Kerknet bracht deze week een artikel over de nasleep van de vredesovereenkomst tussen Armenië en Azerbeidzjan. Het is te zeggen Benoit Lannoo schreef een artikel rond een interview met de Armeens orthodoxe bisschop van Artsakh (Nagorno-Karabah), Mgr. Pargev Martirosjian.
Het artikel is tamelijk tendentieus te noemen. De titel maakt dit al meteen duidelijk: 'Gruwel voor Armeense bevolking in Azerbeidzjan'. De inleiding doet er nog een schepje bovenop: 'Het bestand brengt de Armeniërs in Azerbeidzjan alleen gruwel, gedwongen verhuis en vernieling van eeuwenoud erfgoed.' Het artikel beschuldigt Azerbeidzjan van oorlogsmisdaden, terrorisme en etnische zuiveringen.
Het is merkwaardig om een internationaal conflict op het conto van een bepaald land te schuiven. Vooral al het twee buurlanden zijn en al het conflict zo'n lange voorgeschiedenis heeft. Meer info.
Mgr Pargey Martirosjian is geen neutrale waarnemer in dit conflict. Hijzelf is een uitgesproken Armeens nationalist en een openlijke havik. In maart 1989 werd hij door de Armeens Orthodoxe kerk verheven tot primaat Artsakh. Het nationalistische opbod in de Sovjet-Unie bereikte nieuwe hoogtes (het is te zeggen laagtes) en een gewapend conflict brak uit tussen Armenië en haar buurland. Een oorlog die meer dan 17.000 burgerdoden zal maken (het merendeel Azeri) en zal aanslepen tot 12 mei 1994. Meer dan een miljoen mensen slaat op de vlucht, Azeri ontvluchten Armenië, Armeniërs ontvluchten Azarbeidzjan. In dat conflict zal de bisschop uitgesproken kant kiezen voor Armenië en de claim van Armenië op de regio. De regio moet Armeens en orthodox zijn. Voor de liefhebbers, een vintage video van de bisschop die Armeense troepen zegent en aanmoedigt in de strijd.
Het artikel kiest ook duidelijk kant in het conflict en legt de schuld uitgesproken bij Azarbeidzjan en Turkije die beschuldigd worden van etnische zuiveringen en terrorisme.
Kerknet publiceert regelmatig merkwaardig polariserende artikelen. Een opmerkelijke en verontrustende tendens. Het is op zich interessant dat er aandacht is voor het conflict in Nagarno-Karabah. En dit interview kan een goede bijdrage zijn in een groter, genuanceerder geheel. Maar zoals het nu gepubliceerd wordt, met een inleiding die weinig substantieels bijdraagt en eerder een navertellen lijkt van een eenzijdig discours van de geïnterviewde, heeft het eerder een polemisch dan een informatief karakter.
Een nationalistisch conflict gaat niet opgelost worden door nog meer nationalisme. Armenië is geen schaap in dit verhaal, Azerbeidzjan geen wolf. En ook Turkije is geen wolf, voor alle duidelijkheid. Simplistische artikels die daarenboven een christendom vs islam kantje hebben doen meer kwaad dan goed. Breng academici aan het woord, kenners van de regio. En mensen die de Azeri kant van het verhaal toelichten.
Of nog beter, laat in de pagina's van kerknet de vredesbeweging aan het woord, zij die bouwen aan bruggen. Mensen die opkomen voor een multireligieus en vreedzame Kaukasus. bv: hier en hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten