'het dagelijkse communisme'

Mensen zijn gek op het delen van eten en drinken, pleinen en parken, muziek en verhalen, het strand en het bed.
Misschien wel het beste voorbeeld van deze vrijgevigheid is het huishouden. Miljarden huishoudens, wereldwijd, zijn communistisch georganiseerd. Het woord ‘economie’ komt niet toevallig van het Griekse oikonomíā, dat ‘het beheer van het huishouden’ betekent. Ook op ons werk - de plek in ons leven die bestaat bij de gratie van betaling - hangen we voortdurend de communist uit. Zo heb ik voor dit stuk veel gehad aan het commentaar van een aantal collega’s, terwijl ik hen niet betaald heb voor de tijd die ze erin hebben gestopt. Sterker nog, ik denk dat ze dat als een belediging zouden hebben opgevat. En het zou ook onhandig zijn geweest. Het bedrijfsleven is gek op het communisme omdat het extreem efficiënt is. Het alternatief (alles in geld vatten) levert stapels papierwerk op. Dat is zo, maar aan de andere kant: hoe vaak heb je een toerist laten betalen nadat je hem de weg wees? Of nadat je de deur openhield in de trein, een voorbijganger liet schuilen voor de regen of een drenkeling uit het kanaal viste? Dit zijn geen ‘voor-wat-hoort-wat-transacties' – je doet het gewoon, een kwestie van beschaving. Het is genoeg om te geloven dat de vreemdeling hetzelfde voor jou zou doen. Zo zit ons leven vol met communistisch gedrag. Het woord communisme komt van het Latijnse ‘communis,' dat ‘gemeenschappelijk’ betekent. Je zou het kunnen zien als het fundament waarop al het andere – markt, staat, bureaucratie - is gebouwd. Dat verklaart waarom er na een natuurramp of een aanslag (zoals deze week in Brussel) steevast een explosie van samenwerking en altruïsme op gang komt. We gaan dan weer terug naar de basis.


Op de middelbare school kreeg ik een heel ander mensbeeld ingepeperd. Daar werd Adam Smith geciteerd, de grondlegger van de moderne economie. ‘Het is niet vanwege de goedheid van de slager, de brouwer of de bakker dat wij ons eten verwachten,’ schreef hij, ‘maar vanwege hun eigenbelang.’ Het is een van de meest geciteerde zinnen in de westerse geschiedenis geworden. Toch beschrijft Smith hier eerder de uitzondering dan de regel. Want zeg nu zelf: het is niet vanwege het eigenbelang van de vader, de vriend en de vrijwilliger dat wij genieten van het eten op tafel, het biertje op zijn kosten en het pakket van de Voedselbank. Sterker nog, meer dan de helft van al ons werk is onbetaald. Ik heb het hier over cruciaal werk - zorgen, opvoeden, koken - dat wereldwijd vooral door vrouwen wordt gedaan. Maar het wordt niet meegerekend in het bruto binnenlands product en dus straal genegeerd door de meeste economen. Ik weet ook wel: ‘van ieder naar zijn vermogen, aan ieder naar zijn behoeften’ is geen principe dat we altijd en overal kunnen toepassen, evenals we niet alles (denk weer aan die kaasschaaf) in geld kunnen vatten. Maar één ding is zeker: er zijn veel meer dingen communistisch georganiseerd dan kapitalistisch. In die zin ‘werkt’ het communisme een stuk beter dan het kapitalisme.

de correspondent

Paaseieren!

Paasmaandag, een extra vrije dag, speciaal om nog meer paaseieren te kunnen eten.

 Maar denk er aan, niet alle eieren zijn paaseieren.

Pasen!

op deze zonnige zomertijd-Paasmorgen, niets dan paaswensen - en chocolade paaseieren en dergelijke meer

 

 

uit de collectie van The New York Public Library

zomertijd

alternatieve boekenbeurs

Vandaag is het alweer tijd voor de jaarlijkse Alternatieve Boekenbeurs.

 Naast tal van standjes met boeken, ook heel interessante inhoudelijke sessies:

Om 11u

Wapens: waar gaan ze naartoe en wie verdient eraan?

http://www.vredesactie.be

Feminisme, een nieuw begin. (Evie Embrechts)

http://www.feminismenieuwbegin.be

 

Organiseren om te winnen (Vrije Bond)

http://www.vrijebond.org/nieuw-brochure-organiseren-om-te-winnen

Om 13u

How Can We Keep From Singing?

https://www.facebook.com/events/554746494688892

Geweldloze strategie (Agir pour la Paix)

Anarchisten in Griekenland vandaag

Box- en kickboxinitiatie

Om 14u

 

ZEEFDRUKWORKSHOP

http://chezzelle.blogspot.be

Om 15u

 

La Bataille de l'Eau Noire (FR/NL, documentaire van Benjamin Hennot)

http://www.labatailledeleaunoire.com
 

Rojava - Feminisme en zelforganisatie bij de Koerdische bevrijdingsbeweging

Workshop privacy en veiligheid op het internet

http://www.facebook.com/events/1023997544359698/

Om 17u

'Keep it in the ground' - klimaatactivisme (ENG)

http://www.ende-gelaende.org/

Refuser de parvenir (FR, Marianne Enckel)

http://www.hobo-diffusion.com/catalogue/1250/refuser-de-parvenir

Atheïsme, vrijzinnigheid en politiek (Nathan Hertogen, Matthias Lievens, Karim Zahidi)

Met eetstandjes en een stevige afterparty met de optreden in de Kelderzaal vanaf 20u30


Dé samenkomst van progressieve boekenliefhebbers, in de Centrale - en volledig gratis.

Alle informatie bij spin.

Membra Jesu Nostri

Op deze Witte Donderdag brengen we een adembenemend stukje muziek, Membra Jesu Nostri van Buxtehude.
Een zevendelig werk met contemplaties over de voeten, de knieën, de handen, de zijde, de borst, het hart en het hoofd van de gekruisigde Christus. Een middeleeuwse traditie in een vroeg-barok jasje.

Wij plooien niet

Mattheuspassie-tijd

Dinsdag van de Goede Week, in de Sint-Pieterskerk is het weer tijd voor de Mattheüspassie.

De Koninklijke Gentse OratoriumVereniging, La Passione, Amaryllis Dieltiens, Regula Boeninger, Jan Van Elsacker, Jan Caals, Lieven Termont en Benoît Giaux onder leiding van Jan Vuye.


Hopeloos uitverkocht. Vanavond 19u30.

Dag tegen Racisme: 'de rug rechten en omhoog kijken'

Peter Mertens, voorzitter van de linkse PVDA, stuurde deze verklaring de wereld in naar aanleiding van de Internationale Dag tegen het Racisme.

Op deze Internatonale Dag tegen Racisme en Discriminatie is het goed te weten wat discriminatie doet. Het tast ons gevoel voor onrecht aan. Het laat ons wennen aan ongelijkheid en onrecht. In plaats van empathie komt afkeer. In plaats van solidariteit komen verwijten. Discriminatie maakt dat we slachtoffers van onrecht misprijzen, en hen zelf de schuld geven van hun situatie. Het zorgt er ook voor dat we 'argumenten' beginnen te zoeken om de discriminatie goed te praten, net zoals in de 'Verdeelde Klas'. Hoewel de discriminatie van de blauwogen arbitrair beslist werd, legden de kinderen al snel totaal onbestaande verbanden tussen blauwe ogen, intelligentie en karakter. Het onrechtvaardige werd gerechtvaardigd, en ongemerkt sloop een meerderwaardigheidsgevoel binnen voor de enen, en een minderwaardigheidsgevoel voor de anderen.

Uiteindelijk leert discriminatie ons om naar beneden stampen, en niet naar boven. Het is geen toeval dat racisme en discriminatie in de meeste gevallen gericht is naar bevolkingsgroepen die onderaan de sociale ladder staan. Discriminatie en racisme richten zich op de zwaksten. Op je buur die een sociale woning krijgt, en niet op de partijen die al jaren te weinig sociale woningen bouwen. Op je allochtone collega bij de voetbal, omdat hij wel een job heeft gevonden en jij niet, en niet op het beleid dat steeds meer hamburgerjobs mogelijk maakt en steeds minder voor vaste contracten gaat. Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons. We hebben er net alle belang bij om samen de rug te rechten en naar boven te kijken, en samen op te komen voor een ambitieuze investeringspolitiek die echt investeert in betaalbare woningen, een plaats voor elk kind in de crèches en in het onderwijs, toegankelijke zorg, een democratisch jeugdbeleid en vast werk.

Het kan anders, het moet anders. Discriminatie is van vorige eeuwen. Diversiteit is realiteit geworden. In steden zoals Antwerpen en Brussel is de meerderheid ondertussen divers en heterogeen. Dat is aanpassen voor wie het anders heeft gekend. En het is gewoon voor wie er is opgegroeid. 'Tolerantie troef, bij de 15- tot 21-jarigen in de stad', zo schreef Gazet Van Antwerpen onlangs op basis van een uitgebreid opinie-onderzoek onder Antwerpse jongeren. 'Van thema's als een migratiestop of het dragen van een hoofddoek liggen ze al lang niet meer wakker.'. Zij zien de diversiteit als een positief aspect van hun stad. De politiek moet zich daar aan aanpassen, en van samenleven een prioriteit maken. Net zoals vele andere organisaties en bruggenbouwers, zetten we die diversiteit om in een troef met Geneeskunde voor het Volk en de PVDA. Door samen met diverse groepen aan de slag te gaan, voor een gezonde en leefbare buurt, voor kwaliteitsvolle en betaalbare woningen of een zebrapad voor de schoolpoort. Of door jongeren van diverse afkomst die samen 'Diversity in Antwerp City' te organiseren, een festival in Park Noord, waar op zondag 15 mei duizenden mensen in hun buurt het samenleven vieren. 'Ik heb een droom dat mijn vier kinderen op een dag zullen leven in een land waar zij niet beoordeeld zullen worden op hun huidskleur, maar op hun capaciteiten'. Dat vertelde Martin Luther King een halve eeuw geleden. De 21^ste eeuw is de beste eeuw om die droom in vervulling te brengen.

meer lezen: knack

'wij zijn een stroom'

Vandaag vond in Brussel de tweede parade plaats van HartbovenHard. Zo'n 35.000 mensen kwamen op straat.

Daarom brengen we hier de integrale slotspeech van HartbovenHard:

Eén zwaluw maakt de lente niet, zeggen ze. Daarom zijn we vandaag gekomen als één stroom. Eén stroom kan wel de lente maken. We hebben dit jaar de regen teruggedrongen, nu nog de rest van de nattigheid. Eén ding is zeker. We staan er niet alleen voor. We waren hier met bijzonder veel. Applaus voor jullie zelf!

Nous sommes ici autour d’un slogan: “nous ne sommes pas à contre-courant, nous sommes le courant”. Cela peut vous sembler une image sympathique, une simple méthaphore océane en bord de canal, un élément de langage pour communiquant utopiste. Rien n’est plus faux. Aujourd’hui, nous avons montré que personne ici n’est une goutte dans l’océan ou une minorité utopique. Nous faisons tous partie d’un courant qui s’élargit chaque jour. En Belgique, en Europe, dans le monde. Partout, les gens comprennent que l’idéologie de la croissance économique et de l’austérité ne favorise qu’un petit groupe et ils en ont marre.

We zijn niet alleen een stroom omdat we zo breed gaan. We zijn vooral vloeibaar. Onze stroom laat zich niet indammen in makkelijke hokjes als ‘klein links’, ‘bang middenveld’ of ‘oppositie tegen de regering’. Wie dat ervan maakt, maakt een slag in het water. Die mist de kern. Wij zijn deel van een veel grotere verschuiving. Voorbij ‘links tegen rechts’. Voorbij ‘oppositie tegen regering’. Onze bron komt van onderuit. Ze ontspringt vandaag bij repair cafés, in energiecoöperaties, bij lets-groepen, vanuit vrijwilligers die vluchtelingen helpen opvangen. Onze stroom van alternatieven is al bezig. Samen is het nieuwe gelijk! Lees economisch filosoof Rogier De Langhe in ons Metro-krantje: ‘Vooruitgang zal in de toekomst heel anders begrepen worden dan vandaag. Dat hebben nog niet veel politici door. Mensen zitten niet meer te wachten op juichende berichten over 3% groei van het BNP. Wat hen interesseert, is een gezonde omgeving met voldoende groen.’ Dát is wat er verschuift.

Utopique? Les utopistes sont ceux qui pensent que le status quo est aujourd’hui possible. Ce sont les mêmes qui ont comme seule horizon politique une gestion uniquement comptable de la société. Ce sont ceux qui pensent qu’on peut rejeter les migrants en Turquie ou les laisser en Syrie. Ceux qui pensent que les sans-papiers ici doivent rester terrés et disparaitre. Ceux qui croient qu’en économisant dans la culture ou l’éducation, la société a une chance de se porter mieux. Ceux qui croient qu’on peut solder nos valeurs et nos vraies richesses pour signer des traités économiques. Ceux qui pensent que pour faire face à des problèmes collectifs il faut des solutions individuelles. Rien n’est plus faux. Face à ces manières de faire, face à ces politiques d’austérité, face à ces pratiques d’oligarques détachés de la population, nous ne sommes pas résignés.

Wij maken er werk van. Onze alternatieven zijn geen luchtkastelen. Waarom geen fiscale voordelen voor wie met de trein rijdt, in plaats van bedrijfswagens en hogere ticketprijzen bij de NMBS? Dat zou logisch zijn, als je naar de aanzwellende files kijkt.
Pourquoi pas des temps pleins plus courts, une réduction collective du temps de travail en somme, avec un équilibre meilleur entre vie privée et vie professionnelle ? Cela serait logique lorsqu’on regarde tous ces burn-outs. Ou pourquoi pas de vrais mesures pour lutter contre les discriminations à l’embauche dont sont victimes de nombreux compatriotes ? Ce serait logique si on trouve que ce qui importe c’est “jobs jobs jobs”.
Waarom geen menswaardige opvang voor vluchtelingen? Dat zou logisch zijn, als onderzoek aantoont dat ze op termijn het begrotingsevenwicht positief kunnen beïnvloeden. Waarom geen miljarden investeren in hernieuwbare energie, in plaats van miljarden in oorlogsvliegtuigen? Dat zou logisch zijn, als je de desastreuze gevolgen van klimaatopwarming ziet. Tegenover de instabiele logica van de beurs, stellen wij de logica van de mens. Het alternatief heet onmenselijkheid.

Retour aux fondements! Tout Autre Chose ou Hart boven Hard, ce n’est pas du blabla. Ouvrez la constitution belge. A l’article 23, il y est écrit: Chacun a le droit de mener une vie conforme à la dignité humaine. Avec notamment, le droit à la sécurité sociale, à la protection de la santé, à l’aide sociale, médicale et juridique, le droit à un logement décent, le droit à la protection d’un environnement sain, le droit à l’épanouissement culturel et social, le droit aux prestations familiales”. Voilà ce qui est écrit dans la constitution. “Le droit du plus fort” n’est mentionné nulle part. Pourtant, aujourd’hui, ce sont ces droits qui sont menacés. Ou déjà détruits. Pour le chômeur exclus, pour celui ou celle au CPAS, pour les pensionnés dont les soins coûtent trop, pour les migrants rejetés au loin. Et pour tant d’autres.

Waar we voor staan, staat in de grondwet. En wij zijn natuurlijk trouwe Belgen. Wij volgen wat de grondwet zegt: ‘Ieder heeft het recht op een menswaardig leven, met het recht op arbeid, het recht op sociale zekerheid en geneeskundige bijstand, het recht op een behoorlijke huisvesting, het recht op de bescherming van een gezond leefmilieu, het recht op culturele en maatschappelijke ontplooiing, het recht op gezinsbijslagen.’ Zo staat het er, in artikel 23. ‘Het recht van de sterkste’: nergens gevonden. Onze alternatieven zijn gewoon basisrechten. Het zegt veel over deze samenleving dat we ze opnieuw moeten verdedigen. Maar dat is wat we zullen blijven doen. Voor de werkloze vader die uit de statistieken is geschrapt, omdat de cijfers naar beneden moesten.
Voor die grootmoeder van 86 die een rustige plek zoekt in een ouderenverblijf, maar er het pensioentje niet voor heeft. Voor die hoogopgeleide Syrische vluchteling die hier op een blinde muur zit te staren. Voor de kunstenaar die onder de armoedegrens is gedoken, terwijl hij zichzelf voorbijsnelt. Voor het kind. Voor het kind. Voor alle kinderen.

Alors oui, aujourd’hui nous portons des alternatives. Et ces alternatives sont justes. Justes car elles répondent à des droits fondamentaux. Justes car elles créent la solidarité ici entre nous tous. Justes enfin car personne n’est laissé sur le chemin ou de l’autre côté d’une frontière. Ensemble avec Hart Boven Hard, Tout Autre Chose continuera demain. Et demain, c’est le 21 mars. Premier jour du printemps et journée internationale contre le racisme et la discrimination. Ce sera une belle journée pour un beau combat. Tout Autre Chose continuera demain avec des locales plus nombreuses et plus larges, et d’autres alternatives encore.

Een stroom kan je niet terugdraaien. We kunnen nooit meer terug naar het moment dat Hart boven Hard en Tout Autre Chose nog niet bestonden. Er is een stroom ontsprongen, en die kan maar één kant op. Verder vooruit! Zo gaan we de komende maanden verder investeren in onze 25 lokale groepen, want dat zijn onze kloppende harten. Tegelijk willen we gaan rondneuzen in de rest van Europa: wat kunnen we doen met gelijkaardige bewegingen als de onze? En we gaan onderzoeken hoe we enkele alternatieven zelf in handen kunnen nemen. Actief. Samen. Dat is geen verre toekomstmuziek. De lente begint morgen al, niet toevallig op de Internationale Dag tegen Racisme en Discriminatie. U kan alvast twee dingen doen, morgen al. Steun de actie #stopdiscriminatieophetwerk, voor een thunderclap op facebook. Zoek het straks op als je thuiskomt: #stopdiscriminatieophetwerk. Sluit je aan! En ten tweede is er nog ons eigenste gat in de begroting. Onze crowdfunding loopt, we zitten nu aan 60%, er zijn nog tien dagen. Als je genoten hebt van de Grote Parade, draag dan je steuntje bij, surf naar onze site. Vele bijdragen maken één stroom. We zijn nog maar begonnen. Waar het systeem blijft haperen op de kwartaalcijfers van vandaag, kijken wij naar de samenleving van morgen!

Nous ne sommes pas résignés. Pendant qu’ils détricotent le monde d’aujourd’hui, nous préparons celui de demain. Celui qui fera face aux défis. Pour que nous soyons prêts, résilients mais pas résignés. Nous ne sommes pas à contre-courant. Nous sommes le courant. Et il n’est pas prêt de s’arrêter.

We zijn de stroom. Niets zal ons stoppen! Merci!

bron: HartbovenHard

lang leve de koptelefoon

hou ManaMa's betaalbaar!

Verontrustend nieuws uit de UGent. Maar gelukkig wordt er wel geprotesteerd.

Beste UGent studenten en sympathisanten!

Onlangs heeft de UGent besloten dat het inschrijvingsgeld voor de ManaMaopleidingen vanaf volgend academiejaar verhoogd zal worden. Waar we nu €890 per jaar betalen, zullen de inschrijvingsgelden vanaf volgend jaar tussen €5330 en €1730 fluctueren.

Dit is een ramp voor wij als studenten, maar ook voor de verschillende vakgroepen die elk jaar opnieuw proberen om met hun kleine budget een interessante opleiding aan te bieden. Het budget dat nu voor onze opleidingen wordt gebruikt, zal in de toekomst gebruikt worden om andere bachelors en masters te financieren. Dit betekent dus dat er geen publieke middelen meer naar de manama's gaan, en het inschrijvingsgeld ongeveer de enige inkomstenbron zal zijn voor de opleiding.

Aangezien wij als ManaMa studenten hier niet mee akkoord gaan, organiseren we op donderdag 24 maart, om 15u een protestactie tegen deze verhoging van de inschrijvingsgelden. Wij zouden graag met zoveel mogelijk mensen aan het rectoraat verzamelen om zo onze stem kracht bij te zetten. Het is maar door rechtstreeks druk uit te oefenen dat we misschien nog iets kunnen veranderen!

Dit is een actie voor al wie studenten en proffen met een liefde voor ManaMa's een warm hart toedraagt :) Dit evenement delen en talrijk aanwezig zijn, wordt zeker geapprecieerd!

Hopelijk tot dan!

werelddag van het sociaal werk

Bernie Sanders en Eugene Debs

Op deze fraaie maandag maken we een uitstapje naar de VS. Dat daar binnenkort presidentsverkiezingen plaatsvinden, daar kun je ook bij ons niet naast kijken. Het is een verkiezingsrace waar progressief Amerika haar stem weer lijkt te laten horen. Daarom brengen we vandaag een interessante documentaire gemaakt door niemand minder dan Bernie Sanders. 
"Eugene Debs: Trade Unionist, Socialist, Revolutionary"

Voor wie graag wat lectuur heeft: http://media.smithsonianfolkways.org/...

lekker weer

vijf jaar na Fukoshima

11 maart 2011 werd de wereld geconfronteerd met een kernramp. Je zou denken dat dit de doodsklokken voor kerncentrales zou luiden, maar neen, we blijven ze tolereren.
Doel is niet alleen een kerncentrale in een dichtbevolkt gebied, het is ook een oude en kwetsbare centrale.
Scheurtjes en die mysterieuze 'sabotage' boezemen geen enkel vertrouwen in.

Kernenergie is ook nergens voor nodig. Honderd procent hernieuwbare energie is niet alleen mogelijk en haalbaar, het is ook levensnoodzakelijk.

Op 11 maart 2011 overspoelde een tsunami de oostkust van Japan. Niet alleen kwamen meer dan 24.000 mensen om het leven, de overstroming legde ook de elektriciteitsvoorziening van een hele regio plat, inclusief de noodgeneratoren van de kerncentrale van Fukushima. Gevolg: de ene reactor na de andere raakte oververhit en ontplofte.
Al onmiddellijk vielen doden door de ontploffingen. De weken en maanden erna stierven tientallen arbeiders, brandweerlui en ingenieurs die hun eigen leven hadden opgeofferd om erger te voorkomen. 135.000 mensen werden geëvacueerd en daarna meestal aan hun lot overgelaten.
En de gevolgen hielden daar niet op. Landbouwland werd onbruikbaar. Gevallen van schildklierkanker bij kinderen verhoogden met een factor honderd. Een jaar na de ramp bleek tonijn gevangen aan de Amerikaanse westkust nog steeds radioactief besmet door de ramp.
De ramp is tot op de dag van vandaag nog niet onder controle. Elke dag vloeit nog 300 ton besmet water naar de oceaan. In 2013 was er al 400.000 ton besmet water opgeslagen in containers. Wat daarmee moet gebeuren? Geen mens die het weet.
De eigenaar van de kerncentrale van Fukushima was Tepco. Tepco had 30% van de gehele Japanse elektriciteitsproductie in handen. In 2009 maakte het bedrijf nog 1,7 miljard dollar winst. Tepco deed alsof het geen schuld had aan de ramp: en verwees naar de onvoorspelbaarheid van de tsunami. Wetenschappers hadden echter al lang gewaarschuwd voor golven van 20 meter hoog, terwijl Tepco de dijken rond Fukushima I tot 6 meter beperkte.
De Japanse staat heeft Tepco ondertussen overgenomen en draagt nu de kosten…

Geen evacuatieplannen in België

Bij de kernramp in Tsjernobyl in 1986 werden 135.000 mensen geëvacueerd. Na de ramp in Fukushima in totaal 170.000. Wat indien zoiets gebeurde in België, dat vijf à zes keer dichter bevolkt is?
De Belgische regering beperkt haar noodplannen tot een straal van tien kilometer en heeft geen echte evacuatieplannen. Wie in ons land minder dan tien kilometer van een kerncentrale woont, krijgt de opdracht in geval van een kernramp binnen te blijven, jodiumpillen te slikken en naar de radio te luisteren voor verdere berichten. Dat veronderstelt wel dat er nog altijd elektriciteit zal zijn om de radio’s te laten werken…
Na de ramp van Tsjernobyl werd internationaal gesteld dat er binnen een straal van dertig kilometer onmiddellijk moet worden geëvacueerd. De Verenigde Staten stelden na Fukushima een evacuatie binnen de 80 kilometer voorop voor Amerikaanse staatsburgers. 75 à 80 kilometer zal in de toekomst als norm voor evacuatie gesteld worden.
Greenpeace liet studiebureaus de berekeningen maken. Binnen een straal van 3 à 15 kilometer van de kerncentrale van Doel ligt de stad Antwerpen met 500.000 inwoners. Binnen een straal van 30 kilometer wonen anderhalf miljoen mensen. Binnen een straal van 75 kilometer 9 miljoen mensen.
In Tihange ligt het dorp vlak tegen de centrale. Het stadje Hoei ligt op 3 à 5 kilometer. De steden Luik en Namen binnen de 30 kilometer. En binnen een straal van 75 kilometer liggen ook Aken, Maastricht en Charleroi. In totaal 5,7 miljoen inwoners.
Gezien wij in België niet enkel Doel en Tihange hebben, maar ook kerncentrales net over de grens met Frankrijk en Nederland, zouden er evacuatieplannen voor nagenoeg heel België moeten bestaan.
Specifiek voor België is dat Doel en Tihange niet alleen dicht bij de bevolking maar ook midden in industriegebied liggen. In Antwerpen tussen de petrochemische industrie die volcontinu werkt en die niet zomaar stil te leggen is. Dat betekent dat aan de operatoren in de petrochemie gevraagd wordt zich op te offeren om de installaties veilig stil te leggen in geval van een kernramp. Anders komt er bovenop de nucleaire ramp nog een chemische ramp.
Bij een kernramp met uitbraak van radioactieve wolken worden hele provincies voor generaties onbewoonbaar. Heel de infrastructuur wordt onbruikbaar. België gaat gewoon failliet.

Onverzekerbaar

Maar zo’n vaart zal het wel niet lopen zeker? Of toch? Het risico op zware ongevallen in kerncentrales wordt nu 200 keer hoger ingeschat dan 30 jaar geleden. Wereldwijd zijn er zo’n 400 kernreactoren in werking. Dat maakt dat de kans op zware kernongevallen à la Fukushima niet zo klein is als de kernenergielobby ons wil doen geloven. Geen enkele verzekeringsmaatschappij wil dit risico trouwens dekken…
In ons land is kernenergie buiten de zogenaamde Seveso-veiligheidswetgeving gehouden. Die wetgeving is van toepassing op onze hele petrochemische industrie en andere grote bedrijven, zoals de staalindustrie. Mochten de Seveso-regels gelden voor kerncentrales, dan was kernenergie eenvoudigweg verboden.
Onze drie oudste kerncentrales, Doel 1 en 2 en Tihange 1, zouden oorspronkelijk in 2015 gesloten worden (regeringsbesluit in 2003 genomen). Dan draaien ze al veertig jaar, tien jaar meer dan de levensduur waarvoor ze oorspronkelijke ontworpen zijn. Electrabel en de huidige regering willen ze echter nog tien jaar langer openhouden. Daarvoor moet er een wetswijziging komen, moet het controleorgaan FANC zijn goedkeuring geven en moet de regering met belastinggeld over de brug komen. Maar sowieso is het compleet onverantwoord om de kerncentrales langer open te houden. 

bron: Solidair

Turkije: vorming van een 'revolutionair front'

Opmerkelijk nieuws uit Turkije. Een hele reeks organisaties hebben de krachten gebundeld. Niet zozeer dat ze dit doen is opmerkelijk, wel de reden die ze opgeven. Heel wat Turkse revolutionaire organisaties (terroristen zo u wil) beoordelen de Turkse staat als fascistisch. De laatste tijd is daar nog de argumentatie bijgekomen dat de AKP een fascistische partij zou zijn.

Duran Kalkan, van de nationale leiding van de PKK gaf een verklaring namens TKP/ML, PKK, THKP-C/MLSPB, MKP, TKEP-LENİNİST, TİKB, DKP, DEVRÎMCÎ KARARGAH en MLKP.

 This unity of revolutionary forces has been formed to accomplish revolution against the AKP that is trying to establish a new fascist dictatorship by restoring the fascist military coups of 12 March and 12 September.

The Turkish Republic is trying hard to establish a one-party dictatorship and suppress the entire opposition by gathering behind itself all the traditional, modern, reactionary and fascist powers of the system of sovereignty. This bloody and fascist alliance is being sustained over enmity against Kurds today. The heavy destruction, pain and exploitation created by regional powers has brought the revolutionary state to maturity and paved the way for Peoples' United Revolutionary Movement. Defending and progressing the Rojava revolution, Kurdish resistance for self-rule and United Revolutionary Struggle of our peoples means defending the life safety and future of all the oppressed, laborers, intellectuals, democrats and all the people. No social circle in Turkey has a safe future within this system as all opposition powers are under attack. If the Kurdish resistance for self-rule gets broken, the AKP government will suppress the entire opposition in Turkey with blood in the same aggressiveness and cruelty. The future of progressive, revolutionary and pro-labor circles in Turkey is therefore intertwined with the future of the Kurdish resistance.

bron: ANF

Ik ben het voor alle duidelijkheid niet eens met de redenering dat Turkije een fascistische staat is, noch dat Erdogan een fascist is. Ik ben het wel eens met de argumentatie dat het onderdrukken van de Koerdische strijd het startschot zal zijn van een nieuwe bijzonder bloedige en duistere periode in de Turkse geschiedenis.
Ook over de strategie en de tactiek van dit deel van progressief Turkije kun je lang discussiëren. Ik stel er mij in elk geval veel vragen bij.

'what went wrong?'

het interpreteren van kunst en kunstkritiek is niet voor simpelaars

bron: bitercomics

'veel meer inzetten op jeugd, welzijn, werk en onderwijs'

Eind februari kondigde Bilal Benyaich aan dat hij een carrièreswitch ging maken naar diplomaat. Hij gaf nog een interview voor De Morgen. Ik ben het niet altijd eens met Bilal maar ik vind zijn analyses altijd zeer interessant. Ik geef hier enkele rake passages.

Als het van mij afhing, hadden de gemeenschaps- en gewestregeringen nog veel meer mogen inzetten op klassieke beleidsdomeinen als jeugd, welzijn, werk en onderwijs. Want dat zijn de grote hefbomen om tot een meer harmonieuze samenleving te komen. Je voelt dat in onze maatschappij tektonische platen tegen elkaar aan het schuren zijn en dat de spanningen voortdurend toenemen.

En toch ontbreekt bij de beleidsmakers de sense of urgency. Vooral in Brussel maar ook in Vlaanderen. Als ik Vlaams coördinerend minister voor radicalisering Liesbeth Homans (N-VA) hoor praten over radicalisering heeft ze het altijd over de Syrië-strijders. Maar de Syrië-strijders zijn maar een symptoom van een dieperliggende malaise: de politieke islam heeft wortel geschoten in Vlaanderen en België. En tegelijk zie je dat de kracht van extreemrechts opnieuw aan het toenemen is. Die twee extremismen versterken en contamineren elkaar en staan een samenleving van relatieve harmonie in de weg.

Als we willen evolueren naar een politieke gemeenschap waarin burgerschap zowel voor de autochtonen als de allochtonen centraal staat, en we dus samen een politieke gemeenschap vormen, zullen we de politieke islam en extreemrechts onder controle moeten krijgen.

We mogen het niet langer onderschatten: al die jongeren die rondlopen met samenzweringstheorieën en ideeën over de eigen superioriteit. Die geloven dat geweld à la Al Qaida, IS of Al Nusra geoorloofd is om een utopische heilstaat te verwezenlijken. Dit gaat om tienduizenden Belgische jongeren, niet over vijfhonderd Syrië-strijders. Die laatsten zijn slechts de meest gewelddadige exponent van dit fenomeen.

We zijn die jongeren aan het verliezen omdat we ze niet socialiseren via de klassieke structuren als onderwijs, het gewone welzijnswerk en de jeugdhulp, de arbeidsmarkt en moskeeën van goede wil. Meestal grijpen we pas in als het al te laat is.

Het beleid laat hier steken vallen en ook aan Vlaamse kant is wat er momenteel op tafel ligt heel pover. Nog deze regeerperiode hebben we een omwenteling nodig, daarvan ben ik overtuigd.

Het probleem is dat die noodzakelijke paradigmashift botst op een veto van de non-believers, die vanuit hun ideologische overtuiging anders kijken naar mens en samenleving. Natuurlijk zijn er ook budgettaire beperkingen. Maar je botst toch vooral op de ideologische grens van de huidige politieke consensus binnen de Vlaamse meerderheid. Die ideologie is volgens mij te ver doorgeschoten naar de absolute responsabilisering van het individu. Terwijl ik vind dat de samenleving, en dan zeker 'de onderkant', via onderwijs en welzijnswerk tot op zekere hoogte maakbaar is en dat je op die manier een heleboel jongeren kunt recupereren.

De strijd tegen radicalisering en exclusie moet even prioritair worden als de aandacht die we vandaag hebben voor oudere personen of mensen met een handicap. Voor die doelgroepen worden terecht grote budgetten vrijgemaakt. Maar exclusie en radicalisering worden niet op dezelfde manier als prioriteit erkend en dat kunnen we ons niet langer permitteren.

De tweesporenradicalisering zal steeds meer op de samenleving beginnen te wegen.

Nog nooit traden zoveel nieuwe Belgen toe tot de middenklasse. Nog nooit waren er onder de nieuwe Belgen zoveel academici, kunstenaars, ondernemers, sportlui, studenten noem maar op. Zij zorgen voor een buffer die nodig is om extremisten in de marge te houden. Zij zijn de bruggenbouwers die voor hoop zorgen. Met andere woorden: integratie is niet mislukt, integratie lukt elke dag opnieuw maar helaas niet voor iedereen. Wat wel mislukt is, is het integratiebeleid, wegens te laat op gang gekomen, en dan vooral in Wallonië en Brussel."

Onder islamitische Belgen is er een enorme bloei van organisaties, van vzw's, progressieve moskeeën en van artistieke gezelschappen. Nooit eerder zijn er zoveel 'interne debatten' geweest over laïciteit, over de rol van het onderwijs, over burgerschap, over de Europese islam. Al die nieuwe organisaties en initiatieven: ze zijn de hoop en de toekomst van moslims in België en dus van België.

Maar zoals ik al zei: het mag en moet nog meer zijn. Veel meer. Het huidige maatschappelijke en politieke klimaat zorgt voor tegenwind en dat maakt dat een aantal initiatiefnemers het mentaal niet meer kan opbrengen om voortdurend die brugfunctie te vervullen. Ik hoop echt dat zij zich nu niet afkeren van de Belgische samenleving en teruggrijpen naar hun oude identiteit van het land van herkomst.

Want het is cruciaal dat nieuwe Vlamingen of Belgen hun Belgische nationaliteit en Vlaamse identiteit nooit laten afhangen van hoe anderen naar hen kijken. Als nieuwe Belg moet je die Belgische nationaliteit en identiteit te allen tijde claimen. Het is niet alleen jouw lot maar ook iets om trots op te zijn.

Graag zou ik het samenvatten met een beeldspraak: de rivier gaat in de goede richting, de stroom meandert en er zijn regelmatig zware windvlagen. Maar waarvoor we moeten opletten zijn een aantal gevaarlijke vertakkingen: de politieke islam, extreemrechts, sociale en politieke exclusie. We moeten opletten dat die vertakkingen geen zijrivieren worden waartegen we op den duur geen dam meer kunnen opwerpen. Daarom moet het beleid nu dringend een tandje - wat zeg ik: tien tandjes - bijsteken.

'omdat we vrouw zijn' (feminisme en klassenstrijd)

een fantastische politieke comic van Stephanie McMillan.org/

wereldvrouwendag

uit de collectie van het AOUON Archief van het Oakland Museum of California, die in tegenstelling tot vele anderen wel zo slim zijn hun collectie online te zetten.

klimaatdebat ICS

Beste vrienden, de klimaatconferentie ligt nu al even achter ons, wat was nu eigenlijk de uitkomst? en vooral hoe moet het nu verder? Op welke manier kunnen we inspiratie halen uit Cuba?

Over deze vragen gaat een boeiend debat vandaag in het Vredeshuis.
Om 20u kun je luisteren naar

Natalie Eggermont (machiniste Climate Express en auteur van ‘Sporen van verandering’),

Tine Heyse (Gents schepen van Milieu, Klimaat, Energie en Noord-Zuid),

Isabelle Vanbrabant (voorzitter ICS, coauteur van Cuba, een Groene Revolutie) en

Het Gents Milieu Front (exacte spreker nog te bevestigen).

 en dat alles met Cubaanse drankjes. Geef toe, dat klinkt toch onweerstaanbaar?

boeken en katten

niet altijd een ideale combinatie
-  maar het leven zonder katten of zonder boeken zou ook niet gaan niewaar. 

Is de trendy koffiebar het volkscafé 2.0?

Op deze regenachtige dinsdag een luchtig stukje uit de Nederlandse krant Het Parool. Wietze Gelmers en Jan Rath (stadssocioloog UvA) hebben onderzoek gedaan naar hippe koffiebars - vooral dan naar hun rol in het versterken van de sociale cohesie in onze maatschappij. 

'Goeie wifi minus latte macchiato, please' 

Het aantal hippe koffietenten in Amsterdam groeit gestaag. Dit heeft onder andere te maken met de opkomst van creatieve economieën, de daarmee gepaard gaande concentratie van individuen met een hoge opleiding en met een lifestyle gericht op consumptie. Die koffietenten drukken ook nieuwe vormen van moderne stedelijkheid uit.

Wat specifiek voor Amsterdam is, is dat de gemeente en andere stedelijke instellingen voor zulke etablissementen dolgraag de loper uitrollen. Wat verwachten zij van die koffietenten? En zijn die verwachtingen eigenlijk wel gegrond? De ouderen onder ons kennen nog de typisch Amsterdamse bruine cafés waar het naar verluidt altijd gezellig toeven was, en waar de pruttelkoffie op een warmhouder geduldig wachtte op gretige consumptie.

Tegenwoordig wordt de koffie vers bereid en altijd op individuele order. Bovendien gaat een simpele bestelling nu gepaard met vele im- en expliciete keuzemomenten - 'for here' of 'to go'; 'small', 'medium' of 'large'; met volle, halfvolle of taptemelk, of sojamelk wellicht; nat of droog; zambiabonen of java en ga zo door - hetgeen betekent dat de consument over flink wat culturele kennis moet beschikken.

Knotjes
Dit geldt vooral in de onafhankelijke coffeebars van vaak hippe ondernemers met knotjes, baarden en tattoos, veelal heel modern ingericht met muren waarvan het stucwerk zorgvuldig is afgebikt, met tafels gemaakt van ruw steigerhout, met kasten gevuld met moeilijke boeken en kekke glossies, en met op de toonbank de onvermijdelijke organische muffins en glutenvrije brownies.

Hoewel de koffie betrekkelijk duur is, gaat het om relatief laagdrempelige etablissementen voor en door een bepaald slag mensen: studenten, stedelijke professionals en coole creatieve types die gedurig via wifi online zijn en in verbinding met de rest van de wereld. Andere stedelingen - vooral de lagere sociale klassen - zullen we er veel minder aantreffen.

Gentrificatie

De gemeente, woningcorporaties en projectontwikkelaars tonen zich heel gelukkig met zulke ietwat elitaire koffietenten. Zij beschouwen die als teken van de zo vurig gewenste gentrificatie, zeg maar de opwaardering van volksbuurten tot domeinen van de nieuwe middenklasse. Koffietenten zouden de plekken kunnen zijn waar die nieuwe middenklassers elkaar ontmoeten, en waar hun sociale netwerken tot wasdom komen.

Voor zover dit geloof in koffietenten niet is terug te voeren op de eigen smaak van de beleidsmakers en -uitvoerders is het terug te voeren op de inzichten van de Amerikaanse socioloog Ray Oldenburg. In zijn klassiek geworden boek The Great Good Place (1989) introduceerde hij het begrip the third place als een algemene aanduiding voor publieke ruimten - niet zijnde thuis (first place) of het werk (second place) - waar stedelingen regelmatig, vrijwillig, informeel en met plezier bijeen kunnen komen.

Zulke ruimten zijn principieel open en bestaan ongeacht de sociale klasse van de bezoekers, hun leeftijd, geslacht enzovoorts. De belangrijkste activiteit is het converseren en het beleven van camaraderie met - in beginsel - iedere bezoeker.

 

Observatie

Samen met onze studenten hebben we tientallen koffietenten bezocht en bij elkaar honderden uren aan observatie besteed. Anders dan verwacht blijkt dat spontane conversaties met vreemden amper plaatsvonden.

Gesprekken beperkten zich veelal tot de vrienden, collega's, studiegenoten of zakelijke partners met wie bezoekers hadden afgesproken. En zelfs dan hadden ze niet altijd hun hoofd erbij. We zagen steeds weer dat gesprekspartners zich uit die kleine sociale wereld terugtrokken om in een andere, virtuele wereld op te duiken: mobiele telefoons en tablets lagen steevast binnen handbereik en werden intensief gebruikt.

Onverschilligheid
Sterker, het foezelen met elektronische apparaten, het checken van e-mail, het schrijven van teksten, het sturen van tweets, het bijhouden van sociale media was algemeen gebruik. Klanten bemoeiden zich hoegenaamd niet met andere vreemden, in die zin was het 'onverschilligheid' dat de klok sloeg.

Aldus krijgt de sociale sfeer in koffietenten een nieuwe en alternatieve vorm. Als fysieke ontmoeting bijzaak wordt, rijst de vraag of het naïeve geloof in de sociale kracht van hippe koffietenten gerechtvaardigd is. Sterker, de provocerende vraag dient zich aan of de instanties zich niet eerder zouden moeten toeleggen op het bevorderen van (gratis) sterke wifi en 4G.

bron: Het Parool