de transparantie van Sint-Anna

In het dossier Sint-Anna hoort je regelmatig de roep naar 'meer transparantie'.

Dat is een eis die goed klinkt en die volslagen nietszeggend is.

Het proces dat tot nog toe is gevolgd voor de Sint-Annakerk is, in mijn ogen toch, al behoorlijk transparant.

In 2013 liet de Katholieke Kerk weten dat de Sint-Annaparochie 'uitdovend' werd en de kerk binnen afzienbare tijd zou 'terug worden gegeven aan de stad', zoals dat dan wordt geformuleerd in kerkelijke kringen. De Stad heeft in 2016 beslist dat de Sint-Annakerk, gezien het feit dat de katholieke kerk er geen verder gebruik van wenste te maken en gezien het feit dat geen andere erkende geloofsgemeenschap belangstelling toonde voor het gebouw, herbestemd zou worden. Beide beslissingen werden publiek gemaakt en beide beslissingen werden door de media opgepikt. In april 2018 werd de huidige fase van de verkoopsprocedure voor het gebouw ingezet. Samen met de Vlaamse investeringsmaatschappij PMV en de Vlaamse Erfgoedkluis werd gezocht naar een overnemer. Dit is uiteraard publiek gecommuniceerd en uitgebreid door de pers opgepikt.

Op 7 december 2018 besliste het schepencollege dat er een project was dat als 'voorkeurspartner' uit de beoordeling was gekomen en dat er met die groep onderhandelingen zouden opgestart worden. Toenmalig schepen Christophe Peeters heeft dit publiek gemaakt. Een bekendmaking die uitgebreid door de media is opgepikt.

Schepen Peeters was bijzonder fier dat hij (en zijn diensten) een valabele kandidaat had gevonden, die dan nog een project op tafel kon leggen dat geen afbreuk deed aan de monumentaliteit van het beschermde interieur. Vriend én vijand had dit namelijk voor onmogelijk gehouden.

Elke stap in dit proces is, mijns inziens, zo transparant mogelijk verlopen. Al diegenen die roepen over de transparantie, zeg eens eerlijk, hoeveel projecten ken jij waarover zo veel gecommuniceerd werd?

Voorstellen die ingediend werden kun je niet met naam en toenaam gaan openbaar maken, dat gaat gewoon niet, zo lang de procedure loopt is het ook niet wenselijk om naam en toenaam van de beoordelaars bekend te maken (de functies werden bekend gemaakt en dat is meer dan voldoende om ieder met gezond verstand gerust te stellen). Dit is tegelijk de basis van dit probleem. Er wordt volop gecommuniceerd over datgene wat nu bekend kan worden gemaakt. Dit roept uiteraard veel vragen op. Als mensen Delhaize horen en niet veel meer dan gaat de fantasie op hol. Als er dan typen verschijnen die hysterisch doen en die uitgebreid in de pers komen dan is het hek (bij sommigen) helemaal van de dam. Mensen stellen vragen waar dan de parking gaat komen en waar de winkelkarretjes dan gaan staan.

En dan zit je in een moeilijke situatie, enerzijds staan er mensen (met onbekende bedoelingen) aan de kerkdeur van alles te roepen wat overduidelijk niet klopt en dat nergens op gebaseerd is en die vanuit hun eigen fantasie allerlei voorstellen doen en zelfs allerlei eisen stellen, en die door zogenaamde journalisten zonder meer een open forum krijgen. Anderzijds geeft de stad geen verdere informatie en spreekt de fantasmen die in de pers verschijnen ook niet tegen. Ongetwijfeld om de procedure niet in gevaar te brengen.

Mijn aanbeveling in deze is simpel. Ofwel ben je heel erg open, maar dan moet je dit ook duidelijk communiceren op voorhand. 'Alles zal openbaar zijn'. Maar dan spreekt het voor zich dat er vagere plannen voorgelegd zullen worden. Je kan niet verwachten dat mensen, organisaties of firma's hun concepten en plannen zo maar op straat gaan gooien. Ze gaan hun concurrenten niet zo maar alles geven. Dus gaat er vager gedaan worden en dan wordt het een stuk moeilijker om een project objectief te gaan beoordelen, dan wordt ook de impact die dit zal hebben op het monument een pak moeilijker juist in te schatten. Het kan evengoed zijn dat een dergelijk project geen kandidaten meer zal aantrekken, of toch geen innovatieve kandidaten.
Ofwel ga je wat terughoudender te werk. In dit dossier is in het midden van een procedure iets bekend gemaakt wat niet bekend hoefde te worden. Er is door de toenmalige schepen allerlei elementen in de pers gesmeten, in een hoeveelheid die bij sommigen alle fantasie de vrije loop liet. En dat had niet gehoeven, dat er tussen de kandidaten een kandidaat zat die aan de voorwaarden voldoet en waarmee je verder gaat onderhandelen hoef je niet mee te delen.

Ik versta het enthousiasme van de schepen, die 'het onmogelijke heeft gedaan', vooral dan in het licht van de verdere gebeurtenissen binnen de slangenkuil die de Gentse Open –VLD bleek te zijn. Maar de bekendmaking van een beetje informatie heeft veel onnodige spanningen veroorzaakt.

Zou meer transparantie voor minder hysterie gezorgd hebben? Ik denk het niet, een groot deel van het huidige protest is niet gebaseerd om enige feitelijkheid, maar op fantasie en hysterie.

Kortom, de eis naar meer transparantie is goedkoop en tamelijk onzinnig.