Posts tonen met het label acv. Alle posts tonen
Posts tonen met het label acv. Alle posts tonen

7.21.2025

"80 jaar sociale vooruitgang in 1 nacht weggeveegd"

 De regering De Wever bracht in het holst van de nacht haar "zomerakkoord" naar buiten. Een stevig afbraakplan. 

Vakbond ACV reageerde:

❗✊Onze ACV-voorzitter Ann Vermorgen reageert scherp op de aangekondigde hervormingen rond werk, pensioenen en belastingen.
"Vrouwen blijven keihard getroffen", zegt ze over de pensioenmalus. "Het is duidelijk dat al die maatregelen ook onze toekomstige generaties treffen. Onze kinderen gaan het slechter hebben dan wij het allemaal hebben gehad."
❌ We blijven de druk opvoeren tegen deze sociale afbraak van de Arizonaregering! Blijf op de hoogte op www.hetacv.be/arizona

 


 

 

7.18.2025

Nee Nee Kapoen Stop de besparingen

 De Gentse stadsbegroting en dan vooral de besparingen zorgen voor heel wat protest. Besparen op personeel en de kinderboerderij afschaffen maar tegelijk wel miljoenen pompen in "zakelijk congrestoerisme" is vragen om stevig protest.

Nu vrijdag, bij de opening van de Gentse Feesten, organiseren de drie overheidsbonden ACV, ACOD en VSOA en HartBovenHard haar eigen openingsstoet.


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

NEE NEE KAPOEN, zo gaan wij dat hier niet doen!
De Gentse begroting krijgt van ons een dikke buis.
🚶‍♀️🚶‍♂️💥 Samen trekken wij in een rebelse optocht naar het stadhuis – sociale organisaties, culturele sector, vakbonden en bezorgde burgers. Voor een stad op mensenmaat.
Voor solidariteit en zorg. Voor een eerlijke begroting, waarin de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen ⚖️💪.
❌📉Het besparingsplan schrapt meer dan 400 jobs in de stad.
Waardevolle functies verdwijnen, ten koste van het personeel én de bevolking. Minder handen betekent immers meer werkdruk en minder dienstverlening, ook voor de vele Gentenaars die het moeilijk hebben.
⚠️De stad bespaart op sociale projecten, cultuur, buitenschoolse opvang en jeugdwerk. Ook het brede middenveld zal niet gespaard blijven. Daarmee verdwijnt niet alleen noodzakelijke ondersteuning, maar ook vertrouwen en nabijheid.
❤️Daarom komen wij op straat! Gent moet een warme en solidaire stad blijven, voor haar personeel én haar burgers.
Wij eisen een sociaal, transparant en rechtvaardig Gent.
Een stad die investeert in mensen, niet in marketing. Die eerlijk verdeelt, niet blind bespaart. Een stad die luistert naar haar burgers, in alle toonaarden.
🔔📢Wie snoeit in cultuur en sociaal werk, snijdt in het hart van onze stad. Trek mee aan de bel. Zet de toon tegen deze kilte.
Deze besparingen raken ons allemaal.
Sluit je aan en laat je stem horen!
🗓️ Afspraak: vrijdag 18 juli om 10u – Stadskantoor Zuid
Vertrek optocht richting Stadhuis: 10u30

 

2.13.2025

Versterk onze openbare diensten


 

 Waarom voeren ABVV, ACLVB en ACV op donderdag 13 februari actie?

Sterke openbare diensten maken een sterke samenleving

Onderwijs is een fundamentele pijler binnen de openbare diensten. Elk kind, elke jongere, elke volwassene heeft recht op kwaliteitsvol onderwijs en de overheid moet dat recht waarborgen. Scholen functioneren niet in een vacuüm: ze zijn afhankelijk van andere openbare diensten zoals openbaar vervoer, welzijnsdiensten en lokale besturen om hun opdracht te kunnen vervullen. Zonder die ondersteuning wordt onderwijs ontoegankelijk en ongelijk. Toch zien we dat de overheid blijft besparen op die cruciale diensten, en dat heeft verregaande gevolgen.

Blijvende besparingen

De afgelopen jaren hebben onze openbare diensten al veel moeten inleveren, terwijl de werkdruk alleen maar toenam. De onderhandelaars van de nieuwe federale regering plannen nu nog diepere besparingen, zonder genoeg rekening te houden met de impact op de dienstverlening en de samenleving als geheel.

Openbare diensten: de ruggengraat van onze samenleving

Dankzij sterke openbare diensten krijgen onze cursisten, leerlingen en studenten goed onderwijs, wordt er voor ons gezorgd bij ziekte of tegenslag, en kunnen we rekenen op een veilige en leefbare omgeving. Openbare diensten zorgen voor meer gelijkheid en versterken de democratie en sociale cohesie. Ze garanderen dat iedereen toegang heeft tot basisvoorzieningen, zonder dat de kosten de pan uit rijzen. Wanneer we die diensten afbreken, dreigen ze een luxe te worden die enkel de welgestelden zich kunnen permitteren.

De mensen achter de openbare diensten

Elke dag opnieuw zetten duizenden medewerkers in de publieke sector zich in voor het welzijn van de burger. In scholen, ziekenhuizen, gemeentediensten, bij de politie en brandweer, op het openbaar vervoer ... Ze doen dat met passie en toewijding, vaak onder moeilijke omstandigheden en voor lonen die nauwelijks marktconform zijn. Toch blijven ze het doelwit van besparingen: hun statuut wordt uitgehold, hun werklast vergroot en hun arbeidsvoorwaarden verslechteren. Dat leidt tot ontmoediging, uitstroom en uiteindelijk een verschraling van de dienstverlening. Zonder genoeg en goed ondersteunde medewerkers verliezen openbare diensten hun kracht en effectiviteit.

Investeren in publieke diensten is investeren in de toekomst!

 

2.01.2025

Arizona: ernstige bedreiging voor welvaart en welzijn

ACV reageert op het regeerakkoord van afbraakregering Arizona:
 
Het is goed dat er een regering is. Maar het ACV is bijzonder teleurgesteld over wat nu geweten is over de inhoud van het federaal regeerakkoord, ook al hebben de centrumlinkse partijen nog een aantal correcties kunnen afdwingen. 
 
Wat we nu kunnen lezen, toont een regeerprogramma met een stortvloed aan maatregelen die een ernstige bedreiging vormen voor de welvaart en het welzijn van werknemers en de cohesie van onze samenleving. In de zwaar overschatte terugverdieneffecten kiemen bovendien al de volgende problemen die ook weer op gewone mensen terecht zullen komen.
 
Werknemers, gepensioneerden, zieken, werkzoekenden, de meest kwetsbaren, ze zullen de gevolgen van dit akkoord sterk voelen in hun portemonnee. Lagere pensioenen, zware besparingen in de gezondheidszorg en in de werkloosheidsvergoedingen, lonen die bevroren blijven, overuren en nachtwerk dat minder zal vergoed worden... Werknemers worden nettoloonverhogingen voorgespiegeld, maar dan wel pas in 2027, terwijl ondernemingen meteen langs de kassa mogen passeren. Werknemers betalen die netto-verhogingen trouwens zelf cash, door de afbouw van de sociale zekerheid. De ene hand geeft, maar de andere neemt het meteen terug. De haalbaarheid van de belofte voor meer netto is bovendien hoogst onzeker, omwille van de wankele budgettaire veronderstellingen. 
 
Dit regeerakkoord bevat ook veel maatregelen die een bedreiging zijn voor het welzijn van werknemers. De geplande arbeidsflexibilisering die aanstuurt op langer werken, op meer overuren, op meer nachtwerk, de regels rond minimale arbeidsduur die op de schop gaan, landingsbanen die afgebouwd worden,…. Het zal de werkdruk nog meer verhogen en leiden tot nog meer werknemers die het niet volhouden en ziek uitvallen. Hen vervolgens sanctioneren zal mensen niet genezen. Net zoals de armen bestrijden in plaats van de armoede hen alleen armer zal maken. 
 
Tegenover deze onevenredige inspanningen die van werknemers en hun sociale bescherming gevraagd wordt, staat een bijzonder schrale inspanning van vermogenden en ondernemingen. De meerwaardebelasting en andere maatregelen vallen te licht uit. 
 
Het ACV zal het regeerakkoord en de maatregelen en impact op alle werkers nu verder analyseren. Op basis hiervan zal het ACV een verder plan van aanpak uittekenen.

 

 

 


1.13.2024

Marc Leemans "De vakbond is de vijfde macht"

Op 1 januari zette Marc Leemans een stap opzij als voorzitter van ACV. Het ACV-tijdschrift Vakbeweging brengt een uitgebreid interview



"De vakbond is de vijfde macht. Eentje die tegengas geeft aan de macht van het geld”

“Misschien leggen we inderdaad te weinig uit wat we allemaal doen en gedaan hebben. Omdat we al snel met het volgende bezig zijn, zetten we te weinig in de verf wat we wél bereikt hebben. De vakbond moet het verhaal blijven vertellen dat er niets zo maar is gekomen en dat er niets zo maar zal komen. Voor alles rond loon- en arbeidsvoorwaarden hebben we actie moeten voeren. Denk de vakbond weg – of verzwak ze – en ik geef je op een briefje dat de sociale zekerheid zal worden uitgekleed en dat de indexering niet overeind blijft. Mensen beseffen dat ergens ook wel. Het vertrouwen in de vakbond is nog altijd veel groter dan het vertrouwen in de politiek of de media. Maar ik heb wel de indruk dat – door de komst van het neoliberalisme – de tegenkanting verscherpt. Kijk maar naar het Verenigd Koninkrijk, waar een regering de openbare sector en sociale bescherming steeds verder ontmantelt. We hebben dat in Europa altijd wat kunnen temperen, maar onze schokdempers zijn aan onderhoud toe: we voelen de putten vaker dan vroeger. Ook al betaalt de sociale zekerheid onze pensioenen, onze wettelijke pensioenen blijven bij de laagste in Europa. Ze zijn zelfs onvoldoende voor veel mensen om er hun rusthuis mee te betalen. En daar moeten we blijven aan werken.”


 


 

 

 

 

 

2.06.2022

petitie tegen de loonnormwet

 


Het leven is duur. Maar de lonen stijgen niet gelijk mee. Want de loonnormwet verhindert een eerlijke loonstijging. 

Het is tijd om de politici wakker te schudden. Teken de petitie tegen de loonnormwet en voor meer loon!


Een initiatief van het gemeenschappelijk vakbondsfront. 





5.21.2020

Rerum Novarum (en Laudato Si)

Beste vrienden,

het is vandaag Rerum Novarum. Dé feestdag van de Christelijke Arbeidersbeweging.


Quarantine-stijl-speechen van ACV voorman Marc Leemans, CM chef Luc Van Gorp en Peter Wouter van Beweging.Net.





Rerum Novarum gaat traditiegetrouw gepaard met een eucharistie. Vandaag uitgezonden vanuit de Livinusparochie in Herzele & Sint-Lievens-Houten met pastoor Herbert Vandersmissen en nationale zingevingscoördinator Tony De Jans.

In de preek stelde Tony De Jans interessante dingen, enkele uittreksels:


De crisis leert ons dat solidariteit werkt en dat solidariteit nodig is.

De impact van dit virus legt de ongelijkheid pijnlijk bloot.

Wij zijn geen markteconomie maar voor alles een samenleving. Een economie ten dienste van de mens en de planeet schept algemeen welzijn en welvaart, solidariteit met komende generaties, een gezonde planeet en een aarde die we eerlijk delen.

Hoe begin je aan zo'n nieuwe tijd en samenleving? Niet naar de hemel staren maar werk maken van: Goed doen voor elkaar, elkaars welbevinden versterken, samen leven bevorderen, kwetsbare medemensen beschermen, gezonder en groener leven. Zo laten we vandaag God gebeuren.

12.28.2019

De sociale zeker­heid kan niet met pensioen

Onze Sociale Zekerheid is jarig.

Op 28 december 1944 werd de Sociale Zekerheid geboren, vandaag 75 jaar geleden. de drie vakbonden, ACV, ABVV en ACLVB, schreven een open brief, 'Onze Sociale Zekerheid is jarig'.


Werkgevers en vakbonden sloten in 1944 een ontwerppact voor sociale zekerheid, dat een reeks oriëntaties bepaalde voor het naoorlogse sociaal overleg en de sociale zekerheid. De tekst werd nooit formeel ondertekend, maar werd omgezet in de Besluitwet van 28 december 1944 – het fundament van de sociale zekerheid.
Hoe willen we wie getroffen wordt door ziekte, een ongeval, een handicap of werkloosheid beschermen? Hoe wil onze samenleving solidariteit organiseren voor jongeren, senioren, mensen met een beperking en zieken? Welke bijdragen zijn we bereid te leveren voor de zorg? Hoe kunnen we gelijkheid tussen vrouwen en mannen garanderen? De vragen van 75 jaar geleden blijven actueel. De antwoorden bepalen net zoals toen welke richting we uitgaan met de sociale zekerheid.
Voor ons is die richting duidelijk. 2.250.000 Belgen kampen met armoede en sociale uitsluiting. De situatie van mensen met de laagste inkomens verslechtert. De sociale zekerheid kan dus nog niet met pensioen. Ze moet een tandje bijsteken, zodat ze een betere bescherming kan bieden. Sociale minimumuitkeringen moeten daarom opgetrokken worden tot boven de armoedegrens (60 procent van het mediaaninkomen voor een alleenstaande en 90 procent voor een koppel).
Om die uitdaging te kunnen aangaan heeft de sociale zekerheid nood aan een stabiele financiering. Werk­gevers, werknemers en politieke mandatarissen moeten bereid zijn om voldoende middelen vrij te maken. Want het budget van de sociale zekerheid staat zwaar onder druk. De laatste decennia komen bij elke begrotingsoefening de gepensioneerden, zieken en werklozen in het vizier. Die trend moeten we keren. Het is tijd om de sociale zekerheid te herfinancieren. Daarvoor moeten we het moeilijke debat over arbeidsvormen en extralegale voordelen zonder socialezekerheidsbijdragen voeren. De loonwet die dankzij sjoemelsoftware de loonontwikkeling en de groei van socialezekerheidsbijdragen fnuikt, moet worden aangepast. Tegenover de kortingen die opeenvolgende regeringen op kap van de sociale zekerheid uitdeelden, moet sluitende alternatieve financiering staan.
De sociale zekerheid wordt nu voor een groot deel gefinancierd door bijdragen op één inkomenscategorie: de inkomens uit arbeid. De uitgaven dekken nochtans veel meer (gezondheidszorg voor bijna iedereen, arbeidsmarktmaatregelen, solidariteit). Daarom pleiten we voor een algemene nieuwe socialezekerheidsbijdrage, die ook de kapitaalinkomens – volgens draagkracht – aanspreekt. De opbrengst daarvan moet rechtstreeks naar de sociale zekerheid stromen.
75 jaar geleden werd een sociaal solidariteitsproject onderhandeld in volle oorlogstijd. Vandaag duiken nieuwe uitdagingen op. Maar het doel blijft hetzelfde: vorm geven aan de sociale bescherming en de sociale democratie in ons land.

5.31.2019

"de sleutels om het vertrouwen van de mensen terug te winnen"

Op Rerum Novarum, hoogdag van de Christelijke Arbeidersbeweging, bracht Marc Leemans, voorzitter van het ACV, een straffe toespraak.
Gisteren brachten we zijn analyse van de verkiezingsuitslagen. Vandaag brengen we zijn analyse van de uitdagingen voor de nieuwe regeringen.

De politici die komende weken en mogelijks maanden zullen onderhandelen over nieuwe regeringen ontsnappen niet aan vijf belangrijke uitdagingen. Tegelijk zijn die uitdagingen ook de sleutels om het vertrouwen van mensen terug te winnen. En dat is toch wat iedere politicus wil?

Ten eerste, de budgettaire sanering. Vijf jaar terug trad de Zweedse coalitie aan met het vaste voornemen ten spoedigste naar een begrotingsevenwicht te gaan. Vijf jaar later laat die regering een put na van 13,5 miljard, volgens de berekeningen van de gerenomeerde KULeuven professor André Decoster. En met de verkiezingsprogramma’s wordt die krater nog dieper, berekende het Planbureau. Sommigen willen in die zelf gegraven put nu de sociale zekerheid en overheidsdiensten begraven. Dat zullen we niet laten gebeuren. Het enorme budgettaire gat moet nu vooral een hefboom zijn voor echte fiscale rechtvaardigheid, waarbij iedereen eindelijk eens zijn eerlijk deel zal leveren. De nieuwe regering moet daarom prioritair werk maken van een vermogenskadaster. Van wie werkt, kent men tot op de komma het inkomen. En dat zal men geweten hebben. Wie er met een loon van 2000 euro bruto 100 euro bij krijgt, die houdt daarvan amper 18 euro over. Dat is een fiscale aanslag van 82%. Wie veel verdient draagt veel minder bij. Dat kan toch niet. Dit is geen natuurwet. Dit is een politieke keuze. En die kan en moet worden omgedraaid. Maak eindelijk dat vermogenskadaster en een meerwaardebelasting. Zodat inkomen uit een seconde speculatie evenveel belast wordt als inkomen uit uren transpiratie. Want een euro is een euro. Hoe je die ook verdient.

Ten tweede, werken moet opnieuw meer lonen. Ik zal u iets verklappen: het is niet de aandeelhouder die zorgt voor welvaart en welzijn. Wel de mannen en vrouwen die zich elke dag keihard inzetten voor hun boterham, voor die van hun baas én voor die van de aandeelhouders. Hun inzet moet men beter belonen. Met centraal en verantwoordelijk loonoverleg tussen sociale partners. Bovenop de automatische indexering. En met behoud van loonbarema’s. Zonder bemoeienis van de politiek die met hulp van patronale adviseurs een loonwet vol sjoemelsoftware hebben gemaakt. Zonder discriminerende jeugdlonen, zonder flexi-jobs met een uurloon onder het minimumloon. Minimumloon waarvan tweehonderduizend Petra's trouwens niet kunnen leven.

Ten derde, politici moeten opnieuw beseffen dat we werken om te leven. En niet omgekeerd. Mensen zijn geen machines die je steeds sneller en langer kan doen draaien. Tot ze versleten zijn. Om ze dan te vervangen door een nieuwe lading. Vandaag nog in de krant: het aantal langdurige zieke werknemers is opnieuw gestegen. Een triest record. Het is heel simpel: er moet opnieuw meer ruimte komen om arbeidsduur, werktijd en loopbaan aan te passen aan de individuele en gezinsnoden. Tijdkrediet, landingsbanen en thematische verloven moet opnieuw uitgebouwd worden, na de afbouw van de voorbije jaren. En voor iedereen. Ik krijg niet uitgelegd waarom tijdkrediet geen recht is als je werkt in een bedrijf met minder dan 11 werknemers.

Ten vierde, we dragen allen stevig bij tot de sociale zekerheid. Dat is goed. Het is een toppunt van beschaving; een solidaire samenleving die iemand die ziek is, oud is of zijn werk verloor niet alleen met zijn lot achter laat. Maar dat contract is uitgehold. Want het patronale en liberale front duwt vooral naar minder financiering en dus naar privatisering, commercialisering, individualisering, responsabilisering, … Het tekort van 1,5 miljard in de sociale zekerheid is vooral de verdienste van deze regering met financiële drooglegging door verlaagde patronale bijdragen, door allerhande jobs zonder bijdragen, door de indexsprong op lonen die maakt dat de bijdragebasis achterop blijft, door allerlei netto-systemen, door het onbelast bijverdienen tot 6130 euro -onze eigen binnenlandse variant van sociale dumping- die deloyale concurrentie organiseert tussen loyale werkgevers en werknemers. Bovendien moet iemand aan het minimumloon voor dat bedrag vier maand hard werken. Wie dat bijklussen noemt, staat ver van de echte wereld. En die krijgt dan nog als liberale boodschap dat je voor jezelf moet zorgen met pensioensparen, een hospitalisatieverzekering, een inkomensverzekering, een rechtsbijstandsverzekering, … en liefst zoveel mogelijk fiscaal aftrekbaar, dus op de rug van mensen die niet genoeg verdienen.
De inkomsten aan de sociale zekerheid moeten weer omhoog. Trouwens, zoals UGent professor Gert Peersman aantoonde: de verlaging van sociale bijdragen heeft niet geleid tot meer jobs -amper 30.000 ipv 230.000- maar wel tot meer bedrijfs-winst. De werkgevers hebben zelf de taxshift van Michel verraden.

Ten vijfde, we moeten de klimaatverhitting tegengaan. De rechtse partijen zijn er in geslaagd de jonge klimaatactivisten de wind uit de zeilen te nemen, door de kiezers de stuipen op het lijf te jagen met de kost van de klimaatmaatregelen. Maar dat is niet iets om trots op te zijn. Eerder beschamend. Omdat wij allemaal maar al te goed weten dat de kost van nietsdoen op termijn veel groter wordt. Daarom: bouw het fiscaal voordeel voor salariswagens en bijhorende tankkaart af. En investeer dat geld linea recta in spoor en bus. En ik roep de collega’s sociale partners op om te werken met een mooie kers op de taart: geef iedereen voor woon-werkverkeer een recht op de fietsvergoeding.

lees de volledige toespraak (pdf).

5.30.2019

Rerum Novarum: vijf jaar rechts beleid afgestraft

Rerum Novarum

Marc Leemans, voorzitter van het ACV, bracht een straffe toespraak. Enkele hoogtepunten:


Als vier regeringspartijen zijn afgestraft voor vijf jaar rechts liberaal beleid, dan zou ik twee keer nadenken vooraleer te pleiten voor nog meer rechts beleid. En zou ik vier keer nadenken als ik zie hoe het Vlaams Belang, het Front National in Frankrijk achterna, kapitaliseert op slogans rond minimumloon, minimumpensioen en pensioenleeftijd.

De “Zweedse” coalitie is afgestraft. Omdat ze een beleid voerde dat niet rechtvaardig was en bijgevolg op weinig draagvlak kon rekenen. De indexsprong, het pensioengeknoei, de besparingen in de sociale zekerheid, de loonwet vol sjoemelsoftware, het onwerkbaar werk, de scheefgetrokken fiscaliteit, oplopende facturen, de patronale gunstpolitiek,... Wie zich iedere dag keihard inzet voor welvaart en welzijn in dit land werd daar niet voor beloond. Integendeel. En mensen die ziek zijn of zoeken naar werk, of een loopbaan lang zwaar werk deden, werden voorwerp van een diep politiek wantrouwen. Ondertussen werden bedrijven en grote vermogens ontzien en gepamperd.

De voorbije weken bleek herhaaldelijk dat de beleidskeuzes van Michel I niet werkten. Expert na expert legde het falend beleid bloot inzake economische groei, jobcreatie, koopkracht, begroting, werkdruk, ... Ondanks alle politieke getoeter doet België het niet goed. Waar hebben al die inspanningen van gewone mensen dan toe gediend? Waar zijn die ingeleverde miljarden dan naar toe?

Toen mensen de voorbije vijf jaar op allerlei manieren lieten verstaan dat ze het niet eens waren met de beleidskeuzes, werd er niet naar hen geluisterd. Het kon niet anders, was jarenlang het mantra. De mensen hadden gekozen voor dat beleid. Er was een parlementaire meerderheid voor. Alleen het primaat van de politiek telde. Vijf jaar lang was sociaal overleg zeer moeilijk. Ook al hebben de premier en de Minister van Werk het regelmatig gesteund. Maar het was altijd met de rem op. Omdat twee van de vier partijen totaal vies waren van georganiseerde inspraak. Sociale akkoorden werden steevast ter discussie gesteld binnen de regering en toevallig op die onderdelen die interessant waren voor de werknemers. Of het nu ging over werkbaar werk, SWT, landingsbanen, opzegtermijnen, outplacement bij opzeg of "aangepaste" beschikbaarheid, ... telkens greep de regering (dikwijls na verhit intern gekibbel) in. Sociaal overleg werd vooral lippendienst bewezen. Sterker nog, de confrontatie met het sociale middenveld leek vaak een doel op zich.
lees de volledige toespraak (pdf).

5.29.2019

#allemaalvanbelang

Met verontwaardiging nemen Vlaams ABVV en Vlaams ACV kennis van de dubbelzinnige houding van VOKA omtrent de eventuele deelname van het Vlaams Belang aan een volgende Vlaamse regering.
Meer dan 4 op 5 Vlaamse kiezers hebben géén stem uitgebracht op deze extreemrechtse partij. Dat zijn burgers, werknemers én ondernemers van dit land, voor wie het wel een verschil maakt wie er in de regering zit.
Het cordon sanitaire, dat al enkele decennia lang stand houdt, blijft noodzakelijk. Daar doen de vele pogingen van de laatste dagen om het VB salonfähig te maken geen enkele afbreuk aan. Onze vakbondswaarden van democratie, solidariteit en gelijkheid staan haaks op deze van het VB.
Wij rekenen er op dat de Vlaamse politieke partijen niet louter lippendienst bewijzen aan het cordon sanitaire. Dit zou ten andere leiden tot een totale politieke blokkade van het land. Daar worden alle burgers het slachtoffer van.
Wij roepen alle sociale partners op om een krachtig signaal tegen extreemrechts te geven. Wij roepen tevens alle middenveldorganisaties op om duidelijk te maken dat een doorbreken van het cordon sanitaire niet bespreekbaar is. Iedereen die het normaliseren van racisme en haat onaanvaardbaar vindt, moet vooral zijn of haar stem blijven laten horen.
Laat ons gaan voor een solidaire en inclusieve samenleving #allemaalvanbelang

9.29.2016

2 jaar Michel - Geen Gelukkige Verjaardag




Twee jaar regering Michel, dat is geen reden om te feesten. Hogere facturen, minder sociale bescherming en langer, harder en soepeler werken voor minder koopkracht. Enkel de grote vermogens en bedrijven krijgen cadeaus. Een beleid dat we ook terugvinden bij de Vlaamse regering Bourgeois.

We willen een ander, beter, rechtvaardig, eerlijk en evenwichtig beleid. Het kan anders!
Voor ons is de maat vol! De regering-Michel blijft werknemers verder aanvallen terwijl grote vermogens worden ontzien. De gevolgen zijn duidelijk: armoede en ongelijkheid stijgen. Net als stress en burn-out. De openbare diensten zitten op hun tandvlees. Daarom zetten we onze acties verder.
Omdat het beter kan en moet. Omdat er wél alternatieven zijn. Omdat we een regering willen die kiest voor een rechtvaardige fiscaliteit, voor investeringen, voor meer koopkracht voor gewone mensen, voor leefbaar werk en voor een stevigere sociale zekerheid.
Op donderdag 29 september organiseren we samen met de andere vakbonden een nationale manifestatie waarvoor we massaal oproepen.

#omdathetbeterkan

Onze alternatieven in een notendop:
  • Meer koopkracht. Veel beter voor de economie dan de indexsprong en loonbevriezing
  • Meer mensen een goede job. Veel beter dan cadeaus aan werkgevers
  • Goede pensioenen. Dit is wat anders dan werken tot 67
  • Eerlijke belastingen. Want iedere euro belastinggeld die verdwijnt naar Panama, moeten wij ophoesten
  • Goede openbare diensten. Daar wordt iedereen beter van
  • Sociale zekerheid. Investeren in mensen is beter dan erop te besparen. 

2 jaar Michel omslagfoto Facebook

5.24.2016

de maat is vol!




ACV 24 mei 2016 Manifestatie De maat is vol




Een doorsnee gezin verliest 1200 tot 1500 euro per jaar, minstens 100 euro per maand. Dit bovenop zware besparingen bij overheid en onderwijs. Dit zonder jobs, jobs, jobs. Zonder sociaal overleg die naam waardig. Met sociale correcties om beschaamd te zijn. Met de lasten voor werknemers, zieken en uitkeringstrekkers en de lusten voor de rijken en de vermogens. Nog meer flexibiliteit is niet vol te houden. Over de 38u week wordt niet onderhandeld. Stop het gesjoemel van de regeringen en de werkgevers! Langer werken, harder en moeilijker werken voor lager loon en minder koopkracht, dat is de boodschap van deze regeringen en deze werkgevers. Dat is niet onze visie.
Wij willen een ander beleid, een rechtvaardig en juist beleid. Een eerlijk en evenwichtig beleid.


Wie beslist morgen over jouw leven: jij of je werkgever?
Als het van Kris Peeters afhangt: je werkgever.

  • De regering wil via een wet werkweken tot 45 uur invoeren met dagen van 9 werkuren. Hoe? Door de arbeidstijd op jaarbasis te berekenen. Ze wil de regels versoepelen voor overuren en voor avond-, nacht- en weekendwerk: nachtwerk pas vanaf 22.00u en niet vanaf 20.00u. In de praktijk zal de werkgever beslissen wanneer we werken en wanneer we thuisblijven.
  • 100 extra overuren automatisch uitbetalen = 3 weken langer werken en een terugkeer naar de 40-urenweek. Dit zonder toestemming van de vakbondsafvaardiging en zonder inhaalrust !
  • Ook nu bestaan al heel wat afspraken over flexibiliteit en overuren met recht op inhaalrust en overloon. Een bepaalde flexibiliteit werd altijd gecompenseerd via goede sociale akkoorden over inhaalrust, toeslagen, extra jobs. Zo hoort het ook. Maar de regering vindt zulke akkoorden niet nodig: flexibeler en goedkoper werken wordt de standaard.
  • Wisselende uurroosters maar 1 dag op voorhand bekendmaken: hoe kunnen we in zo’n flexibel arbeidsregime onze tijd en ons leven nog plannen?
  • De concurrentie onder werknemers vergroten door een nieuw interimstatuut van onbepaalde duur in te voeren. Hoe kan zoiets ‘vooruitgang’ zijn wanneer jongeren snakken naar zekerheid en vragen om het misbruik van interimcontracten resoluut aan te pakken?

Wie bepaalt morgen jouw leven? Jij zelf! 
Maar dat vergt dan wel een goede wetgeving, inspraak, collectief overleg en werkbaar werk op mensenmaat.

  • Werknemers tonen zich al vaak erg flexibel maar daar moet dan wel één en ander tegenover staan. Flexibiliteit is bespreekbaar, àls ze op mensenmaat wordt georganiseerd. Dus alleen met inspraak van de werknemers en op basis van degelijk sociaal overleg!
  • Misschien werk je al meer of minder uren maar de 38-urenweek moet de voltijdse wettelijke basissokkel blijven. Voor individuele vrijheid heb je collectieve afspraken nodig.
  • Loon naar werken: alle gepresteerde uren moeten correct geregistreerd en betaald worden, met afspraken over inhaalrust en overloontoeslag bij overuren.
  • Ruim op tijd je uurroosters kennen, dat is pas modern!
  • Minder en anders werken in ruil voor meer jobs: arbeid herverdelen kan op verschillende manieren voor ‘alle’ werknemers, ook voor kaderleden. Het kan heel wat jobs creëren. En het maakt het werk voor jou draagbaar: winst op twee fronten dus. Voor vrouwen en mannen.
  • Degelijke afspraken over tijdkrediet, eindeloopbaanmogelijkheden en verlofstelsels leiden tot een goed evenwicht tussen werk en privé, gedurende je hele loopbaan.
  • Een vaste voltijdse job, dat is pas modern. ‘Jobhoppen’ moet een vrije keuze blijven. Werknemers zijn niet gebaat met het misbruik van interimcontracten.
  • Een toffe job die jou niet ziek maakt, dat is pas modern. Ziek zijn kies je niet, straffen geneest je niet.

DEZE WET VERNIETIGT JOBS!

19 werknemers die 100 extra overuren werken en laten uitbetalen 

= 1 voltijdse job minder.

 

ACV 160510 De maat is vol

 

2.21.2013

actiedag


Al 5 jaar zijn het de werknemers die de gevolgen van de crisis dragen.

De lonen zijn bevroren, aan de index werd gefoefeld en heel wat onder hen verloren hun baan.

Ondertussen stellen wij vast dat ons land een fiscaal paradijs is voor wie veel geld heeft.
Talrijke grote bedrijven betalen zelfs amper belastingen op hun winst. Daaraan gebeurt helemaal niets.

Dat doet ons het ergste vrezen voor dat andere grote dossier: de gelijkschakeling van de arbeiders en bedienden. Ook daar dreigt de regering de werknemers in de kou te laten staan.

Het is tijd voor rechtvaardigheid!

Wat doet de regering hieraan? 

Het is volgens de regering “crisis voor iedereen”. Maar blijkbaar niet voor wie vermogend is, de vrije beroepen, de verhuurders en de bedrijven. Zij worden ongemoeid gelaten.
De werknemers en wie recht heeft op een sociale uitkering betalen de crisis:
  • De regering verbiedt looneisen de komende 6 jaar
  • werknemers zullen al in 2013 koopkracht verliezen door een ‘aangepaste index’
  • werknemers zullen in 2014 opnieuw met een gewijzigde index koopkracht inleveren
  • wie zijn werk verliest wordt als ‘sociale fraudeur’ harder aangepakt dan de fiscale fraudeur

Wat zeggen de werkgevers hierop? 

De oplossing van de werkgevers voor ‘hun crisis’ luidt:
  • Loonblokkering voor de werknemers
  • Lastenverlagingen voor de bedrijven, ook al zorgen ze niet voor extra jobs
  • Nog meer ingrepen aan de index
  • Meer en goedkopere overuren
  • Komen werken als het de baas zint
  • Goedkoper ontslag voor arbeiders en bedienden

Werknemers verdienen rechtvaardigheid! 



De LBC-NVK, CNE en BBTK-SETCa willen:
  • Geen bevriezing van de lonen
  • Geen ingrepen aan de index
  • Menswaardige sociale uitkeringen
  • Een beter statuut voor arbeiders en bedienden
  • Opzegtermijnen die tegen ontslag beschermen
  • Normale werkuren en werkbaar werk
  • Een rechtvaardige fiscaliteit.
Ook vermogenden, kapitaalbezitters en bedrijven moeten eindelijk hun deel betalen. Alleen zo kunnen werknemers de toekomst en hun inkomen gevrijwaard zien.






11.06.2012

collectieve verarming voor langdurig werklozen

ACV vreest collectieve verarming voor langdurig werklozen


Vanaf 1 november worden de nieuwe regels rond degressiviteit van werkloosheidsuitkeringen van kracht. Werkloosheidsuitkeringen daalden al naarmate de periode van werkloosheid langer duurde, maar dit proces wordt nu versneld en uitkeringen zullen zakken tot een zeer laag forfaitair minimum. En dit voor het merendeel van de langdurig volledig werklozen die samenwonend, alleenstaand of gezinshoofd zijn. Gezinshoofden en alleenstaanden worden dus niet langer ontzien.

Deze nieuwe regels komen er op het moment van een golf van ontslagen en toenemende werkloosheid. De kans dat werklozen snel een nieuwe job zullen vinden op een snel verslechterende arbeidsmarkt verkleint. Het ACV vreest ook dat werklozen met een te laag inkomen zich niet meer kunnen permitteren om te investeren in scholing, gezondheidszorgen, kinderopvang en mobiliteit. En dus nog minder kans maken om aan de slag te geraken. Uitspraken van politici over bijkomende besparingen in de sociale zekerheid doen bovendien vermoeden dat het niet uitgesloten is dat de regering bij de begrotingsopmaak opnieuw de werklozen in het vizier neemt.



Collectieve verarming
Het ACV waarschuwt voor een collectieve verarming van werklozen. Nu al is meer dan een derde van de werklozen arm, maar deze situatie zal nog verslechteren. Voor een langdurig werkloos gezinshoofd – dus zonder enig ander inkomen in het gezin en met 2 kinderen van respectievelijk 4 en 8 jaar – zal het inkomen (werkloosheidsuitkering plus verhoogde kinderbijslag en leeftijdstoeslag) zakken tot 1.446 euro per maand. Dat is 28,5% onder de budgetstandaard (het budget dat minimaal nodig is om menswaardig te kunnen leven). Het risico op kinderarmoede neemt daarmee sterk toe. Voor een alleenstaande valt de uitkering uiteindelijk terug tot 916,24 euro. Dit is een tekort van 19,3% ten opzichte van de budgetstandaard.

Dit terwijl België het engagement opnam om in het kader van Europa 2020 tegen 2020 380.000 minder personen te hebben met risico op armoede of uitsluiting. Ondertussen staat de teller echter op plus 65.000 personen met risico op armoede of uitsluiting. Wat dus betekent dat inmiddels de uitdaging al verhoogd is tot 445.000. Ook de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG) drukt in een omzendschrijven zijn vrees uit dat veel werklozen zullen aankloppen bij het OCMW en dat dit een serieuze toename van de uitgaven voor het lokale niveau zal betekenen.

“Vooral alleenstaanden dreigen meer en meer in de miserie te belanden”, zegt Karim Dibas, verantwoordelijke voor de werkzoekendenwerking van het ACV. “Als je een uitkering krijgt van pakweg 900 euro en daar een huur moet van betalen, houd je amper een paar honderd euro over voor alle andere uitgaven. Met zo weinig centen kan je geen kant meer uit. Daarmee is de werkloosheid niet opgelost.”


Iedereen moet verantwoordelijkheid opnemen
Het ACV verwacht van de regering een saneringsbeleid dat de armoede en uitsluiting tegengaat, in plaats van bevordert. Het ACV is er voorstander van om mensen, door hen te goed te begeleiden en op te volgen in hun zoektocht naar werk, aan de slag te helpen. Tenminste als er reële tewerkstellingsperspectieven zijn. Maar dat is een andere benadering dan de werklozen eerst te broodroven, en dan te hopen dat zulks de trigger is voor wedertewerkstelling. Bovendien heerst er ook heel wat discriminatie op de arbeidsmarkt. 45-plussers, allochtonen, werkzoekenden met een (arbeids)handicap hebben het moeilijk om een baan te vinden. Dit bleek recent nog uit cijfers van het Centrum voor Gelijke Kansen.

“Uiteraard moet misbruik bestreden worden. De RVA en de VDAB controleerden de voorbije jaren al zeer sterk of mensen effectief naar werk zoeken. Het gaat dus niet op om de verantwoordelijkheid volledig bij de werklozen te leggen. Ook de overheid moet haar deel doen. Net zoals de werkgevers. Maar die laatsten laten het al te vaak schromelijk afweten ondanks alle retoriek over ‘activering’ en vijftigplussers die langer aan het werk moeten blijven. Werkgevers moeten zeker niet beweren dat vijftigplussers veel te duur zijn. Dat geldt bijvoorbeeld niet voor arbeiders waar anciënniteit haast niet speelt. Bovendien zijn er diverse subsidies voor werkgevers om oudere werkzoekenden aan te werven. Maar dat haalt allemaal weinig uit. En er zijn nog andere groepen die het erg zwaar hebben. Werkzoekende allochtonen zijn ook vaak het slachtoffer van vooroordelen. En jongeren hebben vaak niet genoeg ervaring. Het is altijd wel iets.” zegt Karim Dibas.


9.23.2012

Manifiesta 2012


Kameraden en vrienden, dit weekend blaast progressief België verzamelen om te zingen voor het klimaat. Zaterdag verzamelden achtduizend progressieven in Bredene voor Manifiesta, het enige echte Feest van de Solidariteit.

Naast een zeer interessant boekenforum, allerhande stands en prachtige optredens waren er ook zeer bekijkenswaardige toespraken. Ambiance en inhoud, een mooie combinatie.

Enkele hoogtepunten:

Wie is er bang voor een vermogenskadaster?
Wie wil er niet horen van een belasting op de financiële transacties?
Wie heeft er schrik van een echte belasting op het geheel van de inkomens?
Ik niet en jullie ook niet.
Wie profiteert op een schandalige manier van het systeem van notionele intrestaftrek? Ik niet en jullie ook niet.
Wie weigert de opheffing van het bankgeheim?
Volgende week zullen wij in Brussel zijn, als antwoord op de oproep van de verenigingen die strijden tegen de armoede. Wij eisen dat de gepensioneerden, de gehandicapten, de werklozen krijgen waar zij recht op hebben: uitkeringen in overeenkomst met het levensniveau van de actieve mensen. De kosten voor 2013: 286 miljoen euro min 40 % die aangeslagen werden door de regering.
Zelfs dit wordt momenteel in vraag gesteld door een steeds arroganter patronaat.
785 euro per maand. Dat is de werkloosheidsuitkering voor een alleenstaande. Kan hij/zij hiermee een waardig leven leiden?
Hoeveel kinderen leven er momenteel in een familie met hoge armoederisico’s? 18,5 %, bijna één op vijf.
Een rechtvaardige politiek is een politiek waarbij ieder bijdraagt volgens zijn mogelijkheden en middelen en niet volgens zijn goesting.
Wij moeten deze onrechtvaardigheden blijven aanklagen en aantonen dat er andere keuzes mogelijk zijn.
Marie-Hélène Ska, nationaal secretaris ACV

Sta niet toe dat zij ons verdelen en verlammen. Wij willen dat rijkdom dient om armoede te bannen.
Wij willen dat werk dient om mensen geluk, welvaart en fierheid te geven.
Wij willen dat ongelijkheid dient om met wortel en tak uitgeroeid te worden.
Met wortel en tak!
Met hoeveel moeten we zijn om daarvoor aandacht te krijgen van de mediacommercie?
Met hoeveel moeten we zijn om de werkgevers aan het verstand te brengen dat ze met hun hebberige vingers van de index moeten blijven?
Met hoeveel moeten we zijn om hen duidelijk te maken dat zij het recht niet hebben de welvaartsaanpassing, de heel bescheiden verhoging van onze sociale uitkeringen tegen te houden?
Met hoeveel moeten we zijn voor de minister van Werk ermee ophoudt sectorale cao's ongeldig en onwettig te verklaren. Omdat ze vorig jaar meer dan nul en dit jaar meer dan nul komma drie loonsverbetering zouden bevatten. Dit is inbreken in de vrijheid van onderhandelen tussen vakbonden en patronaat. Het belooft voor de komende onderhandelingen over een nieuw interprofessioneel akkoord. Monica, je huilt mee met de wolven. Dit is de sociaal-democratie onwaardig.
Met hoeveel moeten we zijn om betere lonen, betere jobs en meer solidariteit af te dwingen? Met hoeveel, kameraden? Met hoeveel?
Wat ik daarmee wil zeggen? Dat het tijd is voor mobilisatie.
En ik weet maar al te goed waarom ik dat hier zeg.
Meer dan ooit moeten mensen geïnformeerd en gesensibiliseerd worden.
Meer dan ooit moeten militanten zoals jullie mensen warm maken om in het verweer te gaan.
Betere lonen, vooral betere minimumlonen. Betere jobs. Betere pensioenen. Er zou daar allemaal geen geld voor zijn.
Natuurlijk is er geen geld voor.
Als er 30 miljard zwart geld op Zwitserse bankrekeningen staat, is er natuurlijk niet genoeg voor onze sociale zekerheid.
Als de 500 grootste bedrijven in ons land samen 52 miljard euro winst maken en daar maar 5 procent belastingen op betalen, is er natuurlijk geen geld genoeg om de sociale uitkeringen op te trekken. Dan is er natuurlijk niet genoeg om mensen in staat te stellen op tijd te stoppen met werken.
Als een onderneming zoals LVMH 63 miljoen euro belastingvoordeel in zijn zakken steekt om in ons land 5 mensen tewerk te stellen, is er natuurlijk geen geld genoeg voor fatsoenlijke jobs en fatsoenlijke lonen. Jullie kennen LVMH, dat is dat luxebedrijf van die Franse mijnheer Arnault die graag Belg wil worden omdat hij hier amper belastingen moet betalen.
Nee dus, op die manier is er geen geld genoeg. Maar met correcte, met rechtvaardige belastingen is dat geld er wel.
Met de rechtvaardige verdeling van de rijkdom die de werkende massa tot stand brengt is het wèl mogelijk een solidaire wereld van welvaart en gelijkheid te bouwen.
Hier, in Europa en in de hele wereld.
Dat is het begin van ons gezamenlijk verhaal. Draag het uit!
Laten we alle progressieve krachten verenigen. Vakbonden, progressieve partijen, basisbewegingen, ngo’s: laten we samen bouwen aan een sterk links project, een écht alternatief voor het neoliberale kapitalisme.

Alain Clauwaert, voorzitter Algemene Centrale ABVV


9.05.2012

indexo!

Kameraden en vrienden, de index staat nog steeds onder permanent vuur. Reden ten over voor het ACV om de campagne 'indexo' te lanceren.



De automatische indexering zorgt ervoor dat je loon, pensioen of sociale uitkering de stijgende levensduurte volgt. Als diensten en goederen duurder worden dan zal dankzij de index je inkomen aangepast worden. Dat is ook nodig. Voor de winkelkar die vorig jaar aan de kassa 100 euro kostte, betaal je dit jaar al makkelijk 103 euro. Als je loon of uitkering dan niet wordt geïndexeerd, zou je dus eigenlijk 3% armer geworden zijn.

Een schitterend systeem. Je kan natuurlijk ook proberen de lotto te winnen of op alles en nog wat te besparen. Maar van de index ben je zeker.

En toch is er vanuit bepaalde kringen heel veel kritiek op de index.

Onterechte en onjuiste kritiek. Want de loonindexering beschermt ons inkomen en de economie in deze crisistijden.


Op indexo.be vind je volgende lezenswaardige teksten: