Minister Demir gaat de strijd aan met de verspilling van lesdagen. Niet door het lerarentekort aan te pakken, niet door meer middelen te voorzien, niet door opvoeders en ondersteuners te voorzien, niet door innovatie of it-middelen, nee, door de scholen "evaluatiedagen" af te nemen, om hen te verplichten opvang te voorzien in de vorm van "les". Minister Demir stelt een reeks maatregelen, "goedgekeurd door de regering", vrij vertaald ook door Vooruit en CD&V aanvaarde ballonnetjes die nog in concreet beleid gegoten moeten worden. Maar het plan is om dit reeds in te laten gaan op 1 september. De regering beslist en het onderwijs moet meteen schakelen.
Een kort overlopen van het leven zoals het is in het onderwijs de voorbije week.
Vrijdag hadden de leerlingen van het zesde examen godsdienst, dus ik heb zowat het hele weekend zitten verbeteren. Maandag twee inhaalexamens, dus meteen verbeterd moesten worden. Daarna heb ik de klassenraad van morgen voor mijn eigen klas voorbereid. Morgen en woensdag quasi de hele dag aan een stuk klassenraden. Donderdag is gewijd aan de oudercontacten. Vrijdag is een hele dag met de leerlingen, kerstbezinning, rapporten bespreken, examen inkijken, studiemethode evalueren e.d.m.
Eén van de centrale functies van onderwijs in de ogen van voka en Demir is heel openlijk kinderopvang. Zorgen dat de schooldag "voorspelbaar" is, dat de kinderen elke weekdag op school zijn van 's morgens tot 's avonds.
Het is intriest maar wel passend dat ze dit verantwoord met een foutieve vergelijking met andere landen.
Kinderen zitten te vaak thuis zonder les, vindt de minister. "We geven in Vlaanderen al 11 procent minder les dan het OESO-gemiddelde. Dat zijn tot 22 dagen minder per schooljaar in het secundair onderwijs. Onze onderwijskwaliteit lijdt daar enorm onder. Dat terwijl we relatief meer onderwijspersoneel in dienst hebben. Dan klopt er iets niet."
Die redenering gaat niet op, volgens Nancy Libert van de socialistische vakbond (ACOD): "We hebben misschien minder lesdágen, maar niet minder lesuren. We hebben in één lesweek meer lesuren dan in de meeste OESO-landen."
In de samenvatting van het jaarlijkse OESO-rapport over ons onderwijs staat inderdaad het volgende te lezen: "In het Vlaamse onderwijs krijgen leerlingen 821 verplichte instructie-uren per schooljaar in het basisonderwijs en 949 in het lager secundair (eerste graad, nvdr.) onderwijs."
"Dat is hoger dan het OESO-gemiddelde van 804 uren in het basisonderwijs en 826 in het lager secundair (eerste graad, nvdr.) onderwijs."
Dus eerst schoffeert ze alle leerkrachten tot bij te dragen aan het cliché van de weinig werkende leerkracht, dan gaat ze proberen om haar plannen praktisch uit te werken, met een klassieke verdeel-en-heers. "Nutteloze" leerkrachten die geen meerwaarde zijn op de klassenraad moeten de leerlingen na hun examen zinvol bezighouden.
Daarnaast wordt de werking van klassenraden in het secundair onderwijs efficiënter georganiseerd. Scholen krijgen meer ruimte om klassenraden gericht samen te stellen: leraren levensbeschouwelijk onderricht en leraren van keuzevakken moeten niet langer automatisch deel uitmaken van de klassenraad. Daarnaast kan de directie per vergadering bepalen welke leraren effectief aanwezig moeten zijn.
Klassenraden zijn uitermate belangrijke, drukke en lastige vergaderingen, waarin elke leerkracht die lesgeeft een gelijkwaardige rol heeft. Mijn stem als godsdienstleerkracht is evenveel waard als een leerkracht LO, Frans of wiskunde. Een deel van de rol maar ook de uitdaging voor een klassenraad is om een zo volledig mogelijk beeld te krijgen van een leerling. Vakken die vaak wat anders zijn dan de andere spelen daarbij vaak een grote rol. Daarnaast is LBV ook gewoon een gewoon vak, grondwettelijk verankerd nota bene, met leerstof en met evaluaties. Nu lijkt het erop alsof ze dit wil ondergraven, nu de afschaffing blijkbaar niet direct gaat lukken, gaat ze het virtueel afschaffen, geen stem in de klassenraad, geen evaluaties meer die écht meetellen.
De poging om leerkrachten tegen elkaar op te zetten is heel vreemd, vooral omdat het nonchalant gebeurd, alsof het de normaalste zaak ter wereld is. Ze wil eenvoudigweg de rol van de klassenraad én van de vakleerkracht herschrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten