Enkele rake passages:
Sommige (vooral witte) Nederlanders voelen zich onzeker en ook bedreigd in hun Nederlanderschap. Deze politici beklemtonen deze angst en als oplossing bieden ze eenvoudige (schijn-)definities van wie wij zijn: ‘wij’ zijn van de waarden, het recht en de vrijheid. Dit zijn wij en als je bij ‘ons’ wilt horen, moet je je hieraan conformeren. Maar het ‘screenen’ van mensen op ‘onze waarden’ creëert structurele ongelijkheid. Zeker als zelfs stemrecht voorwaardelijk wordt gemaakt. Laten we niet vergeten hoe joden, vrouwen, arbeiders en mensen van kleur hebben gestreden om stemrecht te krijgen.
De discussies zijn schrijnend ook als je bedenkt hoeveel van ‘onze’ waarden we met voeten treden om vluchtelingen buiten de deur te houden.
Gemeenschap creëer je niet door afgedwongen of opgelegde eenvormigheid, gevoed door wantrouwen.
Angst voor nieuwkomers en migranten vind je in landen waar mensen elkaar niet vertrouwen en onderlinge solidariteit zwak is. Een anti-migratie stemming heeft weinig te maken met migranten. We hebben politici nodig die bouwen aan vertrouwen en solidariteit en zelf een voorbeeld zijn in het omgaan met de onzekerheid die met het bestaan gegeven is.
In dit maatschappelijk klimaat van uitsluiting is het nodig dat politici de gemeenschap inspireren. En hen voorleven welke waarden ‘wij’ hebben. Christelijke politici hebben daarbij een extra taak. Zij beroepen zich namelijk op een goddelijke inspiratiebron. Maar wie God vervolgens in zijn binnenzak stopt, verhalen van barmhartigheid, wegstopt en verbergt waar wij juist genade nodig hebben, moet zich achter de oren krabben.
De goede boodschap wordt in de Bijbel vaak vertolkt door mensen van buiten, door de ‘allochtoon’. Het christendom kwam dankzij missionarissen naar Europa: het is een migrantengodsdienst. Het is kortzichtig en niet-bijbels te denken dat we het al weten. Leven met het Evangelie is leven met onzekerheid en ongemak: God is steeds waar je God niet verwacht. Moge God ons ervoor behoeden dat we iedereen tot ‘De Nederlander’ willen maken.
Wie christelijke politiek bedrijft, versterkt dus niet de uitsluitingsmechanismen. Wie zich christen noemt, schept openheid, durft zich te laten bevragen, en geeft de mensen hoop. Wie van ons zal voor deze waarden opstaan?
lees de volledige oproep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten