diversiteit in theorie en praktijk

Ons landje mag dan wel fier zijn op zijn internationale karakter en grote talenkennis, en België mag terecht zeer fier zijn op haar verdraagzaamheid en neutraliteit die reeds bij haar ontstaan in de grondwet ingeschreven staan, de kloof tussen theorie en praktijk vind ik schokkend. België is een land waar alle inwoners gelijk zijn en waar alle geloofsovertuigingen op een gelijkwaardige manier behandeld worden, de praktijk is geheel en al verschillend. Diversiteit is nog steeds een papieren begrip, mooi voor in beleidsplannen en intentieverklaringen.
De vergelijking met de praktijk in het Verenigd Koninkrijk is me dunkt ronduit schokkend.
Pas op dat wil helemaal niet zeggen dat het daar rozegeur zou zijn, integendeel, het institutionele racisme en extreem-rechts krapuul tieren daar ook zeer weeldig.

Maar wat vind je van dit nieuws, de Palace Guards, je weet wel die mannekes in het rood met berenmutsen, die in de filmkes nooit mogen bewegen als ze op wacht staan. Wel sedert deze zomer kun je op wacht aan het Palace of aan de Tower Simranjit Singh en Sarvijt Singh tegenkomen, in een blauw uniform mét tulband.

Een van 's lands nationale symbolen worden gediversifeerd. En er zijn nog andere voorbeelden te geven, sikhs en moslims kunnen gediversifeerde politieuniformen aantrekken.

De tegenstelling met België kan me dunkt niet groter zijn, hier krijgen jonge sikhs in het Gemeenschapsonderwijs te horen dat ze hun religieuze plichten moeten negeren en 'gewoon normaal leren doen'.

Kijk beste mensen, dat is nu juist diversiteit, rekening houden met het feit dat sommige mensen nu eenmaal religies aanhangen waarbij je bepaalde kledingvoorschriften in acht moet nemen, en er rekening mee houden dat sommige mensen die religie voorschrift ook hartstochtelijk willen naleven.

Tenslotte nog een citaat van Nadia Fadil, in het tijdschrift Mo*: "Wij moeten streven naar een maatschappij waar pluralisme –religieus, linguïstisch, etnisch of seksueel – ruimte krijgt en moslims niet in een bepaalde richting geduwd worden. Ook niet vanuit de moslimgemeenschap zelf. Garanderen dat je je identiteitsbeleving vrij kan invullen en niet in een keurslijf wordt geduwd, dat is voor mij pluralisme.
Hoofddoeken zijn een normaal onderdeel van onze maatschappij en het straatbeeld. Door hoofddoeken te verbieden, sturen scholen een verkeerd signaal uit, namelijk dat een hoofddoek niet normaal is en dat het toegestaan is om van mensen te verwachten dat ze hem afzetten om te kunnen meedoen. Jongeren moeten op school voorbereid worden op de complexe realiteit waar ze later sowieso mee te maken zullen hebben. Ze moeten leren normaal omgaan met de hoofddoek of hem zelfs zo normaal vinden dat ze het niet meer zien."