Microfoon als wapen

Kameraden en vrienden,

tijd voor een streepje muziek.

Vandaag brengen we een fantastische hip hopster Shadia Mansour.

Zij is een Britse van Palestijnse afkomst en maakt geëngageerde hip hop van de bovenste plank.



Mansour maakte vorige week nog eens kennis met het racisme en het gewelddadig karakter van de zionistische staat. Met haar crew was ze vorige week op Ben Gurion Airport in Israël toen ze omsingeld werd door veiligheidsagenten. Acht agenten hadden de wapens op haar gericht, haar tas werd geschopt. Blijkbaar werd haar microfoon als wapen beschouwd, letterlijk, er zou zogezegd een bom in verstopt kunnen zijn. Toen ze de agenten verzekerde dat die micro gebruikt werd om muziek op te nemen werd haar toegeschreeuwd dat ze dan maar iets moest zingen. 'Voor wie werk je?!' 'Waar zing je over?!'
Een aantal vrouwelijke agenten legden haar op de grond en hielden daar in bedwang.
Nadat de microfoon grondig was bestudeerd werd ze terug vrijgelaten en mocht ze, alsof er niets gebeurd was, haar reis hervatten.

Nuja, de zionisten hebben natuurlijk gelijk, haar microfoon is een wapen, niet van vernietiging maar wel van verzet.

Luister zeker ook naar deze ode aan Mahmoud Darwish:



Voor de geïnteresseerden nog een lezenswaardig interview

reacties op overlijden Mahmoud Darwish

Gisteren vond de plechtige begrafenis van de Palestijnse dichter Mahmoud Darwish.
Omdat het belang van Palestina's nationale dichter niet onderschat mag worden, is wat extra aandacht niet ongepast.




Murded Houses
In one minute the lifetime of a house is ended. When a house is killed, it is a serial killing, even if the house is empty: a mass grave of all the things once used to give a home to Meaning, or, in times of war, to a marginal poem.
A slaughtered house is the severing of things from what they meant, from the feelings they inspired. It’s the duty of tragedy to change the gaze of eloquence and to reflect upon the life of Things, for in everything there’s a being that suffers: a memory of fingers, a memory of a smell, a memory of a picture. Houses are murdered just as their inhabitants are killed and the memories of things are slaughtered: stones, wood, glass, iron, mortar - scattered like human limbs. Cotton silk, linen, exercise books, books - torn apart like the unsaid words of people who did not have the time to say them. Dishes broken, spoons, toys, old records, pipes, doorknobs, the refrigerator, the washing machine, pots, jars of olives and pickles, cars - all broken, like their owners. The two whites - sugar and salt - are trod upon along with matchboxes, medicines, birth control pills, steroids, strings of garlic and onions, dried okra, tomatoes, rice and lentils - all are trod upon as are their owners.
Land-deeds and marriage certificates torn apart with birth papers, water and electricity bills, identity cards, passports, love letters - torn apart like the hearts of their owners.
Photographs are swept away with combs, make-up, brushes, shoes, lingerie, sheets, towels, swept away like family secrets betrayed to others and to devastation. All these things are the memories of people deprived of things, and the memory of things deprived of people …. Everything ends in one minute. Things die like we do, but they are not buried with us.
(online: http://peoplesgeography.com/2006/09/13/mahmoud-darwish-murdered-houses/)


The Poetry of Loss, een artikel in the Guardian.
In Memoriam van Lucas Catherina, auteur van talloze boeken over de Arabische wereld, de Islam en Palestina.
Personelijke reflecties van Anja Meulenbelt, kamerlid van de Nederlandse SP en notoir verdediger van de Palestijnse zaak.

Tenslotte nog een aflevering van Riz Khan, een populair discussie- en actualiteitenprogramma van Al Jazeera:

Darwish overleden

Zaterdag 9 augustus overleed de Palestijnse dichter Mahmoud Darwish.

Een voorbeeld van zijn geweldige dichtkunde:

Noteert u maar…
Ik Arabier
nummer legitimatiebewijs: 50 000
aantal kinderen: 8
nummer 9 op komst na de zomer
Niet goed soms?!

Noteert u maar…
Ik Arabier
werk met lotgenoten in steengroeve
aantal kinderen: 8
sla voor hen brood
kleren en schriften
uit de rotsen
Ik bedel niet aan je deur
ik verlaag mij niet
op de stoep van je huis

Noteert u maar…
Ik Arabier
gewoon een naam, zonder titel
lijdzaam in een land waarin alles
draait op uitbarstingen van woede
Ik hoor hier thuis
ik was hier al voor de geschiedenis begon
toen er nog geen cipressen stonden
olijfbomen evenmin
en voor het gras ontkiemde
Mijn vader was van boerenafkomst
niet van nobele stam
mijn grootvader was een boer
zonder aanzien zonder stamboom
mijn huis is een wachtershut
van riet en twijgen
zou jij in mijn schoenen willen staan
met mijn gewone naam zonder titel?

Noteert u maar…
Ik Arabier
Kleur haar: koolzwart
Kleur ogen: koffiebruin
bijzonder kentekenen:
op het hoofd een koord rond een koefijja
de handpalmen hard als steen
schramt als je hem aanraakt
Vind olijfolie en tijm
het lekkerste wat er is
Woonplaats:
Ik kom uit een ver vergeten gehucht
waar de straten geen namen hebben
waar alle mannen op het veld en in de steengroeve
achter de communisten aanlopen
Mag dat soms ook al niet?!

Noteert u maar…
Ik Arabier
De wijngaarden van mijn voorvaderen heb je geplunderd
land waarop ik werkte in het zweet mijns aanschijns
samen met al mijn kinderen
Voor ons en onze nakomelingen
heb je niets overgelaten dan deze rotsen
En nu zeggen ze dat jullie regering ons
die ook nog af wil pakken

Noteert u maar boven aan de eerste bladzijde:

Ik haat de mensen niet
val niemand lastig
maar als ik honger lijd
eet ik het vlees van wie mij uitbuiten
Hoedt u voor mijn honger
en voor mijn woede!

Uit: Stem van alarm, stem van vuur,
Het Wereldvenster Bussum - Nowip Den Haag 1981
Vertaling Ed de Moor - online

Mahmoud Darwish (1941 - 2008), winnaar van prestigieuze literaire prijzen van zeer uiteenlopende aard van de Prins Clausprijs tot de Lenin Vredesprijs.
Meer informatie: uiteraard Wikipedia, Literatuurplein en zijn eigen website met daarop tal van gedichten voorgelezen door de dichter zelve (in het Arabisch uiteraard).