stem voor een robuuste linkse tegenstem: PVDA +

Kameraden en vrienden,
voor moest iemand het nog niet zijn opgevallen, de verkiezingen komen steeds maar dichterbij.
Voor wie nog niet weten voor wie stemmen, kan hier een interessante en opmerkelijke stemoproep lezen van een imposante lijst personaliteiten.

Het is bijna zover: 7 juni. De kiescampagne bracht een nieuwe ster aan de hemel van de landelijke politiek: de PVDA plus. Eindelijk hebben we voor dit land een robuuste linkse tegenstem die gehoord wordt, na twee decennia waarin ‘de dingen zeggen zoals ze zijn’ het monopolie was van rechts en uiterst rechts, ook in de media.

Eindelijk een tegenvisie in het debat: over de harde klappen van de crisis en de werkloosheid, over miljonairstaks en openbare bank, over het kiwimodel in de gezondheidszorg, over ongelijkheid in het onderwijs, over wachtlijsten van gehandicapten, over kleine pensioentjes. Met concrete, realistische oplossingen voor vandaag.

Er zijn duizend bochten gemaakt om de indruk te wekken dat dit geen haalbare oplossingen zouden zijn. Het neoliberalisme heeft de puinhoop van de crisis voortgebracht, maar de Wetstraat bereidt nieuwe afbraak- en besparingsscenario’s voor met het oog op de zogenaamde crisisaanpak. Even neoliberaal als van oudsher, alsof er geen alternatief zou zijn. De werknemers en sociaal zwakkeren dreigen daar opnieuw het slachtoffer van te worden. De PVDA+ daarentegen heeft het debat over de maatschappij hoog op de agenda geplaatst. Op zoek naar een samen-leving op mensenmaat. Ze heeft de ideologie terug een plaats gegeven in de politiek. Niet met dogma’s maar met een frisse hantering van het principe ‘Eerst de mensen, niet de winst’.

Dat ‘spek met eieren van links’ − dixit Hugo Camps − is tegelijk ook een sociale beweging midden tussen de mensen: in de vakbonden, in de noord-zuidorganisaties, in de zorg, in de culturele wereld, in de antiracistische beweging, in het onderwijs. Dat zorgt voor een andere politieke cultuur, weg van de bekvechterij, de graaicultuur, de mannetjesmakerij, de antipolitiek.

Politici van het volk naar het jarenlange voorbeeld van de dokters van het volk: daar stemmen wij voor. Dat belichaamt ook een oproep: niet langer als passieve toeschouwers toe te kijken hoe de Titanic zinkt, maar een sociale tegenbeweging te maken.

Wij roepen u op: doe zoals wij. Het zou geweldig deugd doen als zo’n gezamenlijke sociale oppositiestem zich zou laten horen in het parlement. Om rechts van antwoord te dienen en om vrij en ongebonden de hele linkerzijde op sleeptouw te nemen.

Ondertekenaars stemoproep

An Nelissen (actrice),
Reinhilde Decleir (actrice),
Eric Goeman (woordvoerder Attac Vlaanderen, voorzitter Democratie 2000),
Charles Ducal (dichter),
Daan Hugaert (acteur),
Lucas Catherine (auteur),
Wim Geysen, (schrijver, theatermaker),
Jan Blommaert (auteur, sociolinguistiek UGent),
Bart Stouten (presentator, dichter),
Lebuïn D’Haese (beeldend kunstenaar),
Youssef el Mousaoui (stand-upcomedian),
Fred Louckx (auteur gezondheidssociologie VUB),
Vital Schraenen (theaterregisseur),
Nico Hirtt (woordvoerder Oproep voor een democratische school, auteur),
Jos Hennes (uitgever EPO),
Dirk Adriaensens (BRussells Tribunal, SOS Irak),
Carlos Boidin (reclameman),
Marcella Baete (schrijfster),
Dominique Willaert (Victoria Deluxe),
Sabine Cocquyt (auteur),
Frans Wuytack (beeldend kunstenaar),
Jan Vromman (documentairemaker),
Luc-Desmedt (oud-directeur Humanistisch Vrijzinnige Vereniging HVV),
Dirk Celis (cultureel ondernemer),
Marc Jambers (beeldend kunstenaar),
Diane Vangeneugden (De Groene Waterman),
Eriek Verpaele (schrijver),
Joris Note (schrijver),
Lieve Peeters (cultuurprogrammator Zuiderpershuis),
Ludo De Brabander (stafmedewerker Vrede vzw),
Nigel Williams (stand-upcomedian),
Andrea Croonenberghs (actrice, muzikante).

Nieuwe Meisjes

Tot grote spijt van eenieder die heden ten dage moet blokken of in allerijl nog dient te schrijven aan zijn of haar scriptie of papers, het zijn zomerse tijden. Tijd dus voor een zomers lied.



Nieuwe meisjes is de nieuwste single van het nieuwste Yevgueni-album. Meer over dit album en over deze fantastische groep uiteraard op Yevgueni.be
Voor de 'ouderen' onder ons, VVS' eigenste oud-stafmedewerker Geert Noppe geeft nog steeds het beste van zichzelf, zoals je kunt zien in deze uitzending van 'de laatste show'.

Rerum Novarum!

kameraden en vrienden, het is vandaag Rerum Novarum, feestdag van de christelijke arbeidersbeweging.
Luc Cortebeeck, voorzitter van het ACV, had in zijn speech over de uitdagingen uit de crisis en uiteraard over de aankomende verkiezingen. Enkele opvallende passages:

Wij zitten dik in de miserie. Het regent collectieve ontslagen en bedrijfssluitingen. En wie het geluk heeft zijn job te houden, kampt met angst en onzekerheid, moet arbeid en loon inleveren om ontslagen af te houden.
Men spreekt van de moeder van alle crisissen omdat het niet alleen gaat om een crisis op de financiële markten, maar ook een economische, een ecologische en een sociale crisis en weldra komt ook de budgettaire crisis.

Een crisis als deze moet een antwoord krijgen. Meer nog dàt moet de allereerste beleidsprioriteit worden. Op alle niveaus. In Vlaanderen en België na de verkiezingen, internationaal en Europees. Ja, ook Europees. Er zijn politici die vandaag beweren dat Vlaanderen de uitweg is uit de crisis. Vlaanderen kan veel, maar dit zeggen is belachelijk.
Met 50000 waren we vorige vrijdag in Brussel, met 300000 tezamen met Madrid, Praag en Berlijn. We betoogden voor dat andere Europa, het Europa van de solidariteit. Een Europa van en voor de werknemers. Een Europa dat zorg draagt voor de wereld.
Alleen is de vraag: wie gaat de rekening betalen?
Ik gaf onlangs reeds een begin van antwoord: niet eerst en meest de werknemers en de niet-actieven. Met vanuit de pers en een deel van de rechtse opiniemakers direct een deel banbliksems tot gevolg.

Ik pas voor de remedies van diegenen die al van meet af aan het hele begrotingsdebat willen reduceren tot een debat over de uitgaven, om elk debat over nieuwe inkomstenbronnen uit de weg te kunnen gaan.
Dat zijn dan vaak ook diezelfden die ons jaar en dag hebben opgezadeld met het neoliberale receptenboek, van vrijheid en blijheid voor de financieel machtigen, die ons naar deze crisis hebben geloodst. Diegenen die nu weer alle wijsheid in pacht lijken te hebben, maar niet de wijsheid hadden deze crisis te zien aankomen, laat staan te voorkomen.
Diegenen die al jaren ons ongenoegen over de excessieve vergoedingen voor het topmanagement hebben weggewimpeld, maar nu beschaamd en schoorvoetend moeten erkennen dat deze uitwassen de crisis hebben aangewakkerd.

Dat men eerst en meest de inspanningen zoekt bij hen die ons in deze crisis hebben gestort. Bij hen die de afgelopen jaren nauwelijks inspanningen hebben gedaan. Bij hen die eerst en meest de vruchten gaan plukken van het crisisbeleid, als de beurzen opnieuw opveren.

Dat zijn de echte prioriteiten, zovele behoeften, zovele kansen om aan vele mensen zinvolle arbeid te geven. Want het antwoord op armoede is in de eerste plaats werk: waardig werk. En zekerheid, sociale zekerheid. En een goede uitbouw van de zorg: welzijnszorg. En fiscaliteit: een rechtvaardige fiscaliteit. Het zijn niet alleen de hoekstenen van een sociaal rechtvaardige samenleving waar wij aan bouwen, het zijn bovendien de perfecte bouwstenen voor een duurzame economie. De echte weg om uit de crisis te geraken.

Lees hier zijn volledige speech
Lees hier de Vlaamse verkiezingsprioriteiten van het ACV
Lees ook de speech van Jan Renders

'keulen pikt het niet'

Prijs voor de uitspraak van de week gaat naar Marino Keulen. De minister voelt zich zwaar in zijn spreekwoordelijk gat gebeten door het rapport van het Minderhedenforum.

Ik betreur dat een organisatie die door ons gesubsidieerd wordt om de belangen van minderheden te verdedigen, op vijf jaar beleid geen enkel positief element heeft kunnen vinden.

Jawade, wat een uitspraak. Alsof het gesubsidieerd zijn ook maar iets te maken zou mogen hebben met haar oordeel. Is dit de visie van de 'open'vld op het middenveld?
Ik versta dat het niet leuk is om in volle verkiezingsstrijd bekritiseerd te worden, maar dat lijkt mij alleen logisch. Als je niet tegen onderbouwde kritiek kunt, hoe kun je dan minister zijn? Trouwens het Minderhedenforum heeft weldegelijk positieve punten aangehaald.

Lees hier zijn officiële reactie. Daarin geeft hij in elk geval een intelligentere en onderbouwdere respons. Laat ons zeggen dat deze uitspraak in de Metro een uitschuiver was. Maar dan nog onaanvaardbaar.

minderhedenforum maakt bilan van de Vlaamse Regering

Het Minderhedenforum maakt het rapport op van de Vlaamse regering.

Nu de huidige legislatuur op haar laatste benen loopt, neemt het Minderhedenforum, de koepel van etnisch-culturele minderheden in Vlaanderen en Brussel, het beleid van de Vlaamse ministers onder de loep. Zijn zij hun beloftes nagekomen? Hebben zij voldoende inspanningen geleverd voor etnisch-culturele minderheden? En wat zijn de concrete resultaten van hun beleid? De balans van dit Minderhedenrapport oogt mager. Op diverse domeinen werden weliswaar pogingen ondernomen om de positie van etnisch-culturele minderheden in de maatschappij te versterken, maar omdat de ministers van meet af aan te weinig ambitie aan de dag hebben gelegd, blijven concrete positieve resultaten vaak uit.
Ambitie en actiebereidheid is niet enkel nodig voor de tienduizenden personen uit een etnisch-culturele achtergrond die (nu meer dan ooit) een duwtje in de rug kunnen gebruiken, maar de samenleving in zijn geheel kan zich niet langer permitteren om deze talenten links te laten liggen. Het Minderhedenforum dringt er dan ook op aan dat het creëren van diversiteit en evenredige deelname aan de maatschappij een essentiële voorwaarde vormen in de acties van de volgende Vlaamse bewindsploeg. Het stadium van de vrijblijvende pogingen is voorbij: het is hoog tijd dat de ministers kleur bekennen.




Ook Frank Vandenbroucke staat in het lijstje. En dit onder de titel 'Visie en Goodwill werden niet vertaald in kentering op de arbeidsmarkt'.

Frank Vandenbroucke heeft cruciale bevoegdheden in zijn portefeuille. Onderwijs en werk zijn traditioneel klassieke hefbomen voor maatschappelijke emancipatie. Het doen en laten van minister Vandenbroucke wordt door het Minderhedenforum dan ook met bijzondere interesse gevolgd.
Met spijt stellen we vast dat het ook uitgerekend op die terreinen is dat de maatschappelijke participatie van etnischculturele minderheden hapert. Zowel het onderwijs als het arbeidsmarktbeleid leverden de afgelopen legislatuur inspanningen maar die bleven nog te veel steken in vrijblijvende stimulansen voor cruciale actoren.
Dat kan beter!
Gelijke onderwijskansen staan tijdens de hele legislatuur centraal in de visie en het beleid van Vandenbroucke. Zo biedt de nieuwe financiering van het leerplichtonderwijs mogelijkheden om de slaagkansen van etnischculturele minderheden te verbeteren. Ook het nieuwe decreet op de kwaliteit van het onderwijs geeft scholen verder de opdracht om een gelijke onderwijskansenbeleid te voeren dat doorgelicht kan worden door de onderwijsinspectie. Er kwamen stimulansen om de deelname van etnischculturele minderheden aan het kleuteronderwijs en het hoger onderwijs te verhogen. Deze bieden voorlopig echter onvoldoende tegengewicht aan de voortdurende sociale ongelijkheden en de toenemende negatieve houding van de bevolking tegenover etnischculturele minderheden.
Maar er zijn ook minpunten. Want Vandenbroucke ging te gretig in op de vraag van scholen naar maatregelen die eigenlijk niet stroken met gelijke onderwijskansen, zoals het verlenen van voorrang aan kinderen van de eigen basisschool of het doorschuiven van de verantwoordelijkheid voor falen naar de ouders. Ook voor het talenbeleid is hij gezakt. Analoog met de maatschappelijk trend koos hij ervoor om de talendiversiteit in scholen te problematiseren in plaats van te laten renderen. Ten slotte nam hij geen enkel initiatief voor een divers personeelsbeleid in scholen.

Het is een mening als een ander. En nu zijn jullie weer op de hoogte. Het oordeel over VDB als minister van werk en de rest van de Vlaamse regering vind je in het rapport.

LDD - de wet van de neoliberale jungle

Kameraden en vrienden,


ik ben een ACV'er (LBC om precies te zijn) en daar ben ik fier op. Maar niettemin dien ik vandaag reclame te maken op een uitstekend initiatief van het ABVV. Zij publiceerden een zeer interessante brochure over het 'averechtse' programma van LDD.

"Terwijl het failliet van het neoliberalisme zich ook bij ons vertaalt in stijgende werkloosheidscijfers en aangekondigde ontslagen, in toenemende armoede en oplopende begrotingstekorten, wijzen opiniepeilingen op een succes voor de politieke rechterzijde.

Men voorspelt een behoorlijk resultaat voor de klassieke liberale partijen, maar ook voor de conservatieve nationalisten, en voor rauwe populisten als Jean-Marie Dedecker, die de democratie in een wurggreep houdt en die de vakbonden op de knieën wil.

Een conservatieve machtsgreep waarbij links in Vlaanderen wordt uitgesloten, ligt binnen handbereik. Als rechts de kans krijgt om samen met Dedecker te regeren, dan zal het niet twijfelen..."

De brochure, die een compilatie is van een reeks artikels die eerder in De Werker verschenen, toont haarfijn aan dat LDD een zeer rechtse en neoliberale kliek is. Lees de brochure geheel en al online.

nu zeker?

Jan Blommaert, het moet gezegd zijn, ik ben er wel fan van. Twee weken geleden gaf hij een interview in het linkse weekblad Solidair over de verkiezingen, de spa en de PVDA.

Enkele opmerkelijke passages:

Over de vakbonden, de liberalen, CVP en ACW:
Begin jaren ’90 kreeg het middenveld en met name de vakbonden, een zware klap van Verhofstadt. In zijn Burgermanifesten noemde Verhofstadt dat het middenveld een ondemocratische macht was in de samenleving, omdat het niet was verkozen. Die manifesten hadden een enorme impact op hoe het middenveld zich zag en gezien werd.
De vakbond en de politieke partijen die ermee geassocieerd waren, hebben Verhofstadt geloofd. Doorheen de jaren 90 groeien CVP en ACV, SP en ABVV voortdurend verder uit elkaar. Nu is die band tussen partijen en vakbonden heel los en eigenlijk kan je niet meer spreken van grote maatschappelijke bewegingen die een partij bovenaan hebben staan. Heel het maatschappelijk middenveld verloor zo veel invloed omdat het die connectie met de politieke partijen niet meer heeft. Zeggen dat Leterme bijvoorbeeld een ACW-stempel heeft, is gewoon larie.

Over de conjunctuur:
Het is duidelijk dat de privésector, het patronaat, zelden zo sterk heeft gestaan in het politieke veld. Je hebt momenteel geen enkele partij meer die de belangen van de ondernemer niet wenst te verdedigen. Van bij het begin van de crisis heeft de regering uitsluitend het belang van de ondernemers gediend. Getuige de gigantische bedragen die gepompt worden in banken en bedrijven, maar niet in ons pensioenstelsel, dat toch de hele maatschappij ten goede komt.
We zitten opgescheept met een enorme structurele werkloosheid werkloosheid die niet over zal waaien. Bovendien zal er over heel de wereld een gigantisch probleem zijn met de openbare financiën. De regeringen zullen die proberen op te lossen met neoliberale recepten: deregulering, snoeien in de uitkeringen, in het onderwijs, in de collectieve voorzieningen... Er zal vooral bespaard worden bij de armen.

Over de SPa:
Ik zie de partij nog kleiner worden. Het is volgens mij helemaal niet denkbeeldig dat de sp.a zal imploderen. De sp.a kan zich alleen maar herstellen als ze naar de verkiezingen zou trekken met een boodschap van verandering. Maar dat doet ze niet. De boodschap van de sp.a verschilt in niets meer van die van CD&V of Open Vld. Het enige verschil is uiteindelijk nog de kleur van de stropdas die ze dragen. Ik verwacht dat sp.a een serieuze stap achteruit zal zetten en als mogelijke regeringspartij eigenlijk impotent wordt.
Socialistisch beleid? Dikke zever. Als je één ding met zekerheid over de sp.a kunt zeggen, dan is het dat ze er geen idee van hebben wat socialisme betekent. Het onderwijsbeleid, bijvoorbeeld, wordt voortdurend voorgesteld als een gelijkekansenbeleid. Maar honderd en een verschillende maatregelen wijzen erop dat het centrale motief van het onderwijsbeleid de verhoogde competitiviteit is, zowel van de school als van de leerling.

over SPa-rood:
In dat opzicht begrijp ik Erik De Bruyn van SP.a-rood ook niet. Die schreef een heel goed boek vol met schimpscheuten aan de sp.a-partijleiding. Maar op het einde schrijft hij dat hij toch bij de partij blijft. Die partij gaat niet met een ander programma naar de kiezer, hoor. Er is geen enkele wil bij Caroline Gennez om ook maar een letter van Erik De Bruyn op te nemen in de partijstandpunten. Wat kan De Bruyn daar objectief realiseren? Niets, denk ik.

over 'progressieve frontvorming':
Progressieve frontvorming is een argument dat enkel past in een louter electorale visie op politiek. In dat opzicht ben ik er absoluut niet van overtuigd, omdat links moet werken aan de basis. Als er linkse frontvorming komt, moet dat zijn aan de basis: in de buurten, in de wijken, aan de fabrieken, aan de asielcentra,... En zo’n front bestaat eigenlijk al. Dat zie je bij massademonstraties, bij acties en bij buurtwerking.

actie aan de basis
Actie aan de basis, een achterban, leden en militanten zijn veel belangrijker dan een of andere reclamecampagne die dan in de opiniepeilingen een stijging met 0,7 % oplevert.
Links heeft die basiswerking als beweging eel te lang overgelaten aan het Vlaams Belang. Momenteel zijn die van het Vlaams Belang de weldoeners van de volksbuurten. Het is daar dat het echte werk ligt voor links. De enorme sociale noden die er bestaan, en die door de crisis nog zullen escaleren, zullen een grote behoefte scheppen voor een linkse basisbeweging. CD&V gaat dat niet doen en sp.a heeft er de mensen niet voor.
De PVDA doet dat natuurlijk al langer. Maar dus toch een heel kleine waarschuwing. Als de verkiezingsuitslag goed meevalt, vier eens goed feest, maar de volgende dag moet je terug in de volksbuurten staan. Staar je niet blind op een goed resultaat dat perspectieven biedt voor de toekomst.
Politiek wordt in de buurten gevoerd, aan de basis. Als de media daar niet in geïnteresseerd, dan is dat maar zo. De PVDA kan heel veel goed doen, en heeft trouwens al heel veel goed gedaan, zonder de media.

When a Fellow is Out of the Job

Een mooi weekend achter de rug en een drukke week in het vooruitzicht, tijd voor een streepje muziek.

Een merkwaardige studiedag

Donderdag ging ik naar de studiedag van het SIHO, het steunpunt inclusief hoger onderwijs – steunpunt leren en werken met een functiebeperking in het hoger onderwijs. De eerste studiedag van deze erfopvolger van het VEHHO.

Het was een merkwaardige ervaring. Het SIHO kende een zeer moeizame opstart. Om een of andere duistere reden organiseerde de minister van onderwijs het steunpunt als samenwerkingsverband van enkele instellingen, te weten de Universiteit Gent, de Vrije Universiteit Brussel en de Hogeschool West-Vlaanderen. De personeelsleden van het steunpunt worden aangeworven door de verschillende promotoren, die elk 'hun mannetje' naar voren schuiven. De personeelsleden werken ook elk vanuit 'hun eigen instelling'. Een cohorent beleid wordt hierdoor sterk bemoeilijkt. Waarom de minister niet opteert voor een zelfstandig steunpunt, met een eigen personeelsbeleid, een eigen vestigingsplaats en dergelijke meer is mij een raadsel. Maar bon, we zijn aan het afwijken. Ik ging het hebben over de studiedag.

Eerste presentatie en meteen de interessantste kwam van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding, die het hadden over de wettelijke basis voor het inclusief hoger onderwijs en de afdwingbaarheid van de rechten van studenten op redelijke aanpassingen en dergelijke meer.
Bijzonder interessant met heel wat materiaal om op door te werken.

De tweede presentatie was dan weer bijzonder vreemd te noemen. De filosoof van dienst gaf een hele uiteenzetting over kritisch onderwijs en filosofeerde over de kritische benadering van inclusief onderwijs. Het grootste deel van zijn discours bleek te gaan over de liberale kijk op onderwijs, waarbij hij zelf teksten van VVS citeerde (al diegene die beweren dat VVS een linkie winkie organisatie is zouden het moeten gehoord hebben, VVS is gewoon een liberale organisatie). Merkwaardig op zijn zachtst gezegd. Het nut en de meerwaarde van een dergelijke filosofische uiteenzetting zijn mij een raadsel.

Afsluiter van de studiedag was een panelgesprek. Het panel bestond uit de sprekers van de dag, Isabelle Demeester en Jozef Weyns (CGKR) en Beno Schraepen (Plantijn Hogeschool), aangevuld met de immer sympathieke Luc Van de Poele (afdelingshoofd onderwijskwaliteitszorg van de UGent en voorzitter van de commihosfu van de vlor), Martijn Christiaen (ervaringsdeskundige), Patrick Vandelanotte en Rita Stevens (Ouders voor Inclusie), moderator van dit alles Geert Van Hove (prof. Orthopedagogie aan de UGent en een van de promotoren van het SIHO). Het panelgesprek was interessant, met enkele interessante interventies vanuit het publiek.
Blijkbaar zijn er plannen om inclusief hoger onderwijs een nieuwe interpretatie te geven en het ook gaan 'opentrekken' voor jongeren met een verstandelijke beperking. Bijzonder merkwaardig en zelfs betreurenswaardig. Hopelijk was dit gewoon een uitschuiver en niet een nieuwe marsrichting.

Een aantal elementen in deze studiedag lijken mij de 'zaak' van het inclusief hoger onderwijs meer kwaad dan goed te hebben gedaan. Een te sterke nadruk op 'kritisch onderwijs' schrikt meer mensen af dan dat ze de zaak vooruit helpt. En een pleidooi om jongeren met het Syndroom van Down een 'kans te geven om kennis te maken met de universiteit' is ronduit gevaarlijk. Nu al zijn er tal van mensen die bij het term inclusief hoger onderwijs beginnen te steigeren 'we gaan toch geen mongolen beginnen toelaten zeker'. Een amalgaan maken van jongeren met autisme, adhd, rolwagengebruikers met de intellectuele capaciteiten (zoals dat dan heet) en jongeren met een verstandelijke achterstand zijn ronduit gevaarlijk. De doelgroep zelf is er zeker en vast niet mee gediend.

En dit is zeer jammer, het thema van de studiedag 'structuur en cultuur voor inclusie. Hoe verhouden beide zich tot elkaar?' is nochtans interessant genoeg om heel wat mee te doen.
Ik weet niet hoe het met de andere deelnemers zat maar ik bleef in elk geval op mijn honger zitten.

Tenslotte enkele links:
het steunpunt zelve
een Veto artikel over de perikelen met de veelzeggende titel 'Steunpunt met functiebeperkingen Wanbeleid en geklungel'
een parlementaire vraag van Helga Stevens over de perikelen

8 mei

kameraden en vrienden,

een gelukkigen 8sten mei - herdenking van de overwinning op het fascisme

het 8-mei Komitee

wikipedia

'allochtoon' stigmatisering en uitsluiting

Als je uitsluiting niet oplost, zal elke term voor 'allochtoon' stigmatiserend zijn

Ik heb bij Kifkif een T-shirt besteld waarop in het groot 'allochtoon' staat. Dubbel geestig is dat. Omdat 'allochtoon' er staat op de wijze van 'Lonsdale' - je weet wel, het merk dat geheel buiten zijn wil door neonazi's wordt geprefereerd, omdat de middelste letters 'nsda' verwijzen naar NSDAP, de partij van Hitler. In Nederland verboden sommige scholen Lonsdale kledij nadat racistische jongeren ermee uitpakten als afkorting van 'laat ons Nederlandse skinheads de allochtonen langzaam elimineren'. Ook geestig is het natuurlijk omdat ik geen allochtoon ben - het dragen van zo'n T-shirt zet niet enkel de skinheads een neus, maar ook de identiteitscategorieën in ons hoofd. Het is een statement.

