werken onder je diploma

Filippijnen: steun de bevolking

De situatie in sommige delen van de Filipijnen is nog steeds schrijnend. Op de Filipijnen zijn sinds jaar en dag heel wat volksorganisaties actief, dit ook deze ramp kordaat aanpakken. De Belgische ngo Geneeskunde voor de Derde Wereld zorgt voor financiële ondersteuning voor haar partnersorganisaties CHD, Gabriela en Bayan

Op vrijdag 8 november werd de Filippijnen getroffen door de supertyfoon Haiyan die een spoor van dood en vernieling achterliet. De eilanden Samar en Leyte werden het zwaarst getroffen. Terwijl de internationale hulpverlening ter plaatse probeert te geraken, kon de Council for Health and Development (CHD) vanaf het eerste moment hulp bieden dankzij hun basisgezondheidsprogramma HEALS. Shiela Corrales, dokter bij HEALS, woont in Tacloban, de hoofdstad van Leyte. Zij maakte deel uit van het eerste team dat de situatie kon evalueren. De balans lijkt nu al verschrikkelijk: 10.000 doden alleen al in de stad Tacloban. “We waren zo gerustgesteld en blij te horen dat onze collega's Larry en zijn vrouw Irene, waarvan we al meerdere dagen geen nieuws meer hadden, terecht zijn”, liet dokter Corrales weten.

CHD kwam in actie met het platform SOS, een interventienetwerk voor rampsituaties dat de slachtoffers helpt en de bevolking voorbereidt om toekomstige rampen het hoofd te bieden. Rosalinda Tablang, directrice van CHD, legt uit dat het opmeten van de schade, de noden en de capaciteiten van de getroffen gebieden nu de eerste prioriteit is. De hulpverleningsteams die ze uitstuurden zullen er samenwerken met de lokale volksorganisaties.

Ze zullen voedselpakketten bezorgen aan families met per pakket 8 kg rijst, 5 conserven, ½ kg suiker, 500 ml olie, ½ kg groenten, ¼ kg zout, ½ kg gedroogde vis en 18 liter gezuiverd water per familie. Eén voedselpakket kost 40 euro. Er worden ook geneesmiddelen voorzien zoals antibiotica, koortswerende middelen, pijnstillers, en geneesmiddelen voor huid-, maag-, en luchtwegenaandoeningen.
De situatie in Samar en Leyte kwam uitvoerig aan bod in de media, maar gedurende verschillende dagen kreeg niemand nieuws uit de provincie Capiz op het eiland Panay. Na drie dagen kreeg de coördinatrice van de vrouwenorganisatie Gabriela eindelijk een zicht op de situatie. In vele kustgemeenschappen werden alle huizen volledig vernield. De meeste plaatsen waar Gabriela werkt, zijn verwoest door de storm. In de provincie Capiz werden 95.413 families getroffen door de tyfoon. De inwoners zijn op zoek naar voedsel, water, tijdelijke schuilplaatsen en tezelfdertijd proberen ze leden van hun familie terug te vinden en begraven ze hun overleden verwanten. Momenteel is er elektriciteit noch water. De communicatienetwerken zijn buiten gebruik.

De lokale afdelingen van Gabriela hebben reeds een netwerk van volksorganisaties samengesteld om de inwoners van de provincie zo efficiënt mogelijk te helpen. Het gaat in de eerste plaats om het leveren van essentiële levensmiddelen (water, voedsel, kledij). Daarna zullen ze werk maken van de wederopbouw van hun woningen.

Bayan is de koepel van de progressieve volksbeweging in de Filippijnen. Bayan, actief over de hele archipel, zowel lokaal, regionaal als nationaal, heeft kort na de tyfoon meteen een crisiscentrum opgericht in Cebu, een stad dichtbij de plaats van de ramp. Renato Reyes, de secretaris-generaal van Bayan, vertelt ons dat de lokale ngo's en sociale bewegingen hun activiteiten hebben voortgezet en concrete hulp bieden aan de slachtoffers. En dat ondanks de communicatieproblemen waarmee ze kampen.

Ook al werden de Filippijnse ngo's en volksorganisaties verzwakt, ze zijn nog altijd actief. Door hun werk op het terrein te steunen zal de hulp het meest doeltreffend zijn. Daarom ondersteunt G3W de oproep van haar partners CHD, Gabriela en Bayan met vraag naar financiële steun om hun werk te kunnen voortzetten: hun medische missies, eerste hulp en wederopbouw in de gebieden die door de tyfoon getroffen werden, namelijk Samar, Leyte en Capiz.

Wim De Ceukelaire, van Geneeskunde voor de Derde Wereld en Filipijnenspecialist, schreef volgende bijzonder boeiende analyse: de ene ramp verbergt een andere


Dan rest mij nog 1 ding:

Geneeskunde voor de Derde Wereld 
BE15 0010 4517 8030 - BIC: GEBABEBB
 met de vermelding " gift noodfonds"

 Giften vanaf 40 euro of meer per jaar geven recht op een fiscaal attest.

Lala

Vorige week, op 6 november, is mijn lieve vriendje Lala naar betere oorden gegaan.

'chauvinisme en racisme is een integraal deel van de Europese cultuur'

de ronduit geniale Zeev Sternhell schreef volgend zeer rake stuk voor Haarzets:

In light of what is happening today, a simple fact must be understood: The chauvinistic, racist right is an integral part of European culture and is a built-in element in European ethnic and cultural nationalism. Furthermore, it must be understood that the emergence of the chauvinistic, racist right in the 20th century was not just an incidental result of the First World War and the crises that erupted in its wake. Many people are now asking the frightening question: Are we witnessing a return to the 1930s?

In the situation currently prevailing in Europe and Israel, those who do not wage an all-out war on xenophobia and racism are, in effect, making peace with the existence of the most destructive phenomenon in modern history. Ultimately, one must ask whether the current wave of xenophobia is not in principle similar to the anti-Semitism that, in the 1930s, confronted the Jews who lived in western Europe or immigrated there. In other words, is “Islamophobia” today replacing anti-Semitism as a social ill? All of the various groups comprising the European left find this question highly disturbing. Everyone is aware that radical right-wing groups are gaining strength on the European continent – even in countries where the growth of the radical right is surprising, such as Norway, which does not have a high rate of unemployment or poverty and which has a superb welfare system. Many people today are reluctantly admitting that the source of the problem is to be found deep inside European culture and the European concept of organic nationalism.
When comparing Europe and Israel in 2013, it is hard to avoid the conclusion that among Western states, the country where the radical right is the most powerful (and is even in power), and where the left is the weakest, is Israel. Here as well, the source of the problem is to be found in the country’s culture, in the concept of the nation as a tribe and in the problematic definition of Jewish identity. It is even harder to avoid the conclusion that the Israeli right – from the Likud and Yisrael Beiteinu to Habayit Hayehudi – is very far to the right of Marine Le Pen’s National Front. Compared to most of the cabinet ministers and Knesset members, Le Pen looks like a dangerous leftist.

Israel is today at the extreme rightist end of the political spectrum, and its rightist groups are among the worst and most dangerous of those currently operating in democratic societies, with the exception of neo-Nazi groups. Israel is gradually being distanced from the family of the world’s enlightened nations – by laws being proposed in the Knesset that are founded on openly declared ethnic and national discrimination, and by the oppressive regime in the West Bank.

As in Europe, the key to Israel’s continued survival as an enlightened country is in the hands of the so-called moderate right and in the hands of those who wallow in the mud that is called the political center, such as the leader of the Yesh Atid party, Finance Minister Yair Lapid, and his followers. In a time of crisis, who will they side with and where will Israel’s Labor Party turn to? Will it turn to the hardline nationalists who each day are causing Israeli society to deteriorate, or to the left, which sticks by its principles and fights for them?

Allerzielen