de index is niet het probleem

Kameraden en vrienden, je kan geen krant openslaan of je komt weer een nieuw 'ballonnetje' tegen, opgelaten door de werkgevers of een van haar spreekbuizen. Iets wat schier dagelijks wordt aangevallen is de index. Het spreekt voor zich dat de index een zeer belangrijke verworvenheid is. Het indexmechanisme is een verworvenheid om de koopkracht een beetje op peil te houden. Het is al meerdere keren aangevallen, met onder andere de constructie van gezondheidsindex. Die gezondheidsindex heeft onze koopkracht al serieus ondergraven. Maar de index die ons rest die moeten blijvend verdedigen.

Hieronder een zeer lezenswaardige tekst van het ACW.

Inflatie en gebrek aan rechtvaardige fiscaliteit zijn het probleem. Niet de index.

Alexander De Croo zette vorige week opnieuw de aanval in op de automatische indexering. Blijkbaar is het regeerakkoord enkel een bijbel als de werknemers reparaties vragen. Nochtans is in het regeerakkoord ook afgesproken om de index te vrijwaren.

Niet de index is het probleem, wel de inflatie. En in het bijzonder de overdreven prijzen voor energie in België. Uit de prijzenanalyse van de energiewaakhond CREG blijkt dat we voor elektriciteit en aardgas in België fors meer betalen dan in de buurlanden.

“De werknemers dreigen door het gebrek aan prijscontrole op energie zelfs verschillende keren het gelag te betalen” waarschuwt ACV voorzitter Marc Leemans.

“Een eerste keer rechtstreeks via de factuur. Maar tegelijk stuwen de hoge energieprijzen ook de inflatie en dus de index de hoogte in. Wat alleen maar koren op de molen is van diegenen die pleiten voor het afschaffen van die index. Wat nog zwaardere gevolgen zou hebben voor het inkomen van iedere werknemer. Totaal fout natuurlijk, niet de index is het probleem maar wel de ongecontroleerde energieprijzen. We dringen dan ook aan bij de regering om snel werk te maken van controle op de energieprijzen.”

Uiteraard is het concurrentievermogen van de Belgische economie zeer belangrijk. Het ACV is er voorstander van om de loonkosten te beheersen. Daarvoor zijn er echter veel betere alternatieven dan een eenzijdige ingreep via de index die alleen maar de werknemers en gerechtigden op sociale uitkeringen treft. Veel rechtvaardiger en doelmatiger is de lasten op arbeid te verminderen en te vervangen door een alternatieve financiering van de sociale zekerheid waarbij ook vermogens en andere inkomstenbronnen worden aangesproken. In een studie van april 2011 kwamen de Nationale Bank en het Planbureau al samen tot deze conclusie.

Bovendien zijn loonkosten maar één aspect van het concurrentievermogen. Minstens even belangrijk zijn de investering in opleiding waarvan recent opnieuw bevestigd werd dat die ondermaats is; meer doelmatige economische en innovatiesteun en het opschuiven naar markten met een sterk groeipotentieel.

Men vergeet bovendien dat ons systeem van loonvorming gebaseerd is op 2 pijlers: automatische indexering en de tweejaarlijkse onderhandeling over de loonmarge. Die twee verhouden zich tot elkaar als een siamese tweeling, zoals Luc Coene ooit opmerkte.