
Bovenstaande tekening werd u gebracht door Freddy, het groene ultravulgaire marswezen, waar ik met veel plezier reclame voor maak:

Hier blogt uw Kameraad Harko, kwestie van iedereen die het ook maar vaag zou kunnen interesseren op de hoogte te houden. Uw kameraad blogt over de zaken die hem interesseren, zoals (religieus) erfgoed, geschiedenis, maar ook de betere muziek!
"Nog een paar dagen en we gaan het nieuwe decennium in. Een stralende glimlach zal zich spontaan om mijn lippen vormen als ik op oudejaarsavond naar mijn twee zoontjes kijk. Ze zijn twee jaar geleden geboren en ze zijn het mooiste wat mij is overkomen.
Toen ik met mijn ouders midden jaren zeventig naar Nederland kwam, waren we Turken. We werden aangesproken op onze Turkse afkomst, mensen stelden vragen over Turkije (hebben ze daar bakstenen huizen?), en onze Turkse gastvrijheid werd hoog gewaardeerd door onze Nederlandse kennissen en buren die we thuis uitnodigden. Niemand zat zonder een baan of ziek thuis. De migranten waren toen nog jong en er was genoeg werk. Islam was toen ook geen nationale issue. Niet onder de migranten maar ook niet tussen de migranten en Nederlanders. Je was in die periode eerst Turk, dan immigrant, en daarna moslim.Het was een tijd waarin de immigranten monter en hoopvol waren. Over Nederland klagen, deden mijn ouders niet, ze waren redelijk tevreden met dit land. Andere Turkse vrienden en kennissen eveneens. Beleefdheid was in die tijd de norm en dat voelde je. Beledigen was niet de nieuwe sport waarin je kon uitblinken.
Mijn zoontjes groeien nu op in een totaal andere Nederland. Ze zijn in de eerste, tweede en derde plaats moslim en in de vierde plaats een peuter. Islam is hét gespreksonderwerp, wordt als het nieuwe gevaar voor de wereldorde en voor de rechtsorde in Nederland gezien. Moslims zijn potentiële terroristen. Ze zijn intolerant en hangen een achterlijk geloof aan. Westerlingen hebben het licht gezien, moslims leven in donkerte. De PVV groeit met de dag vanwege haar angstkwekerij voor een tsunami van islamisering in Nederland.
Wat mij zorgen baart, is dat schofferen en beledigen blijkbaar de norm is geworden.
De afstand tussen moslims en autochtonen is groter geworden, bewijst wetenschappelijk onderzoek. Respect, fatsoen en beleefdheid worden als een zwakte gezien. Ik heb nog nooit zo vaak meegemaakt dat ik buitenshuis als een kind werd toegesproken. Nederland lijkt massaal van zins moslims te ’heropvoeden’: zo doen we dat hier niet.
Het ergste is nog wel dat het nergens ánders meer over gaat dan moslims versus Nederlanders. Immigranten en hun kinderen zijn bezorgd, weten zich geen houding te geven omdat ze in principe van Nederland houden en dit hun thuis voelen. Maar de sfeer? Wat moeten ze daarmee? Hun geloof willen ze niet afzweren, en ze herkennen zich niet in het karikaturale beeld dat moslimfundamentalisten en Geert Wilders van hun geloof presenteren. Emigreren naar het land van hun ouders is ook geen optie want wat moeten ze daar?
Kon ik maar aan mijn kinderen het positieve Nederland geven van mijn kindertijd."
Ook al zijn er geen moslims, het is toch hun fout.
Theologie en exegese kan iedereen en direct. En je kan er alles mee verklaren.
Je vind altijd een wacko die zegt wat je maar kunt bedenken.
Als moslims eens iets zinnig te zeggen hebben, dan is het allemaal onzin
Deze aanbeveling is gebaseerd op Nederlandse voorbeelden, maar ze is, zoals je kunt lezen, o zo toepasbaar op onze Vlaamsche situatie.
