Visie, het huisblad van het ACW, brengt een nieuw initiatief onder de aandacht, dat ecologie en sociale rechtvaardigheid wil belichten. Omdat dit uiteraard zeer positief is, brengen we vandaag enkele uittreksels:De Kerk moet zowat de laatste instelling zijn waarvan je vermoedt dat ze met ecologie en de klimaatopwarming bezig is. Mis! Zelfs de paus himself riep de katholieke gelovigen vorige week nog op tot een ‘ecologische bekering’. En het Netwerk Rechtvaardigheid en Vrede, dat christelijke solidariteitsorganisaties samenbrengt, gaat morgen van start met de campagne ‘EcoKerk’.
“Het gaat ons vooral om het principe van rechtvaardigheid”, verduidelijkt Sophie Vanonckelen van het Netwerk Rechtvaardigheid en Vrede. “Er is geen rechtvaardigheid zonder duurzaamheid.
Zij die in deze wereld het minst vervuilen en verbruiken, betalen daar de grootste prijs voor. Bij overstromingen, aardbevingen, modderstromen… Ook bij ons is er ecologische onrechtvaardigheid. Armere mensen wonen in slechter geïsoleerde huizen en moeten daardoor meer energie verbruiken en meer betalen. Ze kunnen financiële inspanningen voor bijvoorbeeld zonnepanelen niet bolwerken. Ze hebben een kleinere ecologische voetafdruk, maar lijden het meest onder de klimaatverandering.”
Aarde met vakantie
Omdat we zoveel van haar eisen, stelt het Netwerk voor om de aarde een jaartje met vakantie te sturen. “Veel mensen kijken op dit moment uit naar hun verlof: ze nemen het vliegtuig om een verre reis te maken of ze houden een grote barbecue. Dat zijn vaak enorm vervuilende acties. Niet alleen mensen hebben nood aan vakantie, ook de aarde verdient een sabbatjaar. Moeder Aarde heeft een burn-out. En wij mensen zijn de enigen die haar wat rust kunnen gunnen, door minder te verbruiken. We hebben de aarde in bruikleen gekregen om onze behoeften te vervullen. We moeten de planeet als een goede conciërge verzorgen, in plaats van onbeperkt te blijven verbruiken.”
Blijft de vraag waarom een geloofsgemeenschap zich bezighoudt met ecologie, terwijl er al zoveel organisaties en bewegingen zijn die een duurzame levensstijl willen promoten.
“Wij juichen toe dat er al zoveel tips en acties zijn”, zegt Sophie Vanonckelen. “Maar we waren op zoek naar een motivatie om te blijven consuminderen. Vanuit het geloof kan je een overtuiging vinden waardoor je bewust kiest voor die ecologische levensstijl. Zodat je weet en jezelf eraan herinnert waarom je het doet. Niet vanuit een apocalyptisch doemdenken, maar vanuit een positief beeld. De klimaatverandering is geen verloren zaak, we kunnen er wel iets aan doen. Dat is voor ons een ecospirituele overtuiging. De zorg voor de omgeving en voor de schepping heeft altijd al intrinsiek vervat gezeten in het christendom. Het bekendste voorbeeld daarvan is misschien wel Franciscus van Assisi.”
Geen hoge woorden of vermanend vingertje in de EcoKerk: “We willen mensen gewoon aanzetten om even stil te staan bij hun dagelijks leven: Wat doe ik? Welke invloed heeft dat? Wat kan ik doen om de aarde wat verlof te geven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten