Han Soete over Seattle 1999 en de andersglobaliseringbeweging

Solidair brengt deze week een interessant interview met Han Soete, het gezicht van indymedia.be, over 10 jaar andersglobaliseringsbeweging. Enkele opmerkelijke passages:

Het (Seattle 1999) was een belangrijk moment om verschillende redenen. Het neoliberalisme was de dominante ideologie en men wilde die institutionaliseren door de vorming van de Wereldhandelsorganisatie, waarin niet alleen het Westen, maar echt de multinationals hun wetten wilden opleggen aan de rest van de wereld. En Seattle was de eerste keer sinds lang dat daar een heel grote mobilisatie tegen kwam.

Heel wat verschillende bewegingen waren aanwezig in Seattle. De milieubeweging was er, de klassieke ngo’s waren er, de arbeidersbeweging was er... Daarnaast had je ook nog heel veel jongeren die wel actief waren, maar hun thuis nog niet gevonden hadden.

Die WTO ging een grootse happening worden om de dominantie van de multinationals op te leggen. Er was heel veel ongenoegen bij de sociale bewegingen, en op de dag dat de WTO moest openen, hadden 80.000 mensen de omgeving afgezet, waardoor de eerste dag van die top moest worden afgelast. Er waren activisten tot in de zaal binnengedrongen, de hele stad stond op z’n kop. Het is daar vijf dagen lang een kleine burgeroorlog geweest. Dat maakte dat het wereldnieuws werd, en dat de term andersgblobaliseringsbeweging heel vlug overal rondging. Volgens mij was Seattle daarom belangrijk. Het is niet dat daar iets nieuws werd uitgevonden, maar in Seattle kwamen al die verschillende kritieken op de Wereldhandelsorganisatie en op de manier waarop men de wereldorde van de multinationals wilde installeren voor het eerst samen. Het was een convergentiemoment.

Een van de slogans daar in Seattle was: “Teamsters and Turtles, together at last”. De vakbonden en de milieubeweging staan klassiek vaak tegenover elkaar, maar in Seattle stonden ze samen op straat. Dat was een historisch moment, waaruit een hele dynamiek ontstond. Ook in België. Iedereen die een beetje links was, wou daar bij zijn.

Vandaag hebben we nood aan iets anders, namelijk een beweging die dichter aansluit bij de problemen van de werkende mensen van vandaag.

Die beweging was op dat moment belangrijk, maar volgens mij heb je nu iets nieuws nodig. De andersglobaliseringsbeweging was hier in Europa een heel intellectuele beweging. Het waren allemaal gegoede mensen die in het rijke Noorden leefden, die het nodig vonden om op te komen tegen de miserie die deze samenleving aanricht in de derde wereld. Vandaag hebben we nood aan iets anders, namelijk een beweging die dichter aansluit bij de problemen van de werkende mensen van vandaag. Een beweging die bijvoorbeeld zegt: “Hela, Opel sluiten? Dat kan niet. We hebben nood aan duurzame oplossingen rond mobiliteit. We hebben massaal bussen, trams en elektrische wagens nodig. Daar in Antwerpen staat een fabriek waar ze die kunnen bouwen, laten we eraan beginnen.”

Het is belangrijk dat de ecologisten, de ngo’s en de vakbonden drie handen op één buik zijn geworden. De ecologisten hebben nu ook een sociale reflex, en de vakbonden plooien zich niet meer alleen maar terug op de werkvloer. Ze komen ook naar buiten met maatschappijkritiek. De vakbonden zijn het hart van de andersglobaliseringsbeweging geworden. Ook nu met de klimaattop in Kopenhagen mobiliseren de vakbonden enorm. In die evolutie heeft de beweging zeker een rol gespeeld.