Luc Cortebeeck, voorzitter van het ACV, had in zijn speech over de uitdagingen uit de crisis en uiteraard over de aankomende verkiezingen. Enkele opvallende passages:
Wij zitten dik in de miserie. Het regent collectieve ontslagen en bedrijfssluitingen. En wie het geluk heeft zijn job te houden, kampt met angst en onzekerheid, moet arbeid en loon inleveren om ontslagen af te houden. Men spreekt van de moeder van alle crisissen omdat het niet alleen gaat om een crisis op de financiële markten, maar ook een economische, een ecologische en een sociale crisis en weldra komt ook de budgettaire crisis.
Een crisis als deze moet een antwoord krijgen. Meer nog dàt moet de allereerste beleidsprioriteit worden. Op alle niveaus. In Vlaanderen en België na de verkiezingen, internationaal en Europees. Ja, ook Europees. Er zijn politici die vandaag beweren dat Vlaanderen de uitweg is uit de crisis. Vlaanderen kan veel, maar dit zeggen is belachelijk.
Met 50000 waren we vorige vrijdag in Brussel, met 300000 tezamen met Madrid, Praag en Berlijn. We betoogden voor dat andere Europa, het Europa van de solidariteit. Een Europa van en voor de werknemers. Een Europa dat zorg draagt voor de wereld.
Alleen is de vraag: wie gaat de rekening betalen?Ik gaf onlangs reeds een begin van antwoord: niet eerst en meest de werknemers en de niet-actieven. Met vanuit de pers en een deel van de rechtse opiniemakers direct een deel banbliksems tot gevolg.
Ik pas voor de remedies van diegenen die al van meet af aan het hele begrotingsdebat willen reduceren tot een debat over de uitgaven, om elk debat over nieuwe inkomstenbronnen uit de weg te kunnen gaan.
Dat zijn dan vaak ook diezelfden die ons jaar en dag hebben opgezadeld met het neoliberale receptenboek, van vrijheid en blijheid voor de financieel machtigen, die ons naar deze crisis hebben geloodst. Diegenen die nu weer alle wijsheid in pacht lijken te hebben, maar niet de wijsheid hadden deze crisis te zien aankomen, laat staan te voorkomen.
Diegenen die al jaren ons ongenoegen over de excessieve vergoedingen voor het topmanagement hebben weggewimpeld, maar nu beschaamd en schoorvoetend moeten erkennen dat deze uitwassen de crisis hebben aangewakkerd.
Dat men eerst en meest de inspanningen zoekt bij hen die ons in deze crisis hebben gestort. Bij hen die de afgelopen jaren nauwelijks inspanningen hebben gedaan. Bij hen die eerst en meest de vruchten gaan plukken van het crisisbeleid, als de beurzen opnieuw opveren.
Dat zijn de echte prioriteiten, zovele behoeften, zovele kansen om aan vele mensen zinvolle arbeid te geven. Want het antwoord op armoede is in de eerste plaats werk: waardig werk. En zekerheid, sociale zekerheid. En een goede uitbouw van de zorg: welzijnszorg. En fiscaliteit: een rechtvaardige fiscaliteit. Het zijn niet alleen de hoekstenen van een sociaal rechtvaardige samenleving waar wij aan bouwen, het zijn bovendien de perfecte bouwstenen voor een duurzame economie. De echte weg om uit de crisis te geraken.
Lees hier zijn volledige speech
Lees hier de Vlaamse verkiezingsprioriteiten van het ACV
Lees ook de speech van Jan Renders
Geen opmerkingen:
Een reactie posten