Ze begint met een duidelijke stellingname: "Niemand, die opkomt voor een rechtvaardige vrede in Palestina is akkoord met rellen, of geweld tegen joodse families in België, laat ik daarin duidelijk zijn."
Maar dan stelt ze een pertinente vraag:
"Mijn déjà vu en déjà entendu gevoel heeft te maken met de inval in Jenin in 2002, de belegering van Ramallah, met als hoogtepunt de opsluiting van Yasser Arafat tot aan zijn dood. De verklaring en de uitleg door Israël gegeven zijn dezelfde, alleen de hoofdrolspelers zijn gewijzigd. Yasser Arafat is vervangen door Hamas, Ariël Sharon vervangen door Levni. Toen kwam van de joodse gemeenschap in Antwerpen geen veroordeling van de inval in Jenin. Ook vandaag komt er ook geen veroordeling van het buitensporig geweld in Gaza."
Marinower probeert een verantwoordelijke te vinden voor de rellen en vraagt een reactie van de AEL-generatie. Zohra Othman kaatst echter deze bal terug.
"Ik zou de vraag willen omkeren:
Welke joodse generatie in Antwerpen is opgestaan om de misdaden van Ariël Sharon te veroordelen?
Welke joodse generatie in Antwerpen heeft een halt toegeroepen aan het doden van onschuldige burgers in Palestina?
Welke joodse generatie in Antwerpen heeft zich uitgesproken tegen de bouw van de muur van de schande?
Welke joodse generatie in Antwerpen heeft standpunt ingenomen tegen het verder vestigen van kolonies tegen de Oslo-akkoorden in?
Welke joodse generatie in Antwerpen heeft aan Israël gevraagd om de VN-resoluties te respecteren?"
"Ik blijf geloven dat deze generatie op een dag zal opstaan en de leiders van Israël verantwoording zal vragen voor de misdaden in hun naam gepleegd. Voorlopig zou een minimaal standpunt van de joodse gemeenschap in Antwerpen tegen het buiten proportioneel geweld van Israël, meer teweeg brengen."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten