Hier blogt uw Kameraad Harko, kwestie van iedereen die het ook maar vaag zou kunnen interesseren op de hoogte te houden.
Uw kameraad blogt over de zaken die hem interesseren, zoals (religieus) erfgoed, geschiedenis, maar ook de betere muziek!
Peroxide-mafkees Geert Wilders gaat op Nijn Eleven op zwier in New York, waar hij met andere racisten aan islam-bashen gaat doen. Hij is immers druk bezig met de vorming van een fascistische internationale.
Dit zorgt ook voor heel wat internationale media-belangstelling in zijn geschifte haatdiscours.
Ronduit deprimerende cijfers uit de Verenigde Staten. 47% van de Afro-Amerikaanse mannelijke scholieren behaalde in 2007-2008 een diploma. De 'Schott Foundation for Public Education' bracht een belangrijk rapport uit over de prestaties van scholen in het opleiden van zwarte jongeren. Het rapport wijst op belangrijke verschillen tussen de verschillende staten, zo scoort de helft van de Amerikaanse staten onder het nationale gemiddelde. Een slecht beleid, slechte scholen, geven lage aantallen gediplomeerde schoolverlaters, een goed beleid, met goeie scholen zorgen voor hoge aantallen gediplomeerde schoolverlaters.
De conclusies van het rapport spreken van een 'nachtmerrie-scenario'. De conclusies geven een duidelijk pleidooi om onderwijs een federale bevoegdheid te maken.
"Ook al was er geen enkele immigrant of vluchteling in de Verenigde Staten, dan nog zou er een anti-immigrantenbeweging zijn."
Een uitstekende video van het Amerikaanse Center for New Community legt enkele wortels bloot van de anti-immigrantenbeweging en het ingebakken racisme in de Amerikaanse samenleving:
Kameraden en vrienden, vandaag geen commentaar op 'preformatie' (sic), geen extreem-rechts of andere ranzige islamo- en anderofoben, vandaag brengen we Hitler himself. Allé, de geestigere versies toch.
We beginnen met een ondertussen al vrij oude maar toch zeer bijzonder leuke van Alex Agnew:
Platfloerse sexistische jongenshumour, maar toch o zo geestig.
"De regeringsonderhandelingen met de zeven partijen (groenen, socialisten, CD&V en cdH en N-VA) slepen zich voort. Er komen wel een paar verontrustende evoluties naar buiten. Over de regionalisering van de arbeidsmarkt, de voorbode van de splitsing van de werkloosheidsuitkeringen, en de splitsing van de kinderbijslagen is er al bijna een akkoord."
David Pestieau van het weekblad Solidair maakt enkele pertinente bedenkingen:
"Di Rupo wil absoluut een akkoord en gaat daarom veel verder dan Leterme durfde te dromen in 2007-2008."
"De Wever wil op kort termijn minstens een of twee ‘vette vissen’ : de volledige regionalisering van een belangrijk aspect van het federaal systeem (bijvoorbeeld de splitsing van de kinderbijslagen en/of van de belastingen), in de overtuiging dat dit een kwalitatieve doorbraak creëert die leidt tot de ontmanteling van de federale sociale zekerheid en de federale belastingen."
Uit respect voor het kiesresultaat?
"de evolutie naar het confederalisme leidt tot de splitsing van de sociale zekerheid en betekent daarmee het einde van de interpersonele solidariteit."
"Moeten we 'het kiesresultaat respecteren', omdat de bevolking in Vlaanderen zich duidelijk zou hebben uitgesproken voor het confederalisme of zelfs voor de onafhankelijkheid van Vlaanderen?"
1. hebben de kiezers in het noorden hier wel voor gekozen?
"Bijna alle grote partijen van het noorden wilden volgens hun kiesprogramma’s evolueren naar een confederalisme. En zij die dat niet wilden, gingen zeker niet tegen de stroom in. In de grote media was er zo goed als geen tegensprekelijk debat over deze kwestie. De kiezer had dus geen duidelijke politieke keuze tussen politieke partijen voor confederalisme en partijen die meer eenheid willen tussen noord en zuid van het land."
2. de motieven van de kiezers
"Volgens een postelectorale studie van het met de KUL verbonden Indigov-instituut waren de thema’s die het meest de keuze van de kiezer beïnvloedden, in rangorde van belangrijkheid: 1. de pensioenen 2. de begroting 3. de staatshervorming 4. werk 5. de migratiepolitiek De motivering van de N-VA-kiezers was dus heel wat genuanceerder dan een eenduidig mandaat voor een staatshervorming naar een confederalisme dat op lange termijn leidt tot de splitsing van België." (geciteerd in artikel De Tijd)
3. de politici mogen in geen geval op hun eentje beslissen
"De werkloosheidsuitkeringen, de ziekteverzekering… zijn veroveringen van de werkende bevolking en de sociale zekerheid is een kathedraal die steen per steen door de werkende bevolking uit noord en zuid van het land is gebouwd. De sociale zekerheid wordt overigens gedeeltelijk ‘medebeheerd’ door de werkende bevolking. De werkloosheidsuitkeringen bijvoorbeeld worden door de vakbonden uitbetaald: een splitsing van het werkgelegenheidsbeleid zou een geïnstitutionaliseerde splitsing van de vakbonden betekenen."
4. de N-VA kan haar doel op korte termijn niet realiseren als ze daar geen objectieve bondgenoten voor vindt in het zuiden van het land, die akkoord gaan met dat splitsingsidee.
"De regionalisten van het zuiden van het land vormen op het moment nog maar een kleine minderheid maar ze kunnen de komende weken aan kracht winnen, vooral al het fatalistische argument “er is niets tegen te doen” meer gewicht krijgt."
Het is nog niet te laat… wel hoog tijd
"Het klinkt allemaal weinig hoopvol voor al wie vasthoudt aan de eenheid van de sociale zekerheid, zowel in het noorden als in het zuiden van het land. De weg die de onderhandelaars nu inslaan kan alleen maar doodlopen. In het beste geval komen er schijncompromissen en later nieuwe en nog diepere crisissen. In het slechtste geval volgt er een zware politieke crisis.
Met een doorgedreven splitsing van de bevoegdheden wil de N-VA uitdrukkelijk een rechtser beleid voeren en tegemoetkomen aan de vragen van de Vlaamse werkgeversorganisatie Voka. Ze brengt niets goeds voor de werkende mensen van het noorden van het land: verzwakte vakbonden, opgedreven verlenging van de loopbaan, beperking van werkloosheidsuitkeringen in de tijd. Ze verergert de situatie in Wallonië door het verlies van inkomsten van de sociale zekerheid, de loonsverlaging en de afbraak van de sociale rechten als gevolg van een verscherpte concurrentie met Vlaanderen.
Het N-VA-project waar ook CD&V zich achter schaart, is nationalistisch en neoliberaal. Het kan alleen gestopt als de georganiseerde werkende bevolking één blijft. En als links over de taalgrens heen overlegt en zich niet meer laat meeslepen door de logica van een Vlaams front tegen een Franstalig front of vice versa. Het is nog niet te laat, maar wel… hoog tijd."
De zogenaamde preformatie-periode, een soap van jewelste. Veel 'discretie' en wat heen-en-weer onnozelheid langs de imaginaire Vlaams/Franstalige breuklijn.
Tijdens deze vakantieperiode communiceert het ACV via een zomerblog. Een tof idee.
Nu post de Christelijke Arbeidersbewegingbeweging enkele bedenkingen bij deze preformatie. Enkele zeer rake passages:
geen sociaal overleg: "Die discretie wordt al iets moeilijker wanneer de besproken materies het sociaal-economisch beleid betreffen. Daarover beslissen zonder raadpleging van de sociale partners is een ferm risico... Het systeem werkt, zo blijkt dat hoe lang de laatste jaren regeringscrisissen ook duren, niemand dit merkt aan de werking van de sociale zekerheid. Dus als politieke onderhandelaars eenzijdig beslissingen nemen die de structuur en de werking raken van een systeem dat toch nog altijd voor een groot deel door werkgevers en werknemers gefinancierd en door hen beheerd wordt, dan zijn de risico’s groot dat er stukken worden gemaakt."
niet over BHV? "Merkwaardig is dat de kern van het probleem, namelijk een oplossing voor BHV nog ver af ligt. Of we zouden ons sterk moeten vergissen. Nochtans is deze noodzakelijk."
maar over de sociale zekerheid blijkbaar wel: "Terwijl in BHV weinig evolutie is, is de sociale zekerheid aan de beurt. Het weefsel waar meer dan zestig jaar aan gewerkt en herwerkt is, maar nog steeds een mooi geheel vormt, lijkt nu met draadjes losgetrokken of losgehaakt, zeg maar uitgerafeld te worden. En dat is een tweede groot risico dat de politici nemen.
Het ACV, de CM, het ACW, wij hebben ons open en bereid verklaard voor een debat over de staatshervorming, zolang de mensen er beter van worden. Maar de huidige evolutie van het debat riskeert ons meer achteruit dan vooruit te brengen."
Hoe meer gesplits: hoe duurder, hoe ondoorzichtiger, hoe complexer
over werkeloosheid: "Sommige onderhandelaars vinden dat aan de VDAB (Vlaanderen), de FOREM (Wallonië) en Actiris (Brussel), nu verantwoordelijk voor de arbeidsbemiddeling, ook controlebevoegdheden moeten worden gegeven. Met andere woorden, het is niet meer de federale RVA die dan controleert, maar de regio’s. Buiten het feit dat het op vraag was van de sociale partners indertijd arbeidsbemiddeling en controle uit elkaar te halen, omdat het echt wel over onderscheiden rollen en functies gaat, is dit voor een andere reden een brug te ver. Ook al gebeurt dit op basis van federale regels, toch zal de controle anders zijn of anders worden uitgevoerd en zeker verschillend worden aangevoeld. Dit is nu(niet meer)het geval, zowel formulering van regels als uitvoering van controle gebeuren door dezelfde instantie. Sedert enkele jaren loopt die over het hele land heel consequent en op dezelfde wijze.
De controle opsplitsen is een ontrafeling van het systeem. Over een paar jaren zal men inroepen dat de controle en dus de werkloosheidsgelden in het zuiden en het noorden verschillend worden gebruikt en zal men aandringen op de volledige splitsing.
Dat is wat sommigen nu al vragen: splits de RVA. Vooral om in Vlaanderen de werkloosheidsvergoeding in tijd te beperken en om er de brugpensioenen af te schaffen."
Worden de mensen er beter van?
"Het voornaamste argument tegen is dat de mensen er niet beter van worden. De complexiteit voor mensen en ondernemingen verhoogt, de eis tot eenzelfde toepassing van de SZ regels in noord en zuid wordt in feite ongedaan gemaakt. De financiering van de sociale zekerheid barst dan uit elkaar. En dit vergt in Vlaanderen, Wallonië en Brussel een nieuwe dure bovenstructuur. Meer kosten, meer lasten, meer middelen en ondoorzichtigheid zijn nu al met grote zekerheid te voorspellen. Hebben de betrokken politici al eens gedacht hoe we de tijdelijke werkloosheid verschillend zouden organiseren in de drie regio’s en wat dit voor werknemers en ondernemingen zou teweegbrengen: één grote malaise. Blijkbaar bekommert dat weinigen. Ons wel en wij zeggen het nu, nu negatieve effecten nog kunnen vermeden worden."
"En zo passeren alle takken van de sociale zekerheid één voor één de onderhandelingstafels, zoals de gezondheidszorgen en de kinderbijslagen. Ook daar is er voor ons maar één uitgangspunt: de mensen moeten er beter van worden."
"Het ACV wil daarbij niet aan de kant gaan staan en wil met kennis van zaken mee naar degelijke oplossingen zoeken. Zoals we zijn, niet ondoordacht maar bereid tot verantwoordelijkheid nemen. Zullen de politici ons die kans bieden? Dat is maar de vraag. Wij volgen nu op, evalueren in september. Maar de sociale zekerheid en de interpersoonlijke solidariteit geven wij niet op."
Door de politie gestopt en afgetast worden omdat je 'lijkt' op een verdachte, een pijnlijke ervaring lijkt mij.
Voor sommigen is dat bijna dagelijkse kost.
Onderzoekers hebben die frequentie van dergelijke 'stop & frisks' bekeken voor de volkswijk Brownsville, in Brooklyn, New-York en dit voor een periode van vier jaar. In een zone van acht blokken waren er niet minder dan 52.000 van dergelijke controles.
Nu ja, zul je denken, het is een teken dat er toch veel gaande is daar, het is toch goed dat de politie kordaat optreedt.
Het resultaat van die 52.000 controles: 26 wapens. Zo maar eventjes 1 % van de gecontroleerde personen werd aangehouden. 1% op 52.000 controles! Al de rest zijn dus geheel en al nutteloze controles.
Twee stagiairs van het magazine ColorLine maakten volgend filmpje in bovenvermelde wijk:
Officiële cijfers van de 'New York Police Department (NYPD)' tonen aan dat sinds 2004 3 miljoen mensen worden gestopt en ondervraagd. Op zich niet problematisch, maar 80% daarvan waren zwart of Latino. In 2009 alleen al werden 575.000 personen gestopt - een absoluut record. Een bijkomende aardigheid van de NYPD is dat die gestopte personen hun gegevens zagen opgenomen worden in de politie-databank.
De mensenrechtenorganisatie, New York Civil Liberties Union (NYCLU), is een rechtzaak begonnen in naam van de meer dan 100.000 New Yorkers die hun persoonlijke informatie zagen verdwijnen in die database.
iedereen die de Amerikaanse politiek en de media een beetje volgt heeft de figuur Glenn Beck ongetwijfeld al tegengekomen. Die man is fantastisch, een radiopresentator en de host van zijn eigen actualiteitenprogramma op Fox News (hoe kan het ook anders), een voormalig junkie en Mormoon, auteur van talloze boeken. Zijn shows zijn werkelijk hilarisch, moest het niet zo intriest zijn. Hij is een aartsreactionair en werkelijk geobsedeerd door alles wat ook maar zou kunnen lijken op iets progressief. Hij is uiteraard ook ten zeerste islamofoob. Het leukste aan Beck is zijn tirades over allerlei boosaardige complotten, die 'de media' aan het publiek wil verkopen. Fascinerend dat soort extreem-rechts 'anti-establishment'-discours.
Een paar voorbeelden:
islamofobie op zijn best: Glenn Beck samen met Ayaan Hirsi Ali
Glenn Beck onthult: klimaatverandering is een complot!
Onze eigen extreem-rechtse populisten kunnen nog heel wat van hem leren. Gelukkig zijn er nu handige hulpmiddelen te verkrijgen. PoliticalHumor ontwikkelde de 'Conspiracy Theory Generator'. Een uitstekende complottheorie is maar een muisklik weg.
Uiteraard heeft een goeie extreem-rechtse demagoog ook een goeie speechwriter nodig. Geen nood ook daar is aan gedacht, vanaf nu krijg je rake citaten dank zij de 'Insane-O-Matic Quote Generator', fantastisch toch!
Ziezo, dames en heren extreem-rechtse populisten en demagogen-in-spe, nu veel oefenen, thuis, in de spiegel.
Voor de liefhebbers van de betere tirades: Obama communist! de familie van Obama communisten! zijn jeugdvrienden communisten! zijn schoolvrienden communisten! Overal communisten!
Het triestigste is natuurlijk dat deze complete zot nogal wat kijkcijfers haalt en zijn tirades over het publiek kan uitstorten. Het politieke klimaat in de VS wordt er niet gezelliger op.
Vandaag een prachtig stukje opera, Prins Igor van Alexander Borodin.
Alexander Porfirjevitsj Borodin (1833-1887) was een Russisch chemicus en componist. Als componist behoorde hij tot de Machtige Hoop ofte De Vijf. Een groep van vijf fantastische Russische componisten: Mili Balakirev, César Cui, Modest Moessorgski, Nikolaj Rimski-Korsakov en onze Borodin. Zij waren echte romantici, nationalistisch, met een voorliefde voor de nationale geschiedenis, het volkse en het exotische. Ze waren gefascineerd door de volksmuziek. In 1869 zette hij zich aan zijn bekendste werk, de opera over Vorst Igor.
De opera verhaalt over Prins Igor van Novgorod-Severski. Igor Svyatoslavich de dappere (1151-1202), prins van de Rurik-dynastie. Hij was prins van Novgorod-Seversk van 1180 tot 1198. Kiev werd geconfronteerd met de Kumaren, een Turkstalig steppevolk, dat door de Russen Polovtsj genoemd werd. De Polovtsj worden geleid door Khan Gzak. Enkele Rus' prinsen, waaronder Igor, lanceren een veldtocht tegen Khan Gzak, hun leger wordt echter verslaan en prins Igor wordt gevangenen gezet.
De Khan is een echte heer en organiseert entertainment voor zijn gevangene en laat dansen uitvoeren, de Dans van de Polovtsiaanse Maagden. De zoon, prins Vladimir trouwt met de Khans' dochter Konchakovna. Samen ontsnappen ze en keren terug naar Putvi.
In 1795 wordt in de bibliotheek van het klooster van Yaroslavl de 'Slovo o polku Igoreve' teruggevonden, een episch gedicht over de campagne van prins Igor. Dit prikkelt uiteraard de romantische componisten en op aansturen van Vladimir Stasov zet Borodin zich aan het project. In 1887 overlijdt Borodin, het onafgewerkte manuscript wordt verzameld door Stasov en Rimsky-Korsakov. De laatste zal samen met Aleksandr Glazunov de opera afwerken. In 1890 gaat de opera in wereldpremiere in Sint-Petersburg.
Uit deze opera brengen we vandaag de eerste scene uit de tweede Akte, de Polovetser Dansen.
Dit is tevens het bekendste stuk van deze opera. Vooral dan omdat het zo vaak opgevoerd wordt in herwerkte versies, in de musical Kismet wordt het stuk gebracht als 'Stranger in Paradise', wereldberoemd in de uitvoering van Tony Bennett. Maar ook Ray Conniff, Wes Montgomery en Bing Crosby brachten hun versies op de markt. Sommigen zullen het werk ook kennen door het rap-meets-klassiek-project 'The Rapsody' uit 1997, daarbij brachten Warren G en Sissel hun versie.
voor de liefhebbers:
Het is een magnifieke dans, uitgevoerd door de vrouwelijke slaven. Het is een ware orientalistische, exotistische fantasie.
Deze uitvoering is van 1990, een productie van Andre Szerban, in het Royal Opera House van London:
Voor de liefhebbers (en de freaks die graag vergelijken) nog een aantal uitvoeringen:
De uitvoering door de Kirov Opera en Ballet onder leiding van Valery Gergiev, in een choreografie van Mikhail Fokine. Met formidabele kostuums.
Dan tenslotte nog een stukje filmgeschiedenis, een fragment uit de klassieker, Prince Igor van Roman Tikhomirov uit 1969, eveneens uitgevoerd door Kirov Opera en Ballet, toen uit Leningrad.