Hoe zou het nog zijn in Nepal?

Nepal is een bijzonder boeiend land, niet alleen omwille van de adembenemende landschappen, de al even adembenemende kunst en de boeiende cultuur, maar ook omwille van de boeiende politieke situatie.

Nepal heeft al een zeer lange geschiedenis achter de rug, maar 'ons' verhaal start in 1990, wanneer een 'constitutionele monarchie' wordt afgekondigd en daarmee een eind lijkt te komen aan de dictatuur. Met dit is echter, zoals zo vaak, een compleet lege doos. In 1996 besluiten de Nepalese maoïsten om gewapend in verzet te komen tegen de dictatuur en de 'democratiseringsfarce'. Het People' Liberation Army organiseert de 'protracted people's war'.
De spanningen aan het hof lopen hoog op en op 1 juni 2001 komt Nepal opnieuw in het nieuws met een waar Shakespearian drama, koning Birendra wordt vermoord door zijn eigen broer, die daarmee koning Gyanendra wordt.
De 'westerse' steun voor de dictatuur loopt vlot binnen en ook onze eigen Belgische regering Verhofstadt 1, van liberalen, socialisten en groenen leveren machinegeweren aan wat zij noemen 'de prille democratie'. Kort daarop wordt het schertsparlement ontbonden. De 'westerse' steun blijft toenemen, waaronder een groot aantal Amerikaanse 'adviseurs' die commando-posities krijgen binnen het zogenaamde Nepalese leger.
De maoïsten krijgen steeds meer steun, er wordt zelf een 'zevenpartijen alliantie' gevormd, een waar progressief front.
In de lente van 2006 moet het regime zich gewonnen geven. En in november wordt de definitieve wapenstilstand ondertekend. De overgang gaat gestaag verder, de progressieve coalitie behaald een absolute meerderheid bij de eerste vrije verkiezingen en op 28 mei 2008 wordt Nepal een democratische republiek.

Over de situatie vandaag en over de politieke discussies in dat land verscheen deze week een zeer lezenswaardig artikel in JacobinMagazine.