"Soedan heeft vrede nodig"

Het immens interessante Tricontinental heeft zeer lezenswaardige update over Soedan.

 

 

Sudan Needs Peace Now

With more than a quarter of the population displaced, numerous documented war crimes, and widespread hunger, Sudan faces unthinkable violence and deprivation as much of the world falls silent.

What is the reality on the ground in Sudan?

On 15 April 2023, war broke out between the Sudanese Armed Forces (SAF) – led by the head of the Transitional Military Council, General Abdel Fattah al-Burhan – and the Rapid Support Forces (RSF) – led by Lieutenant General Mohamed ‘Hemedti’ Hamdan Dagalo. Since then, backed by various governments from outside of Sudan, the two sides have fought a terrible war of attrition in which civilians are the main victims. It is impossible to say how many people have died, but clearly the death toll is significant. One estimate found that between April 2023 and June 2024 alone the number of casualties was as high as 150,000, and several crimes against humanity committed by both sides have already been documented by various human rights organisations. At least 14.5 million Sudanese of the population of 51 million have been displaced. The people who live in the belt between El Fasher, North Darfur, and Kadugli, South Kordofan, are struggling from acute hunger and famine. A recent analysis by the UN’s Integrated Food Security Phase Classification found that around 21.2 million Sudanese – 45% of the population – face high levels of acute food insecurity, with 375,000 people across the country facing ‘catastrophic’ levels of hunger (i.e., on the brink of starvation).

Since the war began, hundreds of thousands of internally displaced people sought refuge in El Fasher, then held largely by the SAF. Roughly 260,000 civilians were still there in October 2025 when the RSF broke the resistance, entered the city, and carried out a number of documented massacres. Among those killed were 460 patients and their companions at the Saudi Maternity Hospital. The city’s fall has meant that the RSF is now largely in control of the vast province of Darfur, while the SAF holds much of eastern Sudan – including Port Sudan, the country’s access to the sea and international trade – as well as the capital city of Khartoum.

There is no sign of de-escalation at present.

Why are the SAF and the RSF fighting?

No war of this scale has one simple cause. The political reason is straightforward: this is a counter-revolution against the 2019 popular uprising that succeeded in ousting President Omar al-Bashir, who governed from 1993 and whose last years in power were marked by rising inflation and social crisis.

The left and popular forces behind the 2019 uprising – which included the Sudanese Communist Party, the National Consensus Forces, the Sudanese Professional Association, the Sudan Revolutionary Front, the Women of Sudanese Civic and Political Groups, and many local resistance and neighbourhood committees – forced the military to agree to oversee the transition to a civilian government. With the assistance of the African Union, the Transitional Sovereignty Council was established, composed of five military and six civilian members. Abdalla Hamdok was appointed prime minister and judge Nemat Abdullah Khair chief justice, with al-Burhan and Hemedti on the council as well. The military-civilian government wrecked the economy further by floating the currency and privatising the state, thereby making gold smuggling more lucrative and strengthening the RSF (this government also signed the Abraham Accords, which normalised relations with Israel). The policies of the military-civilian government exacerbated the conditions toward the showdown over power (control over the security state) and wealth (control over the gold trade).

Despite their roles on the council, al-Burhan and Hemedti attempted coups until succeeding in 2021. Having set aside the civilians, the two military leaders went after each other. The SAF officers sought to preserve their command over the state apparatus, which in 2019 absorbed 82% of the state’s budgetary resources (as confirmed by Prime Minister Abdalla Hamdok in 2020). They also moved to retain control of its enterprises, running more than 200 companies through entities such as the SAF-controlled Defence Industries System (estimated $2 billion in annual revenue) and capturing a significant share of Sudan’s formal economy across mining, telecommunications, and import-export commodity trade. The RSF – rooted in the Janja’wid (devils on horseback) militia – tried to leverage the autonomous war economy centralised around the Al Junaid Multi-Activities Corporation, which controls major gold-producing areas in Darfur and about half a dozen mining sites, including Jebel Amer. Since 50–80% of Sudan’s overall gold production is smuggled (as of 2022) – mainly to the UAE – rather than officially exported, and since the RSF dominates production in western Sudan’s artisanal mining zones (which account for 80–85% of total production), the RSF captures huge sums from gold revenue every year (estimated at $860 million from Darfur mines alone in 2024).

Beneath these political and material contests lie ecological pressures that compound the crisis. Part of the reason for the long conflict in Darfur has been the desiccation of the Sahel. For decades, erratic rainfall and heatwaves due to the climate catastrophe have expanded the Sahara Desert southward, making water resources a cause of conflict and sparking clashes between nomads and settled farmers. Half of Sudan’s population now lives with acute food insecurity. The failure to create an economic plan for a population wracked by rapid changes in weather patterns – alongside the theft of resources by a small elite – leaves Sudan vulnerable to long-term conflict. This is not just a war between two strong personalities, but a struggle over the transformation of resources and their plunder by outside powers. A ceasefire agreement is once more on the table, but the likelihood that it will be accepted or upheld is very low as long as resources remain the shining prize for the various armed groups.

What are the possibilities of peace in Sudan?

A path toward peace in Sudan would require six elements:

1. An immediate, monitored ceasefire that includes the creation of humanitarian corridors for the transit of food and medicines. These corridors would be under the leadership of the Resistance Committees, which have the democratic credibility and networks to deliver aid directly to those in need.
2. An end to the war economy, specifically shutting down the gold and weapons pipelines. This would include imposing strict sanctions on the sale of weapons to and the purchase of gold from the UAE until it severs all relations with the RSF. Export controls at Port Sudan must be implemented as well.
3. The safe return of political exiles and the start of a process to rebuild political institutions under a civilian government elected or supported by the popular forces – mainly the Resistance Committees. The SAF must be stripped of its political power and economic assets and subjugated to the government. The RSF must be disarmed and demobilised.
4. The immediate reconstruction of Sudan’s higher judiciary to investigate and prosecute those responsible for atrocities.
5. The immediate creation of a process of accountability that includes the prosecution of warlords through a properly constituted court in Sudan.
6. The immediate reconstruction of Sudan’s planning commission and its ministry of finance to shift surplus from export enclaves toward public goods and social protections.

These six points elaborate upon the three pillars of the African Union and the Intergovernmental Authority on Development’s AU-IGAD Joint Roadmap for the Resolution of the Conflict in Sudan (2023). The difficulty with this roadmap – as with similar proposals – is that it is dependent on donors, including actors that are implicated in the violence. For these six points to become a reality, outside powers must be pressured to end their backing of the SAF and the RSF. These include Egypt, the European Union, Qatar, Russia, Saudi Arabia, the UAE, and the United States. Neither this roadmap nor the Jeddah channel – a Saudi-US mediation track launched in 2023 that focuses on short truces and humanitarian access – includes Sudanese civilian groups, least of all the Resistance Committees.

 

Tricontinental 

Beweging.net: "Politieke inmenging subsidies middenveld kwalijk precedent"

 

 

Gisteren maakte de Vlaamse regering haar beslissing over de subsidies voor de middenveldorganisaties bekend. Het resultaat: boven op de twaalf organisaties die een negatief advies van de beoordelingscommissie ontvingen, worden ook de subsidies voor zes positief beoordeelde organisaties stopgezet of sterk teruggeschroefd. ‘Organisaties verliezen het gevoel dat ze kritisch mogen zijn.’

Na wekenlange discussies werd gisteren dan toch eindelijk de knoop doorgehakt over de subsidies van de 136 erkende socio-culturele organisaties. De werkingssubsidies voor de Vlaamse middenveldorganisaties worden om de vijf jaar toegekend. Voorafgaand ondergaan alle organisaties een grondige evaluatie van hun werking. Een onafhankelijke beoordelingscommissie geeft op basis van die doorlichting een advies aan de Vlaamse regering.

Die objectieve beoordelingscommissie gaf twaalf organisaties – waarvan enkele met Vlaams-nationalistische achtergrond zoals het Vlaams-Kruis en de Vlaamse Volksbeweging – een negatief advies. Dat viel in slechte aarde bij N-VA. De partij reageerde door de onafhankelijkheid van de beoordelingscommissie in twijfel te trekken. Door de politieke koehandel die volgde op het negatief advies voor de Vlaamsgezinde organisaties, verliezen nu ook twee linksgeoriënteerde organisaties hun subsidies. Vier organisaties krijgen ‘een tweede kans’. In de praktijk betekent dat zij financieel worden afgestraft door amper het wettelijk minimum te ontvangen.

Gewelddadig extremisme

Onder die organisaties bevindt zich ook GetBasic, de vzw achter nieuwssite De Wereld Morgen. Reden voor de beslissing om de linkse organisaties ondanks hun positieve beoordeling op droog zaad te zetten, zou volgens de regering steun aan organisaties met gewelddadig extremisme zijn. Daarmee doelt de regering op Code Rood, een organisatie die klimaatacties en pro-Palestijnse protesten organiseert. In de marge van die protesten kwam al eens materiele schade voor.

De Wereld Morgen laat in een open brief weten dat noch zij, noch een van de andere getroffen organisaties ooit hun steun uitspraken voor de acties van Code Rood: ‘Voor de duidelijkheid: geen enkele van de geviseerde organisaties was betrokken bij de vernielingen die door Code Rood zijn aangericht en geen ervan steunt die. Maar als je wil dat activisten leren hoe ze zich binnen de democratische ruimte kunnen verzetten, is het laatste wat je moet doen de organisaties die hen dat willen leren subsidies afnemen.’

N-VA neemt revanche

De nieuwssite is echter al langer een doorn in het oog van N-VA. Zo liet toenmalig minister van Cultuur Jan Jambon (N-VA) De Wereld Morgen twee jaar geleden doorlichten toen het na de vernieling van een Palestijns ziekenhuis de kant van de Palestijnen kozen. Niet toevallig op een moment waarop Bart De Wever (N-VA) zei ‘resoluut de kant van het licht en dus Israël’ te kiezen. ‘Wij konden ons niet van de indruk ontdoen dat het probleem van de N-VA niet zozeer was dat we een kant kozen, maar dat we niet aan hun kant gingen staan’, aldus De Wereld Morgen.

Het afnemen van de subsidies lijkt dus vooral politiek gemotiveerde revanche, eerder dan een eerlijk en gemotiveerd beleid. Dat vreest ook Hanne Geukens, directeur van De Federatie, de sectorvereniging van socio-culturele organisaties. ‘Organisaties verliezen het gevoel dat ze kritisch mogen zijn, dat ze mogen experimenteren, dat ze mogen vallen en opstaan. Het is bovendien een onverantwoorde beslissing en een alarmerend precedent dat rechtszekerheid van groepen burgers en organisaties tot nul herleidt.’

Experts door regering aangesteld

Geukens vindt het bijzonder kwalijk dat het oordeel van de beslissingscommissie niet alleen in de wind wordt geslagen, maar ook in twijfel getrokken wordt. ‘De commissie werkt met een grote groep experten met diverse achtergronden. Bovendien werden ze allemaal door de regering goedgekeurd. Het trieste politieke schouwspel dat zich de afgelopen weken voltrok, staat mijlenver af van het werk van de commissie. Voor haar advies gaat ze zeker niet over een nacht ijs. Elke beslissing wordt gemotiveerd en volgens neutrale parameters genomen. Dat hen nu wordt verweten linkse organisaties te bevoordelen, klopt gewoon niet. Er zijn ook vandaag nog organisaties met een rechtse insteek die subsidies ontvangen.’

‘Deze beslissingen zijn niet te motiveren binnen de eigen beleidskaders. Hiermee overschrijdt de Vlaamse regering een cruciale grens. Dit zijn intentieprocessen die geen enkele juridische grond hebben. En dus volslagen willekeur, om te raken wie men wil raken’, zegt Geukens strijdvaardig. ‘We gaan dan ook in gesprek met de getroffen organisaties om te zien wat de volgende stappen zijn.’

Mond snoeren

Ook algemeen directeur van beweging.net Liesbeth De Winter spreekt van een ongekend en gevaarlijk precedent. ‘Het feit dat de politiek kan ingrijpen in een procedure bij echte fouten, is op zich positief. Ook in deze beslissing zijn onderliggend enkele fouten rechtgezet. Maar tegelijk merk je dat op een voorheen ongekende basis, zonder duidelijke motivering of bewijs, enkele organisaties worden gestraft.’

‘De beslissing geeft de indruk een afrekening te zijn voor een kritische houding en andere mening. Dat is hoogst problematisch’, stelt De Winter. ‘Het is een niet mis te verstaan signaal naar anderen, zwijg of we zullen u financieel het zwijgen opleggen. Dat soort praktijken mogen we in een democratie niet tolereren.’

 

 

 

Artikel in Visie 

 

 

Leo from Chicago

Op deze vrijdag een interessante documentaire.

Het Vaticaan heeft een documentaire gedropt over de jeugdjaren van Paus Leo XIV. 

The Vatican media documentary about the roots of Robert Francis Prevost in his native United States. It follows an itinerary that begins with his childhood in Dolton, through the memories of his brothers Louis and John, and continues among schools and universities, communities and parishes, featuring the voices of confreres, teachers, classmates, and longtime friends. A production of the Vatican Dicastery for Communication, in collaboration with the Archdiocese of Chicago and the Apostolate El Sembrador Nueva Evangelización (ESNE), broadcast on the official channels of Vatican Radio – Vatican News.

 

Veel kijkplezier

 

 

 

 

 

Vlaamse besparingsregering valt middenveld aan (nog maar eens)

"De Vlaamse regering trekt de stekker uit kritische verenigingen en noemt dat “evenwichtige besparingen”. In werkelijkheid is het een frontale aanval op het middenveld en daarmee op onze democratie." 

 

 

 

Marc Vandepitte schreef een zeer lezenswaardig stuk: https://www.dewereldmorgen.be/artikel/2025/11/13/schrappen-van-subsidies-waarom-rechts-het-gemunt-heeft-op-het-maatschappelijk-middenveld

 

 

podcast Tupac Amaru II

 Op deze fraaie donderdag een historische podcast. The Real News Network brengt een special over Tupac Amaru II en de grote opstand tegen Spaans koloniaal bewind op het einde van de 18de eeuw.

 

 

 

Reginald Moreels over Gaza

Reginald Moreels gaf in DeWereldMorgen zijn ongezouten mening over de verschrikkelijke genocide in Gaza. 

 

“In dertig jaar als oorlogschirurg heb ik dit zelden gezien. Deze oorlog wordt gevoerd door mensen die elke vorm van menselijkheid hebben verloren. Elke vorm van rationaliteit, emotionaliteit en spiritualiteit zijn ze kwijtgeraakt. Er wordt nog beter omgegaan met slachtvee dan met de bevolking van Gaza."

 

 

 

Les het volledige artikel op DeWereldMorgen 

arizona werkt aan een begroting, maar niet aan rechtvaardigheid

 

 

 Bart De Wever heeft nog maar eens uitstel gekregen voor de begroting. Onze voorzitter Ann Vermorgen reageert scherp en stelt dat er dringend meer rechtvaardigheid moet komen: "Dat vraagt vooral introspectie aan alle partijen aan tafel. Gewone mensen hebben geen boodschap aan politieke spelletjes, maar aan verantwoordelijke leiders. Daarom is een rechtvaardige begroting nodig. Een correcte bijdrage van vermogen, waarbij allé vermogensinkomsten, op een gelijke manier bijdragen als inkomsten uit arbeid."

Ook moet deze regering meer moed hebben om het geld daar te halen waar écht het zit. Onze voorzitter ziet alvast waar er gigantische efficiëntiewinsten te boeken vallen: "Er zijn correcte sociale bijdragen voor alle statuten nodig. En een afbouw van bewezen nutteloze loonsubsidies. Ook een correcte inning van belastingen, onder meer van de BTW. Deze BTW-kloof, – het verschil tussen de verwachte btw-inkomsten en het geïnde bedrag, is in ons land 4 procentpunt hoger dan het EU-gemiddelde. Die kloof terugbrengen van 11% naar 7% door striktere controles en procedures zou een meerinkomst van 1.6 miljard euro betekenen."

 

 

Meer op de campagnepagina van ACV 

Soedan

Maandag, brugdag, documentaire-tijd.
Focus op de verschrikkelijk burgeroorlog in Soedan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

mystici als tegengif voor toxische mannelijkheid

Op deze fraaie zondag een tekst over katholiek zijn, over man zijn en over de mystici als tegengif voor toxiciteit.

 

 

"Are you a Catholic man who's fat and ugly?," the man on my screen asks. "Well, now you can just be ugly!" 

I'm watching a Catholic fitness coach advertise his business of getting Catholic men to "practice what you preach by taking care of your body." In another video, a different influencer who describes themselves as an "Unchivalrous Catholic" has a video in which he responds to Trump granting refugee status to South African immigrants by saying: "Funny how once we started taking in attractive immigrants liberal white women are fighting for borders."

In the "manosphere," a word that refers to a pocket of podcasts, social media accounts and influencers whose primary audience is young men, content varies: There are hangout podcasts focused on hookups and drunken nights out, fitness influencers who post motivational gym videos and hustler coaches with businesses to help men make money (sometimes in the form of pyramid schemes). Put simply, it's a digital space reflecting the modern ideal of what it means to be a man. And it has an interesting subsection in Catholicism.

You know you've found the Catholic manosphere if the influencers are working out, drinking beer, smoking cigars or eating a steak on a wooden cutting board while talking about the Latin Mass or the Crusades. Or commentators might be giving religious reactions to things like Chappell Roan publicly stating that she doesn't want kids or the controversial Olympic opening ceremonies last summer. Other influencers focus their content on dating tips, ostensibly helping Catholic men get a girlfriend who is "traditionally-minded."

The internet, like everything, should be used in moderation. And the kind of short form content common in this circle of influence only creates an echo chamber online that emphasizes harmful and, frankly, unchristlike ideals. If it must exist, the Catholic manosphere should push Catholic men away from the noise and division of the internet and toward the silence and meekness of Christ. If we make content on the internet, especially if we're stamping "Catholic" on it, our goal shouldn't be to get more views, but to create something that glorifies Christ and makes saints.

That's where the Catholic manosphere misses the mark. Here, so-called "virtues" center a masculinity in which being the loudest, fittest and edgiest means more than a strong interior life and actual spiritual fruit. Authentic masculinity always produces corporal acts of mercy. Any crafted ideal of manhood that doesn't include sheltering the homeless and feeding the hungry is warped.

Our historical mystics understood this. Catholic mysticism emphasizes the growing personal union one has with Christ; its end is oneness with Christ. Everyone is called to this encounter, and there are many male teachers, saints and church doctors who can serve as guides for modern men.

St. John of the Cross (Archdiocesan Museum in Katowice/Wikimedia Commons)

Take St. John of the Cross. A Spanish Carmelite during the height of the Reformation, his poetry "Dark Night of the Soul" and "Spiritual Canticle" focus on his longing for Christ. Alongside St. Teresa of Avila, another saint whom men can learn from, he reformed the Carmelite way of life. John's holiness led to his canonization, as well as his title of doctor of the church. Here is a true man, a man after God's heart, and yet he is all but omitted from the discussions in the Catholic manosphere. After all, being a poet doesn't fit into the manosphere's idea of masculinity. (Men are supposed to lift weights, not write poetry longing for Christ!) 

More threateningly to these Catholic influencers, the mysticism of the church focuses not on how to better oneself, but on how to share one heart with Christ. Mysticism requires that we focus on our own soul and on Christ, not on getting in shape or getting a girlfriend. Taking care of one's body and desiring to have a life partner are good things, but our desires need to be first ordered towards Christ; and so too should we encourage others to first seek Christ.

The Catholic manosphere can be motivational or incendiary, but it isn't often helping men become more meek. So, men: don't look to the manosphere to learn masculinity — look to the mystics. If you like podcasts, try "St. Anthony's Tongue," which focuses on a different mystic every episode. Grab a book by a Catholic mystic, like The Interior Castle, written by Teresa of Avila, or Seven Storey Mountain, by Thomas Merton. Do a novena to St. John of the Cross. Let the mystics guide you to the truest representation of what it means to be a man: the one who became Man.

 

 

 

Een artikel van de National Catholic Reporter

 

Vrijheid, Gelijkheid, Zusterschap

Op deze fraaie zaterdag een lied.

 

In Nederland heeft extreem-rechts een propaganda-stunt uitgehaald. Een ia-gemaakt 'lied', openlijk xenofoob, een haatlied tegen vluchtelingen, wordt momenteel gepusht als 'hit', het wordt zodanig veel gestreamd dat het in de hitlijsten terecht komt (en dus nog mee gepusht wordt). Gelukkig is er ook een tegenbeweging op gang gekomen rond dit fantastische lied. Sophie Straat maakte een lied over dromen van een betere wereld, over verdraagzaamheid en liefde. Beluister het lied, lees de tekst, stream en deel.

 

 

 

 

Ik val in slaap op mijn troon van koninklijk fluweel

Ik doe alles waar ik zin in heb

In mijn roze luchtkasteel

Ik mag eten, ik mag drinken, 'k mag vrijen met wie ik wil

In mijn dromen ben ik Marie Antoinette

In de eenentwintigste eeuw

Hey Hey

De AZC's zijn allang verleden tijd

De dealer heeft alleen maar biologisch kwaliteit

In Rusland kan je zijn wie je eigenlijk wil zijn

En in de Champions League finale mag hij zoenen met een hij

De jungle in Brazilië daar komt niemand ooit meer aan

De koeien en de varkens hebben ook recht van bestaan

De VVD zal nooit meer op een voetstuk staan

En Prins Bernhard heeft alleen nog maar

Een heel klein huisje op de maan

En als ik wakker wordt dan lijkt het wel de achttiende eeuw

De een heeft niets te zeggen, en de ander veel te veel

Weer een stap achteruit, is er nou niemand die schreeuwt

Vrijheid gelijkheid en zusterschap

In Afghanistan gaan vrouwen naar de universiteit

Heel Texas kent abortus met een buddy aan je zij

Op de westelijke oevers is de oorlog reeds voorbij

En de Sionkerk in Urk sluit haar deuren voor altijd

Niemand heeft hier ooit gehoord van kinderbijslag

De ijsbeer op de noordpol loopt rond met een grote lach

Alle kInderen in Pakistan hebben vakantie elke dag

En dat allemaal in mijn wereld zonder bijbels gezag

En als ik wakker wordt dan lijkt het wel de achttiende eeuw

De een heeft niets te zeggen, en de anders veel te veel

Weer een stap achteruit, is er nou niemand die schreeuwt

Vrijheid gelijkheid en zusterschap

En als ik wakker wordt lijkt dan het wel de achttiende eeuw

De een heeft niets te zeggen, en de anders veel te veel

Weer een stap achteruit, is er nou niemand die schreeuwt

En als ik wakker wordt dan lijkt het wel de achttiende eeuw

De een heeft niets te zeggen, en de anders veel te veel

Weer een stap achteruit, is er nou niemand die schreeuwt

Pedagogen als zondebok?

 Er gaat veel mis in het onderwijs. In de publieke opinie en bij heel wat collega's is dat dan de schuld van 'de pedagogen', zij die niet voor de klas staan, die die weer iets uitgedacht hebben. 

De neoliberale besparingsregering levert een bijdrage aan dat dedain voor expertise. Het buikgevoel en het parler vrais van minister Demir lokte bij onderwijskundigen Jan Masschelein en Maarten Simons een zeer lezenswaardig opiniestuk uit. We nemen het hier integraal over.

 

 

‘Pedagogen als zondebok? Wij vrezen dat de geschiedenis zich herhaalt’

‘Vlaams minister van Onderwijs Zuhal Demir lijkt met haar woorden het eeuwenoude misprijzen voor ‘de pedagoog’ nieuw leven in te blazen’, schrijven Jan Masschelein en Maarten Simons na de gastles die de minister deze week gaf aan 800 studenten psychologie en pedagogie van KU Leuven.

In haar ‘les’ voor psychologen en pedagogen eerder deze week aan de KU Leuven zegt onderwijsminister Zuhal Demir dat een ‘aantal pedagogen’ zich in het verleden te veel met het onderwijs hebben beziggehouden in de plaats van onderwijsspecialisten. En dat dat zou moeten veranderen. De invloed van pedagogen zou geleid hebben tot verpampering en het  vergeten van het belang van kennis.

Over de indruk die ze heeft nagelaten bij de studenten psychologie en pedagogiek in de zaal moeten we niet al te zeer twijfelen: dat we in het onderwijs eigenlijk geen pedagogen hoeven. Die indruk blijkt ook uit het commentaar op ROB, de regionale zender die van het gebeuren verslag uitbrengt,  waar het niet gaat over een ‘aantal’ pedagogen, maar over ‘de’ pedagogen.

Maar los van het nalaten van die indruk zijn haar uitspraken verontrustend. De minister lijkt met haar woorden het eeuwenoude misprijzen voor ‘de pedagoog’ nieuw leven in te blazen.

Of iemand heeft ingefluisterd wat ze heeft gezegd, weten we niet, maar de minister beschikt duidelijk niet over volledige of correcte informatie. Studenten pedagogiek verdienen erkenning voor hun engagement en potentieel — ze verdienen vertrouwen en ondersteuning, niet wantrouwen nog voor hun opleiding goed en wel begonnen is.

Verlichte onderwijsexperten

We vinden het onze verantwoordelijkheid naar de studenten toe om de uitspraken van de minister over pedagogen te corrigeren. Vooreerst waren de ‘pedagogen in het verleden’ waar de minister naar verwijst eigenlijk altijd al zogenaamde onderwijsspecialisten. Daaronder ook prominente beleidsbepalers onder verschillende Vlaamse onderwijsministers in de afgelopen decennia, naast tal van onderwijsspecialisten in onder meer de lerarenopleidingen.

Ook toen al wilden die onderwijsdeskundigen zich maar al te graag onderscheiden van ‘de pedagogen’ omdat die volgens hen te normatief of belerend zouden zijn. Het zou die pedagogen aan deskundigheid ontbreken en als er iets mis loopt in het onderwijs dan is de zondebok snel gevonden.

Dat neerkijken op pedagogen was er toen, en dat is er nu nog steeds in hoofde van tal van beleidsmakers en zogenaamde ‘echte’ wetenschappers. Wat op zich natuurlijk heel paradoxaal is: aan de ene kant worden pedagogen vaak verguisd en buiten het beleid gehouden, maar tegelijkertijd zijn ze de grote schuldigen als het fout loopt ook al stonden ze de facto buitenspel. Zondebokken dus.  

We moeten ook in herinnering brengen dat een aantal van die invloedrijke onderwijsspecialisten niet zozeer didactisch of onderwijskundig naar onderwijs keken. Ze wilden in zeer grote mate gewicht aan hun expertise geven door zich te beroepen op de psychologie. Niet enkel de psychotherapeutische stromingen wanneer het om de ontdekking van ‘welbevinden’ gaat, maar ook de cognitieve psychologie en de verschillende visies op kennisconstructie. In handen van die onderwijsspecialisten werd het pedagogisch-didactische of het onderwijskundige louter een vorm van toegepaste psychologie (daarbij fundamenteel onrecht doend aan de eigenheid van zowel de psychologie als bijvoorbeeld de didactiek).

Vanuit deze experten werd bovendien in belangrijke mate de focus op ‘welbevinden’, maar ook het zogenaamde ‘competentiegericht’  en ‘competentie-gebaseerd’ onderwijs mee gepromoot. Vanuit deze hoek was er een uitgesproken voorkeur voor datgene wat men ‘leerling-gecentreerd’ onderwijs noemt (onderwijs op maat, en meer en meer ook gepersonaliseerd onderwijs), waarbij de leerkracht in eerste instantie een coachende rol heeft en waar de inhouden louter informatie(f) en dus functioneel zijn.

En hier is er trouwens weinig nieuws onder de zon: een aantal onderwijsspecialisten zal vandaag opnieuw de cognitieve psychologie inroepen om bijvoorbeeld het belang van (voor)kennis in onderwijsdoelen te onderlijnen (iets dat trouwens al decennialang door (vak)didactici wordt bepleit), en om nu komaf te maken met die focus op competenties, welzijn en coaching die een aantal van die specialisten voorheen zelf sterk hebben bepleit. Uiteraard, voor die verlichte onderwijsexperten die vandaag het hoge woord voeren zijn de pedagogen opnieuw kop van jut.

In tegenstelling tot wat de onderwijsminister beweert, heeft het beleid en de onderwijspraktijk de laatste vijfentwintig jaar dus niet zozeer naar een aantal pedagogen geluisterd, maar naar een aantal onderwijsspecialisten die zich uitdrukkelijk geen pedagoog wilden noemen. Misschien hadden beleidsmakers precies wat meer kunnen luisteren naar een aantal pedagogen. Zo waren er pedagogen die al aan het begin van het vorige decennium de school verdedigden tegen al de pogingen om de inhoud (of de rijke werelden van de taal, de getallen, de dieren, natuurkrachten, ….) te verwaarlozen ten voordele van generieke en af te vinken competenties.

Ook toen al waren er vanuit pedagogische hoek vragen bij de expliciete focus op psychisch welbevinden waarvan men blijkbaar ‘wist dat’ men dan sneller of beter leert. Het moet bijna twintig jaar geleden zijn dat die pedagogen bij leerkrachten het belang van de ‘liefde voor het vak’ onderlijnden om te vermijden dat alles verdampt in generieke competenties en toen ook durfden spreken van zoiets als de noodzaak van ‘pedagogische discipline’.

Misschien had men ook kunnen luisteren naar een aantal pedagogen die al halverwege het vorige decennium signaleerden dat het centraal stellen van de leerling en de obsessie met onderwijs op maat, de emanciperende kracht van de school uitholt. 

Bedachtzaamheid en terughoudendheid

Het punt is niet dat deze pedagogen het bij het rechte eind hadden, en de opgevoerde onderwijsspecialisten niet. We vragen alleen om enige vorm van bedachtzaamheid en terughoudendheid wanneer het gaat om onderwijsbeleid en het volgen van experten, zeker wanneer die onderwijsexperten zich uitdrukkelijk boven anderen plaatsen.

Maar we vrezen dat de geschiedenis zich herhaalt. Ook nu is er een kleine krans van onderwijsspecialisten dat de waarheid in pacht heeft en samen met de minister het beleid uitstippelt.

Misschien nog meer dan vijfentwintig jaar geleden sabelen deze specialisten alle afwijkende inzichten, ideeën of voorstellen haast a priori neer als ‘onwetenschappelijk’ en onderscheiden ze zich weer uitdrukkelijk van ‘de pedagogen’. Net zoals toen vragen we dus om enige voorzichtigheid wanneer pedagogen zonder meer opzij worden geschoven.

We hopen dat de heftigheid waarmee dat gebeurt toch enige argwaan oproept ten aanzien van de geclaimde wetenschappelijkheid van die experten (alsof anderen opzij duwen de enige manier is om zichzelf in de kijker te plaatsen).

Een aantal van die opzij geschoven pedagogen zegt trouwens dat net zoals de uitgesproken focus op het welbevinden van de leerling en op competenties destijds, de exclusieve focus op gedragsmanagement en kennis vandaag de kracht van de school compleet uitholt. Die pedagogen voeren aan dat we op de korte termijn misschien wel beter zullen scoren op de Vlaamse en internationale toetsen, maar dat dit hoegenaamd niet bijdraagt tot een grondige, brede basisvorming en jonge mensen met maturiteit.

Een aantal van die pedagogen voeren bovendien aan dat precies daardoor de school nog meer aantrekkingskracht verliest voor jongeren én voor leerkrachten (met nog meer lerarentekorten en nog meer leerlingenuitval tot gevolg). Het zijn pedagogen die vandaag pleiten om de school meer school te laten zijn, meer in te zetten op een avontuurlijke, spannende, geëngageerde en ja ook gedisciplineerde kennismaking met (nieuwe) werelden. En dit in de plaats van enkel op het najagen van goed gedrag en leerwinst (een heel ‘volwassen’ maar erg lege passie).

Een aantal van die pedagogen denkt dat we over twintig jaar gaan zeggen: hoe kan het toch dat het onderwijsbeleid zich twee keer na elkaar heeft laten vangen door haast blindelings achter de vlag te lopen van een kleine groep specialisten? En we maken ons geen illusies. Over vijfentwintig jaar zal men uiteraard weer kunnen zeggen: het was de schuld van de pedagogen.

We hebben ze al eerder geformuleerd, maar we herhalen graag onze voorzichtige hypothese, dat de sterkte van het Vlaamse onderwijs lag in de rijkdom van het pedagogische landschap, met een enorme diversiteit aan vormen van school-maken en pedagogisch leven. Sommige onderwijsspecialisten zien hierin een nostalgisch verlangen van ons, als pedagogen, naar lang vervlogen (katholieke) tijden. Daar gaat het niet om.

Waar het om gaat is om opnieuw te durven inzetten op nieuwe vormen van school-maken. Het gaat vandaag misschien toch echt wel om meer dan effectiever doen wat we al doen. Dus niet louter het effectiever maken van het leren, maar andere dingen doen, dingen die jongeren terug aandachtig en nieuwsgierig maken, om de school voor zowel kinderen als leerkrachten interessant te maken. De school terug als een uitdagend vormingsmilieu dat meer en iets anders belooft en biedt dan (leer)winst.

Zoals voor alle leven geldt wellicht ook voor het school-leven dat de diversiteit van haar vormen (bio-diversiteit) tegelijk de levenskracht en de levengevende kracht van afzonderlijke vormen versterkt. En dat is misschien ook een reden om een grote diversiteit aan onderzoek en deskundigheid te erkennen, die precies een rijk schoolleven kan ondersteunen en mee vorm geven– rijk en boeiend, vormend.

Een school die op het moment dat kinderen er vertoeven interessant en leven-gevend is, en niet enkel omwille van de beloofde opbrengsten later.

Dit is trouwens iets dat we onze toekomstige pedagogen aan de universiteit willen bijbrengen. Deze studenten volgen de opleiding ‘pedagogische wetenschappen’ – dus in het meervoud. En degene die zich in onderwijsmaterie willen specialiseren in de master kiezen voor ‘onderwijs- en vormingswetenschappen’ – onderwijs én vorming dus op dezelfde hoogte.

We denken dat deze pedagogen wel degelijk kunnen bijdragen aan een zorgzame én effectieve organisatie van het lesgeven en het schoolleven. Niet door anderen – waaronder ook leerkrachten of directies – te kleineren of weg te zetten als ‘niet-wetenschappelijk’, maar door pedagogische (jawel) bedachtzaamheid die vertrekt van de daadwerkelijke erkenning van vele expertises en vele betrokkenheden. Een erkenning ook van het brede engagement voor deze specifieke vorm van leren én leven die we ‘school’ noemen en waar onze kinderen een groot deel van hun tijd doorbrengen.

Dat lijkt ons een gedeelde verantwoordelijkheid die weet dat het erg risicovol is om een groep specialisten te volgen die een dominant discours vertolkt.

Jan Masschelein en Maarten Simons zijn pedagogen aan de Faculteit Psychologie en Pedagogische Wetenschappen van de KU Leuven.

 

 

 

link naar knack 

 

 

 

 

 

"Dialoog begint bij weten waar je zelf voor staat"

Levensbeschouwelijke vorming op school blijft een discussiepunt (in sommige kringen). Bruno Vanobbergen, directeur-generaal van het katholiek onderwijs, schreef een interessant opiniestuk.

 

Het vak rooms-katholieke godsdienst afschaffen leidt tot een verschraling van het onderwijs.

Het debat over de lestijden van de levensbeschouwelijke vakken in het Vlaamse onderwijs laait opnieuw op. Het Vlaamse regeerakkoord laat weinig aan de verbeelding over: de opsplitsing van leerlingen in het officiële onderwijs wordt gezien als een organisatorische hindernis, en daarom kiest men “voor een model met twee uur interlevensbeschouwelijke dialoog per week”.

Vorige week donderdag bleek uit een hoorzitting in het Vlaams Parlement dat de Vlaamse regering de knoop weldra wil doorhakken. Het model van de Franse Gemeenschap wordt daarbij als inspiratiebron genoemd: het levensbeschouwelijke onderwijs zoals we dat vandaag kennen wordt vervangen door ethiek, kritisch denken en actieve burgerschapsvorming.

Op het eerste gezicht klinkt dat als een frisse uitnodiging tot ontmoeting en uitwisseling. Maar wie verder kijkt, voelt een andere beweging sluimeren: de geleidelijke verschraling van de ruimte waarbinnen jonge mensen mogen stilstaan bij de grote vragen van het leven. Doen we er goed aan om levensbeschouwelijk onderwijs in te perken?

We pleiten uitdrukkelijk voor het behoud van levensbeschouwing in het onderwijs. Niet uit traditie, maar uit overtuiging. Onderwijs is meer dan kennisoverdracht, het is vorming, een oefening in menswording. De vrijheid van onderwijs garandeert juist die ruimte om vorming breed te zien, inclusief haar levensbeschouwelijke dimensie.

Wie jongeren serieus neemt, weet dat zij niet alleen kennis vergaren, maar ook zoeken naar betekenis. Hun vragen over goed en kwaad, over liefde en verlies, over hoop en toekomst verdienen een plek in de klas, net zoals de levensbeschouwelijke tradities en hun bril om naar die thema's en vragen te kijken, als inspiratiebron en uitdaging om er als leerling zelf mee aan de slag te gaan.

Geen indoctrinatie

Het vak rooms-katholieke godsdienst is geen indoctrinatie. Het is een uitnodiging tot dialoog, verwondering en zoeken. Het biedt een kader waarin leerlingen leren omgaan met onzekerheid en verschil, begeleid door een bewogen leraar die nabij blijft, zonder het laatste woord te claimen. Twee uur levensbeschouwelijk onderwijs per week zijn geen luxe, maar een ankerpunt in een samenleving die tegelijk superdivers is en onzeker over wat ons verbindt.

Dialoog tussen levensbeschouwingen is belangrijk, maar dialoog begint bij weten waar je zelf voor staat. Identiteit is een kompas, en levensbeschouwelijk onderwijs helpt jongeren dat kompas te gebruiken. Het biedt een houvast in een wereld die hectisch en complex aanvoelt.

Wij zijn geen neutrale organisatie. Onze diversiteit aan pedagogische projecten is geworteld in een traditie van meer dan tweeduizend jaar, maar zoekt voortdurend nieuwe betekenis. Het Bijbelse verhaal blijft een bron van inspiratie: niet als slogan, maar als houding tegenover de wereld. Het helpt ons onderwijs te zien als een oefening in verbondenheid en rechtvaardigheid. We bouwen scholen waar ieder kind, iedere jongere zich gezien en gedragen weet. Onderwijs is niet louter een instrument, het is een belofte: dat elke jongere een toekomst mag vinden.

Misschien is dat uiteindelijk de ware opdracht van onderwijs: geen kant-en-klare antwoorden aanreiken, maar ruimte scheppen voor de vragen die ertoe doen. In die ruimte kunnen kinderen en jongeren groeien tot mensen die verschil niet vrezen, maar erin leren te wonen. Het levensbeschouwelijke onderwijs herinnert ons eraan dat vorming begint waar verwondering nog mag bestaan.

 

Allerzielen

 

 

 

 

Allerzielen: Grief van James Stedman

 Op deze Allerzielen een gedicht.

 

James Stedman brengt een eigen gedicht over de dood van zijn vader en het rouwproces.

 

Leo XIV over heiligheid

Allerheiligen. 

 

Bij heiligen denken we vaak aan uitzonderlijke mensen die uitzonderlijke daden verrichtten. Paus Leo XIV wijst ons erop dat heiligheid in de eerste plaats dienstbaarheid inhoudt.

 

 

 

 

 Een treffend citaat uit de Apostolische Exhortatie Dilexi Te. 

 Lees de volledige tekst. 

 

Welcome To My Nightmare

Speciaal voor Halloween een klassieker. Alice Cooper & The Muppets met het compleet geniale Welcome To My Nightmare.

 

aanwinsten 10/25

 Oktober zoefde voorbij, tijd voor een klein overzicht van de aanwinsten.

 

Lendering, Jona, Spijkers op laag water. 50 misverstanden over de Oudheid, Amsterdam, 2009.

Ho Chi Minh, the man who made a nation, Hanoi, 1997.

Smelik, Klaas, Herleefde Tijd. Een Joodse geschiedenis, Leuven, 2011.

Welch, John, Wanneer de goden sterven. Inleiding op Johannes van het Kruis, Gent, 2000.

Zuster Leontine, Waarom nog euthanasie?, Leuven, 1995.

Burggraeve, R., Pollefeyt, D., De Tavenier, J. (red.), Zand Erover? Vereffenen, vergeven, verzoenen, Leuven, 2000.

Hacourt, Fr., Het Vatikaan. Geld en macht, Berchem, 1985.

Cornille, J., Hanssens, J., Osaer, T., Vande Vyvere, P. (red.), De steen is weggerold. verrijzenis en verzoening vandaag, Antwerpen, 1997.

Kevers, P. (red.), Elia. Profeet van vuur. Mens als wij, Leuven, 1997.

 

DeWereldMorgen over De plannen van de regering De Wever

De flarden plannen van onze federale regering die in de pers verschenen voorspelden niet veel goed. Maar het is nog erger. 

 

DeWereldMorgen publiceerde een interessante analyse van het federale regeerakkoord. Een ideale longread voor tijdens de vakantie.

 

 

Deze regering wil niet dat de burgers haar beslissingen volledig begrijpen. Ze wil haar beleid zonder al te veel debat kunnen doorduwen. Net daarom is het democratisch gezien belangrijk om het akkoord wél te bestuderen. Daarom stelt DeWereldMorgen samen met mensen uit de vakbeweging, experten en het brede middenveld dit uitgebreide dossier op.

 

 

1. Waar komt dit regeerakkoord vandaan?

1.1 Waarom is er geen debat over de Europese begrotingsregels?  
1.2 Wat is de staatsschuld, waar komt ze vandaan en wie profiteert ervan? 
1.3 Het doemdenken van Bart De Wever 
1.4 De verrechtsing van het politieke debat

2. Wat staat er ons te wachten?

2.1 Een begroting op maat van grote bedrijven (Seppe De Meulder, DeWereldMorgen) 
2.2 Jef Maes (ABVV) over afbraak sociale zekerheid (Kristien Merckx) 
2.3 Vruchteloos zoeken naar werkbaarheid in de Arizona-woestijn (Raf De Weerdt & Lander Vander Linden, ABVV) 
2.4 Openbare diensten: eerst uithongeren, dan verkopen? (Chris Reniers, ACOD) 
2.5 Competitiviteit van bedrijven krijgt voorrang op klimaatambities (Greenpeace) 
2.6  Federaal regeerakkoord dreigt meer mensen dieper in armoede te drijven (Vlaams Netwerk tegen Armoede & het Belgisch Netwerk Armoedebestrijding) 
2.7 De impact van de nieuwe federale regering op vrouwen (Fauve Peirelinck & Matilde De Cooman, Collectief 8 maars) 
2.8 Het strengste asiel- en migratiebeleid ooit uitgelegd (Pascal Debruyne, migratie-expert) 
2.9 Miljarden sociale uitgaven doorgesluisd naar leger en wapenfabrikanten (Ludo De Brabander, Vrede vzw) 
2.10 Democratische rechten onder druk in het federale regeerakkoord (Toon Danhieux)

3. Macht en tegenmacht

3.1 Wij zijn de motor van dit land (Bert Engelaar, ABVV) 
3.2 Verzet tegen regeerakkoord: “De volgende 12 maanden zijn doorslaggevend” (Lieveke Norga, AVC Puls) 
3.3 De kracht van samenwerking (Fatiha Dahmani, union organiser) 
3.4 Ja, er is een alternatief voor de plannen van De Wever (Joris Van Gorp) 
3.5 Naar een nieuw realisme (Seppe De Meulder, DeWereldMorgen)

 

Samenvatting: Het federale regeerakkoord doorgelicht

 

 

Veel leesplezier 

brief LBV

Tijd voor wat onderwijsnieuws. Ik post een brief van de erkende instanties, de organisatoren van de vakken levensbeschouwelijke vorming.

 

 

Beste collega,

De voorbije dagen verschenen in de media twee opmerkelijke berichten.

Het ene bericht was te beluisteren op Radio 1. Het gaf een bespreking weer van de onderzoekresultaten van een Europese bevraging. En daaruit bleek dat de Vlaamse leraren bij de meest intrinsiek gemotiveerden van Europa behoren. Maar hiervoor kunnen ze niet altijd rekenen op waardering in de samenleving. Het is een bericht dat resoneert met onze beleving. Voor de bijdrage aan de totale persoonsvorming van de Vlaamse en Brusselse leerlingen verdient de leerkracht LBV volgens ons altijd alle respect en waardering.   

Het andere bericht stond afgelopen weekend in het dagblad Het Belang van Limburg. Het betrof een interview met de minister van Onderwijs. Op de vraag naar de precieze toedracht van de besparing van 100 miljoen op de levensbeschouwelijke vakken antwoordde de minister dat het haar niet duidelijk is op wat het bedrag gebaseerd is. Het doet vermoeden dat in de onderhandelingen bij de totstandkoming van de bewuste passage in het regeerakkoord men zich vrij ongeïnformeerd heeft gebaseerd op een bepaald, zonder twijfel te hoog gegrepen bedrag.  Het laatste begrijpt ook minister Zuhal Demir.

We zijn de minister alvast erkentelijk dat zij zoekt naar een oplossing die ook grondwettelijk gefundeerd is.

Zoals meegegeven eind vorig schooljaar hebben we vertrouwelijke en constructieve gesprekken gevoerd met de verschillende betrokkenen. Ook dit schooljaar hebben we dit gedaan en zullen we het overleg verderzetten.

De erkende instanties van de godsdienstvakken en de erkende vereniging van het vak niet-confessionele zedenleer in het officieel onderwijs zijn alvast overeengekomen zelf ook bij te dragen aan een mogelijke oplossing. We nemen hiervoor een initiatief dat vertrouwt op redelijkheid en goodwill vanuit de politiek. 

We houden jullie uiteraard op de hoogte van de ontwikkelingen en verdere acties. Met dank en waardering voor jullie inzet.

Brussel, 9 oktober 2025

Comité Anglicaans godsdienstonderwijs

Canon Jack McDonald

Het Centrum voor Islamonderwijs
Mevr. Aysel Bayraktar, voorzitter

Voor de erkende instantie van de Israëlitische godsdienst
Dhr. Wolf Ollech

De Raad voor Inspectie en Kwaliteitszorg niet-confessionele Zedenleer
Dhr. Sylvain Peeters, voorzitter

Pedagogische commissie van de Orthodoxe Kerk in België
Mgr. Athenagoras Peckstadt, voorzitter

Comité Protestants-Evangelisch Godsdienstonderwijs
Ds. Eric Corthauts, voorzitter

De erkende instantie van de Rooms-Katholieke Godsdienst,
Mgr. Koen Vanhoutte , voorzitter

Namens de Erkende Instanties & Vereniging

Maurice van Stiphout
voorzitter

Christophe Van Waerebeke
secretaris

 

 

Sonja Vanoutryve (1945 - 2025)

 Straks afscheid van Sonja Vanoutryve. Gedreven, steeds in de weer, voor elke goede zaak, van anderstalige nieuwkomers tot vereenzaamden, steeds op pad. Een foto uit 2007, op een buurtfeest voor onze deur, met een glas en hapje, Sonja en Paul.

 

 

 

dierendag

 

aanwinsten

Het begin van het schooljaar was druk. Niettemin een serieuze berg interessante aanwinsten.

 

Tersago, Bruno, Groeten uit Griekenland, EPO, 2015.

Nouwen, Henri, Open uw hart. De weg naar onszelf, de ander en God, lannoo, 1987.

Nouwen, Henri, Brieven aan Marc. over Jezus en de zin van het leven, lannoo, 1988.

Leven vanuit het geloof. Leidraad voor het toegepaste christen-zijn, Averbode, 1997. 

Marczewski, Jane en Raes, Piet, Het kale meisje in het donker. een verhaal van rebelse hoop, otheo, 2025.

Van Brussel, Louis, 18 dagen blitzkrieg, Frans Masereelfonds, 1974.

Quintelier, André, Alleen maar een sjaal, Halewijn, 2015.

Jacq, Christian, Ramses. De Zoon Van Het Licht, Amsterdam, 1997.

Jacq, Christian, Ramses. De Tempel Voor Miljoenen Jaren, Amsterdam, 2002.

Tart, Donna, De Verborgen Geschiedenis, Anthos, 1996.

Falcones, Ildefonso, De Kathedraal van de Zee, Amsterdam, 2007.

McIntosh, Fiona, De Bezieling. Eerste Boek - Myrrens Geschenk, Amsterdam, 2006. 

Van Der Meer, F., Oudchristelijke Kunst, Phoenix Pocket, 1959.

De Bleecker-Ingelaere, H., De geschiedenis van de parochie Heilig Kerst uit Gent, Gent, 2009.

 Reichgelt, K.G., Cnockaert, E.L., Kanunnik Petrus-Jozef Triest 1760 - 1836 een levensschets, Gent, 1960.

Linssen, M., Edith Stein. Kiezen voor de waarheid, Gent, 1998.

Kasper, Walter, Maarten Luther. Een oecumenisch perspectief, berne, 2017.

Ehrlich, Carl S., Jodendom, oorsprong, geloof, gebruiken, heilige teksten, gewijde plaatsen, Librero, 2004.

Debel, Hans en Kevers, P. (red.), Terug naar waar het begon. Het boek Genesis herlezen. Leuven, 2017.

Chenu, B. (red.), Een Band van Vrede. Monniken in Algerije, Brepols, 1997.

Mezzadri, L., Vincent de Paul (1581-1660), Averbode, 1994.

Vranckx, J., Pelgrims voor een nieuwe tijd. Jonge bewegingen in de Kerk, Leuven, 1991. 

Lamberigts, M., Declerck, L., Het Concilie Vaticanum II, halewijn, 2015.

Lohfink, G., Het christelijk geloof in 50 brieven, halewijn, 2020. 

Van Reybrouck, David, Revolusi. Indonesië en het ontstaan van de moderne wereld, Amsterdam, 2022.

 

  

 

 

 

Assata Shakur "Carry it on to freedom!"

 

Assata Shakur (1947-2025)

Assata Shakur, Afro-Amerikaans activist en revolutionair, is deze week overleden. Ze was een boegbeeld van de Amerikaanse progressieve burgerrechtenbeweging.

Ze werd vervolgd en was politiek gevangene in de VS. Uiteindelijk wist ze te ontsnappen en leefde sindsdien als politiek vluchteling op Cuba. In 2005 nog loofde de VS 2.000.000 dollar uit als beloning voor haar "arrestatie". 

Assata schreef boeken en prachtige gedichten. En ze inspireerde tal van progressieve kunstenaars.

 

 

Assata was peettante van de vermoorde rapper Tupac Shakur. Die schreef in 1991 Words of Wisdom.

 

Hip Hop Classics · 2Pac - Words of Wisdom (1991)

 

 

THE TRADITION

Carry it on now.
Carry it on.
Carry it on now.
Carry it on.
Carry on the tradition.

Their were Black People since the childhood of time
who carried it on.
In Ghana and Mali and Timbuktu
We carried it on.
Carried on the tradition.

We hid in the bush.
When the slave masters came
holding spear
And when the moment was ripe,
leaped out and lanced the lifeblood
of our would-be masters.
We carried it on.

 On slave ships,
hurling ourselves into oceans.
Slitting the throats of our captors.
We took their whips.
And their ships
Blood flowed in the Atlantic
and it wasn't all ours.
We carried it on.

Fed Missy arsenic apple pies.
Stole the axes from the shed.
Went and chopped off master's head.
We ran. We fought.
We organized a railroad.
An underground.
We carried it on.

In newspapers. In meetings.
In arguments and street fights.
We carried it on.

In tales told to children.
In chants and cantatas.
In poems and blues songs
and saxophone screams,
We carried it on.

In classrooms. In churches.
In courtrooms. In prisons.
We carried it on.

On soapboxes and picket lines.
Welfare lines, unemployment
Our lives on the line,
We carried it on.

In sit-ins and pray ins
And march ins and die ins,
We carried it on.

On cold Missouri midnights
Pitting shotguns against lynch mobs
On burning Brooklyn streets
Pitting rocks against rifles,
We carried it on.

Against water hoses and bulldogs. 
Against nightsticks and bullets.
Against tanks and tear gas.
Needles and nooses.
Bombs and birth control.
We carried it on.

In Selma and San Juan.
Mozambique, Mississippi.
In Brazil and in Boston,
We carried it on.

Through the lies and the sell-outs,
The mistakes and the madness.
Through pain and hunger and frustration,
We carried it on.

Carried on the tradition.
Carried a strong tradition.
Carried a proud tradition.
Carried a Black tradition.
Carry it on.

Pass it down to the children.
Pass it down.
Carry it on.
Carry it on now.
Carry it on
TO FREEDOM!

Assata Shakur

Grote Gentse Boekenverkoop

 

 

De tafels staan klaar, boordevol boeken. Dozen, dozen en dozen zijn aangesleurd. 

 

Dit en volgend weekend een kerk vol boeken aan spotprijzen, ten voordele van Gentse historisch onderzoek. 

 

Vanaf 10u in de kerk van het Groot Begijnhof te Sint-Amandsberg/Gent. 

 

Tot dan! 

 

 fb.me/e/80bnTkvjh

 

 

boekvoorstelling Wereldwijd toegewijd – 222 jaar Zusters van Liefde van Jezus en Maria

Vandaag wordt in de kapel van de Zusters van Liefde in de Molenaarsstraat te Gent het boek ”Wereldwijd toegewijd – 222 jaar Zusters van Liefde van Jezus en Maria” voorgesteld.

 

 

De Zusters van Liefde, het Erfgoedhuis ZvL en projectbureau Geheugen Collectief verzamelden de geschiedenis van de orde. 

 

Meer info: Erfgoedhuis ZvL

The Bitchuation Room over The Nerd Reich en JRR Tolkien

 Op deze herfstige maandag een reportage van The Bitchuation Room, een Amerikaanse progressieve podcast. 

In deze aflevering gaat Francesca Fiorentini dieper in op de obsessie in bepaalde extreem-rechtse kringen met fantasy en dan vooral The Lord of the Rings. 

 

 

 

 Meer op substack

 

Bert Roebben over godsdienstpedagogie en de Kerk

 Vandaag een interessant gesprek met Bert Roebben over godsdienstonderwijs en de Kerk vandaag.

 

Otheo Radio · Bert Roebben: leren leven van binnenuit [Otheo Radio]

 

 

Open Monumentendag: vrouwen die bouwen in stijl

De jaarlijkse Open Monumentendag is steeds zeer de moeite. Een heel gamma aan monumenten die hun deuren open zetten.

Dit jaar slechts 1 bezoek op mijn programma.

De Zusters van Liefde, 

vrouwen die bouwen in stijl

 

Wie herinnert zich nog La Florida? Of klinkt de naam Pauli je bekender in de oren? Misschien hoorde je al van Huis Congo? Of van hospice Sint-Anna?

Deze namen zijn onlosmakelijk verbonden met het domein dat geprangd ligt tussen onder andere de Molenaarsstraat, Brandweerstraat en Blaisantvest. Dat deze site een bewogen en boeiende geschiedenis heeft valt niet te ontkennen : van waterwijk, tot kloppend hart van de Gentse textielindustrie tot de zorgplek die het nu is.

De Zusters van Liefde van Jezus en Maria speelden een belangrijke rol in de ontwikkeling van de site en hoe deze er nu uitziet. Ze kochten grond, bouwden een verpleegsterschool, legden boomgaarden aan en richtten ziekenhuizen op.

Tijdens een rondleiding nemen we je op sleeptouw en staan we stil bij de gebouwen die nu stille getuigen zijn van dit bijzondere verleden. Een gids leidt je langs schoolgebouwen uit de jaren 1920, een klooster uit de zeventiende eeuw, het eerste instituut voor doofstommen in België en fabrieksgebouwen uit de negentiende eeuw. Afwisselend wordt het dus zeker!

 

Meer over dit monument.  

Feestelijke opening Onze-Lieve-Vrouw Presentatie

De kerk van het Klein Begijnhof is uit de steigers. Om het einde van de buitenrestauratie te vieren organiseert de kerkfabriek een Feestelijke Opening.  

 

17:00 Ontvangst

17:10 Welkom door Ludo Collin, voorzitter vzw Begijnhof OLV ter Hoyen

17:15 Presentatie Begijnhofboek

17:30 Eerste député Kurt Moens, provincie Oost-Vlaanderen

17:40 Psalmen door het vocaal ensemble Psallentes

18:10 Welkom door Jan Vermassen, voorzitter kerkfabriek OLV Presentatie

18:15 Uitleg restauratie door architecte Sabine Okkerse

18:25 Toespraak schepen Christophe Peeters, bevoegd voor Erfgoed en Kerken

18:35 Toespraak minister Ben Weyts, bevoegd voor Onroerend Erfgoed

18:45 Opening en rondgang fototentoonstelling

19:00 Receptie

Charlie Kirk

Wederom een politieke moord in de VS. 

C.K. was een fascist die geld verdiende aan haat zaaien. Hij zaaide haat tegen andersdenkenden, tegen links, tegen activisten, publiceerde lijsten met en eiste het ontslag van progressieve proffen en docenten, hij ijverde voor homofobe en transfobe maatregelen, verspreidde ongebreideld racisme, ijverde voor de oprichting van concentratiekampen en deportaties. Hij pleitte voor ongebreidelde toegang tot vuurwapens, ongeacht de mentale toestand van de koper.

Enkele van zijn ronduit walgelijke uitspraken: 

 

 We weten absoluut nog niets over de dader(s). 

 

Wie haat zaait, zal haat oogsten. Moord is verschrikkelijk. En de maatschappij moet er alles aan doen om moorden te stoppen. CK voerde gericht actie tegen elke vorm van wapenbeperking. CK voerde gericht campagne voor het Trumpregime, die de afgelopen periode heel sterk bespaarde en snoeide in de FBI, een instantie die politiek geïnspireerd geweld moet opsporen en verhinderen. Extreemrechts gebruikt deze moord nu al om meer haat te zaaien en om geweld tegen tegenstanders te promoten. 

Enkele reacties: 

 

‘Full of Shit’: Ilhan Omar Dismisses Republican Attacks of the Left After Kirk Killing by Mehdi Hasan

The Minnesota Congresswoman joins Mehdi to talk about her War Powers resolution to prevent Trump from launching drone strikes without congressional approval.

Read on Substack