Op het einde van de maand tonen we traditiegetrouw een overzicht van de aanwinsten in mijn boekenkast(en).
David Knowles, the evolution of medieval thought, Vintage Books, 1962.
Robert Aikman (ed.), The 2d Fontana Book of Great Ghost Stories, Fontana, 1966.
Tweehonderd jaar geleden kwam Friedrich Engels ter wereld. Wie Engels niet kent, lees een van zijn vele geschriften. Zijn beschrijving van de toestand van de gewone werkende mens tijdens de industriële revolutie bij voorbeeld, is nog steeds schokkend. Je voelt de miserie, je voelt het onrecht. Zijn boek over de zestiende-eeuwse Boerenoorlog in Duitsland is nog steeds bijzonder interessante lectuur. Engels zette zich met hart en ziel onafgebroken in voor een betere wereld. Speciaal voor de gelegenheid, een korte quote.
citaat uit: Friedrich Engels, Beginselen van het Communisme, 1847.
Kerknet bracht deze week een artikel over de nasleep van de vredesovereenkomst tussen Armenië en Azerbeidzjan. Het is te zeggen Benoit Lannoo schreef een artikel rond een interview met de Armeens orthodoxe bisschop van Artsakh (Nagorno-Karabah), Mgr. Pargev Martirosjian.
Het artikel is tamelijk tendentieus te noemen. De titel maakt dit al meteen duidelijk: 'Gruwel voor Armeense bevolking in Azerbeidzjan'. De inleiding doet er nog een schepje bovenop: 'Het bestand brengt de Armeniërs in Azerbeidzjan alleen gruwel, gedwongen verhuis en vernieling van eeuwenoud erfgoed.' Het artikel beschuldigt Azerbeidzjan van oorlogsmisdaden, terrorisme en etnische zuiveringen.
Het is merkwaardig om een internationaal conflict op het conto van een bepaald land te schuiven. Vooral al het twee buurlanden zijn en al het conflict zo'n lange voorgeschiedenis heeft. Meer info.
Mgr Pargey Martirosjian is geen neutrale waarnemer in dit conflict. Hijzelf is een uitgesproken Armeens nationalist en een openlijke havik. In maart 1989 werd hij door de Armeens Orthodoxe kerk verheven tot primaat Artsakh. Het nationalistische opbod in de Sovjet-Unie bereikte nieuwe hoogtes (het is te zeggen laagtes) en een gewapend conflict brak uit tussen Armenië en haar buurland. Een oorlog die meer dan 17.000 burgerdoden zal maken (het merendeel Azeri) en zal aanslepen tot 12 mei 1994. Meer dan een miljoen mensen slaat op de vlucht, Azeri ontvluchten Armenië, Armeniërs ontvluchten Azarbeidzjan. In dat conflict zal de bisschop uitgesproken kant kiezen voor Armenië en de claim van Armenië op de regio. De regio moet Armeens en orthodox zijn. Voor de liefhebbers, een vintage video van de bisschop die Armeense troepen zegent en aanmoedigt in de strijd.
Het artikel kiest ook duidelijk kant in het conflict en legt de schuld uitgesproken bij Azarbeidzjan en Turkije die beschuldigd worden van etnische zuiveringen en terrorisme.
Kerknet publiceert regelmatig merkwaardig polariserende artikelen. Een opmerkelijke en verontrustende tendens. Het is op zich interessant dat er aandacht is voor het conflict in Nagarno-Karabah. En dit interview kan een goede bijdrage zijn in een groter, genuanceerder geheel. Maar zoals het nu gepubliceerd wordt, met een inleiding die weinig substantieels bijdraagt en eerder een navertellen lijkt van een eenzijdig discours van de geïnterviewde, heeft het eerder een polemisch dan een informatief karakter.
Een nationalistisch conflict gaat niet opgelost worden door nog meer nationalisme. Armenië is geen schaap in dit verhaal, Azerbeidzjan geen wolf. En ook Turkije is geen wolf, voor alle duidelijkheid. Simplistische artikels die daarenboven een christendom vs islam kantje hebben doen meer kwaad dan goed. Breng academici aan het woord, kenners van de regio. En mensen die de Azeri kant van het verhaal toelichten.
Of nog beter, laat in de pagina's van kerknet de vredesbeweging aan het woord, zij die bouwen aan bruggen. Mensen die opkomen voor een multireligieus en vreedzame Kaukasus. bv: hier en hier.
Beste vrienden, op deze 11 november een tekst van Rosa Luxemburg.
Wat nu gebeurt, is een nog nooit voorgekomen massaslachting, die de arbeidende bevolking van alle toonaangevende landen terugbrengt tot vrouwen, grijsaards en verminkten.
“Deutsland, Deutsland, über Alles!” Leve de democratie! Leve de tsaar en het Slavendom! Tienduizend banen voor tenten, gegarandeerd naar voorschrift! Honderdduizend kilo spek, koffie-ersatz dadelijk te leveren!... De dividenden stijgen en de proletariërs vallen. En met elke proletariër daalt een strijder voor de toekomst, een soldaat der revolutie, een redder van de mensheid van het juk van het kapitalisme in het graf. De waanzin zal eerst ophouden en het bloedige spook van de hel verdwijnen als de arbeiders in Duitsland en Frankrijk in Engeland en Rusland, eindelijk uit hun roes ontwaken, elkaar broederlijk de hand reiken en het beestachtige koor van de imperialistische oorlogsophitsers zowel als het hese geschreeuw van de kapitalistische hyena’s door de oude, machtige krijgskreet van de arbeiders overdonderen:
Proletariërs aller landen verenigt u!
Deze tekst verscheen in 1915 onder de schuilnaam Junius.
Lees vooral de volledige tekst van de Junius-brochure.
Beste vrienden,
Het
Minderhedenforum is de koepelorganisatie van de meeste erkende
Etnisch-Culturele Federaties, samen meer dan 180 lokale verenigingen die
mensen met een migratieachtergrond samenbrengen, verspreid over
Vlaanderen en Brussel. Een organisatie die ik ook al meer dan twintig jaar ken als een inhoudelijk zeer sterke, een participatieve en ronduit toffe organisatie.
Dat Minderhedenforum wordt, na twintig jaar, aan de kant geschoven. De Vlaamse Regering kiest (!) een nieuwe participatieorganisatie.
“Het Minderhedenforum evolueerde het afgelopen jaar van een klassieke koepelorganisatie van etnisch-culturele verenigingen naar een netwerkorganisatie. We brengen experten, academici, organisaties en burgers samen om te timmeren aan een inclusieve samenleving, zowel in concrete projecten op het terrein als via onderbouwde beleidsaanbevelingen. We nemen al jaren de rol op van belangenbehartiger van de rechten van etnisch-culturele minderheden. Een constructieve, maar wel kritische en onafhankelijke stem met twintig jaar expertise. Spijtig genoeg zijn dit eigenschappen die middenveldorganisaties steeds vaker niet in dank worden afgenomen”,zegt voorzitter Landry Mawungu.
Het middenveld wordt aan de kant geschoven en vervangen door ... tja, een 'organisatie' zonder website, zonder noemenswaardige werking, zonder expertise, zonder ervaring. Blijkbaar 'een netwerk' van 'experten'. Blijkbaar met een 'visie die aansluit bij die van de Vlaamse Regering'. Geen middenveld, geen organisaties die standpunten innemen, ondersteund door experten die aftoetsen en terugkoppelen. Nee, experten die netwerken. Participatie volgens die autoritaire neoliberale kliek.
Ik denk dat wij uiteindelijk moeten aanvaarden dat onze tragedie altijd in het verleden ligt, dat wij moeten leven met de dwaasheid van onze voorvaderen en ervoor moeten lijden, niet als zij op hun beurt hebben geleden, en zoals wij, door onze ijdelheid en arrogantie, de pijn en het lijden zeker zullen stellen voor onze eigen kinderen. Hoe corrigeer je de geschiedenis, daar gaat het om. Dat is waarom ik, terwijl ik dit boek schreef, herhaaldelijk en pijnlijk en droomachtig realistisch de stampende voeten hoorde van luitenant Bill Fisk en zijn kameraden van het 12de bataljon, van het King's Liverpool Regiment, die op 11 november 1918 een klein Frans dorpje binnenmarcheerden, Louvencourt, aan de Somme.
Robert Fisk, De Grote Beschavingsoorlog, Ambo, 2005, p. 1370.
Robert Fisk, 1946 - 2020
Voor wie meneer Fisk aan het werk wil horen:
