Wordt augustus beter?

In de Visie, het blad van de Christelijke Arbeidersbeweging, stond deze week volgende zeer lezenswaardige tekst van ACV-voorzitter Luc Cortebeeck:

Vakantie zou eigenlijk moeten betekenen dat je alles even kan loslaten en onbezorgd kan genieten van de zomer en van vrije tijd.
Ik moet echter bekennen dat dat me dit jaar nog moeilijker zal lukken dan voorgaande jaren.

Waar het vorig jaar omstreeks deze periode nog leek alsof we vrij snel een nieuwe regering zouden hebben, is ondertussen het tegendeel pijnlijk duidelijk geworden. De politieke patstelling is compleet. Meer dan een jaar van onderhandelen en nota's schrijven én afkraken, heeft onze politici nog niet dichter bij een oplossing gebracht.

Bij de opstart van de regeringsvorming leek het vooral over de communautaire agenda te gaan. En na de eerste gesprekken tussen de winnaars van de verkiezingen dacht ik even dat het ook ging lukken om die klus te klaren. Helaas. Het compromisdodende dovemansgesprek dat volgde, is ondertussen verder uitgedeind over het sociaaleconomische beleid: de sociale zekerheid (maar dan eerder de afbouw ervan) de beperking van de werkloosheidsuitkeringen, pensioen en pensioenleeftijd, de aanvallen op de index en het tijdskrediet, het terugdringen van iedere kleine aanzet om de grote vermogens hun steentje te laten bijdragen of om de fiscale fraude aan te pakken,.... De 'hardwerkende Vlaming' is ondertussen een cliché-argument geworden om de verborgen agenda's van sociale afbraak te camoufleren. Alhoewel, verborgen? Het wordt steeds duidelijker wat de werknemers mogen verwachten. En dat is niet veel goeds.

Dit trieste Belgische schouwspel speelt zich af in een periode van toenemende moeilijkheden binnen de eurozone. Griekenland, Ierland, Portugal, Spanje, Italië,... het lijstje van landen die dreigen weg te zakken in het drijfzand van de 'financiële markten' wordt alsmaar langer. De Europese leiders slagen er moeilijk in om afdoende antwoorden te vinden. Terwijl ze van de ene crisistop naar de volgende spoedvergadering hollen waar ze alsmaar driestere en onrealistischer besparingen verzinnen om ratingbureau's te sussen, wordt de financiële malaise alleen maar groter. Vrolijk word ik er niet van.