Niet dat de kwestie voor mij nu zo duidelijk is. Wie is allochtoon? En is het wel wenselijk om dat woord te gebruiken? Vlak voor een panelgesprek over multiculturaliteit, integratie of discriminatie gebeurt het wel eens dat ik de medepanelleden waarvan ik vermoed dat ze die thema's vanuit een insiderperspectief beleven, vraag: zou het jullie storen als ik straks de term 'allochtoon' gebruik? Meestal niet. Maar het gebeurt dat ze vragen om dat woord te vermijden: stigmatiserend, wij/zij, verbale uitsluiting. Een alternatief dat precies dezelfde lading dekt, heeft men meestal niet. Toch niet in één woord. Maar dat kun je ook niet vragen. Als ik zo'n concept nodig heb om te zeggen wat ik wil zeggen, is dat mijn probleem, niet het hunne. Een louter praktisch probleem bovendien, dat niet kan opwegen tegen bezwaren van principiële aard.

Geen ander woord zoeken lijkt me sowieso de beste oplossing. De reden waarom een woord dat een groep mensen aanduidt als stigmatiserend wordt beschouwd, is immers verbonden met de mate waarin die groep gemarginaliseerd is of uitgesloten wordt. Zo lang dat probleem niet is opgelost, zal elke nieuwe naam voor de groep na verloop van tijd dezelfde stigmatiserende lading dragen.

Eva Brems in een opiniestuk in De Standaard

stophalal.be

Beste vrienden,

vandaag bijzonder aandacht voor een zeer heroïsche actie van onze goede vrienden van het Vlaams Belang. In tijden van economische crisis en politiek circus voert deze partij die denkt wat u denkt actie tegen ... halal-voedsel in 'onze' warenhuizen.
Jawel beste vrienden, we worden dag in dag uit bedreigt door halal-voedsel! Nogal een chance dat er nog mensen zijn die waakzaam zijn voor het Joodse oeps Islamitische gevaar in onze samenleving.

De dappere voorvechters van de Vlaamsche volkseigen eigenheid en zuiverheid kun je hier bekijken in actie op 15 april in Mechelen:


Deze campagne komt er net op tijd zo blijkt, de gevaren van halalvoedsel zijn immens:

1. Toename halal-producten kadert in een radicalisering van de moslimbevolking

De hele halal-kwestie is niet zo onschuldig als ze op het eerste gezicht misschien lijkt. Wanneer grootwarenhuizen, winkels, restaurants,… halal producten verkopen of serveren, geeft men toe aan de druk van de radicale moslims die een blinde navolging van de sharia, de islamitische wet, eisen.

Sinds enkele decennia neemt het radicalisme binnen de moslimgemeenschap echter toe. De Belgische overheid voert een gedoogbeleid tegenover radicale importimams en radicaal-islamitische organisaties allerhande die de motor vormen voor de radicalisering van de Belgische moslimgemeenschap. Deze vijfde kolonne van de islam voert een politiek van ondermijning van de westerse samenleving door middel van agitatie en bekering.

2. Onverdoofd geslacht halal vlees druist in tegen onze ethische waarden
Het Vlaams Belang is eigenlijk een dierenwelzijnspartij, wauw!


3. Toegeven aan sharia-eisen met betrekking tot voedsel zet de poort open voor verdere islamisering

Dus beste vrienden, wat lijkt als op een onschuldige plakje kippeworst is eigenlijk: Omgekeerde integratie en Islamitische kolonisering!
Zoals Philip Dewinter het stelt: “De islam is als een koekoek in het Europese nest”

Ongelofelijk, waar die mannen zich mee bezighouden. Om dus nog maar eens te zeggen dat dit soort aanzetten tot haat en discriminatie in strijd is met de Belgische wet en dus strafbaar. Maar geen kat die daar op let natuurlijk.
Ook wel grappig dat godsdienstvrijheid blijkbaar niet voorkomt op hun lijst 'westerse waarden en normen'. Goed om weten.

Meer lezen:
een hilarisch 'artikel' op de website van VBJ
halal op wikipedia
en tenslotte, bij wijze van uitsmijter, de sympatieke Islamitische slager Achmed:

een bilan van 10 jaar Bologna

Prof. Jan Blommaert heeft een zeer lezenswaardig opiniestuk gepubliceerd over 10 jaar Bologna. Zijn oordeel is vernietigend. Hieronder plak ik een aantal van de meest opvallende passages.

De Bolognaverklaring bestaat tien jaar en heeft doorheen heel Europa een complete herschikking van het universitaire landschap veroorzaakt. Minister Vandenbroucke beweert dat studentenmobiliteit het doel ervan is. Is dat wel zo? En is dat alles wat er te zeggen valt over de Bologna-operatie?

Het feestgedruis omtrent tien jaar Bolognaverklaring is verstomd, en dus is het tijd voor wat nuchtere reflectie op dit thema.

Minister Vandebroucke kwam naar aanleiding van deze tiende verjaardag zijn zeg doen over Bologna. Voor hem was het duidelijk: Bologna was een succes. Waarom? Omdat vanaf nu studenten veel makkelijker in het buitenland konden gaan studeren natuurlijk. Dat is heel goed voor hen, want, ik citeer Vandenbroucke, "daardoor leren ze die andere talen goed kennen". Voilà, het doel (of toch minstens het directe nut) van de Bologna-oefening was studentenmobiliteit, weinig meer. Is dat een succes geworden? Neen. Het is zelfs een fiasco: amper 10% van de Vlaamse studenten gaan tijdens hun opleiding in het buitenland studeren. De Bolognaverklaring heeft dus niks verbeterd qua studentenmobiliteit. Indien dat nu het echte doel van Bologna was, dan heeft het z'n doel absoluut niet bereikt. De gigantische oefening die miljoenen werkuren van het academisch personeel in Europa heeft geëist heeft geresulteerd in niets. Vanuit dat standpunt gezien is Bologna dan ook een van de meest zinloze ingrepen ooit geweest, en is het gejubel erover volkomen misplaatst.

Blommaert zou zichzelf niet zijn moest hij niet haarscherp doordringen tot de essentie van de zaak:

Door de Bologna-verklaring ligt er nu een structuur ter tafel die in wezen alle zaadjes van elitarisme inhoudt. Hoger onderwijs zal duurder (dus elitairder) worden, en universiteiten zullen steeds meer als bedrijven in een vrije markt moeten denken en opereren. Dus: niet vanuit een ideaal van samenwerking en academische solidariteit, maar vanuit een ideaal van 'cut-throat' concurrentie en egoïsme.

De vraag die gedurende tien jaar nooit gesteld is, is deze: is ons hoger onderwijs nu echt verbeterd door de Bologna-oefening? Bevat de Bologna-structuur garanties op kwaliteitsverbetering? Het antwoord daarvan verdraagt een grondige analyse. Ik heb ze voor mezelf gemaakt en het antwoord is: neen.

Lees het volledige artikel

1 Mei

Kameraden en vrienden, een gelukkigen 1sten mei!

dag 1 van de 92!

kameraden en vrienden,

vandaag is het de eerste dag van mijn ontslagperiode, de eerste dag van de laatste drie maand. En dat op de Dag van de Arbeid welteverstaan. Geef toe beginnen met een feestdag, dat is mooi getimed.
Gisterenavond, dat laatste dag van mijn 'gewone arbeidsperiode' was het wederom de enige echte Algemene Vergadering van onze enige echte studentenkoepelorganisatie.
Er was bijzonder veel debat over de ontslagen. De helft van het personeelsbestand dat ontslagen wordt, zoiets roept uiteraard vragen op. En er waren heel wat vragen.

Ook ik heb een aantal dingen bijgeleerd. Daar de vergadering open was en werd bijgewoond dat drie niet-vertegenwoordigers-van-leden voel ik mij niet geremd om deze nieuwigheden hier weer te geven.
1. Mijn ontslag en dat van mijn collega heeft niets te maken met de evaluatiegesprekken.
2. De raad van bestuur vind dat ze niet gemandateerd is om personeel aan te nemen, maar om personeel te ontslaan vond ze zich blijkbaar wel gemandateerd.
3. De raad van bestuur heeft blijkbaar 'dagelijks proberen bijsturen'.
4. De raad van bestuur heeft blijkbaar de beslissing genomen omdat het 'niet meer mogelijk was om verder samen te werken'.
5. Het ontslag is gebaseerd op de ervaring van de bestuurders tijdens de voorbije 1 maand.

Deze puntjes roepen uiteraard meer vragen op dan dat ze beantwoorden. Wordt ongetwijfeld vervolgd.