aanwinsten juli

de aanwinsten voor de maand juli:

Doperé, F. (e.a.), Meldert voormalige heerlijkheid van het hertogdom Brabant. Tentoonstelling. Kunst en Geschiedenis. Hoegaarden-Meldert, 1984.

Aldous Huxley, The Doors of Perception and Heaven and Hell, Penguin, 1971.

bescherming voor 'de Fobie'

Een prachtige betegelde gevel in de Brusselsepoortstraat is beschermd.

Eethuis De Fobie is gevestigd in een voormalige porceleinwinkel. De betegelde gevel en de winkelpui zijn vandaag beschermd.

De winkel werd vanaf 1888 uitgebaat door Adolphe Vanhoecke. Aan het begin van de 20ste eeuw liet Vanhoecke een betegelde gevelreclame aanbrengen door de befaamde tegelproducent Maison Helman Céramiques d’Art uit Sint-Agatha-Berchem. De houten winkelpui uit 1885 bleef behouden.
Maison Helman was één van de belangrijkste producenten van decoratieve tegelpanelen en bouwaardewerk aan het begin van de 20ste eeuw. Voor porseleinwinkel Vanhoecke realiseerde Helman een speciaal op maat gemaakt tegeltableau als gevelreclame. De diverse gebruiks- en sierobjecten in porselein, kristal en faience die worden voorgesteld op de gevelreclame geven een unieke inkijk in de aangeboden koopwaar van een porseleinwinkel tijdens de belle epoque. Het gaat bovendien om één van de grootste en vroegste realisaties van Maison Helman. Ondanks enkele lacunes, heeft de gevelbekleding een bijzondere waarde aangezien ze een voor Vlaanderen zeldzaam voorbeeld is van een betegelde gevelreclame die de volledige voorgevel van het winkelpand beslaat. De artistieke uitwerking en technische uitvoering zijn van hoge kwaliteit. Artistiek zijn de medaillons onder de uitkragende kroonlijst een zeldzaam resterende getuigenis van de invloed van affichekunstenaars als Alphonse Mucha (1860-1939) en Privat Livemont (1861-1936) op de Belgische tegelproductie in de art-nouveaustijl. De diverse florale verwijzingen, al dan niet met symbolische betekenis, zijn op hun beurt getuigenissen van de florale art-nouveaustroming die tijdens de belle epoque opgang maakte in Europa, beïnvloed door de symbolistische schilderkunst.

meer in het digitaal beschermingsdossier.

de site van De Fobie, de huidige gebruikers van het pand. 

ouderdom en historische waarde

'Mr. Brundish, u ben toch iemand die begaan is met het welzijn en erfgoed van deze gemeente? Is het nooit bij u opgekomen dat een gebouw met zo'n historische waarde beter benut kan worden?'

Dat was een gemene zet. Mr. Brundish gaf geen zier om het welzijn en erfgoed van het dorp. Hij was het dorp, in zekere zin. Hij had er nooit over nagedacht of hij ermee begaan was of niet.

'Ouderdom is niet hetzelfde als historische waarde,' zei hij. 'Anders zouden wij allebei waardevoller zijn dan het geval is.'

Penepole Fitzgerald  De Boekhandelaar, uitgeverij Karmijn, 2015, pp. 124 - 125

Dar Idoliza

De Gentse Feesten zitten er bijna op. Vanavond is de laatste avond van editie 2018.

Aanrader voor vanavond:

Op zondag 22 juli wordt voor één avond de spiegeltent bij Sint-Jacobs een smeltkroes van Marokkaanse en Gentse ritmes. De Marokkaanse diva Milouda Al Hoceima en Gentse artiesten zorgen die avond voor een diverse oase in de Gentse Feesten!


