vastbenoemd ambtenaar, flirtend met de armoedegrens

We gaan nog even door over armoede en vooral de categorie 'bijna-armen'. Vandaag een schokkend getuigenis van een vastbenoemde ambtenaar, een leerkracht in de secondair onderwijs, een licentiaat geschiedenis, flirtend met de armoedegrens.

Ongeveer tien jaar geleden eindigde het huwelijk van Patrick De Wit (50). Sindsdien zorgen zijn
vrouw en hij om de beurt voor de kinderen, in coouderschap.
“Ineens moet je dan met één loon jezelf en je gezin overeind houden. Je vaste kosten verminderen amper. In mijn geval is dat loon niet eens zo slecht: als leerkracht in het hoger middelbaar heb ik een maandloon van ongeveer 2.500 euro netto. Maar met drie grote kinderen tussen 14 en 20 jaar heb je veel vaste kosten. De afbetaling van mijn huis, de gas- en elektriciteitsfactuur, internet, verzekeringen, schoolkosten... En de helft van de maand moet ik
inkopen doen voor vier personen. Meestal heb ik nog zowat 300 euro over voor mezelf. Twee jaar geleden leerde ik mijn nieuwe vriendin kennen. Heel fijn natuurlijk, maar ze woont vrij ver. En de trein is helaas duur. Die 300 euro jaag ik er nu dus veel sneller door.
Kortom, ik ben al blij als er op het einde van het geld nog maar een beetje maand overblijft. (glimlacht) Omgekeerd gebeurt dat maar zelden. De afgelopen twee jaar ben ik maar één maand niet in het rood gegaan.”
Uiteraard zijn er de vaste kosten. Maar als er iets misloopt, dan komt Patrick in de problemen. “Anderhalf jaar geleden zat ik bij mijn vriendin, toen mijn zoon ineens belde. Hij was in paniek. Het regende binnen. Toen heb ik meteen de trein naar huis genomen om de schade te herstellen. Een dure grap, want in totaal heeft het me 1.500 euro gekost. We waren toen nog maar halverwege de maand en ik stond al zwaar onder nul. Op zulke momenten loop je tegen de lamp. Dan moet je overleven in plaats van leven. Elke euro wordt twee keer omgedraaid. En mijn kinderen en ik eten een paar maanden minder feestelijk: geen steak met friet, maar pannenkoeken of croque-monsieurs. En dan staat er meer kip en worst op het menu. Ik koop dan ook een tijdje geen wijn, hoewel ik dat graag drink.”
Ook op dit moment staat Patrick weer in het rood: -800 euro. “Toen ik vanmiddag door de winkel liep met serieuze honger, heb ik géén chocoladereep gekocht. Ik kan die twee euro niet missen.”

OPERATIE UITSTELLEN

Af en toe lijdt Patricks levenskwaliteit zwaar onder de financiële zorgen. “Vroeger heb ik vrij fanatiek gesport en daardoor heb ik nu slechte knieën. Ik heb eigenlijk dringend een operatie nodig, maar tijdens de revalidatie zou ik lang niet kunnen werken en een pak minder verdienen. Dat kan echt niet, want daarvoor heb je financiële reserve nodig. Die operatie stel ik dus
uit, tot het ooit beter gaat. Als mijn huis over twee jaar afbetaald is, bijvoorbeeld.”
Ook vakanties zitten er nog amper in. “Voor mijn scheiding trokken we in de zomer twee weken naar Frankrijk en af en toe organiseerden we een extra trip.
Nu logeren we elke zomer een week aan de kust, in de caravan van mijn ouders. Dankzij onze kortingkaart van de Gezinsbond reizen we gelukkig goedkoper met de trein. Mijn auto heb ik jaren geleden verkocht, waardoor we wat meer ademruimte hebben. De kinderen
vinden het trouwens leuk om de trein te nemen: je kan gezellig praten en kaarten, zonder filestress. En we kunnen gelukkig nog veel leuke dingen doen. Tijdens die week aan zee zoeken we volop gratis of goedkoop amusement. Een openluchtfestival, bijvoorbeeld. Hetzelfde geldt voor verjaardagen: de kinderen organiseren geen dure feestjes, maar ze nodigen vrienden uit voor huisgemaakte spaghetti en taart.”
Af en toe zijn er gelukkig ook meevallers, vertelt Patrick. “Een paar maanden geleden kreeg ik flink wat geld terug van de elektriciteitsmaatschappij. Daarmee heb ik een nieuwe diepvries gekocht. De oude deed het nog, maar hij vrat energie. Door een nieuw, zuiniger exemplaar te kopen kan ik op lange termijn besparen.” En er zijn wel meer van dat soort ‘trucjes’ die Patrick
intussen ontdekte. “Ik bel regelmatig naar mijn vaste leveranciers, zoals Telenet. Want ik krijg natuurlijk ook interessante aanbiedingen van concurrenten, waardoor ik kan onderhandelen. Zo stelde Telenet me voor om één jaar lang gratis te genieten van hun digibox. Dat leek me een goede geste, dus besloot ik te blijven. Uit dankbaarheid hebben ze me een gratis televisie
gegeven. Dat was mooi meegenomen: ik heb al 15 jaar geen nieuwe televisie meer kunnen kopen.”

AF EN TOE EEN FOLIETJE

Maar soms heeft een mens toch een folietje nodig, vindt Patrick. “Zeker de kinderen wil ik af en toe een extraatje geven, zodat het leefbaar blijft. Zij vragen me niet of ze met hun vrienden een week naar Spanje mogen, want dat kan nu eenmaal niet. Maar onlangs zijn we wel samen gaan paintballen, voor de verjaardag van mijn zoon. Ik had via Groupon een mooie korting gekregen en een vriend bood aan om zijn auto te gebruiken. Zo hadden we een fantastische dag. We proberen alles positief te bekijken.”
Gelukkig hoeft zijn sociale leven niet te lijden onder de situatie, zegt Patrick. “Ik schaam me niet voor mijn problemen. Heel wat mensen luisteren trouwens aandachtig naar mijn besparingstips. (lacht) En gelukkig heb ik veel goede vrienden. Aan hen vraag ik soms om samen inkopen te doen – zodat ik kan meegenieten van hun auto – in ruil voor een etentje bij me thuis.
Dat hoeft niet veel te kosten, en de gezellige avond krijgen we er gratis bij!”
Patrick probeert het altijd te redden in zijn eentje, maar soms lukt dat niet. Dan vraagt hij hulp aan zijn ouders. “Dat doe ik alleen in noodgevallen. Toen mijn dak ineens begon te lekken, bijvoorbeeld. Zulke zware kosten kan ik niet alleen dragen. Mijn ouders helpen me dan,
maar ik ben niet hun enige kind. En ze willen niemand bevoordelen, wat ik zeker begrijp. Dus betaal ik het geld altijd terug, verspreid over enkele maanden.”

GELD ZORGT VOOR MEER GELD

Ongelukkig? Nee, zo zou Patrick zichzelf zeker niet noemen. Maar soms wel lichtjes gefrustreerd, geeft hij toe. “Als ik een klein beetje meer zou hebben – een beperkte reserve – dan zou het vlotter gaan. Wie geld heeft, kan makkelijker zorgen voor meer geld. Ik zou bijvoorbeeld graag zonnepanelen installeren, maar zonder startkapitaal lukt dat niet. Terwijl die panelen me op termijn veel zouden opbrengen. De zwaksten in onze samenleving hebben te weinig middelen om uit hun financiële put te geraken.”

Al beseft Patrick wel dat hij niet tot de allerzwaksten behoort. “Ik zit in een luxepositie. Als vast benoemde ambtenaar komt er elke maand een mooi loon op mijn rekening. Maar door mijn situatie besef ik beter hoe moeilijk het moet zijn als je echt weinig geld hebt.
Er zijn heel wat mensen die maar de helft van mijn loon krijgen en het ook in hun eentje moeten redden. Hoe doen zij dat?”

bron: Weliswaar.be