"Moslimhobbyisme, een woord uitgevonden door de Telegraaf. Gefeliciteerd. Volgens de Telegraaf zien we een ware tsunami aan Nederlandse instituties die buigen voor de islam. Niet alleen nu in de feestmaand, maar het hele jaar door treft ons deze rampspoed door een groeiende moslimpopulatie die volgens de Telegraaf maar weinig op heeft met de Nederlandse normen en waarden. De Telegraaf noemt als voorbeeld van dit moslimhobbyisme de zaak van advocaat Enait die nu door het Hof is gevrijwaard van een straf voor het niet begroeten van de islam. Maar liefst de hele wereld wordt door deze man op z’n kop gezet volgens de Telegraaf en dat vanwege een houding die niet in overeenstemming is met de islam.
Nu, of dat laatste nu wel of niet waar is, dat is natuurlijk het eigenlijke moslimhobbyisme. Allereerst het stellen dat het verwijderen van kerstbomen e.d. te wijten is aan de islam en moslims terwijl die in geen velden of wegen te bekennen zijn en aan wie niets gevraagd is."
"Ten tweede door te gaan uitleggen wat nu wel of niet des islam is. Of dat nu wel of niet klopt, sinds wanneer is de Telegraaf een theoloog?"
"Dat soort exegeses is per definitie nutteloos en onzinnig. Het is makkelijk te weerleggen door tegen voorbeelden te geven. Wat belangrijk is is de suggestie dat dit de enig juiste interpretatie is."
"Een glasharde leugen dat er onder moslims weinig of geen meningsverschil bestaat. Het negeert 1400 jaar aan discussie en interpretatie door moslimgeleerden en ‘gewone’ moslims en negeert ook dat er nu fundamentele verschillen van meningen over de teksten bestaan. Deze vorm van exegese door pseudo-wetenschappers en charlatans, zichzelf overigens liever ‘islam-critici’ noemend, is een vorm van hobbyisme; een leuk tijdverdrijf maar meer ook niet. Maar ook bij anderen komen we het wel tegen zoals bij Job Cohen die van de weeromstuit meent dat wetenschappers ook de andere kant van de islam moeten laten zien en die wil weten of islam zich met democratie verdraagt of een Femke Halsema die ook lijkt te denken dat politici aan godsdienstkritiek (en dus exegese) moeten doen."
"Een derde vorm gaat niet zozeer om het zelf uitleggen wat ‘islam zegt’, maar over het zoeken naar islamgeleerden die de eigen interpretatie van de islam bevestigen."
"Een vierde vorm is het weerleggen van uitspraken van moslims over de islam, met behulp van een eenzijdige kijk op de sociale werkelijkheid. Iets waar vooral figuren als de redactieleden van Geenstijl.nl en sommige reaguurders aldaar een mond vol van hebben."
"Dat laatste gebeurt niet zozeer uit een anti-islam gevoel (ten minste niet meer dan onder de gemiddelde PVV aanhanger), maar vooral ter vermaak en uit scoringsdrift (hits)."
"Het interessante hieraan is dat door deze vier vormen van moslimhobbyisme (waar dus geen moslim aan te pas hoeft te komen) de islam een betekenisvol systeem wordt voor niet-moslims. Om de wereld om hen te begrijpen, te verklaren en al naar gelang te handelen ziet men de wereld door hun eigen islambril. Het is er één die niet persé verbonden is met de islamitische tradities onder moslims, maar die vooral aangeeft wat sommige niet-moslims persé niet willen (wat men dan wel wil blijft onduidelijk). Hele volksstammen van het plebs van de reaguurders van Geenstijl tot elitaire columnisten van de Volkskrant en van politici tot huisvrouwen houden zich hiermee bezig. Het is een vorm van postzegelverzamelen vermengd met het gezelschapsspel Ganzenborden. Aardig vermaak, als we maar niet denken dat het ook maar enig verband heeft met de realiteit van alledag."
"Tot slot: een moslim kan nooit één van ons worden. We blijven hem of haar daarom tot in generaties allochtoon noemen en trekken de integriteit van schijnbaar geïntegreerde moslims in twijfel door ze het label ‘wolf in schaapskleren’ te geven."
Je ziet het een uitstekende lijst aanbevelingen. Maar ik vrees dat de meeste Vlaamsche islamofoben deze aanbevelingen niet nodig gaan hebben, Philip, Jean-Marie, Benno, Wim en andere voorvechters van een Blank, euh islamvrij Vlaanderen zijn reeds zeer goed op de hoogte van de trukken van de foor. Maar bon, er is altijd nog plaats in Vlaanderen voor andere islamofoben. Hoe meer zieligen, hoe meer vreugde luidt het mooie spreekwoord.
"In vrijwel alle universiteiten in Nederland en daarbuiten zijn onderzoekers op dit terrein actief en veel geld gaat naar onderzoek onder moslims. Daarnaast voeren tal van particuliere onderzoeksbureaus opdrachtonderzoek uit onder moslims. Dit heeft een aantal oorzaken."
"Ten eerste wordt de aanwezigheid van moslims nog steeds vooral in verband gebracht met immigratie. De islam wordt beschouwd als een migrantenreligie. Omdat de meeste moslims in Europa hun wortels elders hebben, bestaat de neiging hun doen en laten vooral te verklaren als een in-, en aanpassingsprobleem: hoe vergaat het mensen met een ‘vreemde’ religie in onze samenleving. Overheden willen vooral inzicht in hoe de integratie van deze migranten verloopt. Een belangrijk deel van het onderzoek richt zich dan ook op de vraag hoe overheden daarmee moeten omgaan en tot welke fricties de aanwezigheid van moslims kan leiden."
"In de laatste tien jaar heeft het beleid, als gevolg van de aanslagen in Amerika en Europa en de problemen met jongeren in verschillende Europese steden, zich toegespitst op criminaliteit- en radicaliseringpreventie, veiligheid, en een grotere controle op het doen en laten van moslims. Radicalisering onder jonge moslims, confrontaties tussen bewoners in wijken en tal van andere kwesties worden primair beschouwd als integratieproblemen."
"Europese staten streven ernaar de islam te beteugelen en aan te passen aan nationale omstandigheden. Deze ‘domesticering van de islam’ is een beleidsprioriteit geworden in vrijwel alle landen van Europa. Vanuit beleidsoogpunt is het misschien begrijpelijk dat overheden primair geïntegreerd zijn in integratievraagstukken en dat zij instrumenten willen ontwikkelen ter voorkoming van radicalisering en criminaliteit, maar onderzoekers moeten niet blindelings deze weg volgen, maar hun eigen onderzoeksagenda ontwikkelen. Dat gebeurt echter veel te weinig."
"Hier doet zich een merkwaardige paradox voor. Terwijl de islam door beleid en publiek wordt beschouwd als de sleutel tot het begrijpen van wat zich onder migranten met een islamitische achtergrond afspeelt, is de ontwikkeling van geloofsbeleving en geloofspraktijk onder moslims eigenlijk geen onderwerp van onderzoek."
"In de krant lees je wel elke dag iemand die aantoont dat islam gewelddadig is. Men noteert een soera met een bepaalde titel en voilà, het bewijs is daar!
Het gekke is dat ik als ’gewone’ moslim hier niets mee kan: ik ken deze soera’s niet, ik kan ze niet vertalen, ik kan ze niet uitleggen, en daarom kan ik ze ook niet weerleggen. Nog raarder is dat miljoenen moslims ze ook niet kennen. Moslims groeien in het algemeen niet op met de koran. Ze leven eerder volgens 'de geest van het geloof' waarin bepaalde regels een belangrijke plaats innemen: geen alcohol drinken, niet al te bloot kleden, niet flirten, niet te laat thuiskomen, je ouders niet tegenspreken, geen seks voor het huwelijk bedrijven, geen varkensvlees eten, alleen halal-vlees nuttigen .
Persoonlijk ken ik weinig mensen in mijn omgeving die de koran pakken en daarin de soera’s zoeken waarin staat dat je een ander mag doden of uitsluiten. Gewone moslims zijn niet actief ’uitsluiters van buitenstaanders’ maar eerder geneigd zich te richten op de versterking van de eigen gemeenschap.
Veel PVV-kiezers die bang zijn voor een islamitische staat in Nederland, moeten daarom dit weten: veel moslims willen zo’n staat ook niet. Want ze hebben het veel te druk met studeren, leuke gadgets kopen, sporten voor een atletisch lichaam, de juiste partner zoeken, voor de ouders ambtelijke formulieren vertalen en invullen, en luisteren naar de grootouders die vol van Allah en Mohammed zitten. Zo druk dat ze niet eens een soera uit de koran kunnen opzoeken."Maar desalniettemin vonden de juryleden van Site van het Jaar het nodig om deze 'nucleaire wanhoop' te nomineren in de categorie Groen. Alhoewel de website echt niet zo goed is in mijn ogen, hadden ze dit beter genomineerd in de categorie 'bedrijven' of 'reclame' of beter nog 'Vervuiling' en 'Waanzin'.
meer over dit ranzige forum: Greenpeace, GROEN, PVDA , COMAC , SLP,“Ook al raadt Paul Scheffer het gebruik van het woord islamofoob af, ik doe het toch. Barnard & co. verdienen dat etiket. Niet wegens de tonaliteit van hun stellingen, wel wegens de inhoud. Yves Desmet krijgt dat woord niet uit zijn pen en houdt het bij het neutrale islamcritici. Dat geeft het gezelschap en hun standpunten een onterecht serieux, maar bovenal leidt het de aandacht af van het destructieve van hun benadering. We hebben hier, zoals Geert Mak schreef, niet alleen met makelaars in angst te maken, maar evenzeer met de aanjagers van de frontale en de totale confrontatie. Hoe kan het ooit tot de verzoening komen, waar Scheffer voor pleit, als de ontvangende gemeenschap de verzoening - zou "redelijk compromis" geen betere formulering zijn? - een gevaarlijke utopie en "iedere hoofddoek, een vlag geplant in het hart van het westen" noemt?”
"Met de komst van Barack Obama lijkt het erop dat de VS de verdwazing uit het Bushtijdperk hebben ingezien. "Laat er geen twijfel over bestaan", aldus de Amerikaanse president op 4 juni in Caïro, "de islam is een deel van Amerika." Dat is het tegendeel van wat Philip Dewinter, Jean-Marie Dedecker, Wim Van Rooy en Benno Barnard schreven en blijven schrijven. Op dat punt zijn ze allemaal perfect inwisselbaar. Als er al meningsverschillen zijn gaat het om details, niet over de essentie. Allemaal verdedigen ze het dogma dat de islam haaks op onze westerse waarden en levenswijze staat. Alleen reeds bij de suggestie van incompatibiliteit krijgt Mark Elchardus rillingen. "Dan kun je ook maar meteen zeggen: we gaan die moslims verdrijven of vergassen."
"Daar ligt het fundamentele meningsverschil met de islam-bashers. Ze suggereren de incompatibiliteit niet, ze poken en ze stoken de "beschavingsoorlog" voortdurend op. Toch onthouden ze hun kiezers of lezers het even logische als onvermijdelijke slot van hun rekwisitoor: de totale confrontatie en hoe het dan verder moet. Deportatie? Verbod van alle islamitische symbolen? Een nieuwe kruistocht? Een invasie van het Midden-Oosten of toch maar een ouderwetse godsdienst- en burgeroorlog?"
"Het islamdispuut heeft het debat over migratie en integratie overwoekerd en de promotoren van de onverzoenlijke tegen- stelling kunnen op groeiende bijval rekenen. Bij "vrijzinnig links", bij de fundi"s van de Verlichting, bij de liberale en nationalistische populisten, bij de claque van Europese superio-riteit. Het blijft wachten op Europese en Vlaamse toppolitici die durven zeggen: "Laat er geen twijfel over bestaan, de islam is een deel van Europa en Vlaanderen." Dan pas kan de echte, inclusieve dialoog van start gaan."
Verontrustend nieuws deze week, Pascal Smet bespaart. Onze nieuwe minister van onderwijs legt het Steunpunt Gelijke Onderwijskansen droog.
'Aangezien ik zelf het product ben van het gelijke kansenbeleid, is erop besparen voor mij onbespreekbaar.' Maar in dezelfde adem weet hij te zeggen dat dit een besparing inhoudt van 1,7 miljoen euro.
Lekker cynisch verklaarde hij nog dat de tien gedetacheerde leerkrachten gewoon terug naar hun oude werkplek kunnen en dat de andere medewerkers terecht kunnen in het onderwijs zelf. 'Er is nog steeds een lerarentekort'.
"Het is voor ons dan ook des te onbegrijpelijker dat zelfs rond het thema dat de minister vandaag zelf in de krant naar voor schuift als cruciaal (taal) hét expertisecentrum van Vlaanderen (Centrum voor Taal en Onderwijs - een van de drie partners van het Steunpunt GOK) wordt drooggelegd."
"De minister wil een expertisecentrum uitbouwen binnen de administratie. Smet wil daarmee het warm water opnieuw uitvinden. Maar dat zal hem duur komen te staan. Een nieuw kenniscentrum binnen de administratie zal duurder zijn dan de wetenschappelijke instellingen ondersteunen. Expertise en netwerken moet immers heropgebouwd worden, terwijl de jarenlange expertise opgebouwd door het Steunpunt GOK dreigt verloren te gaan. Smets houding impliceert een zeker wantrouwen naar de onderzoekswereld en de onderwijsinstellingen die het GOK project ondersteunden. Een merkwaardig signaal voor een minister van Onderwijs."
Enkele opmerkelijke passages:
"Op de jaarlijkse mis had ik het in mijn preek over het verhaal van het manna in de woestijn en over het wonder van de broodvermenigvuldiging. Voor mij is dat een links verhaal, zo links als de pest. De woestijn staat in de Bijbel voor de plek van het leren, de leerschool. Op een bepaald moment hebben de mensen honger en dorst en stuurt Jahweh (of JHWH, zie verder) het manna, een wit poeder. Gedurende acht dagen mag iedereen ‘manna’ rapen, maar elke dag maar zoveel als ieder nodig heeft. Sommigen raapten meer en het teveel verrotte. Dit gaat dus over accumulatie en hoe accumulatie leidt tot verrotting van de samenleving. Dat was een beetje wat ik in mijn preek bracht. De feestdag voor de leraren eindigde in mineur. Ik ging eruit."
"Ik heb altijd gevonden – vandaag meer dan ooit – dat wij ons geen cynisme kunnen permitteren. Al is het maar omdat onze kinderen en kleinkinderen recht hebben om te dromen, zij hebben ook het recht om het geloof overeind te houden dat zij de strijd wel zullen winnen. Daarom hebben wij niet het recht om cynisch te worden. Ook al heb je soms niets anders dan hoop."
"In de jaren 70 en 80 waren er overal in de wereld en ook bij ons veel maatschappij- en kerkkritische christenen, linkse christelijke bewegingen die natuurlijk nooit enige ruimte hebben gekregen op het publieke forum, die systematisch door de kerk zijn kapotgemaakt, letterlijk.
Het verhaal van de bevrijdingstheologie kennen jullie natuurlijk, dat is ook bepaald door benoemingen van rechtse bisschoppen. Wij hebben in 1987 in Honduras zelf nog mensen ontmoet die met de bevrijdingstheologie bezig waren, ook zij hadden banden met het gewapend verzet. Dat was voor ons dus heel reëel.
Om maar te zeggen, godsdienst is altijd ambigu, net zoals kunst ambigu is. Kunst is rechts of links. Religie kan gebruikt worden voor de meest vernietigende dingen… maar religie is ook een enorme kracht om mensen te mobiliseren voor een andere wereld. Daarom vind ik het zo ongelooflijk jammer dat sommige marxisten geen enkele ruimte laten voor religie. Wat ik soms in het Marxistisch Tijdschrift lees, zoals onlangs nog een artikel van Guy Quintelier… daar word ik echt mistroostig van. Dat is zo plat, zo voorspelbaar… Pas op, historisch begrijp ik dat heel goed, maar ik denk dat men eigenlijk grote kansen mist."
"Wat voor mij de Bijbel zo boeiend maakt, is dat het altijd gaat om de meest kwetsbare mensen, de armen, de verdrukten, dat is het hart van die Bijbel. Maar de interpretatie van de Bijbel is in de loop van de geschiedenis door en door geperverteerd.
Met tientallen groepen leraars heb ik jarenlang gewerkt rond bijbelteksten. Ik ken dit boek een beetje en ik weet hoe het wil gelezen worden, namelijk in groep. Je kan dit boek nooit goed begrijpen, als je niet begint bij de godsnaam (JHWH), die er zo’n zevenduizend keer in voorkomt. Het waren ballingen, onderdrukten, die nooit enige macht hadden gehad, maar ze bouwden wel synagogen, huizen om te leren, waar ze elke sabbat samenkwamen ook tijdens hun ballingschap, waar ze teksten schreven en waar ze in debat gingen met de visies van culturen die rondom hen leefden. Het schitterende van de Bijbel is dat de schrijvers de naam JWHW als een verhaalfiguur hebben ingevoerd in hun teksten. JWHW is in het Hebreeuws een vervoegd werkwoord (ik zal er zijn voor u, ge kunt erop rekenen) dat staat voor solidariteit.
De schepping van Genesis 1 heeft niets te maken met creationisme. Het gaat erover dat er in de chaos orde moet aangebracht worden, onderscheid tussen goed en kwaad, tussen licht en donker. Het zegt dat de zon, de maan en de sterren die de Babyloniërs als goden vereerden, geen goden zijn en dus niet aanbeden moeten worden, maar gewoon hemellichamen.
Genesis 1 voerde ook de wekelijkse rustdag in: “De zevende dag rustte JHWH”, hij die het opneemt voor de minsten. De rustdag gold dan ook voor iedereen, ook voor de slaven, zelfs voor de dieren. Dat is een van de grootste dingen die de Joodse geschiedenis aan de mensheid heeft gegeven."
"Er bestaat een ongelooflijke aversie tegen links, een diep ingewortelde haat, terwijl ik vind dat links nu net de plaats is waar de kerk moet staan. We leven in een tijd waar er geen ruimte is voor politieke theologie, geen ruimte voor bevrijdingstheologie.""Maar ik ben zeker niet alleen met dit soort denken, er zijn vandaag wereldwijd nog altijd basisbewegingen bezig, bijvoorbeeld in Latijns-Amerika, ook in Cuba, in Duitsland (Text und Kontext), in Nederland (De Amsterdamse School), bij ons Werkgroep Theologie en Maatschappij (WTM), vzw Motief en Christenen voor Socialisme (CVS) die de Bijbel wel vanuit deze visie lezen."
"Als je dat boek zo leest en het wil zó gelezen worden, dan geeft dat aan wat zij die aan de kant van de onderdrukten staan, in een gegeven situatie moeten doen, in de vorm van verhalen die doorverteld werden en waarin de stem van de onderdrukten als JHWH aan het woord is."
"Wat Marx geleerd heeft is, dat je altijd opnieuw een wetenschappelijke analyse moet maken: in elke nieuwe context moet je op basis daarvan zien wat voor praktijk aangewezen is voor de meest gekwetsten, de armen en verdrukten. In de Bijbel vind je natuurlijk geen wetenschappelijke analyse, maar het gaat wel over sociale maatregelen, over sociale gerechtigheid…."
"Ik wilde ook bewust helpen om het taboe rond de PVDA te doorbreken. Tijdens mijn laatste reis naar Cuba in 2007 met een twaalftal theologen hebben we het dikwijls gehad over de vraag of je eigenlijk links kan zijn zonder concrete partijdigheid. Dat kan niet, vind ik."
"En overigens bezoek ik al vele jaren het 1 Meifeest van de PVDA en heb ik daar altijd geapprecieerd dat er in de PVDA heel veel soorten mensen terugvindt, maar allemaal mensen die het om gerechtigheid te doen is. Dat is het centrale thema van de partij en daar sta ik volledig achter, ook al heb ik ook wel wat kritieken op de partij."
"Wat ik zo jammer vind is dat in veel debatten tussen christenen en marxisten altijd opnieuw de opiumtekst van Marx bovenkomt. En, sorry, maar dat ben ik zo beu als het maar kan. We weten ondertussen wel dat zoals de katholieke kerk in Marx’ tijd functioneerde, dit opium voor het volk was. En dat dit tot op vandaag voortduurt, daar zijn wij ook van overtuigd. Daar hoef je geen grote theoretische debatten over te voeren. Ik vind dat de partij het vandaag aan zichzelf verplicht is om een nieuwe analyse te maken van hoe het fenomeen religie in onze samenleving zich afspeelt, want daar is iets zeer ernstig mee aan de gang.
Het eerste punt waar ik het over wil hebben is de aanwezigheid van de Islam. Dit feit op zich vind ik al voldoende reden om ons daar mee bezig te houden. Door de migratie hebben we met de Islam te maken en vandaag wordt de allochtone onderklasse uitgespeeld tegen de autochtone onderklasse, ze wordt op veel terreinen achtergesteld. De ideologische basis waarop vakbonden en links dit aanvaarden, is de islamofobie. Zo werkt ideologie. De rechtse partijen in Vlaanderen en Nederland gaan hevig tekeer tegen de Islam, precies of het is een achterlijke godsdienst. En de nieuwe atheïsten spelen daar volop op in. Het is tegenwoordig echt een rage, die nieuwe atheïsten.Mijn stelling is dat je als partij moet laten blijken dat je inderdaad ziet welke ideologische debatten daar onder zitten. Als je allochtonen niet wil afstoten is het heel belangrijk dat je hen begrijpt in hun zoektocht naar hun identiteit. Want de hoofddoek heeft met identiteit en religie te maken. Natuurlijk is het een ideologisch scherm voor een materiële zaak, het is het creëren van een onderklasse op een ideologische basis. Dat heeft grote gevolgen en dus moeten we nu een nieuwe analyse maken, want dit is een heel andere context dan alleen maar de aanwezigheid van moslims.
Mijn tweede punt over godsdienst gaat over de transformatie die er vandaag met religie gebeurt in onze samenleving. Bij religie denkt iedereen aan een kerkgebouw, maar dat is voorbij. Vandaag wordt het begrip religie in de maatschappij getransformeerd tot spiritualiteit in duizend en een vormen. In het bedrijfsleven worden er allerlei trainingen gegeven, zoals mindfulness. We krijgen op die manier een cultus van de spiritualiteit, niet meer in kerkgebouwen, maar op het publieke forum en dat werkt ongelooflijk door, vooral op het psychologische vlak. En waarom slaat dat zo aan? Omdat we in een genadeloze samenleving leven, die voor de meeste mensen bijna niet te harden is. Daarbij komt dat religie iets is voor het individu, voor in het privéleven. Het heeft niets meer met het publieke te maken. Mensen hebben geen houvast meer en grijpen alles aan om steun of troost te vinden. Er zijn veel verbanden weggevallen en tegelijkertijd is er een geweldige behoefte is aan samenhorigheid, aan banden. Dat zie je aan de buurtfeesten die nu zelfs gesubsidieerd worden, of aan ‘facebook’.
Het derde punt wat de analyse van de godsdienst betreft is de werkelijk heersende religie in onze samenleving, namelijk de religie van het kapitaal, volgens mij het moeilijkste punt om met Marxisten over te spreken. Dit systeem functioneert echt als een religie. Iedereen moet daaraan meedoen, iedereen moet offeren. Iedereen moet te biechten gaan om aan zijn eigen geld te geraken in de tempels van vandaag: de banken. De hogepriesters van vandaag zijn de topeconomen."
"Ik denk inderdaad dat de media de kerk van vandaag zijn, het is het ideologisch apparaat. Professor Blommaert schrijft ergens dat de sociale bewegingen op een pijnlijke manier verschralen, met als gevolg dat het maatschappelijk debat daar niet meer gevoerd wordt. Er wordt nog amper over iets serieus gepraat. Ik heb veel respect voor de samenwerkingsprojecten van die sociale bewegingen, want dát waren plaatsen waar het democratisch debat nog op het niveau van gewone mensen kon gevoerd worden, maar dat zijn we jammer genoeg volledig kwijtgespeeld. Vandaag zijn de mensen helemaal afhankelijk van de media om hun mening te vormen."
"ik heb een schitterend leven gehad. Gracias a la vida, zo werd op mijn afscheidsviering gezongen."
26 april
27 april
27 juni
18 - 27 juli
13 - 14 september