Op 18 augustus 1950 werd Julien Lahaut, parlementslid en voorman van de communistische partij, doodgeschoten. Die brutale moord is nooit opgelost, of waarschijnlijker, nooit echt onderzocht.
Gelukkig is de zoektocht niet omgegeven.
Het linkse maandblad Solidair bracht volgend bericht:
De historici Emmanuel Gérard, Widukind de Ridder en Françoise Muller stelden vorige dinsdag in de Senaat hun boek voor met de resultaten van hun onderzoek naar de moord op Julien Lahaut. Daarin geven ze aan dat, “hoewel er geen materiële aanwijzingen noch directe bekentenissen zijn die naar de moordenaars van Julien Lahaut leiden, we toch kunnen besluiten (...) dat het anticommunistisch netwerk van André Moyen (die toen een militaire informant was) verantwoordelijk was voor de moord. Ze zeggen heel duidelijk dat de moord niet het werk is van geïsoleerde moordenaars en ook dat ze niet mag geplaatst worden in de context van de Koningskwestie. De moord kadert wel degelijk in de Koude Oorlog en het anticommunistische klimaat van toen.
Een klimaat waarin paramilitaire groepen als het anticommunistisch netwerk van André Moyen aanslagen plegen, moorden begaan en bommen plaatsen. Ze worden financieel gesteund door de grootste Belgische privébedrijven (Société Générale, Brufina, Union Minière). Ze staan ook duidelijk in verbinding met (en worden beschermd door) de officiële politie- en inlichtingendiensten en ook met de hoogste instanties van de politieke macht (met name de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken De Vleeschouwer, CVP-PSC). André Moyen overhandigt regelmatig nota's aan de politiediensten, aan de leiders van de grote privégroepen en aan leden van de regering (“de executie van een verrader", zoals André Moyen in zijn archieven aangeeft). Dit klimaat blijft ook na de moord op Julien Lahaut bestaan. De regering-Pholien nam radicale maatregelen tegen de communisten: uitsluiting van openbare jobs, uitsluiting van de vertegenwoordiger van de KPB in de Raad van State, enzovoorts. Moyen en eerste minister Joseph Pholien waren intiem genoeg om aan te nemen dat de laatste druk heeft uitgeoefend om de klacht van de Staatsveiligheid tegen Moyen zonder gevolg te klasseren.
De moord op de voorzitter van de Kommunistische Partij was dus wel degelijk een politieke moord in opdracht van elementen van de financiële en politieke elite die te allen prijze haar eigen belangen wilde verdedigen, zoals de communisten en progressieven die elk jaar hulde brengen aan Julien Lahaut in Seraing, altijd hebben gezegd. Deze moord kadert in de reeks aanslagen die in die tijd in heel Europa tegen communistische leiders werden gepleegd, zoals bijvoorbeeld de moordpoging op Togliatti, de algemeen secretaris van de Italiaanse CP in 1948.
Wie vermoordde Julien Lahaut? De schaduw van de Koude Oorlog in België voert ons terug naar de periode na de Tweede Wereldoorlog, toen de communisten als verraders werden beschouwd en het McCarthyisme ravages aanrichtte (ook in Europa en in België!). De auteurs besluiten: "Vandaag gebruikt men één en hetzelfde woord voor dingen als moord, gewapende aanslagen en bomaanslagen: terreur". Terreur die georganiseerd en gesteund werd door de hoogste sferen van de maatschappij, in alle duisterheid.
Raoul Hedebouw, nationaal woordvoerder van de PVDA, looft het werk van het team van CEGESOMA dat " vragen helpt beantwoorden uit deze belangrijke periode in de Belgische geschiedenis". “Respect ook voor al degenen die Julien Lahaut blijven gedenken en zich in hun strijd elke dag nog door hem laten inspireren. Julien heeft heel zijn leven gevochten voor sociale rechtvaardigheid en hij gaf zijn leven voor zijn ideaal: het socialisme. Julien, samen met iedereen die jouw ideaal verdedigt, zetten wij jouw strijd voort!", gaat Raoul Hedebouw verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten