ... in plaats van 'links' te veroordelen zouden we beter onze seksuele moraal en vooral de seksualiteitsbeleving van mannen eens onder de loep nemen. Op die manier kunnen we wellicht heel veel misdaden in de toekomst vermijden."

"Absolute helden bestaan niet"

"Zonder de ernst van de feiten te willen miskennen, moeten we de ambiguïteit van mensen leren aanvaarden. Mensen die zijn wat ze zijn, die doen wat ze kunnen, die de zwakken verdedigen of de rijken privilegiëren. Met telkens hun eigen zwaktes en sterktes."

Democratie2000, die Kanunnik Houtart dit jaar nog de Prijs Jaap Kruithof gaven verklaarde o.m. het volgende:

"Wij zijn van oordeel dat ondanks de grote en onmiskenbare inspanningen die Houtart heeft geleverd in de strijd voor een betere wereld, dergelijke feiten niet in overeenstemming zijn met de waarden verbonden aan deze prijs. Het is bovendien duidelijk dat, net als in zovele andere gevallen van kindermisbruik door priesters, de zaak indertijd door de Kerkelijke overheden in de doofpot is gestopt, Houtart op geen enkele manier voor deze zaak is bestraft en zoals sommige andere geestelijken nu pas onder druk van het huidige klimaat met de feiten naar buiten komt.

Respect voor de fysieke integriteit is een zeer belangrijke democratische waarde die we blijvend moeten verdedigen. François Houtart heeft enorme verdiensten, maar zijn daden veertig jaar geleden moeten veroordeeld worden. Tegelijkertijd betreuren we het feit dat ook hij bezweken is voor de druk die een belachelijke kerkelijke regel hem heeft opgelegd - maar die hij wel heeft aanvaard, waardoor hij niet zomaar een slachtoffer is van een kerkelijk systeem maar ook een dader."


"We hebben François Houtart de Prijs Jaap Kruithof toegekend omwille van weloverwogen en terechte redenen en feiten, die tot op vandaag geldig blijven."

"De bekentenissen van vandaag doen niets af van het openbare leven van de moedige professor die zijn eer en erkenning riskeerde voor meerdere standpunten die hij naar eigen geweten innam en die voor ons, de samenleving in haar geheel, en de kinderen, vooral de armste kinderen van gisteren, vandaag en morgen belangrijk waren, zijn en zullen blijven."

"François Houtart is nog steeds een waardevol mens, als professor, activist en als moedige priester, maar het kindermisbruik werpt een scherpe schaduw op zijn verwezenlijkingen en ook op de hoogmoed van de christelijke ethiek die zichzelf de hoogste waarden ter wereld toe dicht."


Johan Leman schrijft: Hier zijn twee slachtoffers: de neef... en meneer Houtart.