‘Wetenschap zet de Toon’

‘Wetenschap zet de Toon’ is de titel van een interessante tentoonstelling in het Museum voor de Geschiedenis van de wetenschappen van ons aller UGent.

Vandaag organiseert de alumnivereniging van de Gentse ingenieurs i.s.m. UGent, HoGent, Conservatorium Gent, KASK en Stuurgroep Van PeteghemOrgel een muzikale avond rond deze tentoonstelling.

Het programma voor de avond:
17.45 u: bezoek met gids aan de tentoonstelling “Wetenschap zet de toon” Plaats : Museum van de Wetenschappen, Gebouw S30, Campus Sterre, Krijgslaan 281, 9000 Gent
19.00 u: koffie-onthaal in de Sint- Pieterskerk, Sint-Pietersplein, 9000 Gent
19.30 u: reeks korte voordrachten over historische instrumentenbouw (basgamba, viool, orgel en cornetto) m.m.v. Jan Boon, Kersten Cottyn, Andrzej Perz, Marleen Leicher, Geerten Verberkmoes, e.a.
20.30 u: lezing en demonstraties over barokhobo door Marcel Ponseele m.m.v. Guy Penson en Benjamin Glorieux
en eindigen gebeurd uiteraard met een receptie

My Precious!

Valentijn

Aap Noot Mies Gent-style!

Het Leesplankje van Hoogeveen is de bekendste lees-aanleer-methode. Vandaag vooral gewaardeerd voor de prachtige en nostalgische vormgeving. Gelukkig is er nu ook AAP NOOT MIES ontwikkeld voor wie  Gents wil leren lezen.

Ik weet niet wie dit gemaakt heeft, maar het is geweldig.

'Solidariteit organiseren past bij christelijk gedachtegoed'

'Christelijke politiek', het lijkt een term uit lang vervlogen tijden of erger nog een term voor extreem-rechtse kwezelarijen. Maar eigenlijk is dat jammer want de christelijke waarden staan helemaal haaks op kwezelarijen en al helemaal op neoliberale onrechtvaardigheid. Maar dat is een kwestie van interpretatie. Sommige christelijke intellectuelen en basiswerkers weten hun engagement in sociale bewegingen en in de dagdagelijkse strijd voor solidariteit en sociale rechtvaardigheid geïnspireerd door hun christelijk geloof. Tjitske Siderius, parlementslid voor de Nederlandse SP, schreef een lezenswaardige tekst over dit thema. Het is een beetje 'Hollands' maar desalniettemin inspirerend voor ons Belgen.

Wil christelijke politiek toekomst hebben, moet ze af van het idee dat zij haar bestaansrecht slechts ontleent aan haar strijd tegen liberaal-seculiere waarden. Christelijke politiek heeft onze samenleving zoveel meer te bieden, van het organiseren van solidariteit tot zorg voor onze aarde en christenen hebben een zoveel bredere boodschap aan de wereld dan het hameren op thema's als abortus, euthanasie, zondagsrust, prostitutie en porno.

Christelijke partijpolitiek maakt een moeilijke tijd door. De afgelopen twee verkiezingen verloor zij meer dan de helft van haar achterban. Ergens vind ik dat spijtig, want het CDA, de CU en de SGP en haar voorgangers hebben een belangrijke bijdrage geleverd aan ons land. De christelijke partijen in Nederland stonden aan de wieg van veel van onze sociale voorzieningen. Zij brachten politici voort die onze verzorgingsstaat opbouwden: om oneerlijkheid en ongelijkheid in de maatschappij aan te pakken. Zodat ouderen niet in de armoede hoefden te leven en mensen met een beperking passend werk kregen en mee konden doen. Door in te zetten op gelijke kansen organiseerden we een wereld waarin onze kinderen en kleinkinderen het beter kregen dan wijzelf. Christelijke organisaties werkten en werken vaak nog steeds - samen met hun seculiere partners - aan betaalbare huisvesting voor iedereen, aan kwalitatief goed onderwijs, aan toegankelijke en menswaardige zorg.

Waarom christelijke partijen, het CDA voorop, het electoraal lastig hebben, is een vraag waarop zij zelf een antwoord moeten vinden. Ik stel wel een belangrijke verandering in hun opstelling vast. Christelijke partijen zijn de afgelopen decennia de overheid vooral als probleem gaan zien, in plaats van een middel om tot oplossingen te komen. Een partij als het CDA heeft de afgelopen dertig jaar vooral tijd besteed aan het structureel afbreken van alles dat haar voorgangers hebben opgebouwd. Deze week riep haar fractievoorzitter opnieuw op tot een kleinere overheid. Alsof de omvang van de overheid de maatstaf is voor een succesvolle en menswaardige maatschappij. De trend om de nadruk te leggen op het maatschappelijke middenveld is niet veel meer dan maatschappelijke problemen over de schutting gooien: anderen lossen het maar op. En ondertussen zien we woningbouwcorporaties die zich met totaal andere dingen bezig houden dan het verhuren van woningen, megascholen die meer geïnteresseerd zijn in hun omzet dan in onderwijs en ziekenhuizen die failliet gaan.