20u Dans RUH (Dansgroep met traditionele Marokkaanse dans)
20u20 MISS LEMON DROP (Gentse singer-songwriter)
20u45 SONITA OJONG (Gents-Camerounese finaliste Belgium Got Talent, soul & pop)
21u00 YOUSEF AL IRAQI (Sijsele refugee allstars, Iraakse pop en choubi)
21u45 MILOUDA AL HOCEIMA (Marokkaanse beroemdheid, Riffijnse muziek)

Om 23h00 sluiten het feestje af met DJ Ivan Petroff, die in de jaren ’80 ook al de Gentse Feesten onveilig maakte.

Tot straks!

Gentse Feesten - Feasting Ghent

kameraden en vrienden,

de Gentse Feesten zijn losgebarsten.

Vandaag brengen we de aanraders van Radio Mukambo, een ronduit subliem muziekprogramma, te volgen op mixcloud.




veel luisterplezier en tot op de Gentse Feesten!

The Venus Hottenhot

Op deze fraaie zomerse maandag een gedicht.

Elizabeth Alexander brengt het hartverscheurende verhaal van Saartje Baartman in Europa tentoongesteld, na haar veel te vroege dood opnieuw tentoongesteld.
Een gedicht gebracht in het kader van The Universe in Verse.

THE VENUS HOTTENTOT
 

1. CUVIER

Science, science, science!
Everything is beautiful

blown up beneath my glass.
Colors dazzle insect wings.

A drop of water swirls
like marble. Ordinary

crumbs become stalactites
set in perfect angles

of geometry I’d thought
impossible. Few will

ever see what I see
through this microscope.

Cranial measurements
crowd my notebook pages,

and I am moving closer,
close to how these numbers

signify aspects of
national character.

Her genitalia
will float inside a labeled

pickling jar in the Musée
de l’Homme on a shelf

above Broca’s brain:
“The Venus Hottentot.”

Elegant facts await me.
Small things in this world are mine.

2.

There is unexpected sun today
in London, and the clouds that

most days sift into this cage
where I am working have dispersed.

I am a black cutout against
a captive blue sky, pivoting

nude so the paying audience
can view my naked buttocks.

I am called “Venus Hottentot.”

I left Capetown with a promise
of revenue: half the profits
and my passage home: A boon!
Master’s brother proposed the trip;
the magistrate granted me leave.
I would return to my family
a duchess, with watered-silk

dresses and money to grow food,
rouge and powders in glass pots,
silver scissors, a lorgnette,
voile and tulle instead of flax,
cerulean blue instead
of indigo. My brother would
devour sugar-studded non-
pareils, pale taffy, damask plums.

That was years ago. London’s
circuses are florid and filthy,
swarming with cabbage-smelling
citizens who stare and query,
“Is it muscle? bone? or fat?”
My neighbor to the left is
The Sapient Pig, “The Only
Scholar of His Race.” He plays

at cards, tells time and fortunes
by scraping his hooves. Behind
me is Prince Kar-mi, who arches
like a rubber tree and stares back
at the crowd from under the crook
of his knee. A professional
animal trainer shouts my cues.
There are singing mice here.

“The Ball of Duchess DuBarry”:
In the engraving I lurch
toward the belles dames, mad-eyed, and
they swoon. Men in capes and pince-nez
shield them. Tassels dance at my hips.
In this newspaper lithograph
my buttocks are shown swollen
and luminous as a planet.

Monsieur Cuvier investigates
between my legs, poking, prodding,
sure of his hypothesis.
I half expect him to pull silk
scarves from inside me, paper poppies,
then a rabbit! He complains
at my scent and does not think
I comprehend, but I speak

English. I speak Dutch. I speak
a little French as well, and
languages Monsieur Cuvier
will never know have names.
Now I am bitter and now
I am sick. I eat brown bread,
drink rancid broth. I miss good sun,
miss Mother’s sadza. My stomach

is frequently queasy from mutton
chops, pale potatoes, blood sausage.
I was certain that this would be
better than farm life. I am
the family entrepreneur!
But there are hours in every day
to conjur my imaginary
daughters, in banana skirts

and ostrich-feather fans.
Since my own genitals are public
I have made other parts private.
In my silence I possess
mouth, larynx, brain, in a single
gesture. I rub my hair
with lanolin, and pose in profile
like a painted Nubian

archer, imagining gold leaf
woven through my hair, and diamonds.
Observe the wordless Odalisque.
I have not forgotten my Xhosa
clicks. My flexible tongue
and healthy mouth bewilder
this man with his rotting teeth.
If he were to let me rise up

from this table, I’d spirit
his knives and cut out his black heart,
seal it with science fluid inside
a bell jar, place it on a low
shelf in a white man’s museum
so the whole world could see
it was shriveled and hard,
geometric, deformed, unnatural.

via brainpickings.org


meer lezen:

het volledige artikel bij brainpickings
wikipedia, een uitstekend artikel van BBC magazine, weetjes bij buzz, het SA journal of science en een artikel (pdf) van Rosemarie Buikema over de 'verbeelding' tot op vandaag.

'gebruik christendom niet als uitsluitingsmechanisme'

Bij onze noorderburen verscheen dit weekend een zeer lezenswaardig opiniestuk over 'christelijke normen en waarden in de politiek'.

Enkele rake passages:

Sommige (vooral witte) Nederlanders voelen zich onzeker en ook bedreigd in hun Nederlanderschap. Deze politici beklemtonen deze angst en als oplossing bieden ze eenvoudige (schijn-)definities van wie wij zijn: ‘wij’ zijn van de waarden, het recht en de vrijheid. Dit zijn wij en als je bij ‘ons’ wilt horen, moet je je hieraan conformeren. Maar het ‘screenen’ van mensen op ‘onze waarden’ creëert structurele ongelijkheid.  Zeker als zelfs stemrecht voorwaardelijk wordt gemaakt. Laten we niet vergeten hoe joden, vrouwen, arbeiders en mensen van kleur hebben gestreden om stemrecht te krijgen.

De discussies zijn schrijnend ook als je bedenkt hoeveel van ‘onze’ waarden we met voeten treden om vluchtelingen buiten de deur te houden.

Gemeenschap creëer je niet door afgedwongen of opgelegde eenvormigheid, gevoed door wantrouwen.

Angst voor nieuwkomers en migranten vind je in landen waar mensen elkaar niet vertrouwen en onderlinge solidariteit zwak is. Een anti-migratie stemming heeft weinig te maken met migranten. We hebben politici nodig die bouwen aan vertrouwen en solidariteit en zelf een voorbeeld zijn in het omgaan met de onzekerheid die met het bestaan gegeven is.

In dit maatschappelijk klimaat van uitsluiting is het nodig dat politici de gemeenschap inspireren. En hen voorleven welke waarden ‘wij’ hebben. Christelijke politici hebben daarbij een extra taak. Zij beroepen zich namelijk op een goddelijke inspiratiebron. Maar wie God vervolgens in zijn binnenzak stopt, verhalen van barmhartigheid, wegstopt en verbergt waar wij juist genade nodig hebben, moet zich achter de oren krabben.

De goede boodschap wordt in de Bijbel vaak vertolkt door mensen van buiten, door de ‘allochtoon’. Het christendom kwam dankzij missionarissen naar Europa: het is een migrantengodsdienst. Het is kortzichtig en niet-bijbels te denken dat we het al weten. Leven met het Evangelie is leven met onzekerheid en ongemak: God is steeds waar je God niet verwacht. Moge God ons ervoor behoeden dat we iedereen tot ‘De Nederlander’ willen maken.

Wie christelijke politiek bedrijft, versterkt dus niet de uitsluitingsmechanismen. Wie zich christen noemt, schept openheid, durft zich te laten bevragen, en geeft de mensen hoop. Wie van ons zal voor deze waarden opstaan?

lees de volledige oproep. 

39 jaar geleden

4 juli 1979

2 dagen oud

going nowhere