de appartementen van de Sint-Annakerk

Het voorstel van het consortium Markthal voorziet in de aanbouw van een blok appartementen aan weerszijden van de Sint-Annakerk.

Dit wordt aangehaald als pro-argument omwille van de huizencrisis in Gent, maar dit is tamelijk lachwekkend. Er is in Gent, voor zover ik weet, geen tekort aan luxeappartementen. Het bovenste segment van de markt lijkt mij in het Gentse rijkelijk bediend. En de gedachte dat dit sociale appartementen zouden worden, of zelfs maar betaalbaar, is pas echt lachwekkend (eerder om te huilen, maar bon).

Deze appartementen zullen, zo vermoed ik, essentieel zijn om het financiële plaatje ook maar een beetje rond te krijgen.

Ik heb nog geen idee hoe deze aanbouwen er uit zullen gaan zien (mochten ze er überhaupt komen), dus mijn bedenkingen zijn puur principieel van aard.

Ik kan mij niet inbeelden dat de bevoegde diensten, in deze Onroerend Erfgoed, akkoord gaan met een aanbouw aan de kerk. Dit zou lijnrecht ingaan tegen de beschermde status van het gebouw en van de omgeving.

Veel van de oudere Gentse kerken, de meeste oudere monumenten tout court, hadden allerlei gebouwen rond zich. In de negentiende eeuw is dit allemaal 'opgekuist' en kreeg het centrum brede straten en grote pleinen. Dit paste perfect in de negentiende-eeuwse visie. En toch zou men vandaag niet toelaten dat er tegen het Gravensteen en tegen de Kathedraal appartementen gebouwd worden. 

Als je niet mag aanbouwen terwijl er altijd tegen gebouwd is geweest, waarom zou je dan mogen aanbouwen tegen een gebouw dat altijd op zichzelf heeft gestaan?

De appartementen kunnen ook gebouwd worden, aansluitend aan de bestaande blokken. Naast de kerk, aan beide zijde, bevonden zich parken, met monumentale hekken. Aan de ene zijde staat er nog een rest, deels 'geprivatiseerd', maar dat is een ander verhaal, aan de andere zijde is er een parking van gemaakt.
Vermits het daar ook zeer diep is, zie ik geen argumenten tegen.
Ik zie geen reden om er tegen te zijn dat er iets gebouwd wordt in het parkje en de parking.

*laatste update dezer: 7/06/19

Sint-Anna en de barbarij

Sint-Anna is publiek bezit en moet in publieke handen blijven.

Niettegenstaande dit principiële standpunt zou het 'consortium markthal' niet 'de barbarij' betekenen. Laat ons wel intellectueel eerlijk blijven en de hysterie achterwege laten. Een private ondernemer die een gebouw koopt om er een prestigieus paradepaardje van te maken gaat het gebouw niet 'om zeep helpen' zoals sommigen lijken te denken. Daar heb ik alle vertrouwen in.

Een deel van het hysterisch geroep draait rond 'de supermarkt'. Mensen zien direct winkelkarretjes en 'ding dong verantwoordelijke droge voeding kassa drie'. Dat zal het uiteraard niet worden.

De Markthal zal een prestige-project worden, daar kun je gerust in zijn. Ook de heraanleg van het Sint-Annaplein zal hier aan bijdragen. 

Er wordt vaak gedaan alsof 'de stad' geen visie heeft en er zijn tamelijk wat fantasten die hun geniale ideeën geven over wat er volgens hen met de kerk dient te gebeuren. Zonder gestoord te worden door enige feitenkennis, realiteitszin of bescheidenheid geven ze soms heel gedetailleerde plannen.
Maar 'de stad' heeft een heel duidelijke visie. Een deel van 'de stad' is bijzonder fier op haar obsessie met prestige-projecten. Projecten met private partners, gericht op 'een beter publiek' om op die manier de hele omgeving 'op te waarderen'. Het is overduidelijk dat dit ook in deze de achtergrond is.

Het 'Consortium Markthal' bestaat naast Delhaize ook uit onder meer architectenbureau Bressers. Deze naam gaat al heel lang mee in Gent en is een gevestigde waarde. De firma Bressers is bijzonder bekwaam en heeft kennis, ervaring en respect voor erfgoed. Daar twijfel ik geen seconde aan. Mocht de Sint-Annakerk door Bressers gerestaureerd worden dan kun je er gewoon op aan dat het prachtig zal zijn.

Dit betekent niet dat we ons moeten laten verblinden door dit consortium. Ik ben er van overtuigd dat als ze de restauratie kunnen voltooien en als ze kunnen 'openen', dat Sint-Anna er dan bijzonder mooi uit zal zien. Nog los van die 'als' is er natuurlijk de vraag wat er daarna gaat gebeuren. Dat een private speler een paradepaard wil opbouwen, wil natuurlijk niet zeggen dat Sint-Anna tien jaar, twintig, dertig jaar paradepaardje zal blijven. Sint-Anna zal uiteraard na de restauratie nog bakken vol geld kosten, het uitgangspunt is dat dit gecompenseerd zal worden door de belangstelling die dit project zal genereren en door de inkomsten uit de appartementen. Maar hoe lang zal dit duren?

Na een paar jaar is 'het nieuwe' er af. De luxe-appartementen zijn na tien jaar hopeloos verouderd. Wie gaat er dan nog investeren? Gaan ontwikkelaars de dan voormalige kerk aan elkaar doorverkopen, om de paar jaar een nieuw concept en een nieuw project?

De stad heeft al tamelijk wat 'littekens' gekend, projecten, zoals die geflopte winkelgalerij in de Brabantdam. Of denk maar eens aan de Baudelo-kapel. Hoe lang heeft die kapel niet leeggestaan tussen de tijd dat ze als turnzaal diende voor het atheneum en de start van de werken aan de 'Holy Food Corner'.

Welke garanties hebben we dat dit niet het lot van Sint-Anna zal zijn? Geen natuurlijk. En dat is toch onaanvaardbaar!

Geen concerten in Sint-Anna?

Zoals alles in dit dossier zijn ook mijn woorden een eigen leven gaan leiden. Ik heb niet beweerd dat Sint-Anna niet geschikt zou zijn voor concerten. Ik heb beweerd dat Sint-Anna niet 'uitermate geschikt is voor concerten'. En dat is een wereld van verschil. Er zijn heel wat concerten doorgegaan in Sint-Anna in de loop van de jaren, van grootse en indrukwekkende concerten tot intieme orgelrecitals. In september kon je bijvoorbeeld nog naar Ode Gand in onze kerk, met een indrukwekkend ensemble uit Israel/Palestina. Dus niet niet geschikt maar ook niet uitermate geschikt.

25 janvier AG AV PASS APGS

een denkdag waarin we in de aanloop naar de verkiezingen om aanbevelingen op een rijtje zetten. Aanbevelingen voor een andere, betere, rechtvaardiger systeem voor onze gezondheidszorg.


Meer tekst en uitleg binnenkort (of wat had je gedacht).

"life is full of misery"

lunch & learn: stigma en ziekte

Melaatsheid is een ziekte waar een zwaar stigma op rust. Er heersen heel wat vooroordelen over deze ziekte.
Damiaanactie, een ngo gespecialiseerd in het behandelen en bestrijden van lepra, tbc en leishmaniasi, haalde de ervaringsdeskundige Mathias Duck naar ons land om te getuigen over de ziekte en vooral over het stigma, de vooroordelen en de discriminatie die (ex-)patiënten ervaren. Het ActiePlatform Gezondheid en Solidariteit zet zijn poorten wagenwijd open en nodigt u uit voor een Lunch & Learn.

 gratis  - inschrijven doe je hier.
 

 

 

 

Sint-Annakerk, 'uitstekende akoestiek, dus beter een concertzaal'

Eerst en vooral: geen verkoop van erfgoed.

Sint-Anna is publiek bezit en moet in publieke handen blijven.

Niettegenstaande dit principiële standpunt zou het 'consortium markthal' niet 'de barbarij' betekenen. Laat ons wel intellectueel eerlijk blijven en de hysterie achterwege laten. Een private ondernemer die een gebouw koopt om er een prestigieus paradepaardje van te maken gaat het gebouw niet 'om zeep helpen' zoals sommigen laten te denken. Daar heb ik alle vertrouwen in.

Er zullen evenwel ingrepen aangebracht worden die de betrokken diensten aanvaardbaar worden geacht, maar die ik ronduit onaanvaardbaar vind.

Wie een sterk verhaal wil brengen tegen een verkoop of een privatisering dient een juist verhaal te brengen. Los van hysterie. Uitspraken van fantasten waar geen snars van klopt helpen 'de zaak' niet vooruit. 

We beginnen met uitspraken over de akoestiek. In bepaalde kranten stonden uitspraken van een fantast over de 'uitstekende akoestiek' van Sint-Anna. Daar klopt geen snars van. En toont hetgeen ik al eerder zei, namelijk dat die mens geen enkele band heeft met de Sint-Annakerk. Maar bon, dit is terzijde, in elk geval is hij geen expert ter zake laat het ons daar op houden.
De akoestiek in Sint-Anna is namelijk speciaal. De meeste concertorganisatoren en muzikanten bestempelen haar als ‘slecht’. Hier is ook onderzoek naar gedaan. Aan de vakgroep Musicologie is in 2014 een masterscriptie ingediend bij Dirk Moelants door Delphine Vincent, ‘Invloed van de ruimte op de ervaring van muziek. Studie van publieks- en muzikantenervaring in twaalf ruimtes te Gent’. Daaruit haal ik volgende passage: “De kerk had de sterkste nagalm van alle ruimtes die we tijdens het experiment hebben aangedaan. Hoewel de kerk op een aantal aspecten van de algemene indruk goed scoorde, zoals esthetiek en toegankelijkheid, eindigt de Sint-Anna toch op de laatste plaats met een gemiddelde totaalscore van 5.83/10. Een resultaat die waarschijnlijk gedomineerd werd door de sterke nagalm.” De akoestiek in Sint-Anna is, voor alle duidelijkheid, perfect voor datgene waarvoor ze gebouwd is en slecht voor datgene waarvoor ze niet gebouwd is. Ter illustratie: het Gent Festival van Vlaanderen spendeerde voor haar concerten in 2013 en 2014 een niet onaardig bedrag aan het laten aanbrengen van reusachtige doeken voor de zijkapellen, om de nagalm op te vangen en te dempen.

In tegenstelling tot wat gelezen kan worden in krantenartikels over deze is er in Gent geen tekort aan concertzalen. Er zijn grote zalen, kleine zalen, private zalen, stadszalen. Er is het Muziekcentrum De Bijloke, de Centrale, de Vooruit, de Handelsbeurs, zaal Miry, de Minard, de Vlaamse Opera, de Capitole. Er zijn tal van zalen met een vast podium, en tal van zalen waar je een podium in kan zetten. Er is de Campagne, Kantl, het Van Crombrugge Genootschap, het Willemsfonds, er is parochiaal centrum Ros Beiaard, de Groenzaal, CC Meulestede. Er zijn tal van (al dan niet voormalige) kerken en kapellen, waar zeer regelmatig concerten worden gegeven, Parnasssus, de Kathedraal, Sint-Jacobs, Sint-Pieters, Kristus Koning, Cultuurkapel Sint-Vincentius. Er zijn lokale dienstencentra en er zijn jeugdhuizen. Er zijn ook tal van café's waar alle mogelijke concerten worden gegeven, Charlatan, Trefpunt, de Afkikker. Nu zal ik niet beweren dat er 'te veel' of zelfs 'genoeg' concertzalen zijn in Gent, maar om nu te gaan beweren dat er tekort zijn is een lange brug te ver.

Er wordt door bepaalde fantasten beweerd dat een 'concertzaal' gemakkelijk zelfbedruipend kan zijn, of zelfs gemakkelijk in staat om inkomsten te genereren. Dat bepaalde kranten deze uitspraken gewoon overnemen zegt veel over de staat van onze journalistiek.

Stel nu, het scenario van de fantast, de kerk wordt een concertzaal. We maken voor deze oefening even abstractie van de kost voor de restauratie, de kost voor een nieuwe verwarming en de kost voor vernieuwing van de elektriciteit en optimale verlichting.

Stel nu de concertzaal slaagt er in om 10 concerten per maand te organiseren, wat veel is. Stel nu dat naar elk concert 250 m/v/x komt, wat veel is. Dan heb je 2500 tickets per maand. Stel nu dat elk ticket 15 euro kost, wat veel is (want hopelijk heb je ook sociale tarieven). Dan kom je aan 37.500 euro per maand. Je hebt te betalen: de ensembles, de muzikanten, 'catering', de 'crew', het onthaalpersoneel, de ticketverkoop, schoonmaak, onderhoud, de elektriciteitsfactuur en de verwarmingsfactuur (wat voor gebouwen van die omvang immense bedragen zijn).

Dan moet je geld over hebben om investeringen doen, grotere onderhoudswerken, herstellingswerken, onderhoudscontracten met bepaalde gespecialiseerde firma's. Daarbij moet je denken aan de kosten die vast hangen met de functie, zoals podiumelementen, gespecialiseerde apparatuur, van micro's tot lampen, je moet ook denken aan kosten die bij een dergelijk gebouw horen, zoals het nazicht en uitkuisen van de dakgoten, om een banaal-klinkend voorbeeld te geven, die kost is niet onaardig. En dan heb je nog geen affiches en flyers gemaakt, dan heb je nog geen reclame gemaakt en nog geen website. Je hebt dan nog je belastingen niet betaald. Dat alles met (genereus gerekend) 37.500 euro per maand.

Puntjes op de i en gene zever.

