Het is zelf zo erg dat de Amerikaanse diplomatie stomverbaasd is over de eensgezindheid in de Belgische politiek (DeWereldMorgen.be)
Ludo De Brabander heeft een uitstekende analyse geschreven over de houding(en) van de linkerzijde in België.
Enkele treffende passages:
Lees het volledige artikel.Linkse intellectuelen en activisten tonen zich verdeeld. Een niet onbelangrijk deel van hen toont zich voorstander van de no-flyzone als antwoord op een dreigende slachting van de rebellen door de troepen van het regime-Khaddafi.
In eigen land gaat Groen! heel ver. Wouter De Vriendt en Eva Brems 'juichen' de beslissing van de VN-Veiligheidsraad toe en vinden dat “het Belgisch leger zijn verantwoordelijkheid moet nemen”. In de persmededeling geen enkele aarzeling, geen vragen over de uitvoerders van de militaire interventie, de duur van de operatie, de vermeende doelstelling, mogelijke niet-militaire oplossingen en onze eigen verantwoordelijkheid als wapenleverancier en zakenpartner van het nu verguisde Khaddafi-regime.
Voor links lijkt het een verscheurende keuze: moeten we 'mensen aan hun lot overlaten' of toch liever steun geven aan westerse landen die zich op andere plaatsen en in andere tijden alles behalve humanitair hebben getoond en waarvan we weten dat ze ook over een verborgen geostrategische agenda beschikken.
En toch, dat deel van links dat zich achter de militaire interventie in Libië schaart, maakt een grote vergissing. Zij laten zich leiden door de illusie dat oorlog, waar het afdwingen van een no-flyzone op neerkomt, een oplossing biedt. Neen, oorlog is de kwaal die links moet bestrijden.
De militaire logica verscherpt de tegenstelling en vreet de ruimte voor een politieke oplossing op. In de media mogen kolonels en generaals de glorie uitspreken over de heldhaftige moed van 'onze jongens' en worden sceptici van de oorlogstrom naïviteit of in het ergste geval onverantwoordelijkheid verweten.In tegenstelling tot wat men doet geloven, waren de niet militaire middelen zeker niet uitgeput. Begin maart al stelde de Venezuelaanse president Hugo Chavez voor om te bemiddelen onder het oog van een internationale commissie. De Libische regering aanvaardde het aanbod, maar de rebellen weigerden met de woorden dat “ze nooit met 'hem' willen onderhandelen”.
Links moet beseffen dat het portretteren van oorlog als een humanitaire interventie, een contradictio in terminis is. Alleen het militair-industrieel complex vaart er wel bij.
Michel Collon, journalist, heeft evenzeer een excellente analyse van de gebeurtenissen.
The Dialy Show geeft de Amerikaanse houding in het Midden-Oosten prachtig weer:
| The Daily Show With Jon Stewart | Mon - Thurs 11p / 10c | |||
| America's Freedom Packages | ||||
| ||||
Wie echt eens wil lachen, de immer geniale comedian Glenn Beck:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten