Luc Baeckeland vertelt:
Ook in De Gentenaar geeft hij toelichting:
Ooit was het een intercultureel ontmoetingscentrum. Wie vandaag naar De Centrale gaat, komt terecht op een boeiende plek die rijk is aan cultuur én diversiteit. Luc Baekeland, sinds 2006 coördinator van De Centrale, is blij met waar De Centrale nu staat. “We zijn traag maar gestaag gegroeid. En we zijn een referentie geworden, in de eerste plaats voor ons publiek”, vertelt hij.
“Als Duitse Turken ons over de landsgrenzen heen aanbevelen als een huis met een goede programmatie van Turkse muziek, doet dat natuurlijk deugd. Die Turkse muziek is al vijfentwintig jaar ons handelsmerk. Met Attila Bakiroglu hebben we daarvoor zelfs één iemand specifiek in dienst.”
Dealen met bevolkingsgroepen
“Daarnaast zijn we een referentie voor andere cultuurhuizen. Dat er altijd maar meer bevolkingsgroepen in Gent wonen, is iets waar élke organisatie tegenwoordig mee moet 'dealen'. En dan gebeurt het weleens dat we telefoon krijgen: We hebben hier een Afghaanse band geprogrammeerd en het loopt voor geen meter. Wat kunnen we doen? Dan zijn we blij dat we kunnen helpen.”
Dat de samenleving veranderd is, staat als een paal boven water. “In de beginjaren, rond 1995, waren de migranten in Gent vooral arbeiders uit Turkije of de Maghreb”, legt programmatiemedewerker Jos Lootens uit. “Ondertussen heeft meer dan de helft van alle kinderen die in Gent worden geboren, een migratieachtergrond en komen de groepen ook uit heel andere windhoeken. Zeker de groep Oost-Europeanen, Bulgaren en Slowaken, is enorm gegroeid, en nog recenter was er een grote toestroom van Syriërs. Daar spelen we op in. Zo hadden we in het eerste weekend van februari de klarinettist Ivo Papasov geprogrammeerd, een echte Bulgaarse legende waarmee we veel Bulgaarse Gentenaars echt konden aanspreken.”
“Pas op: we mogen niet de ambitie te hebben om voor elke bevolkingsgroep een reputatie te krijgen zoals voor Turkse muziek. Hét muziekcentrum voor Congolezen gaan we bijvoorbeeld nooit worden, want de meeste Congolezen wonen in Brussel en niet in Gent.”
Tijd nemen
Baekeland: “Onze reputatie is er niet zomaar gekomen. In deze job moet je voor een stuk straatloper zijn. Je moet de tijd nemen om nieuwe bevolkingsgroepen te leren kennen. Ook belangrijk: we trekken de diversiteit zo integraal mogelijk door in alles wat we doen. Zowel in het bestuur als in onze communicatie en de samenstelling van het personeel. Net doordat het thema onze hele organisatie doordesemt, hebben we expertise in iets waarmee andere organisaties maar onlangs in aanraking zijn gekomen.”
Bij het twintigjarige bestaan van De Centrale hoopte Luc Baekeland nog op de uitbouw van een sociaal restaurant aan de overkant van de straat. Met ENTR is dat er nu al meer dan drie jaar. “De catering voor de concerten is er dankzij ENTR een stuk comfortabeler op geworden, én het is een ideale opleidingsvloer voor mensen die in de horeca willen werken.”
“Dat de droom van vijf jaar geleden is uitgekomen, maakt dat we verder kunnen dromen voor de volgende vijf jaar. We zouden graag de aanpalende, leegstaande vleugel van de oude elektriciteitscentrale ombouwen. Extra vierkante meters die we goed kunnen gebruiken als repetitieruimte of als plek voor nieuwe initiatieven. Met de besparingen in de cultuursector blijven de uitdagingen hoe dan ook komen. Maar we zijn ten volle bereid om met heel ons hart én met een permanente alertheid te blijven aansluiten op de veranderende samenleving.”
Reden ten over om een feestje te bouwen.
Zoals gisterenavond met het geweldige Altin Gun:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten