De norm van avontuurlijkheid zorgt er voor dat alledaagsheid een taboe wordt. We leven immers in een wereld waarin reality-tv constant suggereert dat zelfs doodnormale mensen avonturen beleven die de aandacht van miljoenen kijkers waard zijn. Het moet dan wel zo zijn dat ook jouw doodnormale bestaan een avontuur is – en als dat niet zo is, moet dat wel jouw eigen schuld zijn. Vandaar dat millennials massaal lijden aan zogenoemde FOMO: fear of missing out. Je wordt online constant geconfronteerd met de avonturen die anderen beleven, terwijl je zelf een beetje op de bank hangt met je telefoon. Je voelt daardoor de druk om je linea recta in iets avontuurlijks te storten, zodat je materiaal vergaart waarmee je kunt laten zien dat ook jouw leven heus wel noemenswaardig is. Zodra avontuur de norm is, gaat ons alledaagse leven voelen alsof ook wij een soort oorsuizingen hebben – alsof de normaliteit een soort irritante pieptoon is die we moeten uitbannen door het avontuur op te zoeken.
Gusman en Kleinherenbrink, Avonturen bestaan niet, Amsterdam,
2018, p. 135.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten