een gigantische hongersnood zorgt voor een verontrustend aantal slachtoffer in de Hoorn van Afrika.
Het lijkt bijna een natuurwet, om de zoveel jaar slaat de honger toe en krijgen we ronduit verontrustende beelden uit Ethiopië, Somalië en aanverwante landen.
Maar dit is uiteraard geen natuurwet, hongersnood is geen natuurlijk fenomeen. "Deze hongersnood heeft een menselijke oorzaak. Ze is het resultaat van een beleid”. Het linkse weekblad Solidair brengt een zeer lezenswaardig interview met Mohamed Hassan, voormalig Ethiopisch diplomaat.
Ethiopië is de watertoren van Afrika. Ethiopië heeft een oppervlakte van 1,14 miljoen km2, dat is tweemaal die van Frankrijk. Men neemt aan dat 65 % van de grond voor landbouw geschikt is. Ethiopië is ook het land met het meeste vee in heel Afrika. Het heeft ook mineralen en aardgas. Maar de regerende etnische minderheid heeft een bondgenootschap met de Verenigde Staten en heeft de poort open gezet voor de exploitatie van zijn gronden en van zijn grondstoffen door de multinationals. Daardoor is het land bijvoorbeeld een van de grootste producenten van de wereld van snijbloemen. Terwijl een deel van de bevolking honger lijdt, worden de beste gronden gereserveerd voor de productie van bloemen, tot meer winst van de multinationals.
Ethiopië exporteert vandaag voor 550 miljoen dollar tuinbouwproducten. Meer dan 90 bedrijven hebben in de sector geïnvesteerd. Ethiopië is intussen de tweede uitvoerder van snijbloemen van Afrika, na buurland Kenia, dat eveneens door hongersnood wordt getroffen.
Natuurlijk is er dit jaar een droogte. Die is het gevolg van de klimaatverandering, waarvoor het Westen verantwoordelijk is, de Verenigde Staten op kop. Maar droogte betekent niet automatisch hongersnood. Elk land moet een zekere waterreserve aanleggen en de beschikbare voorraad op een rationele en eerlijke manier aanwenden. Het is oneerlijk om de droogte aan te geven als de belangrijkste oorzaak van het probleem.
Somalië is vooral strategisch belangrijk. Het land heeft de langste kustlijn van Afrika (3.025 km) en ligt pal tegenover de Arabische Golf en de Engte van Hormuz, twee zenuwknopen van de economie in de Indische Oceaan. Want door die Oceaan passeert de helft van de wereldhandelsvloot in containers en 70% van het vervoer van petroleumproducten. En dit land is verwoest door de oorlog en door de inval van de Verenigde Staten in 1992.Die hadden enkele jaren tevoren ontdekt dat er mogelijk petroleumreserves lagen in Somalië. Sindsdien hebben de Verenigde Staten altijd een politiek gevoerd van de chaos in stand te houden in Somalië, zonder echte regering. Door de instabiliteit in het land in stand te houden, vooral aan de kust, willen de Verenigde Staten roet in het eten gooien van de ontwikkeling van de betrekkingen tussen Oost-Afrika en de opkomende machten zoals India en China. Die politiek heeft de ontwikkeling van het land geblokkeerd en is de grootste oorzaak van de hongersnood. De Verenigde Staten gebruiken het grondgebied van Somalië ook voor militaire doeleinden. Onder het voorwendsel dat ze het terrorisme bestrijden, hebben ze gevangenissen gebouwd in Mogadishu en houden ze honderden mensen vast, met minachting voor de internationale wetten. Die mensen zijn in verschillende landen gekidnapt. Van Mogadishu, de hoofdstad van Somalië, maken ze een nieuw Guantanamo. En nu zullen ze van de hongersnood misbruik maken om hun aanwezigheid op te drijven en een militaire interventie te verantwoorden. En dus : dat de Verenigde Staten en de westerse landen nu oproepen om Somalië te helpen, dat is echt het verhaal van de brandweerman-pyromaan.
Met zijn rijkdom aan water, bebouwbaar land, aardgas, grondstoffen... zou de Hoorn van Afrika al zijn inwoners gemakkelijk moeten kunnen voeden. Als één gebied tijdelijk een droogte kent, zouden andere regio’s de verliezen moeten kunnen compenseren. Waarom is er hongersnood in Ethiopië, in Somalië en in Kenia maar niet in Eritrea? Dat land vaart een onafhankelijke koers en heeft bijna een voedselveiligheid bereikt voor zijn 5 miljoen inwoners. De prijs van de voedingsmiddelen is er zelfs met 50% verlaagd. Maar om deze regio zich te laten ontwikkelen, moet er een einde komen aan elke vreemde inmenging en moeten de volkeren de kans krijgen hun lot in eigen hand te nemen.
Meer lezen: Somalië getroffen door ergste droogte in 30 jaar, Willen de echte piraten in Somalië opstaan! Washington? Parijs? Oslo?, 50 jaar Somalië: er valt bitter weinig te vieren.
Het ergste vind ik toch dat de hongersnood relatief gemakkelijk op te lossen is. De totale kostprijs kom overeen met een paar dagen geen oorlog voeren in Libië, Irak of Afghanistan. Unicef spreekt over 209 miljoen euro. Dat is nog geen dag , DAG, vechten in Irak. Dat is toch hemeltergend, het kost meer om een land naar de kloten te helpen dan om mensen te redden van een gruwelijke dood.
Er is geld om hen te helpen maar het wordt er niet voor vrijgemaakt, er is geen enkele reden waarom de hongersnood er zou moeten zijn, de regio kan zichzelf gerust voeden, moest ze onafhankelijk zijn tenminste, maar tot dit opgelost is, ga ik geld storten. En ik hoop van u hetzelfde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten