Wilders en het vuur van de verontwaardiging

In Vrij Nederland, een Nederlands tijdschrift van een niveau waar we in België alleen maar over kunnen dromen, schrijft Carel Peeters volgende interessante woorden over de toenemende gewenning aan Wilders en zijn waanzinnige ideeën:

In zijn wekelijks satirische strip in Vrij Nederland voelt Pieter Geenen de schommelingen in de politieke stemming goed aan. Vorige week liet hij een man bij de dokter komen. Wat was de klacht? ‘Dokter, ik begin aan Wilders te wennen! Er zit sleet op mijn verontwaardiging over Wilders.’ Dat is goed gezien. Er heeft inderdaad een soort domesticatie van het gedachtegoed van de Partij voor de vrijheid plaats. Dat is ook helemaal niet zo gek. Door hun prominente aanwezigheid in de Tweede Kamer, de kranten en de televisie krijgen de leden van PVV-fractie iets vertrouwds, het worden bekende gezichten. Ze nemen zelf ook een iets mildere houding aan (ze domesticeren zelf ook), omdat ze anders snel onmogelijk worden, zeker op de televisie. Ze kunnen zich die mildere houding ook permitteren met zoveel zetels in de kamer.

Bovendien hebben ze het over maatschappelijke problemen die ook voor andere partijen problemen zijn, alleen snijden de PVV-ers ze in extremere bewoordingen aan. Bij Groen Links, de SP en de Partij van de Arbeid wordt de nuance gezocht in de discussie over de islam, maar de problemen worden niet ontkend. De sleet op de verontwaardiging ontstaat door de gewenning en de overmacht aan aandacht voor de Wilders. Zoals Geenen zijn patiënt laat zeggen: je kunt niet in een permanente staat van verontwaardiging blijven hangen, dat kost je je leven en je humeur.

Toch zou het goed zijn wanneer het vuurtje van de verontwaardiging zou blijven branden.