De Sint-Annakerk is te waardevol voor de markt. Te waardevol om niet in publieke handen te houden. Maar trouwens ook te waardevol om over te laten aan fantasten.

 

MSK - een open museumcafé?

Na een museumbezoek iets gaan drinken of misschien zelfs iets eten, iets lekkers, verfrissend of verwarmend, een opkikker in een prachtig kader, nagenieten en nabespreken. Museumcafés zijn een verlengde van het museum, mooi, aangenaam, een bijna essentieel onderdeel van de hele museumervaring.

Internationale studies bevestigen het keer op keer, een museumcafé is een wezenlijk onderdeel van de hele beleving.

En toch zijn museumcafés, -restaurants en -brasseries geen echt onderdeel van het museum. Het zijn concessies. Bij een concessie wordt een bedrijf of een persoon aanduid als concessiehouder, het café is dan gedurende een bepaalde periode van hem, tegen een niet onaardige vergoeding uiteraard.

Het MSK is momenteel op zoek naar een nieuwe concessiehouder.

Het MSK profileert zich als een ‘Open Museum’ en zet in op toegankelijkheid en laagdrempeligheid. Maar dan wordt blijkbaar niet doorgetrokken in de concessie. In het bestek staan een aantal dingen vermeld waaraan de kaart van het museumcafé moet voldoen:

De inschrijver wordt, a.d.h.v. een prijstabel, gevraagd een overzicht te geven van het aanbod aan

maaltijden, desserts/gebak en dranken.

Daarbij wordt de kwaliteit beoordeeld op basis van onder meer volgende criteria:

1. gevarieerd

2. gezond

3. duurzaam

De volgende principes zijn hier van belang:

1. Aandacht voor seizoensgebonden producten: verse groenten en fruit worden enkel in het correct

seizoen gebruikt, overeenkomstig de seizoenskalender (www.groentekalender.be);

2. Fair Trade producten: bij gebruik van exotische producten worden producten uit de eerlijke handel gekozen;

3. Lokale productie en korte keten: er worden producten van lokale producenten gebruikt;

4. Voldoende aanbod van vegetarische alternatieven;

5. Verpakking: voor het aanbieden van het voedsel kiezen voor herbruikbaar/composteerbare

verpakkingen, borden bestek en bekertjes toegestaan (papier, karton, hout, PLA, palmblad, etc. ..).

6. Een gevarieerd aanbod, voor ieders beurs.

‘Voor ieders beurs’ is een bijzonder rekbaar begrip. Betaalbaarheid en laagdrempeligheid zijn geen prioriteiten in dit bestek. Waarom staan er geen concrete indicatoren? Waarom geen verplichting om ook maaltijden aan kansentarief aan te bieden? Waarom geen verplichting om mensen toe te laten om een eigen boterham op te eten, met een kop betaalbare koffie, of een tas betaalbare soep?

Dan komen we aan de essentie. Waarom moet je per se een privé-bedrijf zoeken om een essentieel onderdeel van het museum in handen te nemen? Waarom neem je het museumcafé niet zelf in handen? Met normaal betaald personeel, met toegankelijke prijzen en laagdrempelig. Niet gericht op hip en trendy, maar op normale, doordeweekse Gentenaren en bezoekers.
Laat 2500 euro per maand niet meer doorwegen dan de ambitie om een daadwerkelijk open museum te worden. 

Je mag nog zo veel inzetten op Openheid, als je een hip en trendy eetcafé hebt met koffie aan 2,75 en trendy biofruitsap aan 3 euro dan is en blijft dat een holle frase.

13 januari

Sie werden aus Saba alle kommen.

Voor de zondag, een passend muziekje. Voor het feest van Driekoningen, een cantate van Bach: Sie werden aus Saba alle kommen.




We luisteren en kijken naar solistenensemble stimmkunst & Stiftsbarock Stuttgart. Een opname uit 2014.

Driekoningen

Speciaal voor de gelegenheid, een passende 'herinnering', 'Dirk met Driekoningen':

Amatmoekrim, Anna Frank en Anton de Kom

Jullie witte mensen hebben jullie eenzijdige witte geschiedenis eeuwenlang verteld. En er zijn zat witte verhalen die mij hebben geïnspireerd, dus waarom kan het andersom niet? Als ik geïnspireerd kan worden door Anne Frank, dan kan elke witte persoon geïnspireerd raken door Anton de Kom, een Surinaamse verzetsstrijder. Zo makkelijk is het.’

 Karin Amatmoekrim




bron: de Volkskrant

Alex Carpelan over het nieuwe jaar

een 2019 vol Gezondheid, Solidariteit en Actie!