nu zeker?

Jan Blommaert, het moet gezegd zijn, ik ben er wel fan van. Twee weken geleden gaf hij een interview in het linkse weekblad Solidair over de verkiezingen, de spa en de PVDA.

Enkele opmerkelijke passages:

Over de vakbonden, de liberalen, CVP en ACW:
Begin jaren ’90 kreeg het middenveld en met name de vakbonden, een zware klap van Verhofstadt. In zijn Burgermanifesten noemde Verhofstadt dat het middenveld een ondemocratische macht was in de samenleving, omdat het niet was verkozen. Die manifesten hadden een enorme impact op hoe het middenveld zich zag en gezien werd.
De vakbond en de politieke partijen die ermee geassocieerd waren, hebben Verhofstadt geloofd. Doorheen de jaren 90 groeien CVP en ACV, SP en ABVV voortdurend verder uit elkaar. Nu is die band tussen partijen en vakbonden heel los en eigenlijk kan je niet meer spreken van grote maatschappelijke bewegingen die een partij bovenaan hebben staan. Heel het maatschappelijk middenveld verloor zo veel invloed omdat het die connectie met de politieke partijen niet meer heeft. Zeggen dat Leterme bijvoorbeeld een ACW-stempel heeft, is gewoon larie.

Over de conjunctuur:
Het is duidelijk dat de privésector, het patronaat, zelden zo sterk heeft gestaan in het politieke veld. Je hebt momenteel geen enkele partij meer die de belangen van de ondernemer niet wenst te verdedigen. Van bij het begin van de crisis heeft de regering uitsluitend het belang van de ondernemers gediend. Getuige de gigantische bedragen die gepompt worden in banken en bedrijven, maar niet in ons pensioenstelsel, dat toch de hele maatschappij ten goede komt.
We zitten opgescheept met een enorme structurele werkloosheid werkloosheid die niet over zal waaien. Bovendien zal er over heel de wereld een gigantisch probleem zijn met de openbare financiën. De regeringen zullen die proberen op te lossen met neoliberale recepten: deregulering, snoeien in de uitkeringen, in het onderwijs, in de collectieve voorzieningen... Er zal vooral bespaard worden bij de armen.

Over de SPa:
Ik zie de partij nog kleiner worden. Het is volgens mij helemaal niet denkbeeldig dat de sp.a zal imploderen. De sp.a kan zich alleen maar herstellen als ze naar de verkiezingen zou trekken met een boodschap van verandering. Maar dat doet ze niet. De boodschap van de sp.a verschilt in niets meer van die van CD&V of Open Vld. Het enige verschil is uiteindelijk nog de kleur van de stropdas die ze dragen. Ik verwacht dat sp.a een serieuze stap achteruit zal zetten en als mogelijke regeringspartij eigenlijk impotent wordt.
Socialistisch beleid? Dikke zever. Als je één ding met zekerheid over de sp.a kunt zeggen, dan is het dat ze er geen idee van hebben wat socialisme betekent. Het onderwijsbeleid, bijvoorbeeld, wordt voortdurend voorgesteld als een gelijkekansenbeleid. Maar honderd en een verschillende maatregelen wijzen erop dat het centrale motief van het onderwijsbeleid de verhoogde competitiviteit is, zowel van de school als van de leerling.

over SPa-rood:
In dat opzicht begrijp ik Erik De Bruyn van SP.a-rood ook niet. Die schreef een heel goed boek vol met schimpscheuten aan de sp.a-partijleiding. Maar op het einde schrijft hij dat hij toch bij de partij blijft. Die partij gaat niet met een ander programma naar de kiezer, hoor. Er is geen enkele wil bij Caroline Gennez om ook maar een letter van Erik De Bruyn op te nemen in de partijstandpunten. Wat kan De Bruyn daar objectief realiseren? Niets, denk ik.

over 'progressieve frontvorming':
Progressieve frontvorming is een argument dat enkel past in een louter electorale visie op politiek. In dat opzicht ben ik er absoluut niet van overtuigd, omdat links moet werken aan de basis. Als er linkse frontvorming komt, moet dat zijn aan de basis: in de buurten, in de wijken, aan de fabrieken, aan de asielcentra,... En zo’n front bestaat eigenlijk al. Dat zie je bij massademonstraties, bij acties en bij buurtwerking.

actie aan de basis
Actie aan de basis, een achterban, leden en militanten zijn veel belangrijker dan een of andere reclamecampagne die dan in de opiniepeilingen een stijging met 0,7 % oplevert.
Links heeft die basiswerking als beweging eel te lang overgelaten aan het Vlaams Belang. Momenteel zijn die van het Vlaams Belang de weldoeners van de volksbuurten. Het is daar dat het echte werk ligt voor links. De enorme sociale noden die er bestaan, en die door de crisis nog zullen escaleren, zullen een grote behoefte scheppen voor een linkse basisbeweging. CD&V gaat dat niet doen en sp.a heeft er de mensen niet voor.
De PVDA doet dat natuurlijk al langer. Maar dus toch een heel kleine waarschuwing. Als de verkiezingsuitslag goed meevalt, vier eens goed feest, maar de volgende dag moet je terug in de volksbuurten staan. Staar je niet blind op een goed resultaat dat perspectieven biedt voor de toekomst.
Politiek wordt in de buurten gevoerd, aan de basis. Als de media daar niet in geïnteresseerd, dan is dat maar zo. De PVDA kan heel veel goed doen, en heeft trouwens al heel veel goed gedaan, zonder de media.