De rol van de overheid is mijn inziens een hele andere: als schild voor de zwakkeren, bestrijder van onrecht en bewaker van solidariteit. Gelijkenissen uit het Nieuwe Testament als de Barmhartige Samaritaan en de Verloren Zoon geven christenen de opdracht om de sociale cohesie te vergroten en tweedeling en uitsluiting te voorkomen. De overheid moet gelijke kansen bieden, los van achtergrond, inkomen of opleidingsniveau. En natuurlijk: de overheid kan niet alles. Het maatschappelijke middenveld heeft een belangrijke rol, maar moet wel voldoen aan de regels die we publiek hebben geformuleerd. Ondertussen zijn we de rol van de overheid zo aan het verkleinen dat straks weer het recht van de sterkste of diegene met de dikste portemonnee geldt. Zo’n individualistische samenleving waarin iedereen op de ‘eigen verantwoordelijkheid’ wordt teruggeworpen moet bekritiseerd worden. Christelijke politiek is voor mij ook morele politiek. Ik stoor mij bijvoorbeeld aan de enorm hoge inkomens die in de top van de publieke sector voorkomen. Het is immoreel om jezelf dusdanig te verrijken met geld dat bestemd is voor de publieke zaak. Mensen daarop aanspreken is dan ook een belangrijke opgave.

Christenen en niet-christenen kunnen elkaar op deze thema`s goed vinden. We leven gelukkig niet meer in de 19e eeuw met zijn antithese, waarin de confessionele, Abraham Kuyper voorop, de scheidslijn tussen confessionele en seculiere partijen de belangrijkste vond in het politieke bestel. Na de Tweede Wereldoorlog hebben diverse dominees – onder andere Jan Buskes - hun uiterste best gedaan om deze scheidslijn te doorbreken en te komen tot een progressieve partij waarin religieuze afkomst een ondergeschikte rol speelde. Om maar bij mijn eigen partij te blijven: hierin bevinden zich veel mensen van verschillende afkomst: radicale socialisten, gematigde sociaal-democraten, christenen en moslims die elkaar vinden in onze drieslag van gelijkwaardigheid, menselijke waardigheid en solidariteit. Steeds meer mensen met een christelijke achtergrond komen, na een politieke zoektocht tot dezelfde conclusie: zij zoeken geen christelijke partij maar politieke standpunten die aansluiten bij het christelijke gedachtegoed.

Jedi E.T.!

Kameraden en vrienden, we moeten daar eerlijk in zijn, uw kameraad is fan van Science Fiction. Vandaag dus aandacht voor een opmerkelijke vaststelling. E.T. is eigenlijk een jedi.
Een grapje van de makers van The Phantom Menace om soortgenoten van E.T. te laten verschijnen, in een flits. Maar uiteraard kom je wel in de verleiding om de verschijning verder door te trekken.

de werkmens

Op maandag, een filmpke, vandaag een muziekclip. En wel het onvolprezen 'de werkmens' van Ivan Heylen:

Nietzsche: 'Human, All Too Human'

Op een 'winterse' maandag, kameraden en vrienden, is een documentaire altijd leuk. Vandaag brengen we een BBC-documentaire over de onvolprezen Friedrich Nietzsche.





De formidabele filosoof is meer dan het lezen waard.
Alle werken van hem behoren trouwens tot 'het publieke domein', dus zijn geheel en al gratis en vrij te lezen.

Alle werken in het Duits (en in een verantwoorde uitgave): nietzschesource
Veel interessants ook bij nietzsche-news.

Marie Pannenkoek!

Kameraden en vrienden, vandaag vieren we Maria Pannekoek, een van de leukere feestdagen.

Meer over deze feestdag bij Leca.



Traditiegetrouw eten we op Maria Lichtmis pannekoeken. Om deze traditie in ere te houden, pannekoek-recepten:

Volgens dagelijkse kost

ingrediënten

de vanillepannenkoeken:

• 5 dl melk
• 2 eieren
• 200 g patisseriebloem
• 40 g boter
• 2 vanillestokjes
• zout
• 1 scheutje arachideolie
• pannenkoekenbeleg naar keuze: bruine suiker of boter, confituur...

bereiding

de vanillepannenkoeken:

• Het beslag voor deze pannenkoeken kan je eenvoudig maken in de blender. Als je niet zo’n toestel in huis hebt, dan kan het natuurlijk ook op de traditionele manier. Let er dan wel extra op dat het deeg geen klontertjes bevat.
   
• Meet de hoeveelheid melk af en giet ze in de beker van de blender. Weeg de bloem en doe ze bij de melk, samen met de eieren.
   
• Snij de vanillestokjes overlangs en schraap de zaadjes uit de peulen. Voeg de vanillezaadjes toe aan het mengsel voor het beslag.
   
• Zet een pannetje op een zacht vuur en smelt hierin de boter.
   
• Giet ook de gesmolten boter in de beker van de blender. Voeg tenslotte een snuifje zout toe.
   
• Mix de hele inhoud van de blenderbeker tot een glad beslag.
   
• Schenk een beetje olie met een neutrale smaak in een schaaltje (bv. arachideolie). Gebruik bij voorkeur een gietijzeren bakpan of een pan met antikleeflaag.
   
• Tip: Om de bakpan in te vetten gebruik je traditioneel een borsteltje, maar het kan ook met een aardappel. Prik een halve aardappel op een vork, dip hem in de olie en smeer een dun laagje vetstof uit over de pan.
   
• Verhit de pan en schenk hierin een portie beslag. Let erop dat je geen te dikke pannenkoeken bakt. Probeer tijdens het bakken de ideale stand van het kookvuur te vinden, waardoor je continu kan doorbakken.
   
• Draai de pannenkoeken niet te snel om in de pan. Zodra de rand van de pannenkoek wat krokant wordt, is hij klaar.
   
• Tip: Probeer één pan opzij te houden waar je enkel pannenkoeken mee bakt. Was die pan nooit af met zeep, maar veeg ze telkens proper met een vodje. Na verloop van tijd wordt dat de pan waarin je de allerlekkerste pannenkoeken bakt.

Volgens Piet: