Marx en Engels staken hun bewondering voor de grote leiders van de Franse Revolutie niet onder stoelen of banken. Engels inspireerde zich op Marat, die "de sluier afgerukt heeft" van alle opportunisten van de burgerij "en hen ontmaskerd heeft als volslagen verraders van de revolutie". En bewonderend gaat Engels verder: "Net als wij beschouwde Marat de revolutie niet als af, maar als een permanente opdracht." En Engels trok van leer tegen "de hysterische razernij en alle historische vervalsingen, die er toe geleid hebben dat men alleen een totaal vervormde Marat kende." Vervang het woord Marat door Stalin en je zit midden in de hete discussies van vandaag.In veel van zijn revolutionaire ideeën weet Marat instinctief het burgerlijk kader waarin hij gevangen zit, te overstijgen. Ook vandaag nog spreken de ideeën van Marat de revolutionairen aan die tegen een hoog ontwikkeld kapitalisme strijden.Marat begrijpt dat alleen de werkende massa's en vooral de arbeiders consequent revolutionair kunnen zijn. "De revolutie werd alleen gevoerd en gesteund door de laagste maatschappelijke klassen, door de arbeiders, ambachtslui, de kleine handelaars, de boeren, het plebs, door die onfortuinlijken, die de schaamteloze rijkdom het canaille noemt."Marat begrijpt de noodzaak van de revolutionaire dictatuur voor het verslaan van de uitbuitersklassen. Hij legt uit dat de klassen die al tien eeuwen heersen, na een eerste nederlaag kost wat kost op wraak zinnen. "Wij zijn in staat van oorlog. Het welzijn van het volk is de hoogste wet. Alle middelen die efficiënt zijn, zijn goed om zich te ontdoen van de verderfelijke vijanden, die blijven samenzweren tegen het openbaar welzijn. (...) Als onze tirannen van hun eerste schrik bekomen zijn, zullen ze het samenzweren tegen de ontluikende vrijheid niet opgeven. Het is je reinste waanzin te beweren dat mensen, die ons al tien eeuwen beteugelen, plunderen en straffeloos onderdrukken, zich uit vrije wil zullen neerleggen bij het feit dat ze maar onze gelijken zijn. Ze zullen eeuwig tegen ons manoeuvreren, tot ze uitgeroeid zijn. Als wij niet op die manier te werk gaan (...) zullen we niet kunnen ontsnappen aan de burgeroorlog en zullen we uiteindelijk zelf uitgemoord worden."Marat walgt van de historici in dienst van de onderdrukkers. Die smukken de barbaarste daden van de onderdrukkers op en minachten en belasteren hen die strijden voor de bevrijding van de onderdrukte klassen: "De geschiedschrijvers zijn door vrees bevangen en gecorrumpeerd door geldzucht. Ze doen ons niet gruwen van de tirannie. Ze hemelen altijd de handelswijze van de prinsen op, hoe funest die ook moge zijn voor de vrijheid. Ze prijzen criminele daden de hemel in, terwijl die de ergste straf verdienen. Altijd behandelen ze de volkeren als opstandige slaven die opnieuw in de ketens moeten gedwongen worden. De edelmoedige inspanningen tegen de tirannie bestempelen ze als misdadige rebellie. Ze verdraaien de bedoelingen van de beste patriotten, bekladden hun reputatie, maken hun leven zwart, brandmerken hun herinnering, in plaats van eer te betuigen aan hun deugd."Vandaag hemelen de ideologen van de gevestigde orde nog steeds "de funeste handelswijze en de criminele daden van de prinsen" op: van de contrarevolutie in de Sovjet-Unie tot de oorlog en het embargo tegen Irak, van de militaire bezetting van de Balkan tot de genocide in Rwanda. En wat Lenin, Stalin en andere Che Guevara's betreft: alle reactionairen blijven "hun bedoelingen verdraaien, hun reputatie bekladden, hun leven onteren en hun herinnering brandmerken".In de vorige eeuw gaf een Franse priester een vulgariserend werkje uit ter ere van de contrarevolutie. Hij noemde Marat, Robespierre, Saint-Just en alle Montagnards "terroristen". Als priester Pioget zijn haat spuwt tegen de Franse Revolutie, is het net of men onze burgerij bezig hoort over Stalin: anarchie, terreur, bloedig regime, een miljoen doden - alle ingrediënten zijn aanwezig! "De standbeelden van onze Koningen worden in gruizelementen gekapt en voortaan heerst in Parijs en in heel Frankrijk het bloedig regime van de anarchie, dat terecht het rijk van de Terreur genoemd wordt." "Een afgevaardigde roept Robespierre toe: ‘Ongelukkige, gij stikt in het bloed van Danton!’ Hij had beter gezegd: ‘Het bloed van een miljoen slachtoffers’, dat is veel dichter bij de waarheid."
uit: Het Manifest, 15 jaar jong in een geschiedenis die meet met eeuwen, Marxistische Studies, 41, 1998.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten