8 mei, herdenkingsdag voor het einde van de Tweede Wereldoorlog in Europa. Ghendtsche Tydinghen brengt het verhaal van Karel Poffyn. Karel was elektricien, vader én weerstander. Hij stierf in nazi-handen.
Pas in 1953 konden zijn vrouw en kinderen afscheid van hem nemen. Op de repatriëring van Karel Poffyns lichaam volgt een begrafenis met militaire eer in de Gentse O.L.V. Sint-Pieterskerk. De foto op zijn doodsprentje is atypisch: Karels ogen gaan verscholen achter een grote, donkere zonnebril. Als jonge oorlogsvrijwilliger werd hij in de Eerste Wereldoorlog aan het IJzerfront getroffen door een gasaanval. Dit leverde hem een oogkwaal op, waarvoor hij tot lang na de Grote Oorlog in behandeling zou blijven in de Bijloke. Uit overgevoeligheid voor daglicht en om blindheid te voorkomen droeg hij steeds een zonnebril. Heeft dit hem als verzetslid kwetsbaarder gemaakt voor herkenning door de nazi’s? Dat valt niet meer te achterhalen. Wel weten we dat het verzet succesvol rekruteerde onder oud-strijders van 14-18. Zij beschikten over militaire ervaring en de discipline om onder zenuwslopende omstandigheden bevelen op te volgen, hadden in de meeste gevallen al gedood én hadden de gevolgen van een Duitse bezetting aan den lijve ondervonden.
Vanaf juli 1941 was Karel Poffyn als gewapend weerstander actief bij het Geheim Leger, zone III, sector Gent. Hij was verbonden aan het schuiloord Le Héron en voerde als hulpelektricien bij de Regie van Telegrafie en Telefonie sabotagedaden uit, vaak ‘s nachts. Eind augustus 1944 zou hij de Duitse militaire centrale in het RTT-gebouw mee helpen saboteren. Zijn arrestatie stak spaken in de wielen van dat plan.
De arrestatie van Karel Poffyn op 19 augustus 1944 verloopt volgens de vaste modus operandi van de bezetter. Het huis aan de Zwijnaardesteenweg wordt even voor zonsopgang door twee mannen van de Geheime Feldpolizei (GFP) met bruut geweld ondersteboven gekeerd op zoek naar wapens. Met bajonetten rukken ze deurposten van de muur en rijten ze matrassen open. De platencollectie wordt stuk gegooid op de vloer. Wapens vinden ze niet en de kaart waarop het gezin de geallieerde vorderingen bijhoudt blijft bij toeval verborgen achter een geopende kamerdeur. Ondertussen wordt Karel Poffyn in bedwang gehouden door twee andere Duitsers, hun wapens op zijn borst gericht. Twee Nederlandstaligen in burgerkledij, collaborateurs die hun gezicht verbergen achter hun kraag, bewaken de deur en dragen Emma Verdonck op om haar man boterhammen mee te geven voor vierentwintig uur. Daarna mag het gezin zijn vader terug verwachten, klinkt het. Emma trapt niet in deze loze belofte. Ze weet dat haar man zal gedeporteerd worden en hangt in de dagen na zijn arrestatie rond aan de Nieuwe Wandeling, de gevangenis waar Karel opgesloten wordt, in de hoop bij zijn deportatie nog een glimp van hem op te vangen. Tevergeefs. Een afscheid wordt het koppel niet gegund. Het gezin blijft ontredderd achter.
Enkele dagen na Karel Poffyns deportatie wordt Gent bevrijd.
Het volledige verhaal van dit aangrijpend stuk Gentse geschiedenis door Leentje Van Hoorde, verscheen deze maand in Ghendtsche Tydinghen (jg 52, nr. 3, 2023, pp. 228 - 231).
Dit en nog veel meer over Gent, haar geschiedenis en haar inwoners in Ghendtsche Tydnghen. Voor de luttele som van €30 krijgt u 2maandelijks Gentse geschiedenis in je brievenbus. http://www.ghendtschetydinghen.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten