Talrijke gezinnen worden meer en meer geraakt door het geweld van de crisis. Tegenover deze kinderen hebben wij vaak als enig wapen onze goede wil. We zijn gedwongen werkomstandigheden te aanvaarden die geen enkele bank of verzekeringsmaatschappij zou durven voorstellen. In lokalen die soms op het randje af onleefbaar zijn.Van Chili tot België horen we dezelfde eisen van leraars en leerlingen: de onderwijsinstellingen zijn GEEN ondernemingen, wij hebben GEEN managers nodig, wij WEIGEREN ons onderwijs af te stellen op de noden van een bedrijf. Winstlogica en privatisering zijn niet aan onderwijs besteed. Onderwijs moet een openbare DIENST blijven. Wij kunnen niet herleid worden tot simpele “human resource” wier loopbaan eindeloos aan het wankelen kan gebracht worden of op losse schroeven kan gezet worden. Wij hebben er met een meerderheid en bewust voor gekozen om het algemeen belang te dienen en te vechten voor gelijke kansen in de toegang tot kennis. Onderwijs moet verder betaald worden door de belastingbetaler. Zo blijft het een algemeen goed waarop elke burger inzagerecht heeft want hij financiert het zelf met zijn belastingen.
Ons collectief project is een project van lange duur met als enige doel de intellectuele vorming van leerlingen en studenten, maar we krijgen nooit de noodzakelijke middelen om het project waarvoor wij gekozen hebben tot ontwikkeling te brengen.
Als jullie denken dat het universitair onderwijs een voetje voor heeft, kom dan een kijkje nemen in de overbevolkte auditoria (1300 studenten in mijn cursus “Historische kritiek”), in oude gebouwen met gebroken vensters en met soms zelfs een lekkend dak (behalve wanneer je bent ingeschreven in de “Business School”), kom kijken naar het gebrek aan omkadering voor de studenten voor praktische oefeningen, de toenemende onzekerheid in de universitaire loopbaan in naam van de “topkwaliteit”.
Winst wordt langzamerhand het enige meetinstrument en de enige manier van denken van een handelsmaatschappij. Van de universiteiten wordt gevraagd om bekwame maar volgzame werkkrachten te leveren die de ondernemingen nodig hebben. Cursussen die aanzetten tot nadenken, en niet echt nuttig zijn voor de productiviteit, worden uit de opleidingen geweerd en vervangen door cursussen die volgzame techneuten kneden. Ook aan de unief kloppen de professoren, die wel eens doorgaan voor bedriegers en luiwammesen, heel wat uren en overuren. Ze worden meer en meer streng gecontroleerd en geëvalueerd. Hun onderzoek moet vooral “nuttig” zijn en de universiteit bijkomende punten opleveren in de onderlinge concurrentie.
“Zorg ervoor dat je niet alleen staat” zei de progressieve pedagoog Célestin Freinet aan zijn leerlingen, en vooral aan de leerkrachten. Om na te denken, zich uit te drukken, eisen te stellen, te analyseren en te handelen telt uiteindelijk alleen de algemene mobilisatie.
Prof. dr. Anne Morelli, op de Ovds-dag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten