Geert Bourgeois deed deze editie de fantastische (in alle betekenissen van het woord) uitspraak dat stakingen een waalse zaak zijn waar 'vlamingen op spuwen'.
Nog los van het feit dat dit tamelijk vulgair is voor een politicus die zich anders zeer 'gedistingeerd' laat uitschijnen, is het ook complete onzin.
De uitstekende denk- en studiegroep Poliargus toonde direct aan dat dit niet op cijfers gebaseerd is. uitgebreide analyse bij poliargus
Maar prachtig vond ik vooral de historische achtergrond van het staken. prof. Jan Dumolyn poneerde het volgende op facebook:
Binnenkort verschijnt een wetenschappelijk artikel van Jelle Haemers (KUL) en mezelf, waarin we de oudste werkstakingen nader onderzoeken. De moderne industriële staking is immers een Vlaamse uitvinding en daar ben ik als Vlaming best wel trots op. Vanaf ca. 1240 gingen de textielarbeiders in de grote steden van het graafschap Vlaanderen en de omliggende regio's zoals Artesië en Brabant voor het eerst massaal in staking.
Deze stakingen hadden kleurrijke en vaak moeilijk interpreteerbare namen zoals 'taskehan'. Dat is een woord van waarschijnlijk Oudnederlandse oorsprong dat ook in het Frans werd overgenomen. In Franstalige industriesteden zoals Douai was het gangbare woord voor staking dus van Vlaamse oorsprong, wat aantoont dat het fenomeen wellicht vanuit de Nederlandstalige gebieden was verspreid.
Een ander typisch woord voor staking was 'ledigganck', m.a.w. 'niet gaan werken, ijdel blijven'. Die dertiende-eeuwse golven van stakingen (alsook van volksopstanden tegen onrechtvaardige belastingen) zouden uiteindelijk culmineren in de grote sociaal-politieke revolutie van 1302.
Op deze Vlaamse feestdag herdenken we dus de belangrijke historische volksoverwinning die 11 juli was, de zege van de kleine arbeiders en middenstanders op de Vlaamse en Franse elites.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten