Het was nooit de bedoeling om van deze 'blog' een aankondigingsite te maken voor betogingen allerhande, maar deze oproep is te belangrijk om te negeren:
ACV, ABVV en ACLVB gaan in gemeenschappelijk vakbondsfront betogen op zaterdag 15 december om 10u30 te Brussel. De ordewoorden/slogans voor deze manifestatie zijn :
voor een sterke en federale sociale zekerheid
Voor méér koopkracht
Voor een méér evenwichtige fiscaliteit
1. Stop de uitholling van deliberatie en compensatie
Als universiteiten en hogescholen geen geld meer krijgen voor de buispunten die ze delibereren, zullen ze dat niet langer meer doen. Studenten zullen bepaald vakken blijven meeslepen en steeds later afstuderen..
2. Tegen de stijging van inschrijvingsgelden voor manama’s, banaba’s of als je niet snel genoeg afstudeert
Slechts een handvol banaba’s en manama’s krijgen in de toekomst nog geld en dus zal de student zelf 5.600 tot zelfs 25.000 euro inschrijvingsgeld moeten ophoesten! Vanaf volgend academiejaar komt er een leerkrediet, een rugzakje met studiepunten. Als het leeg is, ben je niet langer financierbaar en mag je niet meer inschrijven! Geraak je toch ingeschreven, dan is het aan dubbele prijs!
3. Meer middelen voor het hoger onderwijs, financiering naar behoefte!
Het nieuwe financieringsdecreet lost het grootste probleem niet op : het geldtekort. De noodlijdende hogescholen blijven ondergefinancierd, democratisering en gelijke kansen is geen financiële prioriteit. De kenniseconomie wordt slechts lippendienst bewezen. Meer middelen zijn nodig voor instellingen, studiebeurzen en studentenvoorzieningen om de Europese investeringsnorm voor hoger onderwijs te halen van 2% van het BBP.
4. Neen aan de asociale en kwaliteitsbedreigende outputfinanciering
Universiteiten en hogescholen financieren op basis van behaalde diploma’s en creditbewijzen, doet examinatoren en instellingen kwistiger omspringen met punten en vrijstellingen. Daarnaast worden moeilijker doorstromende groepen die extra inspanningen vergen, financieel minder aantrekkelijk. De kans op asociale selectiemechanismen stijgt.
5. Meer stimulansen voor gelijke kansen!
Te weinig moeilijker in- en doorstromende kansengroepen komen in aanmerking voor de extra financiering. Ze worden fout gedefinieerd en hun aangroei wordt niet gestimuleerd. Belangrijke kansengroepen worden helemaal niet structureel erkend: studenten van allochtone afkomst, chronisch zieken, studenten uit TSO/BSO of met laaggeschoolde ouders. Het groots aangekondigde fonds voor gelijke kansen is met 1% van het totale budget een druppel op een hete plaat!
6. Geen schrapping van waardevolle opleidingen over de hoofden van studenten en personeel heen
Studenten noch personeel zijn welkom in de commissie waar hoge piefen uit de associaties afspraken maken over het rationaliseren van opleidingen. Er is niemand om te waken over de onderwijskwaliteit, de student/stafratio, de democratiseringsverdiensten, het studentenprofiel of de geografische bereikbaarheid. Sociaal flankerende maatregelen zoals hogere beurzen, goedkopere studentenkamers…vindt de overheid onnodig!
7. Tegen onderwijs-onderzoeksverhouding die de onderwijskwaliteit bedreigt
Het decreet zorgt voor een transfer van onderwijs naar onderzoeksmiddelen. Bijna de helft van het universiteitsbudget wordt voortaan berekend op onderzoeksoutput: publicaties en citaties, afgewerkte doctoraten. Hierdoor zullen faculteiten en proffen nog minder aandacht kunnen schenken aan de onderwijstaken. Met alle gevolgen voor de onderwijskwaliteit!
8. Een meer humane financering van de humane wetenschappen
Humane wetenschappen tellen minder doctoraatsstudenten, produceren minder Engelstalige tijdschriftartikels, en krijgen zo minder onderzoeksmiddelen. Ook in de onderwijsfinanciering zet de verarming van de humane zich door. Een student in de geneeskunde levert tot meer dan 4 keer zoveel op dan zijn medestudent in de humane.
9. Stop de schrijnende onderfinanciering van de hogescholen
De hogescholen kampen met gigantische tekorten omdat hun studentenaantal sterk is gestegen in tegenstelling tot hun budget. Met dit decreet gaat er opnieuw meer dan de helft van het extra geld naar de universiteiten en niet naar de hogescholen!
10. Stop de verstikking van de kunstopleidingen
Het decreet mikt op grote opleidingen met veel studenten, maar voor het kunstonderwijs is dat de doodsteek. Bovendien kunnen de kunsten amper groeien, door de beperking die de overheid heeft opgelegd. De financiële erosie zorgt dat de studenten zelf steeds vaker moeten opdraaien voor de materiaalkosten.
Vandaag ging het Vatikaan over tot de zaligverklaring van 498 'martelaren', religieuzen die stierven tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Religieuzen die 'vermoord' werden door de republikeinen wel te verstaan.
Een opmerkelijke operatie van Moeder de Heilige Kerk, niet alleen door het grote aantal zaligverklaringen in '1 klap', maar ook door het feit dat er opnieuw openlijk kant wordt gekozen tégen de Spaanse Republiek.
Dat de Kerk niet het meest vooruitstrevende instituut ter wereld is, is overbekend, maar dit is weer een driest hoogtepunt in de zwarte geschiedenis van de Kerk.
Want dit is ook niet de eerste keer dat zoiets gebeurd. Zo maar even 471 'martelaren' werden reeds zalig verklaard door Popi-Jopi. Nu verdubbelt de Beierse vampier dit aantal nog.
Ook de timing van dit alles maakt het bijzonder pijnlijk. De Spaanse regering heeft recent stappen gezet om af te rekenen met het fascistische verleden.
De laatste standbeelden van El Caudillo werden de voorbije jaren reeds neergehaald. De nog resterende straatnaamborden en gedenktekens volgen.
Dat de Rooms-katolieke kerk vandaag de dag andermaal de republiek aanvalt is bijzonder tragisch. De Kerk heeft het bijzonder moeilijk om fouten te erkennen, integendeel zelf, ze lijkt er zelf fier op te zijn. Samen met de nazi's en de Italianen was het Vaticaan bij de eerste landen om de fascistische staatsgreep van Franco te erkennen als legitieme regering, nota bena in augustus 1937.
Tijdens de burgeroorlog alleen al stierven maar liefst 600.000 mensen. Franco liet tijdens zijn dicatuur nog eens 100.000 mensen executeren. Nu nog worden er massagraven gevonden. Niet minder dan 400.000 mensen werden in concentratiekampen opgesloten.
Het Europees Parlement, ook niet meteen het meest progressieve bastion, ging in 2006 over tot de duidelijke veroordeling van de vele grove schendingen van de mensenrechten in Spanje onder het Francistische regime tussen 1939 en 1975. De resolutie stelde ook dat Spanje moest zorgen voor vrije toegang tot de archieven voor historici. Want het zijn zeker boeiende tijden voor (spaanstalige) contemporalisten, er ligt nog bijzonder veel historische onderzoek te wachten.
Maar voor wie ongerust zou worden, Aartsbisschop Francisco Gil Hellin van
“De boodschap die zij ons nalieten, is er een van liefde, vergevingsgezindheid en volledige verzoening. Dat is hun boodschap en hun les voor de Kerk vandaag en in alle tijden. De nieuwe zaligen tonen ons dat de moderne wereld niet alleen gestuwd wordt door het verlangen naar macht, geld en plezier. Zij maken ons duidelijk dat vele mensen handelen vanuit liefde en vergevingsgezindheid.”
Leuk om weten is trouwens dat deze 'heilige vader' tevens secretaris is van de Pontificale Raad voor het Familie (u weet wel die hoeksteen van de samenleving zonder holebis en zonder eenoudergezinnen) en vooraanstaand lid van het Priesterlijke Orde van het Heilige Kruis, zeg maar de priesterclub van Opus Dei. Maar dit alles uiteraard geheel ter zijde.
Wat evenwel merkwaardig is, is dat we vrij weinig te horen krijgen over deze martelaren. Wat we weten is dat het gaat om 2 bischoppen, 24 priesters, 462 religieuzen, 1 diaken, 1 subdiaken, 1 seminariestudent en 7 leken.
De National Catholic Reporter bracht vorige week reeds uit dat een van de nieuwe zaligen Gabino Olaso Zabala allesbehalve 'handelde vanuit liefde' toen hij actief was in de Filippijnen. Hij zou zich in 1896 schuldig gemaakt hebben aan foltering van een collega priester, de Filippijn Mariano Dacanay, die beschuldigd werd van sympathie voor het anti-koloniale verzet.
"Met de verkiezingen en met de daaropvolgende moeilijke regeringsonderhandelingen is het momenteel redelijk stil geworden rond de regularisatie van mensen zonder papieren. Alhoewel de problemen van de mensen zonder papieren niet verdwenen zijn, is het moeilijk om de aandacht van de media en van de politici bij de zaak van de mensen zonder papieren te houden.
Een mobilisatie van de mensen zonder papieren en van de vele Belgen die hen steunen is noodzakelijk, om ervoor te ijveren dat een ruime regularisatie uitgevoerd wordt door de nieuwe regering. Een ruime regularisatie is immers een noodzakelijke oplossing voor de problemen waarmee mensen zonder papieren momenteel geconfronteerd worden, maar kan ook de toekomstige welvaart van België en Europa verzekeren, zoals onder meer de zelfstandigenorganisatie UNIZO reeds benadrukte."
Praktisch:
Zondag 21 oktober 2007 - 14u W. Wilsonplein (de Zuid lijk da we zeggen)
De nieuwste film van Michael Moore, 's werelds bekenste documentairemaker. Deze keer brengt hij een boeiend relaas van de medische toestand van de VS.
teweegbrengen als de klimaatfilm van Al Gore.
de 'praktisch coördinator' van onze studentenkoepel. Na twee jaar (dag op dag nota bene) verliet onze collega Peter de organisatie. Dit konden we natuurlijk niet ongemerkt voorbij laten gaan. Na een etentje met de collega's werden de boeken gesloten, de sleutel werd teruggeven, de account op de computer verwijderd, de deur toegetrokken. Het Tof Café wachte met sloten bier.
Geert wordt vervangen (in zoverre dat mogelijk is niewaar) door Nele. Jawel een tweede Nele op VVS, eveneens alumni van KUL en eveneens sympatieke Limburgse.
Over wat deze bende allemaal gaat uitsteken dit jaar leest u binnenkort ongetwijfeld veel meer.
Drie onderwijsspecialisten onderzoeken waarom België steeds als laatste van de klas eindigt in internationale onderzoeken naar gelijke slaagkansen en stellen oplossingen voor.
‘De school van de ongelijkheid’ is het nieuwste boek van ondermeer Nico Hirtt, de oprichter van Oproep Voor een Democratische School (OVDS) die al jaren onderzoek verricht naar ongelijkheid in het Belgische onderwijssysteem. Aanvankelijk wou hij enkel een vertaling en een toepassing op Vlaanderen maken van zijn in 2004 verschenen ‘L’école de l’inégalité’ over het Franstalig onderwijs. Hij vroeg Ides Nicaise, professor aan de KULeuven en onderwijseconoom, om een voorwoord te schrijven, maar al gauw kwam er een intense samenwerking tussen beiden, aangevuld met ACV-onderwijsexpert Dirk De Zutter.
De drie herwerkten Hirtt’s tekst tot een uiterst onderbouwde analyse van het Vlaams onderwijs en de manier waarop arbeiderskinderen vandaag nog steeds systematisch worden achtergesteld. “Het is ongelooflijk duidelijk dat we in feite nog steeds met een onderwijs op basis van sociale klassen zitten. Als we de bevolking in tien groepen verdelen op basis van inkomen en opleiding, dan zien we dat elke keer we een trapje ‘hoger’ gaan, het aantal kinderen van die groep dat op 15 jaar ASO volgt toeneemt. Bij de armste 10% van de bevolking zit amper 10% van de kinderen op 15 jaar nog in het ASO, bij de rijkste 10% wordt dat maar liefst 88,5%”, aldus Hirtt.
De auteurs behandelen ook vergelijkende internationale onderzoeken naar de slaagkansen van kinderen uit verschillende sociale niveaus. Daaruit blijkt dat van alle geïndustrialiseerde landen, België er keer op keer het slechtst in slaagt om kinderen van lager geschoolde ouders toegang te verlenen tot het hoger onderwijs. “In Finland heeft een kind uit een rijkere familie nog anderhalve keer meer kans op betere schoolresultaten, dan een kind uit een armere familie. In België wordt dat al bijna dubbel zoveel kans”, verduidelijkt De Zutter.
Volgens de auteurs zijn er twee belangrijke redenen waarom België zo slecht scoort, de jonge leeftijd waarop een studiekeuze moet worden gemaakt en de sterke marktwerking in ons onderwijs. “Mensen verschieten er altijd van als ik dit zeg, maar in geen enkel Europees land in het onderwijs zo liberaal georganiseerd als in België”, stelt professor Nicaise, “dit leidt tot het ontstaan van sterke scholen, die gemakkelijk leerlingen uit betere milieus kunnen aantrekken, enerzijds en van zwakke scholen, die in een negatieve spiraal terechtkomen anderzijds.” In Europees verband ontdekten de auteurs ook een statistisch verband tussen de vermarkting van het onderwijs en de kleinere slaagkansen van armere leerlingen. Ook het verhogen van de leeftijd waarop kinderen een studiekeuze moeten maken, draagt volgens de auteurs bij tot een toenemende gelijkheid in het onderwijs.
Opvallend is dat de auteurs het probleem van achterstelling in het onderwijs in de eerste plaats als een sociaal probleem behandelen. “We merken dat bij migrantenjongeren een belangrijk deel van de verklaring voor hun slechtere resultaten ligt bij hun sociale achtergrond. Wat daarbij opvalt is dat in Vlaanderen de etnische herkomst wel ook een negatieve invloed heeft op de schoolresultaten, dus los van hun sociale thuissituatie. Langs Franstalige kant is dit echter niet het geval. Volgens mij wijst dit op een aantal sterkere discriminerende factoren in het Nederlandstalig onderwijs”, aldus De Zutter.
Dit boek is zeker en vast wat reclame waard.
“In de kennissamenleving verschuift de rol van ‘herverdeler van kansen’ steeds meer van de sociale zekerheid en het arbeidsmarktbeleid naar het onderwijs. Dit laatste is potentieel de krachtigste hefboom voor sociale integratie van achtergestelde groepen. Tegelijk is het in zijn huidige organisatie ook de instelling bij uitstek die bijdraagt tot de reproductie van sociale ongelijkheden van generatie op generatie. In “De school van de ongelijkheid” gaan Hirtt, Nicaise en De Zutter op zoek gaan naar de mechanismen die, in het Vlaanderen van vandaag, de reproductie van ongelijkheden naar sociale en etnische afkomst in stand houden. Ze tonen aan dat die mechanismen het gevolg zijn van min of meer bewuste maatschappijkeuzen.
Niet onwetendheid, maar de gevestigde belangen en politiek verzet van bepaalde groepen staan verdere hervormingen in de weg. De wetenschappelijke analyse van de oorzaken van sociale reproductie is zo vergevorderd, dat de recepten voor een rechtvaardiger en tegelijk effectiever en succesvoller systeem klaar liggen. Maar niet iedereen is overtuigd van deze recepten, of niet iedereen heeft er evenveel baat bij. Het komt er dus op aan het maatschappelijke debat over een meer democratisch onderwijssysteem te stofferen met analyses en voorstellen, en het debat aan te zwengelen.”
Eén blik op de inhoudstafel zou eenieder die met onderwijs en onderwijsbeleid bezig is moeten doen watertanden:
1 Vlaanderen sterk in wiskunde, zwak in gelijke kansen
Onthullende cijfers
Ongelijkheid: al vanaf de kleuterklas
De middelbare school: ongelijkheid wordt selectieve studieoriëntering
Is het bij de buren beter?
De onderwijskansen van allochtone jongeren
Tot besluit
2 Hoe de school een selectieapparaat werd
Korte historiek van de sociale stratificatie op school
Massificatie zonder democratisering
De vermarkting
Een nieuw publiek
Daalt het niveau?
Waarvoor dient de selectie?
3 Meritocratie en egalitarisme
Een eeuw hervormingen met weinig resultaat
Twee basisopvattingen over gelijkheid
De meritocratie, een ideologie van gelijke kansen en ongelijke behandeling
Wat is er mis met de meritocratie?
Egalitarisme: een reliek uit het communistische tijdperk?
Het Trojaanse paard van de lagere klassen?
Tot besluit
4 De mechanismen van de reproductie
De heilige graal van de intelligentie
Socio-culturele handicaps: juiste vraagstelling, foute verklaringen
De waterval: foute diagnoses en verkeerde remedies
De geheimen van het slagen
Verschillen in positie tegenover kennis en onderwijs
5 Structuren die scheiden
ASO, TSO en BSO: onze onderwijsvormen delen de leerlingen sociaal op
De onderwijsmarkt op zijn Belgisch
Om de poen is het te doen
6 Stappen naar een democratische school
De school gestalte geven vanuit een maatschappelijk project
Een gemeenschappelijke stam tot 16 om de waterval te stoppen
Leren samenleven of leren concurreren?
Onderwijs in de multiculturele samenleving
Ambitieuze leerplannen
De pedagogische praktijk: vernieuwen zonder te vernielen
De man en de vrouw voor de klas binnen de onderwijsstructuur
Tot besluit
Het boek vertrekt vanuit een diepgaande analyse van de gegevens uit het PISA onderzoek.Dit zijn grootschalige onderzoeken opgezet door de OESO. “Het PISA-project (Program for International Student Assessment) meet de leerprestaties van 15-jarigen in Vlaanderen en de wereld inzake leesvaardigheid, en wiskundige en wetenschappelijke geletterdheid.”
Het meest chockerende aan de resultaten van dat onderzoek was en is dat België ronduit kampioen onderwijsongelijkheid is (Waar een klein land groot in kan zijn, denken we dan). Over die resultaten zijn al hele boekenkasten volgeschreven. Ik verwijs met veel plezier naar de uitstekende analyse 'De Belgische onderwijsmislukking'. Maar ook volgende artikels zijn het lezen meer dan waard:
Van waar komen de slechte resultaten van migrantenleerlingen in België; Sociale ongelijkheid in het onderwijs in België; België – Finland: de exorbitante prijs van het schoolliberalisme.
Zoals de persmap het stelt: “Daarmee moet duidelijk zijn dat de onderwijsongelijkheid start in de eerste kleuterklas, en zich geleidelijk accumuleert. Indicatoren zoals (niet-)participatie, schoolse vertraging, studieoriëntering, schoolresultaten en (on)gekwalificeerde uitstroom verschillen sterk volgens het opleidings- en beroepsniveau van de ouders, het gezinsinkomen, en de etnische herkomst van leerlingen.
Vlaanderen is weliswaar wereldkampioen in wiskunde, maar het is tegelijk ongeveer de slechtste leerling van de klas wanneer het gaat om sociale ongelijkheid in het onderwijs.”
De oorzaken van de onderwijsongelijkheid worden ernstig onder de loep genomen in deze publicatie.
Naast de historische, economische en filosofische analyse van de wortels van die ongelijkheid wordt ook uitgebreid aandacht besteed aan concrete alternatieven. De auteurs pleiten voor een Inclusief en Comprehensief onderwijs.
Comprehensief onderwijs omschrijven ze als 'een breed curriculum dat elementen van algemene, wetenschappelijke, artistieke en praktische vorming op gelijke voet integreert. Die willen ze ingevoerd zien in het onderwijs voor alle kinderen tot minstens de leeftijd van 14 jaar.
Daarnaast pleiten de auteurs voor maatregelen om de quasi-onderwijsmarkt in te perken. "Vrije schoolkeuze en vrijheid van onderwijs zijn op zich mooie principes, maar in ons land zijn deze zó extreem doorgedreven dat ze geleid hebben tot een polarisatie tussen elitescholen en gettoscholen."
Vervolgens pleiten de auteurs ook voor een dringende versterking van de interculturele dimensie van het onderwijs. In het boek staan heel wat meer beleidsaanbevelingen waar we later zeker nog uitgebreid op gaan terugkomen.
Ik hoop dat ik iedereen zowat nieuwsgierig heb kunnen maken. Ik zou zeggen, storm naar de boekhandel en bestel deze nieuwste publicatie van Uitgeverij EPO. Voor de liefhebbers, isbn: 9789064454066. Het boek kost 19 euro en 50 cent.
Een aanrader: je kan het boek ook kopen aan 30% korting, dank zij de EPO-abonnementsformule. Je engageert je om 3 boeken (minstens) per jaar te kopen van EPO en je krijgt er 30% korting voor in de plaats. Op hun site staat een heel uitgebreide fondslijst, dus keuze ten over. Ik zou zeggen surf als de vliegende weerlicht naar www.epo.be en bestellen die handel!
Ook de SVP laat zich graag opmerken met toffe slogans en leuke affiches.
Na campagnes tegen abortus en het homohuwelijk hebben ze nu een 'geestige' verkiezingsaffiche gelanceerd, die redelijk wat stof doet opwaaien.
Witte schaapjes die een zwart schaapje 'buiten smijten'. Mooi mooi.
Let wel, deze affiche is geen eenmalige uitschuiver, een lapsus van de dienst communicatie. Het is een centraal onderdeel van deze racistische partij.
"Die grassierende Ausländerkriminalität hat eine ideologische Grundlage: sie heisst Multikultur. Und für die grassierende Ausländerkriminalität gibt es politisch Verantwortliche: Es sind die Linken und Netten. Sie heissen SP, Grüne, CVP und FDP. Sie schwärmen von einer neuen Schweiz; von einer offenen Schweiz, die ihres Traditionsfundamentes beraubt der vielfarbigen Benetton-Werbung gleicht. Als Allianz weltfremder Träumer haben Linke und Nette während Jahren im Bundesparlament und in den Kantonsparlamenten alle Vorstösse und Lösungsbemühungen der SVP abgelehnt und abgeblockt. Die Folge ist eine verantwortungslose Schleusen-Auf-Politik. Wer auf die negativen Folgen der unkontrollierten Masseneinwanderung hinweist wird abgekanzelt und ausgegrenzt, der Menschenfeindlichkeit bezichtigt, ja, sogar in die braune Ecke gestellt. Die multikulturelle Vision ist zur Heilslehre erklärt worden. Widerspruch ist Häresie."
Meer van dat vind je op hun campagnewebsite.
Fijn detail trouwens, ze moesten dit filmpje intrekken omdat de figuranten niet wisten waarvoor het moest dienen en niet wouden geassocieerd worden met die krapul (waar hebben we dit nog al gehoord?)
De Hollandse Dewinter heeft blijkbaar een boek in zijn boekenkast staan van Oriana Fallaci, een extreem-rechtse schrijfster die buiten goede vriendin van Benedictus -die Vampir aus Beiern - XVI ook nog eens een aanhoudingsbevel tegen haar lopen heeft in Zwitserland omwille van haar platvloerse beledigingen tegenover moslims.
Leuk taalgebruik ook, 'islamofascisme', een term waar trouwens ook LDD politicus Jürgen Verstrepen mee dweept, ook Amerikaanse neoconservatieven bezigen hem vaak. Geïnteresseerden verwijs ik met velerlei graagte naar een artikel van Linda Bogaert op de site van het Centrum voor Islam in Europa van de UGent.
"Genoeg is genoeg. Laten we ophouden met politiek correct gedraai en gekonkel.""De kern van het probleem is de fascistische islam, de zieke ideologie van Allah en Mohammed zoals neergelegd in de islamitische Mein Kampf: de Koran. De teksten uit de Koran laten weinig aan de verbeelding over."
Amai, Geert Wilders is plotseling expert geworden van de Koran of van de Islamitische theologie en geschiedenis.
Maar dan komt het leukste, in onvervalste Nietzsche-stijl gaat hij tekeer tegen de laffe politici.
"Den Haag zit vol met laffe lieden. Bange mensen die laf zijn geboren en laf zullen sterven. Die vinden en bevorderen dat de Nederlandse cultuur gestoeld zal zijn op een joods-christelijke-islamitische traditie. Die een generaal pardon verlenen aan leugenaars en criminelen. Die de andere kant op kijken als homoseksuelen inmiddels bijna dagelijks in elkaar worden geramd. Die sharia-hypotheken willen invoeren.
Die met vertegenwoordigers van de terroristische Hamas in gesprek gaan. Die werkzaamheden verrichten voor de dictatoriale Marokkaanse koning. Die extremisten van de Moslimbroederschap als gesprekspartner zien. Die toestaan dat moslimmannen weigeren hun zieke vrouw te laten behandelen door mannelijke artsen. Die lak hebben aan de belangen van de Nederlandse burger en meewerken aan de transformatie van Nederland in Nederabië als provincie van de islamitische superstaat Eurabië."
"Ik heb genoeg van de islam in Nederland: geen moslimimmigrant er meer bij. Ik heb genoeg van de aanbidding van Allah en Mohammed in Nederland: geen moskee er meer bij. Ik heb genoeg van de Koran in Nederland: verbied dat fascistische boek."
Vrijdagavond kun je om 21u30 terecht op Sint-Jacobs, alwaar Milow optreedt op het Trefpunt-podium.
We werden daar vergezeld door jongeren uit Albanië (van de organisatie Pertej Barrierave), Estonië (van de organisatie Continious Action), Kroatië (van de organisatie Imagine, die we reeds een tijdje kennen), Servië (van de organisatie Udruzenje studenta sa hendikom, die bijzonder interessant materiaal hebben) en tenslotte Slovenië (van de organisatie Drustvo studentov invalidov Slovenije, die we ook reeds langer kenden).een tijdje geleden berichte ik over het gezin Tchourakov, vluchtelingen uit Kazachstan die in het nieuws kwamen omdat de rechter in Brugge het uitwijzigsbevel annuleerde omdat de kinderen van het gezin op school zaten en zo goed hun best deden.
Vandaag kwam het gezin opnieuw in het nieuws, ze moeten het land dan toch verlaten. Inna, de 21 jaar oude dochter en studente aan de UGent ziet haar studies abrupt beëindigd en vraagt zich af 'Heb ik dan voor niets gestudeerd?'
Lees er meer over in het artikel van het Nieuwsblad van vandaag:
Het Kazachse gezin Tchourakov uit Blankenberge, dat al zeven jaar illegaal in ons land verblijft, mag dan toch niet langer blijven. Dat heeft de rechter in beroep beslist. Voor dochter Inna (21) komt de beslissing bijzonder ongelegen. De studente handelsingenieur zit middenin de examens. 'In Kazachstan verder studeren is onmogelijk. Dit is rampzalig.'
'De mogelijkheid om mijn studies handelsingenieur in Kazachstan verder af te werken bestaat eenvoudigweg niet' Inna Tchourakova
Ilse Snick De familie Tchourakov kwam eind maart uitgebreid in de media toen een Brugse rechter in kortgeding de uitwijzing van het gezin opschortte. De rechter deed dat omwille van de goede studieresultaten van Inna (21) en Andreï (13). Minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael (Open VLD) verzette zich tegen de uitspraak, die hij 'juridische nonsens' noemde. In beroep werd de schorsing van de uitwijzing gisteren ongedaan gemaakt. Het gezin mag enkel nog blijven tot Inna haar lopende schooljaar beëindigd heeft. Drie maanden na de betekenis van het vonnis kunnen ze het land worden uitgezet. Volgens het hof van beroep in Gent kunnen de kinderen evengoed in Kazachstan verder studeren. Inna Tchourakova denkt daar anders over. 'De mogelijkheid om mijn studies handelsingenieur in Kazachstan verder af te werken bestaat eenvoudigweg niet. Als we uitgewezen worden, is dat een ramp. We zullen alles op alles zetten om in België te kunnen blijven. Dat is onze enige uitweg', zegt de studente, die bijna haar tweede jaar kan afsluiten aan de Universiteit Gent. Vandaag heeft Inna examen fysica. Ze staat onder extreme stress. 'Voor alle studenten is dit een moeilijke periode. De dreiging van de uitwijzing die boven ons hoofd hangt, maakt het voor mij extra zwaar', zegt ze. Alleen als Inna dit jaar slaagt, komt ze in aanmerking voor een studentenvisum.
Verloren universiteitsjaren
'Zo'n studentenvisum is een mogelijkheid om Inna in België te laten verblijven tot het einde van haar studies', weet Marnix Decuyper, de raadsman van het gezin. 'Voor het meisje is de druk extreem. Ze moet slagen, anders voldoet ze niet aan de voorwaarden voor zo'n visum. Voor de andere gezinsleden is er geen uitweg middels een studentenvisum.' De advocaat vindt het vonnis van de rechter in beroep onbegrijpelijk. 'De jongste zoon Andreï kan onmogelijk les volgen in het Russisch. Die jongen gaat al zeven jaar naar een Vlaamse school. Hij zou van nul moeten herbeginnen. Ook voor Inna zouden haar twee universiteitsjaren verloren zijn.' Meester Decuyper overlegt volgende week met het gezin over welke stappen ze verder ondernemen. 'De familie is zich heel bewust van de situatie. Ze weten wat er hen te wachten staat. Mijn grootste bezorgdheid gaat uit naar de kinderen en hun toekomst.' De advocaat overweegt om tegen de beslissing van het hof van beroep naar de Raad van State te trekken. 'Of eventueel starten we nog een andere procedure op.'
Niet meer kind zijn
Vladimir en Natalia Tchourakova vluchtten in 2000 met hun kinderen Inna en Andreï uit Kazachstan. Natalia Tchourakova liet er haar apotheek achter, haar man was lasser. Het gezin raakte in ons land heel goed geïntegreerd. Dat beaamt ook Rudi Boydens, directeur van Sint-Pieterscollege - Sint-Jozefhandelsschool, waar Andreï Tchourakov naar school gaat. 'De beslissing van de rechter is heel pijnlijk. Andreï spreekt uitstekend Nederlands, zijn resultaten liggen zelfs boven het klasgemiddelde. Het is een uitstekende leerling. Voor hem wordt het heel moeilijk om terug naar een land te moeten dat eigenlijk nooit zijn vaderland is geweest', weet het schoolhoofd. Woensdagavond vond er in de kerk van Blankenberge nog een bezinningsmoment plaats rond de problematiek van de asielzoekers. Ruim honderd mensen woonden de avond bij. 'Andreï vertelde aan alle aanwezigen over zijn situatie. Door alle spanningen kan die jongen niet meer gewoon kind zijn. Toch gedraagt hij zich op school en daarbuiten onberispelijk. Misschien kan de regeringswissel nog iets veranderen aan de beslissing om het gezin uit te wijzen', hoopt directeur Boydens.
