Zijn wij te gevoelig of is deze wereld ongevoelig?

Vorig weekend kwamen 19.000 progressieven samen in Bredene voor Manifiesta.

Peter Mertens, voorzitter van de PVDA, hield een straffe toespraak. Een opmerkelijke passage:

Je kon deze zomer geen krant openslaan, of je struikelde over de burkini. Wie heeft er hier in Bredene al een burkini gezien? Ze zijn moeilijker te spotten dan een Pokémon, maar voor een deel van onze regering is het klaarblijkelijk wél een topprioriteit.
En terwijl de regering grote debatten wijdt aan badpakken, wordt er gezwegen over Jordy.
Jordy was negentien jaar. Hij stierf twee weken geleden in een tentje op een camping in Gent.
Gestorven van honger en ontbering, opgegeven door de officiële instanties, een ‘lastig dossier’.
"Te gevoelig voor deze harde wereld", zo zei iemand. Was Jordy te gevoelig, of is deze wereld ongevoelig?
Ja, zijn wij te gevoelig, of is deze wereld ongevoelig?
Zijn wij te gevoelig als we spreken over de situatie in de rusthuizen? Drie euro per dag, dat is de prijs die sommige rusthuizen besteden aan maaltijden voor onze bejaarde ouders en grootouders. Drie euro! Niet voor één maaltijd, maar voor drie maaltijden per dag. Drie euro! Dat is de prijs van twee blikken kattenvoer in de Colruyt.
Zijn wij te gevoelig als wij spreken over de wachtlijsten voor autistische kinderen?
Over Françoise bijvoorbeeld, de mama van Pieter, die geen plaats vindt voor haar kind en nu zelf klacht heeft ingediend bij de staat. In de Franstalige gemeenschap zijn er slechts 1.100 plaatsen voorzien voor 11.000 autistische kinderen. Slechts plaats voor één kind op tien.
Vrienden, hoe wij voor de Pieters zorgen, hoe wij voor de Jordy’s zorgen, hoe wij onze ouders en grootouders behandelen als ze noodgedwongen naar het rusthuis moeten, dat zegt véél over de samenlevingskeuze die de rechtse regeringen maken.

Als er in dit land een noodtoestand wordt uitgeroepen, dat het dan een sociale noodtoestand is

Wij doen hier een belofte.
Wij doen hier op ManiFiesta de belofte dat wij nooit zullen zwijgen.
Dat we dit niet laten passeren.
Dat wij onze ogen niet dichtdoen voor dit sociale onrecht.
Dat wij blijven strijden voor een samenleving waar de mensen eerst komen in plaats van percenten en dividenden.
Als er in dit land een noodtoestand wordt uitgeroepen, dat het dan een sociale noodtoestand is.
Dat het dan een noodtoestand is voor jongeren die nergens terecht kunnen, voor mensen die op wachtlijsten kamperen, voor kinderen die met een lege brooddoos naar school trekken, voor gezinnen die een betaalbare woning zoeken, en voor iedereen die van het kastje naar de muur wordt gestuurd.

de volledige speech