Doel is niet alleen een kerncentrale in een dichtbevolkt gebied, het is ook een oude en kwetsbare centrale.
Scheurtjes en die mysterieuze 'sabotage' boezemen geen enkel vertrouwen in.
Kernenergie is ook nergens voor nodig. Honderd procent hernieuwbare energie is niet alleen mogelijk en haalbaar, het is ook levensnoodzakelijk.
Op 11 maart 2011 overspoelde een tsunami de oostkust van Japan. Niet alleen kwamen meer dan 24.000 mensen om het leven, de overstroming legde ook de elektriciteitsvoorziening van een hele regio plat, inclusief de noodgeneratoren van de kerncentrale van Fukushima. Gevolg: de ene reactor na de andere raakte oververhit en ontplofte.
Al onmiddellijk vielen doden door de ontploffingen. De weken en maanden erna stierven tientallen arbeiders, brandweerlui en ingenieurs die hun eigen leven hadden opgeofferd om erger te voorkomen. 135.000 mensen werden geëvacueerd en daarna meestal aan hun lot overgelaten.
En de gevolgen hielden daar niet op. Landbouwland werd onbruikbaar. Gevallen van schildklierkanker bij kinderen verhoogden met een factor honderd. Een jaar na de ramp bleek tonijn gevangen aan de Amerikaanse westkust nog steeds radioactief besmet door de ramp.
De ramp is tot op de dag van vandaag nog niet onder controle. Elke dag vloeit nog 300 ton besmet water naar de oceaan. In 2013 was er al 400.000 ton besmet water opgeslagen in containers. Wat daarmee moet gebeuren? Geen mens die het weet.
De eigenaar van de kerncentrale van Fukushima was Tepco. Tepco had 30% van de gehele Japanse elektriciteitsproductie in handen. In 2009 maakte het bedrijf nog 1,7 miljard dollar winst. Tepco deed alsof het geen schuld had aan de ramp: en verwees naar de onvoorspelbaarheid van de tsunami. Wetenschappers hadden echter al lang gewaarschuwd voor golven van 20 meter hoog, terwijl Tepco de dijken rond Fukushima I tot 6 meter beperkte.
De Japanse staat heeft Tepco ondertussen overgenomen en draagt nu de kosten…
Geen evacuatieplannen in België
Bij de kernramp in Tsjernobyl in 1986 werden 135.000 mensen geëvacueerd. Na de ramp in Fukushima in totaal 170.000. Wat indien zoiets gebeurde in België, dat vijf à zes keer dichter bevolkt is?
De Belgische regering beperkt haar noodplannen tot een straal van tien kilometer en heeft geen echte evacuatieplannen. Wie in ons land minder dan tien kilometer van een kerncentrale woont, krijgt de opdracht in geval van een kernramp binnen te blijven, jodiumpillen te slikken en naar de radio te luisteren voor verdere berichten. Dat veronderstelt wel dat er nog altijd elektriciteit zal zijn om de radio’s te laten werken…
Na de ramp van Tsjernobyl werd internationaal gesteld dat er binnen een straal van dertig kilometer onmiddellijk moet worden geëvacueerd. De Verenigde Staten stelden na Fukushima een evacuatie binnen de 80 kilometer voorop voor Amerikaanse staatsburgers. 75 à 80 kilometer zal in de toekomst als norm voor evacuatie gesteld worden.
Greenpeace liet studiebureaus de berekeningen maken. Binnen een straal van 3 à 15 kilometer van de kerncentrale van Doel ligt de stad Antwerpen met 500.000 inwoners. Binnen een straal van 30 kilometer wonen anderhalf miljoen mensen. Binnen een straal van 75 kilometer 9 miljoen mensen.
In Tihange ligt het dorp vlak tegen de centrale. Het stadje Hoei ligt op 3 à 5 kilometer. De steden Luik en Namen binnen de 30 kilometer. En binnen een straal van 75 kilometer liggen ook Aken, Maastricht en Charleroi. In totaal 5,7 miljoen inwoners.
Gezien wij in België niet enkel Doel en Tihange hebben, maar ook kerncentrales net over de grens met Frankrijk en Nederland, zouden er evacuatieplannen voor nagenoeg heel België moeten bestaan.
Specifiek voor België is dat Doel en Tihange niet alleen dicht bij de bevolking maar ook midden in industriegebied liggen. In Antwerpen tussen de petrochemische industrie die volcontinu werkt en die niet zomaar stil te leggen is. Dat betekent dat aan de operatoren in de petrochemie gevraagd wordt zich op te offeren om de installaties veilig stil te leggen in geval van een kernramp. Anders komt er bovenop de nucleaire ramp nog een chemische ramp.
Bij een kernramp met uitbraak van radioactieve wolken worden hele provincies voor generaties onbewoonbaar. Heel de infrastructuur wordt onbruikbaar. België gaat gewoon failliet.
Onverzekerbaar
Maar zo’n vaart zal het wel niet lopen zeker? Of toch? Het risico op zware ongevallen in kerncentrales wordt nu 200 keer hoger ingeschat dan 30 jaar geleden. Wereldwijd zijn er zo’n 400 kernreactoren in werking. Dat maakt dat de kans op zware kernongevallen à la Fukushima niet zo klein is als de kernenergielobby ons wil doen geloven. Geen enkele verzekeringsmaatschappij wil dit risico trouwens dekken…
In ons land is kernenergie buiten de zogenaamde Seveso-veiligheidswetgeving gehouden. Die wetgeving is van toepassing op onze hele petrochemische industrie en andere grote bedrijven, zoals de staalindustrie. Mochten de Seveso-regels gelden voor kerncentrales, dan was kernenergie eenvoudigweg verboden.
Onze drie oudste kerncentrales, Doel 1 en 2 en Tihange 1, zouden oorspronkelijk in 2015 gesloten worden (regeringsbesluit in 2003 genomen). Dan draaien ze al veertig jaar, tien jaar meer dan de levensduur waarvoor ze oorspronkelijke ontworpen zijn. Electrabel en de huidige regering willen ze echter nog tien jaar langer openhouden. Daarvoor moet er een wetswijziging komen, moet het controleorgaan FANC zijn goedkeuring geven en moet de regering met belastinggeld over de brug komen. Maar sowieso is het compleet onverantwoord om de kerncentrales langer open te houden.
bron: Solidair
Geen opmerkingen:
Een reactie posten