marokkanenweek

Het moet gezegd zijn Tom Naegels, soms is hij ronduit goed. Deze week neemt hij in De Standaard in Spijkerschrift de media-aandacht voor 'de allochtoon' onder de loep.
Enkele passages:

Het was weer Turken- en Marokkanenweek, hebt u dat ook gezien? Je krijgt daar geen vat op: eerst zijn ze maanden van de radar verdwenen, en dan plots krijgen we er niet genoeg van.

het echte vraagstuk: mag een overheid haar macht aanwenden om in naam van de vrijheid, de vrijheid in te perken? Mag je sociale druk, peer pressure, tegengaan met de hakbijl van de wet? Kun je waarschuwen tegen sluipende islamisering, als de secularisering zo zichtbaar, in zoveel domeinen en vanuit zulke machtige posities wordt opgelegd? Lastige vragen, door de leerlingen pertinent gesteld. Gelukkig zijn ze nu vervangen door waar wij liever over praten: moslims zijn fanatici, ze zouden hun kinderen nog eerder onderwijs ontzeggen. Hitsig, hetzerig, heetgebakerd, zo kennen we ze.

Misschien is dat eens een taboe om te doorbreken. Hoe wij, Vlamingen, journalisten en lezers, altijd over dezelfde onderwerpen willen praten. En die altijd op dezelfde manier behandelen. Met dezelfde invalshoek, dezelfde sympathieën, dezelfde ergernis ook voor mensen die er anders over denken. Die men er dan van beschuldigt taboes in stand te houden. Waarna er een groot debat moet komen, steevast geleid door een Vlaming, waarin opnieuw over dezelfde onderwerpen gepraat wordt omdat men denkt dat de Vlaamse lezers alle vorige grote debatten niet gevolgd hebben.Onze kennis evolueert niet. Ons interesseveld verbreedt niet. Het Debat leidt nergens toe. Zelfs het feit dat een Marokkaanse vrouw tegenwoordig geen zeven kinderen meer heeft, wordt in Humo als het 'doorbreken van een cliché' voorgesteld. Hebben zelfs de journalisten van Humo dan geen Marokkaanse vrienden?Daar komt het waarschijnlijk op neer. Je schrijft beter, rijker, veelzijdiger, over de dingen die je kent. Je kan het een blanke, niet-gelovige journalist uit de middenklasse niet verwijten dat hij meer begrip heeft voor een blanke, niet-gelovige schooldirecteur uit de middenklasse. En dat hij verbaasd staat te kijken naar die woeste moslima's, die zoveel spel maken over een stuk stof. En dat drie Turkse moordenaars meteen een patroon vormen, terwijl zelfs twintig Vlaamse dat niet doen. En dat hij altijd dezelfde vragen stelt, omdat dat de enige vragen zijn die hij kan bedenken.Bovendien, wie vindt het erg? Er zijn toch geen moslims die deze krant lezen. Die zoeken iets meer, nu ja, ophitsends. Iets met meer clichés, en veralgemeningen.